ตอนที่ 110 ขโมยขึ้นบ้าน

ตอนที่ 110 ขโมยขึ้นบ้าน

หลิน ยู นั้นไม่ได้รู้ถึงแผนการของ ฟางหงไห่

ในเวลานี้ เขาได้นำกองกำลังของเขาขึ้นไปบนยอดเข้าใกล้กับเมือง โม่หยวน ซ่อนตัวอยู่จุดนั้นคอยสังเกตสถารการณ์ในเมืองโม่หยวน ผ่านหุบเขา

มันเหมือนครั้งล่าสุดที่เขามา

บริเวณประตูเมืองโม่หยวนยังคงคับคั่งไปด้วยผู้คน มีพ่อค้าและผู้ฝึกตนจำนวนนับไม่ถ้วนเข้าออกภายในเมือง มันเจริญกว่าเมืองหวงซาของเขามาก

แต่ไม่ช้า หลิน ยู ก็สังเกตได้ถึงความผิดปกติ คิ้วของเขาขมวดขึ้น

เข้าพบว่าทั้งภายในและภายนอกของเมือง โม่หยวน เต็มไปด้วยจิตสังหารอยู่ทุกหนแห่ง มองผ่านประตูเมืองไปเขายังเห็นกลุ่มผู้ฝึกตนเป็นครั้งคราว เดินทางไปในทิศทางเดียวกัน

แปลกจริงๆ!

หลังจากผ่านประกบการณ์เสี่ยงมามาก หลิน ยู ก็พบกับความผิดปกติทันทีเขาอดที่จะหวาดระแวงไม่ได้

"พวกเจ้ารออยู่ที่นี้ก่อน ฉันจะไปตรวจสอบอะไรซักหน่อย"

หลิน ยู บอกพืชที่อยู่รอบๆตัวเขา จากนั้นเปลี่ยนเสื้อผ้าเจ้าเมืองออกใส่เป็นเสื้อคลุมเก่าๆโทรมๆ เดิมลงเขาไปยังถนนนอกเมือง โม่หยวน

จากนั้น แสร้งทำตัวเป็นนักเดินทาง เขาดึงชาวเมืองที่เพิ่งออกมาจากเมืองขณะกำลังไปตลาดถามว่าเกิดอะไรขึ้น

เห็นได้ว่าชาวเมืองเหล่านี้คุ้นเคยเป็นอย่างดีโดยเฉพาะหลังจากที่เห็นคริสตัสเวทย์ที่ หลิน ยู นำออกมา รอยเหี่ยวย่นบนใบหน้าของเขาก็กลายเป็นรอยยิ้ม

"พี่ชาย ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมจริงๆ เจ้าเมือง โม่หยวนกำลังรวบรวมผู้คนในเมือง ดูเหมือนว่าเขากำลังจะไปต่อสู้ คุณต้องระวังตัวเอาไว้"

ขณะที่ยิ้ม ชาวเมืองคนนั้นหยิบคริสตัลเวทย์และหายใจเข้าลึกๆ เมื่อเห็นแสงส่องประกายที่อยู่บนคริสตัล เขาก็ดีใจขึ้นมาอีกครั้ง

เมื่อเห็นแบบนี้ หลิน ยู จึงถามอีกครั้ง "สงครามงั้นเหรอ? แล้วคุณรู้ไหมเขากำลังจะไปสู้กับใคร? ฉันไม่รู้ไม่อะไรเลยฉันเพิ่งมาที่นี้เป็นครั้งแรก เลยอยากรู้ไว้ก่อนจะได้ระวังตัว"

"ฉันก็ไม่รู้เรื่องนั้นเหมือนกัน" ชายคนนั้นยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ "มันเป็นเรื่องของคนใหญ่คนโต แต่..."

เมื่อพูดไปได้ครึ่งทาง เข้าไปมองไปที่กระเป๋าของหลิน ยู ด้วยสายตาที่ละโมบ

ทำไม หลิน ยู  จะไม่รู้ว่าเขาหมายถึงอะไร

หยิน คริสตัสเวทย์ออกมาอีกอันและมอบให้เขา "พูดต่อ"

"ฮิฮิ"

ชาวเมืองคนนั้นยิ้มออกมา หยิบคริสตัลขึ้นมาและเอนตัวไปกระซิบ "อันที่จริง ฉันก็ไม่แน่ใจเท่าไร แต่ฉันได้ยินว่ามีคนกลุ่มหนึ่งเพิ่งมาจากเมืองหวงซาเมืองเช้านี้ ฉันเห็น เขารีบวิ่งเข้าไปในปราสาทของนายท่าน!"

"เมืองหวงซา?"

"ใช่แล้ว เมืองอยู่ชายขอบของทะเลทรายโกบี ฉันได้ยินมาว่าเมืองกำลังพัฒนาไปได้ดีทีเดียว ราชันเมืองโม่พยวนจึงได้สนใจที่นั้น ดังนั้น พี่ชาย คุณควรจะอยู่ที่นี้นะเวลานี้ไม่ควรออกเดินทางอย่างยิ่ง บางทีอาจจะช่วยให้รอดพ้นหายนะไปได้"

"มันเป็นแบบนี้นี่เอง!"

หลิน ยู หายใจเข้าเข้าลึกๆ ดูเหมือนว่าการคาดเดาของเขาจะถูกต้องนะ สิ่งที่เกิดขึ้นกับเมืองของเขาเป็นฝีมือของ เจ้าเมืองโม่หยวน ที่อยู่เบื้องหลัง

ฉันเดาว่าเพราะเขาเห็นว่าฉันไม่ได้ทำสงครามกับเมืองซวนหยาง ดังนั้นเขาจึงต้องการจัดการกับฉันด้วยตัวเองอย่างนั้นซินะ?

เขาวางแผนมาได้เยี่ยมจริงๆ!

โชคดีจริงๆที่เขามาที่นี้ก่อน ไม่อย่างนั้น เกรงว่าเขาคงได้นั่งรอความตายอยู่ในดินแดน โดยไม่รู้ว่าได้มีอันตรายมาถึง

เมื่อคิดถึงมัน หลิน ยู ก็ยิ้มออกมามอบคริสตัลเวทย์กับชายคนนั้นอีกอัน "ขอบคุณพี่ชายที่บอกเรื่องกับฉัน ฉันจะจำเอาไว้"

"ไม่เป็นไรๆ คนกันเองทั้งนั้น ฮ่าๆ"

แม้ว่าชาวเมืองคนนั้นจะพูดอย่างนั้น แต่เขาก็หยิบคริสตัลเวทย์ออกไปทันที ใบหน้าของเขาบานเป็นดอกไม้ยามฤดูใบไม้ผลิ

จากนั้นเขาก็พูดคุยกับ หลิน ยู อีก 2 3 ครั้งและก็จากไปพร้อมกับคริสตัลเวทย์

ต้องบอกว่าการสืบข่าวที่ง่ายที่สุดคือการสอบถามข่าวลือต่างๆกับชาวเมืองทั่วไป

หลังจากที่เขาดึงอีก 2 3 คนมาเพื่อสอบถามข่าวในเมืองเสร็จ หลิน ยู ก็ซ่อนตัวเงียบๆ อยู๋ในป่าข้างๆ เขากลับไปยังยอดเขาที่มีกองทัพพืชซ่อนตัวอยู่

เนื่องจากอีกฝ่ายต้องการทำสงครามกับเมืองหวงซา เขาจึงไม่มีอะไรต้องกัลวลเพียงแค่รออย่างอดทนอยู่บนยอดเขา

ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา

ในที่สุดเขาก็ได้เห็นกองกำลังขนาดใหญ่ออกมาจากเมือง

ผู้นำเป็นชายร่างใหญ่ มาพร้อมกับนางพญาผึ้งขนาดใหญ่ 2 ตัว กองทัพผึ้งพิษจำนวนมากหลากหลายชนิด

จำนวนมันมหาศาลจนเกินขีดจำกัดของราชันระดับ 6

"หรือว่ามันเป็นเพราะสกิลวางไข่?"

ดวงตาของ หลิน ยู เปล่งประกายขึ้น คนผู้นั้นคงจะเป็นฟางหงไห่ เจ้าเมือง โม่หยวน

เมื่อพิจารณาจากจำนวนกองกำลัง เห็นได้ชัดว่านี้เป็นผลของสกิลวางไข่และการสืบพันธุ์ มันคล้ายกับการแยกตัวของเขา

นี้เป็นเหตุผลว่าทำไมเผ่าแมลงที่อ่อนแอถึงสามารถต่อสู้กับเผ่าอื่นได้

คุณภาพที่แย่สามารถทดแทนได้ด้วยปริมาณได้!

ไม่แปลกใจเลยทำไมอีกฝ่ายถึงรอดมาจากสงครามหมื่นอาณาจักรได้ เกรงว่าผึ้งขนาดใหญ่ 2 ตัวนั้นน่าจะเป็นระดับ 7

ดูเหมือนว่าโชคของอีกฝ่ายไม่เลวเลยทีเดียว

จากนั้น หลิน ยู ก็มองที่ด้านหลังของ ฟางหงไห่ มีผู้ฝึกตนมากกว่า 50 คน พวกเขาทั้งหมดอยู่ระดับ 6 มันมากกว่าเหว่ยกัง 1 ระดับ

กองกำลังใหญ่ขนาดนี้ หากเขาไม่รู้เรื่องซะก่อน เขาจะต้องสูญเสียทหารไปเป็นจำนวนมากอย่างแน่นอน

หลิน ยู สังเกตุศัตนูของเขาอย่างระมัดระวัง กองกำลังของพวกเขาได้มารวมกันที่ด้านนอกเมืองหมดแล้ว ภายใต้คำสั่งของ ฟางหงไห่ พวกเขาเคลื่อนที่ออกมาแข็งขัน

ทิศทางที่มุ่งหน้าไปเป็นที่ตั้งของเมืองหวงซา

"พวกมันพุ่งเป้ามาที่ฉันจริงๆด้วย!"

หลิน ยู เฝ้ามองกองกำลังขนาดใหญ่ค่อยๆเคลื่อนตัวออกไป แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชา

อย่างไรก็ตามเขานั้นไม่ได้รีบร้อน เมื่ออีกฝ่ายค่อยเครื่องตัวออกไปหายลับไปจากถนน รอยยิ้มเย้ยหยันก็ค่อยๆปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา

หากถามว่าเขานั้นกำลังทำอะไร?

ยังต้องถามอีกงั้นเหรอ?

ในเมือมีขโมยจะขึ้นบ้านเขา! เขาก็ใจเหี้ยมพอที่จะขึ้นบ้านขโมยก่อนหน่ะซิ!

รอเกือบ 20 นาที หลังจากยืนยันว่าอีกฝ่ายได้จากไปไกลแล้ว หลิน ยู ก็ขี่หลังมังกรราชาปิศาจออกไปทันที

"ไป โจมตีพวกมันให้หมด!"

ด้วยคำสั่งของ หลิน ยู มังกรราชาปิศาจและมังกรสนมปิศาจบินขึ้นไปพร้อมกัน ลมพัดอย่างรุนแรงจากการกระพือปีกของพวกมัน

พร้อมกับกองทัพพืชที่ตามพวกเขาไป เป็นจำนวนมากลงมาจากยอดเข้า

"นั้นมันอะไรน่ะ!?"

"มีบางอย่างกำลังเข้ามาหาพวกเรา!"

"มอนสเตอร์! มันเป็นฝูงมอนสเตอร์จำนวนมาก!"

"หนี!"

เหล่านักเดินทางที่ผ่านมาพวกเขารอเข้าประตูอยู่ที่ด้านนอกเมืองตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกระทันหัน พวกเขาแตกตื่นหนีกันไปคนละทิศคนละทาง

มันเป็นเหล่าพืชจำนวนมาก

สำหรับ หลิน ยู เข้าขี่ มังกรราชาปิศาจมาพร้อมกับมังกรสนมปิศาจ มาข้ามกำแพงเมืองมา อยู่บนท้องฟ้าเหนือปราสาทราชันหลังงดงามในเมือง เขาเห็นรังผึ้งขนาดใหญ่ที่อยู่ส่วนลึกของปราสาท

"นั้นคงจะเป็นดินแดนของราชัน พวกเราไปกันเถอะ"

หลิน ยู รับรู้ได้ทันที รีบสั่งให้ มังกรราชาปิศาจ ไปยังรังผึ้งทันที

ภายในรังพวกเขารับรู้แล้วว่ามีการโจมตีจากศัตรู จู่ๆโล่ป้องกันก็ปรากฏขึ้นรอบๆดินแดน ห่อหุ้มดินแดนทั้งหมดเอาไว้

ในเวลาเดียวกันนั้น ฟางหงไห่ซึ่งอยุ่ห่างออกไปหลายไมล์ก็ได้รับข้อความแจ้งเตือน หน้าของเขากลายเป็นซีดเผือดทันที

"แย่แล้ว! มีคนกำลังโจมตีเมืองของฉัน!!"