ตอนที่ 25 สังหารราชาอสูรเพลิง

หน้าต่างสถานะของระบบระบุไว้ว่า

“ในฐานะชาวนา คุณจะมีที่ดินเพียงผืนเดียวได้อย่างไร”

“เป้าหมายภารกิจ: ควบคุมประตูมิติของโลกใบเล็กและกลายเป็นผู้ปกครองสูงสุดในโลกใบเล็กนั้น

รางวัลภารกิจ: ปลดล็อกฟาร์มแห่งที่สอง คุณสามารถเลือกดินแดนและปรับเปลี่ยนพื้นที่กว่าร้อยไร่ให้เป็นฟาร์มระดับพระเจ้า สุ่มเมล็ดพืชระดับทองคำดำ”

ฟาร์มแห่งที่สองและเมล็ดพืชระดับทองคำดำ

หลินเซินรู้สึกตื่นเต้น ถ้าตัดเรื่องพลังของฟาร์มแห่งที่สองออก เพียงแค่เมล็ดพืชระดับทองคำดำเพียงอย่างเดียวก็สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาอีกครั้งได้ทันที

หญ้าดาบระดับทองก็เพียงพอแล้วสำหรับเขาที่จะฆ่าสัตว์อสูรระดับเงินส่วนใหญ่ได้อย่างง่ายดาย ไม่ต้องพูดถึงพืชทองคำดำเลย

นอกจากนี้ ภารกิจของระบบนี้ถูกสร้างขึ้นมาให้เข้าสู่ดันเจี้ยนโดยเฉพาะ

ควบคุมประตูมิติของโลกใบเล็กและกลายเป็นผู้ปกครองสูงสุดในโลกนั้น แต่เดิมมันคือเป้าหมายของเขาอยู่แล้ว

ตราบเท่าที่เขาเลื่อนระดับหญ้าดาบสำเร็จ เขาก็จะสามารถฆ่าสัตว์อสูรระดับทองทั้งหมดในดันเจี้ยนแห่งนี้และเปลี่ยนพวกมันเป็นค่าประสบการณ์เพื่อเลื่อนระดับของเขาได้

“แต่ฉันต้องระวัง หากมีสิ่งมีชีวิตที่เหนือกว่าระดับทอง ฉันต้องเน้นที่การหลบหนีเท่านั้น”

หลินเซินมองไปที่ท้องฟ้าในฟาร์มระดับพระเจ้า

เขาตั้งคำถาม

“ราชาอสูรของดันเจี้ยนนี่คือระดับทอง แสดงว่าจะไม่มีระดับทองคำดำออกมาใช่ไหม”

ไม่มีใครสามารถตอบคำถามของเขาได้

หลินเซินยังก้มศีรษะลงและลูบใบไม้เล็ก ๆ ของหญ้าดาบอย่างแผ่วเบา เฝ้าดูร่างกายของมันที่ได้รับการซ่อมแซมอย่างต่อเนื่องและระดับของมันที่เพิ่มขึ้นอย่างช้า ๆ

เวลาผ่านไปสามวันอย่างรวดเร็ว

ในวันที่สองหลังจากกำแพงแห่งนิพพานปรากฏขึ้นหวังเหยียนหรันก็หายเป็นปกติ

เมื่อนึกย้อนกลับไปถึงคำพูดน่าอายที่เธอพูดกับหลินเซินก่อนที่เธอจะสลบ หญิงสาวที่มีบุคลิกคล้ายกับผู้ชายก็หน้าแดงด้วยความเขินอาย

เธอไม่กล้าแม้แต่จะสบตาหลินเซิน

อย่างไรก็ตามหลินเซินไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะรู้สึกถึงความโรแมนติก

เขากำลังสั่งพ่อบ้านฟู่ถงเกี่ยวกับแผนการต่อไปที่กำลังจะมาถึง

“มันไม่ใช่เรื่องซับซ้อน พวกคุณอ่อนแอเกินไป มันอันตรายมากสำหรับทุกคนที่จะตามฉันมา”

“หลังจากกำแพงแห่งนิพพานหายไป ฉันจะสร้างต้นไม้สูงสำหรับพวกคุณ พวกคุณต้องอยู่ที่นั่นและรอฉันออกไปฆ่าสัตว์อสูรและหาประตูมิติ”

“หลังจากที่ฉันหาประตูมิติและจบทุกอย่างได้แล้ว ฉันจะกลับมารับพวกคุณ”

“เอาล่ะคุณหลิน เราจะรอข่าวดีจากคุณที่นี่!”

พ่อบ้านฟู่ถงพยักหน้าเห็นด้วย

แผนนี้ถูกเสนอโดยเหลินผู้ซึ่งเป็นความหวังที่จะพาพวกเขากลับสู่สังคมมนุษย์โดยที่ยังเป็นอยู่ จึงไม่มีใครคัดค้าน

แม้ว่าบางคนจะคิดว่าหลินเซินต้องการที่จะทิ้งพวกเขาและหลบหนีไปคนเดียว แต่พวกเขาก็ไม่กล้าพูดต่อหน้าเขา

มิฉะนั้นมันจะเร่งให้พวกเขาตายไวขึ้น

“ได้”

หลินเซินหันหลังกลับและเผชิญหน้ากับกำแพงแห่งนิพพานที่ค่อย ๆ มัวหมอง เขาหายใจเข้าลึก ๆ และมองไปที่ [หญ้าดาบ] ในมือของเขาที่ห่อหุ้มด้วยแสงสีแดงดั่งเลือด

เจตจำนงในการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ปรากฏขึ้นในใจของเขา

หลังจากสามวันแห่งการรอคอย สามวันแห่งความอดทน และสามวันแห่งความลังเลใจ ในที่สุดเขาก็กำลังจะยุติเรื่องนี้ได้เสียที

ชื่อ: หญ้าดาบ

ระดับ: ทองคำดำ (เติมโตได้)

ทักษะ[พืชสงคราม]: ครอบครองทั้งรูปแบบพืชและอาวุธ เมื่ออยู่ในรูปพืช รากพืชจะเติบโตในดินและดูดซับสารอาหารเพื่อเพิ่มคุณภาพอย่างช้า ๆ เมื่ออยู่ในรูปอาวุธ รากจะเปลี่ยนเป็นด้ามดาบและใบคอจะเปลี่ยนเป็นใบมีดที่ทำลายไม่ได้

[หญ้า]: ทักษะใช้งาน; กลายเป็นพืช

[ดาบ]: ทักษะใช้งาน; กลายเป็นอาวุธ

[สวรรค์สังหาร]: ทักษะติดตัว; เชี่ยวชาญในการโจมตีสิ่งมีชีวิต มันไม่สนต่อการป้องกันของสิ่งมีชีวิตใด ๆ ที่ต่ำกว่าระดับทองคำดำ มันจะสูญเสียผลกระทบต่อสิ่งมีชีวิตที่ตายแล้ว ดาบสามารถปล่อยลำแสงดาบยาวสูงสุดกว่าพันเมตรได้

ตามที่หลินเซินคาดไว้!

หลังจาก [หญ้าดาบ] ได้รับการอัปเกรดเป็นระดับทองคำดำแล้ว สิ่งมีชีวิตที่การป้องกันการโจมตีได้ก็คงมีแต่ระดับทองคำดำเท่านั้น

ในที่สุดหลินเซินก็ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการป้องกันของราชาอสูรเพลิงอีกต่อไป

“คราวนี้ฉันจะฟันมันด้วยการโจมตีครั้งเดียว”

ดวงตาของหลินเซินเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ในขณะที่เขาอดทนรอให้กำแพงแห่งนิพพานสลายไป

สาม สอง หนึ่ง กำแพงแห่งนิพพานได้สลายไปแล้ว

หลินเซินเรียกกิ่งก้านของต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์จำนวนนับไม่ถ้วนในทันที ยกหวังเหยียนหรันและคนอื่น ๆ ขึ้นไปบนยอดของดันเจี้ยนซึ่งสูงจากพื้นดินกว่าหนึ่งพันเมตร

“ผู้บุกรุก...”

“กล้าดียังไงมาหลอกข้า คราวนี้ข้าจะทำให้แกกลายเป็นเถ้าถ่าน”

มันรู้สึกได้ถึงร่องรอยของเขา

เสียงคำรามที่เกรี้ยวกราดดังขึ้นมาจากหอคอยสีเขียวขนาดใหญ่

สัตว์อสูรตัวใหญ่ที่มีลำตัวเหมือนลิง มีหัวเป็นวัวปรากฏขึ้นที่ยอดหอคอยและคำราม

หลินเซินกวัดแกว่งดาบของเขาและเย้ยหยัน

เขาไม่ได้พูดอะไร แต่การแสดงออกที่ไร้ซึ่งความกลัวและไร้สำนึกของเขาได้ทิ่มแทงหัวใจของราชาอสูรเพลิงมากยิ่งขึ้น

มันโดดลงพื้นและพุ่งไปหาหลินเซินที่อยู่ห่างกว่าพันเมตร

แต่สำหรับมันแล้ว มันใช้เวลาเพียงแค่ชั่วครู่ชั่วยาม มันมาพร้อมกับทะเลเพลิงที่พร้อมจะโจมตีหลินเซินทันที

หลินเซินไม่ได้ตื่นตระหนก เขาใช้กลอุบายเดิมอีกครั้ง การโจมตีที่ง่ายและตรงไปตรงมาโดยใช้ต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์

หอกไม้แทงเข้าไปในร่างของราชาอสูรเพลิง

หลินเซินไม่รอให้ทักษะ [การเผาไหม้ในเปลวเพลิง] ได้มีผล เขาใช้ทักษะ [ความเมตตา จักรพรรดิ์] ทันที และเคลื่อนย้ายไปที่ด้านข้างของสัตว์อสูร

ใบมีดที่สามารถตัดผ่านภูเขาได้เฉือนไปที่ราชาอสูรเพลิงอีกครั้ง

หลินเซินดูเหมือนจะรู้สึดถึงการเยาะเย้ยผ่านดวงตาของราชาอสูรเพลิงได้อย่างคลุมเครือ

เมื่อเห็นหอกไม้ กล้ามเนื้อทุกส่วนในร่างกายก็เกร็งขึ้น

เพียงเพื่อรอให้หลินเซินเข้ามาใกล้ หมัดนี้ก็จะฆ่าเขาด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

แต่มันประเมินสติปัญญาของหลินเซินและดาบในมือของเขาต่ำเกินไป

หลินเซินจะไม่ยอมแพ้กับการโจมตีแบบเดิมเป็นครั้งที่สอง

ชิ่ง !

มันราวกับว่าตัดผ่านชั้นครีมของเค้ก

[หญ้าดาบ] ในมือของหลินเซินทำให้เกิดแสงดาบที่ยาวเกือบร้อยเมตร มันตัดศีรษะของราชาอสูรเพลิงที่มีความหนาหลายเมตรโดยตรง

กิ่งก้านของต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์เติบโตและแผ่ขยายอย่างรวดเร็ว ห่อหุ้มและดูดกลืนซากศพของสัตว์อสูรที่สูญเสียพลังและชีวิตของมัน

“[หญ้าดาบ] เป็นอุปกรณ์ที่ดีอย่างเห็นได้ชัด”

หลินเซินรู้สึกชื่นชอบหญ้าดาบ

แม้ว่ากำแพงแห่งนิพพานระดับทองคำดำและหญ้าดาบระดับทองคำดำจะไม่สามารถจัดการกับศัตรูในระดับเดียวกันได้

แต่กับพวกที่อ่อนกว่านั้นไม่สามารถแม้แต่จะต่อกรกับเขาได้ด้วยซ้ำ

หลินเซินต้องการอาวุธที่สามารถฆ่าสัตว์อสูรระดับทองได้ทันทีเพื่อช่วยให้เขาเลื่อนระดับอย่างรวดเร็ว

แน่นอนหากเขาพบกับศัตรูที่มีการโจมตีระยะไกลหรือว่าเขาไม่สามารถโจมตีได้ หญ้าดาบก็จะไม่สามารถทำอะไรได้เช่นกัน

สิบวินาทีต่อมา ร่างของราชาอสูรเพลิงที่ยังไม่สูญเสียพลังจนหมดพยายามที่จะขยับตัวเพื่อหาหัวของมันเพื่อต่อเข้ากับร่างอีกครั้ง แต่กลับถูกต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์กลืนกินในท้ายที่สุด

“สัตว์อสูรระดับทองไม่ได้ทำให้ฉันเลื่อนขั้นเป็นเงิน 2”

“ฉันต้องการประสบการณ์มากขึ้นเรื่อย ๆ”

“ฉันสามารถเลือกทักษะของราชาอสูรเพลิงอันใดก็ได้ที่ฉันต้องการ ฉันควรเลือกอะไรดี ?”