บทที่ 85 งานเลี้ยงของคุณชาย (1)

ซุนเยว่ซวน ซุนหลิงหยู ซุนเยว่ซือและซุนหลิงฮวนยืนอยู่ข้างนอกหมิงเยว่ไจ้ ทั้งสี่มองไปที่หมิงเยว่ไจ้โฉมใหม่ ซุนเยว่ซวนและซุนหลิงหยูประหลาดใจ ส่วนซุนเยว่ซือและซุนหลิงฮวนก็ประหลาดใจเช่นกัน ซุนเยว่ซวนและซุนหลิงหยูเพิ่งมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อน และพวกเขารู้ดีถึงรูปลักษณ์ดั้งเดิมของมัน แต่พวกเขาก็ต้องตกตะลึงเมื่อเห็นหมิงเยว่ไจ้โฉมใหม่ทั้งหมด ซุนเยว่ซือและซุนหลิงฮวนไม่เคยเห็นสถานที่ที่สวยงามเช่นนี้มาก่อน และพวกเขาต่างก็อิจฉาและโหยหาอยู่ในใจ ถ้าพวกเขามีร้านสวย ๆ แบบนี้ด้วย คุณก็ไม่ต้องกังวลว่าจะหิว พวกเขาหิวมาตั้งแต่เด็ก และพวกเขาก็หิวมากจริง ๆ

"น้องสาว เรามาผิดที่หรือเปล่า" ซุนหลิงหยูถามอย่างสงสัย

"พี่ชายคนที่สอง คุณเป็นพี่ชายคนที่สองที่ดีของฉันจริง ๆ คุณรู้จักที่นี่ดีกว่าฉัน คิดว่าคุณมาผิดที่หรือ" ซุนเยว่ซวนพูดอย่างหมดหนทาง "นอกจากนี้ฉันได้ออกแบบการตกแต่งใหม่ที่นี่ ฉันแค่ไม่ได้คาดหวังว่าความเร็วของพวกเขาจะเร็วขนาดนี้ แค่ไม่กี่วันการตกแต่งภายนอกก็เสร็จเรียบร้อยแล้ว"

ซุนหลิงหยูเข้าไปก่อนและพบว่าภายในกำลังได้รับการปรับปรุงใหม่ และเขาไม่เห็นปรมาจารย์หยู มีเพียงพี่ชายเสี่ยวเอ้อร์เท่านั้นที่ดูแลการตกแต่งภายใน เมื่อเขาเห็นซุนหลิงหยูเขาก็ออกมาพบเธอทันที

"คุณซุน คุณอยู่ที่นี่ ครั้งนี้คุณมีของดีอะไรบ้าง" ลูกวอลนัทครั้งที่แล้วอร่อยมาก แต่น่าเสียดายที่ส่วนใหญ่ไปอยู่ในกระเป๋าของนายน้อย และอีกครึ่งหนึ่งที่เหลือถูกปรมาจารย์หยูเอาไป เขาได้รับแค่ 2 จินเท่านั้น นับตั้งแต่ที่เขาได้ลิ้มรสรสชาตินั้น ไม่นานมานี้เขาก็สูญเสียความอยากอาหารไป ดังนั้นเขาจึงอยากจะกินอีกสักสองสามคำ ไม่อย่างนั้นเขามักจะรู้สึกว่ามีบางอย่างขาดหายไป ซุนเยว่ซวนยิ้มเบา ๆ และพูดว่า "พี่พี่ชายเสี่ยวเอ้อร์ครั้งนี้เราไม่ได้นำอะไรมา คุณจะไม่หันหลังให้เราใช่ไหม"   

พี่ชายเสี่ยวเอ้อร์คนนี้มีบุคลิกที่เปิดกว้าง เธอจึงชื่นชมเขามาก ดังนั้นเธอจึงล้อเล่นอย่างอารมณ์ดี

"คุณซุน คุณชอบล้อเล่นจริง ๆ " เสี่ยวเอ้อร์เกาหัวแล้วพูดว่า "อย่างไรก็ตาม การออกแบบของคุณดีมาก และนายน้อยของเราก็ได้รับคำชมมากมาย หลังจากที่ได้เห็นมัน นายน้อยก็พบช่างฝีมือที่ดีที่สุดทันที และหมดเงินไปมากกับมัน ฉันซื้อวัสดุอย่างดีราคาดีสำหรับการตกแต่ง ตามแผนของคุณ การตกแต่งควรจะเสร็จในหนึ่งเดือน แต่นายน้อยของเราจ้างช่างฝีมือเป็นสองเท่า ดังนั้นมันจึงเสร็จในครึ่งเดือน"

"นายน้อยของคุณไม่ได้อยู่ที่นี่เหรอ ครั้งสุดท้ายที่ฉันขอความช่วยเหลือจากเขา ... " ซุนเยว่ซวนหยุดคำพูด

"คุณชายไม่อยู่ที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้ ร้านค้าต้องการการปรับปรุงใหม่ และนายน้อยอาศัยอยู่ที่ลานด้านนอก คุณอยากพบเขาไหม“เสี่ยวเอ้อร์กล่าวว่า”ถ้าคุณต้องการพบเขา ฉันจะตามหาเขาทันที" "ร้านยังอยู่ระหว่างการปรับปรุง และไม่มีอะไรอื่น แค่อยากถามเกี่ยวกับการขอความช่วยเหลือครั้งสุดท้าย" ซุนเยว่ซวนขมวดคิ้วกำลังจะพูดว่า 'ลืมมันไปซะ' เสียงอันอบอุ่นดังมาจากข้างหลังเธอ

"แน่นอนจือเซียวไม่กล้าละเลยเรื่องที่คุณซุนอธิบาย ไม่ต้องกังวลของพร้อมแล้ว" เหมิงจือเซียวก้าวออกจากเกี้ยวและพูดพร้อมโบกพัด

"คุณชายเหมิง" ซุนเยว่ซวนพยักหน้าให้เหมิงจือเซียว

ซุนหลิงฮวนอุทาน "พี่สาว ฉันคิดเสมอว่าไม่มีใครสวยกว่าพี่ชายของเรา ปรากฎว่าฉันกำลังดูท้องฟ้าจากบ่อน้ำ และมีคนที่สวยงามกว่าพี่ชายของเราด้วยซ้ำ" ซุนเยว่ซือดึงแขนเสื้อของซุนหลิงฮวนและพูดเบา ๆ  "ฮวนฮวนอย่าพูดไร้สาระ"

ซุนหลิงฮวนมองไปที่ซุนเยว่ซืออย่างสงสัยด้วยใบหน้าที่ไร้เดียงสา "ฉันผิดไปหรือเปล่า คุณไม่คิดว่าเขาสวยงามเหรอ"

"ญาติของคุณหนูซุนดูดีจริง ๆ รูปลักษณ์ของคุณดูไม่เหมือนชาวนาทั่วไปจริง ๆ " เหมิงจือเซียวมองไปที่ซุนเยว่ซวนด้วยความหมายที่ลึกซึ้ง

ซุนเยว่ซวนยิ้มเบา ๆ และนิ่งเงียบ ซุนหลิงหยูยืนอยู่ข้างซุนเยว่ซวนมองดูเหมิงจือเซียวอย่างระแวดระวัง

รูปลักษณ์ของเหมิงจือเซียวนั้นน่ากลัวเกินไปซึ่งทำให้ผู้คนต้องป้องกันไว้ก่อน เขาไม่ใช่หลินฉางเจ๋อ น้องสาวคนโตถูกหลินฉางเจ๋อรังแก และครอบครัวของพวกเขาสามารถช่วยเธอล้างแค้นได้ แต่พลังของเหมิงจือเซียวนี้ยิ่งใหญ่เกินไป แม้ว่าจะต้องเสียชีวิตทั้งครอบครัว แต่ก็ไม่มีทางที่จะต่อต้านเขาได้ ดังนั้นวิธีที่ดีที่สุดคือการเฝ้าดูอย่างใกล้ชิดและทันทีที่มีสิ่งผิดปกติให้ตัดไฟแต่ต้นลมทันที

"นายน้อยเหมิงช่างไร้สาระ" ซุนเยว่ซวนพูดอย่างใจเย็น "เราเป็นแค่ชาวนา และเราไม่สามารถเปรียบเทียบกับนายน้อยเหมิงได้"