บทที่ 3 บุตรชายคนที่ 3 ‘รอย บาดัลฟ์ บอลด์วิน’
บทที่ 3 บุตรชายคนที่ 3 ‘รอย บาดัลฟ์ บอลด์วิน’
ในบอลด์วินที่ซึ่งฤดูหนาวยาวนานและมีอากาศที่เย็นยะเยือก ส่วนฤดูร้อนแทบจะไม่มีเลย สายลมอุ่นๆ เริ่มพัดมาตอนบ่าย 2 โมงพอดี
พวกมันเป็นผลลัพธ์จากรูปแบบเวทมนตร์ที่ปกป้องเมืองจากภัยธรรมชาติ เช่น พายุน้ำแข็ง
นอกจากนี้ยังปรับเปลี่ยนลมเย็นที่พัดผ่านกำแพงรูปโดมที่ล้อมรอบเมืองให้เป็นอากาศอุ่นก่อนจะเก็บไว้ในช่องกักเก็บลม
ตั้งแต่เวลา 14.00 น. ถึง 19.00 น. มันจะปล่อยลมที่กักเก็บไว้เข้าเขตทุกวันภายใต้การดูแลของจอมเวทย์ของมณฑลนี้
บางคนก้าวออกจากบ้านพร้อมเสื้อผ้าที่เปียกเหมือนพึ่งซักเสร็จ เพราะลมอุ่นๆ ที่พัดผ่านถนนและตรอกซอกซอยก็เป็นสัญญาณบอกให้พวกเขารู้ว่าถึงเวลาตากผ้าแล้ว
พวกเขาแขวนเสื้อผ้าเปียกบนราวตากผ้าที่ผูกไว้ระหว่างอาคาร
ลมทำให้เสื้อผ้าของพวกเขาปลิวไสวเหมือนใบไม้ที่ปลิวไปตามลม
จากนั้นพวกเขาก็ออกจากบ้านเพื่อหาเงิน
ส่วนใหญ่พวกเขาไม่รีบร้อนที่จะตากผ้าให้แห้ง และรู้ว่าลมอุ่น ๆ เหล่านั้นจะพัดผ่านไปทั่วเมืองตั้งแต่เวลา 14.00 น. ถึง 19.00 น. เพราะถ้าต้องการใช้เสื้อผ้าทันที พวกเขาสามารถใช้เวทย์ทำความสะอาดมันได้ภายในไม่กี่นาที
แทนที่จะทำงานที่เหน็ดเหนื่อย พวกเขาเดินไปตามถนนที่ปูด้วยกระเบื้องหิน ผ่อนคลายร่างกายที่แข็งทื่อจากความหนาวเหน็บที่มีตลอดทั้งวัน
มันกลายเป็นนิสัยของพวกเขามานานแล้วที่จะเพลิดเพลินไปกับความอบอุ่นของดวงอาทิตย์ในภูมิภาคที่หนาวเหน็บรุนแรงที่สุดของจักรวรรดิ เนื่องจากเคานต์ได้มอบความสะดวกสบายเช่นนี้ให้กับชีวิตของพวกเขาเมื่อหลายปีก่อน
มันเป็นช่วงเวลาของวันที่ทำให้เกิดความผ่อนคลายและการพูดคุยกับคนมีฐานะ ดังนั้นพวกเขาจึงเข้าไปในผับและเริ่มซุบซิบกันเกี่ยวกับเหตุการณ์ล่าสุดที่เกิดขึ้นในมณฑลนี้
บางคนทำเช่นนั้นในขณะที่ดื่มเบียร์ในตอนกลางวันแสกๆ
“ข้าไม่รู้จะอธิบายยังไงว่าข้าอิจฉาเคานต์มากแค่ไหน เขามีภรรยาสองคนที่สวยงามและมีภูมิหลังที่น่าประทับใจ ลูกสาวคนโตของเขาเป็นสนมที่รักที่สุดขององค์รัชทายาท ในขณะที่ลูกชายคนแรกของเขาเป็นอัศวินเต็มตัวแล้ว นอกจากนี้มีข่าวลือว่าลูกชายคนที่สองของเขาจะเข้าร่วมสถาบันเวทมนตร์ในปีนี้ พวกเขาจะต้องนำเกียรติยศมาสู่ตระกูลของเขาและช่วยให้เขามั่นคงอย่างมากในตำแหน่ง ทุกๆ อย่างกำลังไปได้สวยสำหรับเขา ในทางกลับกันข้ามีภรรยาอ้วนที่เต็มไปด้วยก้อนไขมันและลูกชายโง่ๆ ที่เสียเวลาไปวันๆ กับการศึกษาโครงสร้างของรูนเวทมนตร์ระดับพื้นฐาน”
ชายผู้นี้เมาสุราพร้อมกับนินทาครอบครัวของเขา มองข้ามปัญหาทั้งหมดของเคานต์และสรรเสริญในส่วนที่ดีของเขาเท่านั้น
แต่คนที่อยู่ถัดจากชายคนนั้นไม่เหมือนกับเขา
พวกเขาเป็นแฟนตัวยงของเคานต์และรู้ดีเกี่ยวกับสิ่งที่ทำให้เขาหนักใจและการเสียสละที่เขาทำเพื่อทำให้ชีวิตของชาวเหนือในทิศตะวันตกอันไกลโพ้นเช่นพวกเขาดีขึ้น
"ท่านเคานต์ไม่โชคดีอย่างที่คิด! ชีวิตของเขาเต็มไปด้วยปัญหาเช่นกัน เขาต้องทำเอกสารทุกวันและนำทีมอัศวินและนักเวทย์ไปปราบสัตว์อสูรในส่วนสึกของป่าใหญ่ทุกเดือนแห่งฤดูหนาว และเหมือนเจ้า เขายังมีปลาเน่าในครอบครัวที่ชอบกิน กิน และกินเท่านั้น!”
“เพื่อนคนนี้พูดถูก นายน้อยคนสุดท้องของตระกูลเคานต์ไม่มีความทะเยอทะยานหรือแรงบันดาลใจ เขาเกิดมาในครอบครัวท่านเคานต์แต่ไม่เคยถือดาบและไม่มีพรสวรรค์ด้านเวทมนตร์ด้วย เขาอายุ 16 ปีแต่ยังไม่ได้ทำอะไรที่น่าประทับใจเลย”
"คอนราดพูดความจริง เขาไม่เหมือนพี่น้องของเขา ชื่อเสียงความอับอายของเขาแพร่กระจายไปทั่วอาณาจักร แม้แต่คนนอกยังรู้จักเขาในฐานะคนอ้วนที่มีตัวเหม็น เขาเป็นแกะดำของครอบครัวเคานต์"
"เจ้าขี้เมา ข้าเชื่อว่าเจ้าก็รู้ว่าท่านเคานต์นั้นได้ให้เงินมากมายแก่ตระกูลชาร์ลอตต์ที่มีชื่อเสียง เพื่อที่จะให้บุตรคนสุดท้องของเขาได้แต่งงานกับกับคุณหนูของตระกูลชาร์ลอตต์ แต่เมื่อวานนี้คุณหนูโรสได้ส่งคนรับใช้ของเธอไปเพื่อคืนของหมั้นและจดหมายยกเลิกการหมั้น พร้อมลงลายมือชื่อของท่านเคานต์ นางไม่ไปด้วยตัวเองด้วยซ้ำแต่กลับให้คนของนางประกาศต่อเคานต์ว่าต้องการยกเลิกการหมั้นหมายกับบุตรชายขยะของเขา การกระทำของนางเหมือนเป็นการตบหน้านายน้อยที่อายุน้อยที่สุดของท่านเคานต์และยังทำให้เขาอับอายอีกด้วย หากเราพิจารณาถึงสถานะของพวกเขาแล้ว ก็นับว่ามากเกินไปแล้ว!"
"เธอมีบุคลิกที่น่ารังเกียจ"
“เธอไม่ผิดหรอก คุณหนูโรสที่คาดว่าจะได้กลายเป็นอาร์คเมจในอนาคต! หมายความว่าไงงั้นหรือ? มันหมายความว่าเธอจะเป็นเหมือนเมล็ดพันธุ์ที่เจิดจรัสที่สุด เมื่อเธอตระหนักถึงพรสวรรค์ของตัวเองและความสำเร็จในอนาคตที่เธออาจโดดเด่นกว่าทุกคนในจักรวรรดิ ยกเว้นจักรพรรดิสุริยันต์ผู้ยิ่งใหญ่ ทำไมเธอถึงไม่รู้สึกโกรธหลังจากรู้ว่าเธอจะต้องแต่งงานกับหมูขยะ แม้ว่าข้าจะรักท่านเคานต์ แต่ข้าก็คิดว่าทัศนคติของเธอที่มีต่อเขาและลูกชายของเขานั้นสมเหตุสมผล”
โป๊ะ! กะชิง! ป๊า! ปะ!
ทันใดนั้น กวีขี้เมาคนหนึ่งก็เดินโซเซเข้ามาในผับและใช้ขลุ่ยที่เป็นสนิมของเขาเล่นเพลงที่แตกร้าวซึ่งสั่นสะเทือนหูจนฝูงชนพากันโห่ร้องและสาปแช่งเขาให้ไปสู่สวรรค์ชั้นสูงสุดส่ะ
ด้วยความกังวลว่าเจ้าของอาจไล่เขาออกหากยังเล่นต่อไป เขาจึงหยุดทันที
"เจ้า พวกเจ้าทุกคนเคยได้ยินเรื่องนี้ไหม โอ้! นายน้อยคนสุดท้องของตระกูลเคานต์... เมื่อคืนกระโดดลงไปในสระน้ำเย็นเพื่อฆ่าตัวตาย"
“นั่นคือสิ่งที่ภรรยาของข้าพูดกับข้าเมื่อเรารับประทานอาหารเช้าที่โต๊ะเมื่อเช้านี้ เธอบอกว่าเขาพยายามฆ่าตัวตายเพราะเขาอกหักหลังจากพบว่าคู่หมั้นของเขาไม่ต้องการเขาอีกต่อไป นั่นสมเหตุสมผลไหม ไม่...เขาไม่เคยพบเธอและไม่มีความรักระหว่างเด็กสองคนนี้ด้วยซ้ำ พวกเขาไม่ใกล้เคียงกับคำว่าสนิทสนม ทำไมเขาถึงฆ่าตัวตายเพื่อให้เธอสนใจ ฉันคิดว่าเขาน่าจะซ่อนความจริงว่าทำไมเขาถึงกระโดดลงไปในบ่อนั้น มันคืออะไร เราคนธรรมดาไม่อาจรู้ได้”
"วันนี้เจ้าโชคดี! คนวงในบอกฉันว่าเขาเสพยามากเกินไปในวันนั้น เขาคงเข้าใจผิดว่าสระน้ำเป็นที่นอนของเขาและกระโดดลงไป อย่าบอกคนอื่นว่าข้าบอกเจ้า ไม่งั้นข้าจะทำทุกวิถีทางเพื่อพาเจ้าไปที่แท่นประหารกับข้า!"
“อย่ากังวล ริมฝีปากของข้าจะถูกปิดสนิท”
“ถ้ายาที่เขากินคือ เม็ดยาแห่งความสุขสำราญ ก็อาจจะเป็นไปได้”
มีคนถอนหายใจ “ท่านเคานต์ช่างโชคร้ายยิ่งนักที่ได้ขยะเช่นนั้นเป็นลูกชาย”
คนเมาขมวดคิ้ว 'หลังจากพบว่าชีวิตของท่านเคานต์ก็ไม่ได้สมบูรณ์แบบอย่างที่คิด ข้าก็อิจฉาเขาน้อยลงแล้วล่ะ'
…..
ในขณะนี้ สายตาของคนที่พวกเขากำลังซุบซิบนินทากันอยู่นั้นเบิกโพลงขึ้น
เขานอนอยู่บนเตียงนุ่มและสวมเสื้อคลุมแบบชิ้นเดียว มันเป็นผ้าลินินสีทองที่แปลกไปสำหรับเขา
มีผ้าห่ม 4 ผืนห่มเขา มันให้ความอบอุ่นพอที่จะทำให้เหงื่อออกราวกับเพิ่งอาบน้ำมา
ภายใต้ผ้าคลุมหนา เขารู้สึกหายใจไม่ออก
เขาสลัดมันออกแล้วลุกขึ้นนั่ง
ห้องร้อนเหมือนเตาผิงแต่ไม่มีควัน
ถึงกระนั้นอุณหภูมิของห้องก็สูงพอที่จะทำให้เขารู้สึกอึดอัด
แถมหน้าอกของเขาก็ยังรู้สึกอึดอัด มันเป็นความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคยเนื่องจากในชีวิตของเขานั้นไม่เคยแม้แต่ได้ทานอาหารรสเลิศหรือกินจนอิ่มท้องเลยด้วยซ้ำ
อีกสิ่งหนึ่งที่เขาไม่คุ้นเคยคือห้องที่เขาอยู่ในขณะนี้
เขามองไปทางซ้ายและขวาด้วยความงุนงง
หลังจากมองไปรอบ ๆ ความสับสนในดวงตาที่สดใสของเขาก็เพิ่มขึ้นเป็นสามเท่า
เขาแน่ใจว่าเขาตายแล้ว…
แล้วเขามาทำอะไรในห้องหรูหราที่แสนร้อนอบอ้าวแห่งนี้?!
