[สกิล : แข็งตัว , เหยียบย่ำพสุธา (กระทืบพื้นอย่างบ้าคลั่ง ทำให้เกิดระเบิดบริเวณรอบๆอย่างรุนแรง) เสียงคำรามแห่งโทสะ (เสียงคำรามที่เต็มไปด้วยความโกรธ เพิ่มค่าสถานะของพันธมิตรทั้งหมด 30% เป็นเวลา 30 วินาที)]

[หมายเหตุ : นักรบผู้ยิ่งใหญ่แห่งตระกูลต้นไม้วิญญาณ ผู้โจมตีอย่างรวดเร็วพุ่งประทะอย่างดุดัน สมควรอย่างยิ่งกับสมญาเจ้าแห่งสนามรบ]

เยี่ยม!

พืชราชวงศ์ที่กลายพันธุ์ในครั้งนี้คือนักรบนางไม้

นักรบนางไม้ที่ปลุกสายเลือดราชวงศ์ให้ตื่นขึ้นมาได้นั้นตัวใหญ่กว่านักรบนางไม้ทั่วไปอย่างมาก เมื่อเขายืนอยู่ตรงนั้นแทบจะไม่ต่างกับต้นไม้ยักษ์ในตำนาน

แม้แต่สกิลก็ได้กับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

เหยียบย่ำพสุธาและเสียงคำรามแห่งโทสะถือว่าเป็นสกิลที่ดีสำหรับสนามรบ

เมื่อรวมเข้ากับสกิลแข็งตัวที่สืบทอดมาจากพืชชนิดอื่น พลังป้องกันจะน่าหวาดกลัวอย่างมาก มันเหมาะอย่างยิ่งสำหรับเป็นตัวเปิดในสงคราม

ถัดจาก หลิง ซี , ชิง ถัง , และราชาปิศาจเห็ด เหล่าพืชโจมตีไกลทั้ง 3 ตัว

ในที่สุดเขาก็ประสบความสำเร็จในการกลายพันธุ์ได้พืชราชวงศ์โจมตีระยะประชิด ทำให้กองกำลังของแข็งแกร่งขึ้นอย่างก้าวกระโดดให้คราวเดียว

"เฮ้อ-"

หลิน ยู ถอยหายใจออกมาด้วยความโล่งอกเข้าลุกขึ้นยืนด้วยความลำบาก

ครั้งนี้เพื่อที่จะกลายพันธุ์พืชสายเลือดราชวงศ์ เข้าใช้เวลาไปถึง 2 ชั่วโมงเต็มๆ กับการกลายพันธุ์มากกว่า 2000 ครั้ง

แม้ว่าร่างกายของเขาจะแข็งแกร่ง แต่จิตใจของเขาก็ยังเหน็ดเหนื่อยมาก

โชคดีที่ผลลัพธ์ออกมาได้อย่างที่เขาหวัง

ตราบใดที่เขากลายพันธุ์สายเลือดรางวงศ์ออกมาได้ มันก็คุ้มค่า

หลังจากเขายึดเส้นยึดสายอยู่ซักพัก หลิน ยู ก็เดินมายังนักรบนางไม้ซึ่งสูงกว่าเขาหลายเท่า แล้วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

หลังจากนั้น เขาก็เงยหน้าขึ้นมาและพูดว่า "ถ้างั้นต่อไปนี้ ผมจะเรียกคุณ ชิง กัง คิดว่าไง!"

ทันทีที่สิ้นเสียง นักรบนางไม้ ก็คำรามออกมา ในขณะเดียวกันก็ส่ายกิ่งไม้และใบไม้รอบหัวออกมา ราวกับว่าเขาชอบชื่อนี้มาก

เมื่อเห็นแบบนั้น หลิน ยู ก็ยิ้มออกมาทันทีและตบไปที่ตัวของเขา จากนั้นเขาก็เปิดดูทรัพยากรที่เหลืออยู่

พลังเวทย์ของเขาเหลืออยู่ 220000

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ การกลายพันธุ์เมื่อครู่ใช้พลังเวทย์ไปทั้งหมดกว่า 50000 แต้ม ซึ่งเป็น 2 เท่าจากที่เขาคาดเอาไว้

ดูเหมือนว่าเมือประเภทของทหารมากขึ้น การที่เขาจะได้รับพืชสายเลือดราชวงศ์จากการกลายพันธุ์มันก็ลดน้อยลงด้วยเช่นกัน เขากลายพันธุ์ตั้งเป็น พันครั้งกว่ามันจะปรากฏตัวออกมา

เมื่อพิจารณาว่าเขาต้องเก็บพลังเวทย์เก็บไว้ทำอย่างอื่น เขาจึงล้มเลิกแผนการกลายพันธุ์ไว้ก่อนชั่วคราว อย่างแรกให้นักรบนางไม้เฝ้าอยู่ในดินแดนจนกว่ามันเลื่อนขั้นไปเป็นระดับ 7 จากนั้นมันจะถูกเปลี่ยนร่างไปเป็นทหารระดับขุนพล มันเป็นกระบวนการที่มีค่าใช้จ่ายมหาศาล

ยังมีเรื่องอีกมากที่ต้องทำ

หลิน ยู มองไปยังท้องฟ้าที่มืดสนิท เขาถอนหายใจออกมา และเดินขึ้นบันไดไปยังปราสาทราชันเข้าไปพักผ่อนอย่างเงียบสงบ

.....

ค่ำคืนผ่านไป

เขาไม่รู้ว่าเป็นเพราะความเหนื่อยล้าทางจิตใจหรือไม่ ที่ทำให้ หลิน ยูหลับสนิทตลอดทั้งคืน

เมื่อเขาออกมาจากปราสาทของราชันลงมาดินแดน พบว่ามีชาวเมืองจำนวนมากที่ขุดแร่ขนพวกมันรอที่ด้านนอกอาณาเขต ดังนั้นเขาจึงของให้ ชิง ถัง นำพวกมันเข้าไปเก็บไว้ในคลังดินแดนให้หน่อย

จากนั้นเขาเปิดหน้าดู มันมีแร่เหล็กและแร่ทองแดงมากกว่า 100 ชิ้นเพียงพอที่จะสร้างชุดอุปกรณ์ระดับ 6

"งั้นเรามาสร้างอุปกรณ์ให้เหว่ย กัง กันก่อน!"

เหว่ย กัง ทำงานได้ดีในการจัดการกับผู้ที่มาสร้างปัญหา แม้เขาจะไม่สามารถต่อกรกับผู้คนเหล่านั้นได้ แต่เขายังสมควรที่จะได้รับรางวัล

สำหรับผู้คนของเขา หลิน ยู ไม่ขี้เหนียวแม้แต่น้อย

เพียงไม่นานเขาก็มาถึงโรงงานผลิตอาวุธ เปิดหน้าต่างการผลิตขึ้นมา และพบอุปกรณ์ระดับ 6 ใหม่ 2 ชิ้นหลังจากที่เขาอัพเกรด

[ชื่อ : ดาบเหล็กมาตรฐาน]

[ระดับ : ระดับ 6]

[คุณสมบัติ : ความแข็งแกร่ง+6]

[วัสดุการผลิต : แร่เหล็ก 60 ชิ้น แร่ทองแดง 30 ชิ้น พลังเวทย์ 6000 แต้ม

[หมายเหตุ : ดาบที่สกัดออกมาจากทองแดงและเหล็กด้วยพลังอันยิ่งใหญ่]

.....

[ชื่อ : ชุมเกราะมาตรฐาน]

[ระดับ : ระดับ 6]

[คุณสมบัติ : พลังป้องกัน+6]

[วัสดุการผลิต : แร่เหล็ก 60 ชิ้น แร่ทองแดง 30 ชิ้น พลังเวทย์ 6000 แต้ม

[หมายเหตุ : ชุดเกราะที่สกัดมาจากทองแดงและเหล็กมีพลังป้องกันที่น่าทึ่ง สามารถป้องกันการโจมตีระดับ 6 และต่ำกว่าได้เป็นอย่างดี]

อุปกรณ์มาตรฐานระดับมันใช้วัสดุมากกว่าที่คิด

โดยเฉพาะพลังเวทย์นั้นเพิ่มขึ้นเกือบเท่าตัว พลังเวทย์ที่ที่ใช้สร้างนั้นมันต้องใช้ถึง 6000 แต้ม ซึ่งแพงอย่างมาก

แต่อย่างไรก็ตามที่เหว่ย กัง นั่นเป็นลูกน้องเพียงคนเดียวของเขาที่ใกล้เคียงกับระดับ 6 มากที่สุดและด้วยพลังเวทย์เพียงแค่ 12000 แต้ม มันไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขาในตอนนี้

นอกจากนี้เขายังจำได้ด้วยว่าดาบเหล็กในมือของเหว่ย กัง อันเก่าดูเหมือนจะเพิ่มความแข็งแกร่งเพียงแค่ 3 เท่านั้น นี้มันเพิ่งเป็น 2 เท่าของอันเก่า มันดูคุ้มค่าจริงๆ

หลิน ยู เลือกที่จะผลิตโดนไม่ลังเล

ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างวาบขึ้นมีเสียงดังกึกก้องดังมาจากโรงงานผลิตอาวุธ

ไม่กี่นาทีต่อมาดาบเหล็กและชุดเกราะก็ปรากฏต่อหน้า หลิน ยู เพียงมองแค่แวบเดียวเขาก็รู้ได้เลยว่ามันไม่ธรรมดา

หลิน ยู หยิบดาบขนาดใหญ่ขึ้นมาดู และลองใช้งานมัน เขาสามารถผ่าเหล็กได้ราวกับผ่าก้อนเนย มันไม่มีความเสียหายเกิดขึ้นบนหัวดาบแม้แต่น้อย

"ดาบที่ดี!"

หลิน ยู อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาด้วยความชื่นชน เขาพอใจอย่างมากกับดาบใหญ่ที่ใช้พลังเวทย์ไป 6000 แต้ม

หลังจากที่เก็บอุปกรณ์ไปแล้ว เขาก็ใช่แร่ที่เหลือสร้างชุดอุปกรณ์ระดับ 3 พร้อมที่จะมอบให้กับ เหว่ย กัง เพื่อให้เขานำไปแจกจ่าย

หลังจากที่ผลิตอุปกรณ์เสร็จพลังเวทย์ของเขาก็ลดลงเหลือประมาณ 200000

อย่างไรก็ตามหลิน ยู นั้นไม่ได้ตื่นตระหนก เข้าติดต่อหา หลิง ซี ที่กำลังเล่นกับพืชอื่นๆอยู่ในดินแดน ให้เธอนำ ทหารพืชมาซัก 50 ตัว พร้อมกับอธิบายไป 2 3 คำ

หลังจากนั้นไม่นานภายใต้การนำของ หลิง ซี กองกำลังพืชเหล่านั้นก็รีบเดินทางไปยังทะเลทรายโกบี ล่าสังหารมอนสเตอร์ตามคำสั่งของหลิน ยู

ต้องบอกทหารขุนพลนี้ช่วยเขาได้เยอะจริงๆ

หลังจากที่มี สระน้ำวิวัฒนาการ ในที่สุด หลิน ยู ก็ไม่จำเป็นต้องลงมือทุกอย่างเองอีกต่อไป เขาสั่งพวกเธอออกไปสังหารมอนสเตอร์ทุกวัน

ตราบใดที่พูดกับเธอให้เข้าใจ หลิง ซี ก็จะทำตามที่เขาบอกไปรวบรวมพลังเวทย์มาให้เขา ซึ่งมันสะดวกขึ้นมาก

เมื่อหลิง ซี ออกไปพร้อมกองกำลังแล้ว หลิน ยู ก็ขี่มูรันชิ ออกจากดินแดนไปยังเมืองหวงซา

ภายใต้การจ้องมองของชาวเมืองที่อยู่บนท้องถนน เขาก็ได้มาถึงสนามฝึกซ้อม

มองจากระยะไกล เขาได้ยินเสียงคำรามที่ดังสนั่นของ เหว่ย กัง

"นี้พวกนายไม่ได้กินข้าวมากันงั้นเหรอ ออกแรงกันหน่อย"

"ถ้าแค่นี้ยังไม่ไหว แล้วจะไปปกป้องความปลอดภัยในเมืองหวงซาได้ยังไงกัน จะให้มีหน้าพอไปรับใช้นายท่านงั้นเหรอ!"

"นาย! ลุกขึ้น! วิ่งรอบสนามอีก 10 รอบ!!"

"มองอะไรกัน! กลับไปฝึกเดียวนี้! อย่าพักจนกว่าจะครบร้อยครั้งในวันนี้"

หลิน ยู ตามเสียงที่ได้ยินมาที่สนามฝึกซ้อม พบ เหว่ย กัง กำลังฝึกทหารรักษาการณ์หลาย 10 นาย มีเหงื่ออกมาจำนวนมาก

เป็นที่ชัดเจนแล้ว

เนื่องจากเหตุการณ์เมื่อวานนี้ ทำให้เหว่ยกังได้รับผลกระทบอย่างหนักเข้าฝึกเหล่าทหารรักษาการณ์หนักกว่าเดิม

เสียงคำรามที่ออกมานั้นทำให้อากาศโดยรอบสั่นสะเทือน พวกเขาไม่ทันสังเกตุด้วยซ้ำว่า หลิน ยู ได้มาอยุ่ข้างหลังพวกเขา

จนกระทั้งทหารที่วิ่งมามองไปยังด้านหลัง พวกเขาถูกรู้ตัวในที่สุด

"นายท่าน ท่านมาที่นี้ได้ยังไงกัน!"

5 1 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด