ตอนที่ 107 ผู้ชักใยอยู่เบี้องหลัง

ตอนที่ 107 ผู้ชักใยอยู่เบี้องหลัง

เห็นได้ชัดว่า เหว่ย กัง ไม่คิดว่า หลิง ยู จะมาปรากฏตัวที่ด้านหลังของเขา

หลังจากที่ตกตะลึงอยู่นั้น เขาก็รีบเข้าไปทักทายนายท่านของเขาทันที ท่าทางที่ขึงขังเมื้อกี้หายไปเหมือนไม่เคยเกิดขึ้น

"พอดีผมมีเรื่องที่จะคุยกับคุณ เอาละ งั้นตอนนี้เรามาดูการฝึกทหารกันซักหน่อยดีกว่า" หลิน ยู มองไปในสนามและยิ้มออกมา

"นายท่านตามหาข้างั้นเหรอ หากนายท่านเรียกหาข้าน้อยจะรีบไปทันที จะให้รบกวนนายท่านมาที่นี้ด้วยตัวเองได้อย่างไรกัน!" เหว่ย กัง พูดอย่างรวดเร็ว

"หยุดก่อน" หลิน ยู โบกมือเพื่อขัดจังหวะเขา "ผมแค่มีบางอย่างจะให้คุณหน่ะ"

"มันคืออะไรงั้นเหรอขอรับนายท่าน!"เหว่ย กัง ดูงุนงง

หลิน ยู ไม่พูดอะไรต่อ เขาเพียงแค่หยิบอุปกรณ์ระดับ 6 ที่เพิ่งสร้างเสร็จเอามาออกกระเป๋ามิติของเขา

"นะ นี้มัน... อุปกรณ์ระดับ 6!!!!"

หลังจากมองเพียงแค่แวบเดียว เหว่ย กัง ก็จำอุปกรณ์ในมือของ หลิน ยู ได้ทันที อดที่จะอุทานออกมาไม่ได้

"หือ? คุณรู้จักอุปกรณ์นี้ด้วยงั้นเหรอ!" หลิน ยู ถามออกมาด้วยความประหลาดใจ

"ข้าเคยเห็นมันขอรับ" เหว่ย กัง พยักหน้าอย่างจริงจัง "อุปกรณ์ระดับนี้ต้องใช้ช่างตีเหล็กระดับ 6 ในการสร้างขึ้นมา แม้แต่ผู้ฝึกตนระดับ 6 ก็เพียงไม่กี่คนที่มีมั้ง นายท่าน นี้สำหรับข้าน้อยงั้นเหรอขอรับ?"

เมื่อพูดจบ เหว่ย กัง อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย เขาไม่ปกปิดความปรารถนาที่จะได้มันมาครอบครอง

แม้แต่ทหารที่กำลังฝึกอยู่สนามฝึกซ้อมก็มารวมตัวกัน

เมื่อพวกเขาเห็นอาวุธและชุดเกาะที่อยู่ในเมืองของ หลิน ยู พวกเขาก็ตกตะลึงจนอุทานออกมา

ดูเหมือนอุปกรณ์ระดับ 6 มันเป็นสิ่งที่หายากอย่างมากสำหรับพวกเขา

เมื่อลองคิดดูดีๆ สิ่งนี้ทำให้ หลิน ยู ต้องใช้พลังเวทย์ไปถึง 6000 แต้ม เต็มๆจะเอามันไปเทียบกับอาวุธธรรมดาได้ยังไงกัน มันไม่ใช่เรื่องขำเลย

เมื่อคิดถึงมัน หลิน ยู มอบอุปกรณ์ทั้ง 2 ชิ้น ให้กับ เหว่ย กัง :"รับนี่ไป มันเป็นรางวัลสำหรับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ อีกทั้งมันยังเป็นของขวัญสำหรับการแต่งตั้งเป็นผู้บัญชาการทหาร ถึงแม้ว่ามันจะสายไปหน่อยก็เถอะ!"

"ขอบคุณ! ขอบคุณขอรับนายท่านสำหรับรางวัล!"

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับอุปกรณ์ระดับ 6 เหว่ย กัง ก็ไม่สามารถต้านทานความเย้ายวนของมันได้ เขาคุกเข่าลงต่อหน้า หลิน ยู ทั้งตื่นเต้นเล่นดีใจถือว่าดาบเหล็กและชุดเกาะเอาไว้ในมือ

"ลุกขึ้นเถอะ ความปลอดภัยของเมืองหวงซาผมต้องขอมอบให้คุณดูแลด้วย!"

"ข้าน้อยจะทำให้ดีที่สุดขอรับ! จะทำตามที่นายท่านสั่งไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่!"

เหว่ย กัง ตอบเสียงดัง จากนั้นก็ค่อยๆลุกขึ้น ชื่นชมอุปกรณ์ในมือ

จากนั้นเขาก็เหวี่ยงดาบเหล็กฟันไปที่ต้นไม้ข้างตัวเขา เกิดเป็นเสียง "ชิ้ง" ต้นไม้ที่อยู่ข้างเขามีขนาดเพียงพอให้คน 2 คนโอบกอดได้หักโค่นลงในทันทีมันถูกผ่าออกเป็น 2 ส่วน มันยังทิ้งรอยดาบที่ฟันลากยาวถึงพื้นอีกด้วย

"มันทรงพลังมาก!" เหว่ย กัง มองไปยังดาบเหล็กที่อยู่ในมือเขา

ทหารที่อยู่ด้านล่างต่างที่จะอดอิจฉาไม่ได้

พวกเขานั้นเพิ่งอยู่ในหน่วยของเหว่ย กัง อุปกรณ์ของพวกเขานั้นธรรมดาทั่วไป มันไม่แม้แต่จะเป็นระดับ 1 พวกเขาเคยเห็นอาวุธที่ทรงพลังแบบนี้ที่ไหนกัน ? พวกเขาตกใจจะพูดไปออก

อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทำให้พวกเขาตกใจยิ่งกว่านั้นก็มาถึง

เขาเห้น หลิน ยู หยิบอุปกรณ์อีชุดออกมา และมอบให้กับเหว่ยกัง "ฉันยังมีอุปกรณ์ระดับ 3 คุณสามารถใช่มันเป็นรางวัลให้กับผู้ใต้บังคับบัญชาที่ทำผลงานได้ดี พวกเขาจะได้รับมากขึ้น เมื่อมีทรัพยากรมากพอในอนาคต"

"อุปกรณ์ระดับ 3!"

เหล่าทหารรักษาการณ์ที่อยู่ด้านล่างดวงตาเบิกกว้างพวกเขาหายใจหอบทันที

อุปกรณ์ระดับ 3 เหล่านี้มีไว้เพื่อเป็นรางวัลให้กับพวกเขาจริงๆ แม้แต่เหว่ย กัง ก็ยังประหลาดใจอย่างมาก

เขามองไปยังอุปกรณ์ในมือของ หลิน ยู และพูดว่า "นายท่าน ท่านต้องมอบอุปรณ์นี้ให้กับหน่วยรักษาการณ์จริงๆงั้นหรือๆ"

"ใช่แล้วละ ในอนาคต ตราบใดที่มันมีประโยชน์ต่อเมืองหวงซา ผมจะให้รางวัลแก่พวกเขาด้วยอุปกรณ์ระดับ 3 หรือที่สูงกว่านั้น หากผมได้อุปกรณ์ที่ดีมา ไม่อยากนั้นคงไม่ดีนักพวกเขาจะแต่งตัวขาดรุ่งริ่งแบบนั้น คิดว่าไง!"

สำหรับที่ผู้ที่อาศัยอยู่ในเมืองหวงซา หลิน ยู มีรางวัลและบทลงโทษอย่างชัดเจน สุดท้ายแล้วมันไม่ได้มีกฏตายตัว

เนื่องจากเมืองหวงซากำลังอยู่ในช่วงพัฒนาเป็นเมืองขนาดใหญ่ จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจำเป็นต้องสร้างจากรากฐาน ต้องทำให้พวกเขารู้เหมือนกับเป็นเจ้าของเมืองร่วมกัน เพื่อที่พวกเขาจะได้พยายามอย่างดีที่สุดในการร่วมกันพัฒนาเมือง

การพัฒนาเมืองไม่ใช่เพียงแค่การสร้างเมืองขึ้นมาเท่านั้น เขาต้องให้เหล่าผู้คนมีส่วนร่วมด้วย

นี้จึงเป็นเหตุผลที่ทำให้เขาเต็มใจที่จะใช้พลังเวทย์ไปเป็นจำนวนมาก

เหว่ย กัง ไม่รู้เกี่ยวสิ่งนี้ เขาตื่นเต้นมากที่ได้เห้น หลิน ยู ให้ความสำคัญกับพวกเขา

"อย่ากังวลไปเลยขอรับนายท่าน! ข้าจะจัดการให้ทุกอย่างเรียบร้อยเอง!"

หลังจากพูดจบ เขาก็นำอุปกรณ์ไปเก็บไว้อย่างดี

จากนั้นภายใต้การจ้องมองอย่างกระตือรือร้นของทหารของเหล่าทหารรักษาการณ์หลิน ยู ก็เริ่มถามเรื่องอื่นๆ

"แล้วเรื่องที่ฉันให้คุณไปสอบสวนเมื่อวานนี้เป็นยังไงบ้าง"หลิน ยูเข้าประเด็นทันที

เมื่อ เหว่ย กัง ได้ยินสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปในทันที เขากระซิบว่า"เรียนนายท่าน การสอบสวนใกล้เสร็จสิ้นแล้วขอรับ"

"ตามรายงานของข้าน้อยนั้น เมือง โม่หยวน อยู่ภายใต้การควบคุมของราชันเผ่าแมลงเป็นเช่นเดียวกับนายท่านเขานั้นเพิ่งมาถึงที่นี้ได้เพียงแค่ครึ่งเดือน"

"มาถึงเมื่อครึ่งเดือนที่แล้ว? ดังนั้นเขาคงจะรอดชีวิตกลับมาจากสงครามหมื่นโลกด้วยซินะ?" หลิน ยู รู้สึกประหลาดใจ

"ใช่แล้วขอรับ ว่ากันว่า ราชันคนนั้นมีแมลงชนิดหนึ่งที่เหมือนกับนางพญา มันสามารถขยายพันธ์แมลงออกไปได้เป็นจำนวนมาก พละกำลังก็ไม่เลวนัก อีกทั้งเขายังมีผู้ฝึกตนระดับ 6 อยู่ภายใต้บังคับบัญชาอีกประมาณ 45 คน"

"45..." หลิน ยู ขมวดคิ้วเล็กน้อย

ผู้ฝึกตนระดับ 6 45 คน บวกกับแมลงที่สามารถขยายพันธุ์ออกไปได้ มันเป็นกองกำลังที่ทรงพลังน่าดู ไม่น่าแปลกใจทำไมอีกฝ่ายถึงคิดโจมตีพวกเขา

"ออใช่แล้ว ขอรับยังมีอีกเรื่อง"

ในขณะนั้นเอง เสียงของ เหว่ยกัง ก็ดังขึ้น

"ข้าน้อยได้ยินมาว่าราชันคนก่อนที่ล้มเหลวในการยึดอำนาจเมืองซวนเย่ ก่อนที่เขาจะหนีไปยังเมืองโม่หยวน ดันนั้นความสัมพันธุ์ระหว่างเมืองซวนเย่ และเมืองโม่หยวนจึงแย่อย่างมากในตอนนี้ขอรับ!"

"ซวงอี้เฉิงงั้นเหรอ? เป็นไปได้ไหมว่าเขากลับมามีชีวิตอีกครั้ง?"

"ใช่ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเกิดการสูญเสียครั้งใหญ่เกิดขึ้นกับเมืองซวนเย่ โดยทั่วไปไม่สามารถตัดความเป็นไปได้ตัดออกไปว่ามีคนส่งพวกเขาไปสร้างปัญหา ดูเหมือนนี้จะเป็นการใส่ร้ายของเจ้าเมืองโม่หยวน อีกครั้ง ผู้ใต้บังคับบัญชาของพวกเราได้รายงานมาว่าพวกเขาเห็นผู้ฝึกตนเหล่านั้นในเมืองโม่หยวน พวกเขาหน้าจะเป็นลูกน้องของราชันแห่งเมืองโม่หยวน"

"คุณแน่ใจใช่ไหม" ดวงตาของ หลิน ยู จ้องมาที่เขา

เมื่อเห็นแบบ เหว่ย กัง ก็ตัวสั่นอยู่ครู่หนึ่ง "แน่ใจขอรับ ผู้ใต้บังคับบัญชาของข้าน้อยที่ส่งไปได้ยืนยันข้อมูลมาแล้ว ดังนั้นจึงไม่น่าพลาดอย่างแน่นอน"

"เอาละ คุณกลับไปก่อน ฉันรู้แล้วว่าต้องทำอะไรต่อ"

"ถ้าอย่างนั้น... ข้าน้อยขอตัวก่อนนะขอรับ"

เขาถูกรู้สึกได้ถึงจิตสังหารของ หลิน ยู เหว่ยกังไม่กล้าที่จะอยู่ต่ออีกต่อไป เขาถอนหายใจออกมาและหันหลังกลับไปยังสนามฝึกซ้อม

สำหรับ หลิน ยู เข้ายืนอยู่ตรงนั้นจมอยู่ในภวังค์ความคิด

ตอนนี้เห็นได้ชัดแล้วว่าที่ผู้ฝึกตนเหล่านั้นเข้ามาก่อปัญหาในเมืองต่างๆเป็นเพราะคำสั่งของ เจ้าเมืองโม่ หยวน

ในฐานะที่เป็นราชันเผ่าแมลงผู้ปกครองเมืองโม่ หยวน ต้องมีบางอย่างเกี่ยวข้องกับเขาอย่างแน่นอน

เนื่องจากอีกฝ่ายกล้ามาทำร้ายคนของเขาอย่างโจ่งแจ้ง อีกทั้งยังมาทำลายเมืองหวงซา พยายามยั่วยุให้เก็บสงครามระหว่างเขากับเมืองซวนหยาง ดังนั้นเขาจึงไม่ลังเลอีกต่อไป

เมื่อมองไปยังท้องฟ้าตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงครึ่งแล้ว เขาขึ้นไปขี่มูรันชิ รีบกลับไปยังดินแดนทันที

แต่สิ่งที่ หลิน ยู ไม่ทันคาดคิดก็คือระหว่างทางกลับนั้น จู่ๆ ก็มีเสียงเตือนขึ้นในหัวของเขา 2 ครั้งติด

[ขอแสดงความยินด้วย มังกรเงาพฤกษามีคุณสมบัติตรงตามข้อกำหนดในการอัพเกรดเป็นระดับ 7 การอัพเกรดจำเป็นต้องใช่แก่นแท้ดินแดนระดับ 6 คุณต้องการอัพเกรดหรือไม่?]

[ขอแสดงความยินด้วย มูรันชิมีคุณสมบัติตรงตามข้อกำหนดในการอัพเกรดเป็นระดับ 7 การอัพเกรดจำเป็นต้องใช่แก่นแท้ดินแดนระดับ 6 คุณต้องการอัพเกรดหรือไม่?]

อัพเกรดงั้นเหรอ?

หลิน ยู มองไปทิศทางที่ดินแดนของเขาอยู่มองด้วยความประหลาดใจ เขาไม่คิดว่าพืชทั้ง 2 ตัวจะก้าวขึ้นสู่ระดับ 7 ได้ไวขนาดนี้

แต่เมื่อพิจารณาอย่างถี่ถ้วน ในตอนที่เขามาถึงทวีปดึกดำบรรพ์ครั้งแรก กองกำลังแรกที่เขาอัญเชิญออกมาดูเหมือนจะเป็น มังกรเงาพฤกษา กับ มูรันชิ ตัวนี้

หลังจากที่นับเวลาดูแล้วมันก็มาถึงเวลาอัพเกรดแล้ว

โดยที่ไม่ลังเล เขาเลือกที่จะอัพเกรดทันที จากนั้นรีบไปกลับไปยังดินแดนด้วยความเร็วสูง!