ตอนที่ 11 : เปิดฉากร้อนแรง!

"แกได้พนักงานแคชเชียร์หรือยัง?" ฉินซวนถามหลังจากที่เห็นฉินหยุนวางสายแล้ว

“เรียบร้อยแล้ว” ฉินหยุนพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

"ให้จางชิงทำหน้าที่แคชเชียร์ ส่วนพนักงานขายเสื้อผ้ามีทั้งแม่ พี่สาว น้าสะใภ้และก็ฉัน อืม..ถือว่าได้อยู่ ดูสถานการณ์พรุ่งนี้ก่อน แล้วค่อยรับสมัครคนเพิ่มอีกสักสองสามคน" ฉินหยุนคิดกับตัวเอง

ก่อนหน้านี้เขาเคยเสนอให้รับพนักงานเพิ่มอีก แต่ครั้งนี้จ้าวเหมยคัดค้านอย่างหนักแน่น

ท้ายที่สุดแล้ว ในร้านขายเสื้อผ้าทั่วไป พนักงานสักคนสองคนก็เพียงพอแล้วที่จะดูแลร้านทั้งหมด และไม่จำเป็นต้องใช้คนจำนวนมากขนาดนั้น

ร้านยังไม่ทันได้เปิด จะทำอย่างไร หากรับพนักงานมาแล้วแต่ไม่มีลูกค้า?

ฉินหยุนไม่ยืนกรานต่อ ดังนั้นเขาจึงต้องรอจนกว่าจะถึงวันพรุ่งนี้เพื่อให้ผลลัพธ์ออกมาให้ทุกคนได้เห็นก่อน

สำหรับจางชิง เดิมทีเธอเป็นแคชเชียร์ของร้านขายเสื้อผ้าแห่งนี้มาก่อน ถ้าหากว่าเธอไม่มา เขาก็สามารถทำหน้าที่แคชเชียร์แทนได้ และพี่สาวของเขาก็เคยทำมาก่อนเช่นกัน ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้อง กังวล

...

วันต่อมา ทั้งครอบครัวมาที่ร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนตั้งแต่เช้าตรู่

ฉินกั๋วตงไม่ได้มาด้วย ช่วงนี้ที่ไซต์ก่อสร้างค่อนข้างจะยุ่งมาก เขาและคนอื่นๆ จึงไม่มีเวลาพักผ่อนเลย

นี่เป็นอีกวันในเดือนพฤษภาคม เวลา 8.00 น.ในที่สุดดวงอาทิตย์ก็ขึ้นจากทิศตะวันออกอย่างสมบูรณ์ และแสงแดดก็สาดส่องกระทบกับใบหน้าของผู้คนจำนวนมากที่กำลังเดินตามถนน ทำให้ลมหายใจที่พ่นออกมาถึงกับปนไอร้อนอยู่ด้วย

"หืม.. มีร้านขายเสื้อผ้าอยู่ที่นี่ด้วยเหรอ?"

"ร้านเสื้อผ้าเทียนหยุน? ฉันจำได้ว่าเคยเป็นร้านขายเสื้อผ้าชิงอี้ไม่ใช่เหรอ!"

"ป่ะ เข้าไปดูกันดีกว่า"

ผู้คนบนถนนที่เดินผ่านไปมา ทันทีที่ร้านเปิด ทุกคนเริ่มมองไปทางหน้าร้านโดยไม่รู้ตัว บางคนถึงกับเดินเข้าไปในร้านเลยด้วยซ้ำ

"สวัสดี"

จ้าวเหมยและคนอื่นๆไม่คาดคิดว่าจะมีลูกค้าเข้าร้านทันทีที่เปิดร้านเสร็จ พวกเธอจึงรีบเข้าไปต้อนรับลูกค้า

ในความเป็นจริงฉินหยุนสามารถเปิดร้านค้าขายของอื่นๆก็ได้ เช่น ร้านชานม หรือร้านขายเครื่องประดับ เป็นต้น ไม่ว่าเขาจะเปิดร้านแบบไหน เขาก็สามารถทำเงินได้หากมีโชคลา�

อย่างไรก็ตามทั้งฉินซวน จ้าวเหมยและฉินหยุน ต่างก็เคยทำงานในร้านขายเสื้อผ้ามาก่อน และร้านเสื้อผ้าก็บริหารง่าย ได้ผลกำไรสูง ด้วยเหตุผลต่างๆนี้ ฉินหยุนจึงเลือกธุรกิจนี้เป็นตัวเลือกแรกของเขา

"เสื้อผ้าสวยดี ดูมีคุณภาพดีทีเดียว"

"ครั้งที่แล้วฉันดูราคาในอินเทอร์เน็ต เทียบกันแล้วก็ไม่ต่างจากที่ร้านนี้มากนัก"

เหล่าลูกค้าที่เห็นเสื้อผ้าที่แขวนอยู่ ก็เดินเลือกดูอย่างระมัดระวัง และมีความรู้สึกอยากจะชอปปิ้งโดยไม่รู้ตัว

อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย และการขนส่ง เป็นสี่ปัจจัยพื้นฐานที่มนุษย์ขาดไม่ได้มากที่สุด

“บอส! ชุดนี้มีส่วนลดไหม” ลูกค้าคนหนึ่งเอ่ยถาม

"สวัสดีครับ เสื้อผ้าเหล่านี้ขายราคาถูกมากแล้ว ดังนั้นจึงไม่มีส่วนลดให้ครับ"

ฉินหยุนก้าวไปข้างหน้าและอธิบายต่อ: "อย่างไรก็ตาม วันนี้เป็นวันแรกของการเปิดร้าน และเสื้อผ้าทั้งหมดทางร้านสามารถลดราคาพิเศษได้ 10% เฉพาะวันนี้วันเดียวเท่านั้น "

เรื่องส่วนลด 10% ตอนเปิดร้าน เขาเขียนติดไว้หน้าประตูแล้วแต่ลูกค้าบางคนไม่ได้สังเกต

ราคาทุนของเสื้อผ้าคือ 100 หยวนและเขาตั้งราคาขายไว้ที่ 200 หยวน แม้ว่าราคาจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าเมื่อเทียบกับร้านเสื้อผ้าส่วนใหญ่ แต่ราคาก็ไม่ได้สูงเกินไป

บางร้านได้ราคาทุนมา 100 หยวน แต่ขายบวกกำไรไปที่ 400-500 หยวน ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดามาก

แต่ว่าร้านค้าเหล่านั้นสามารถต่อรองราคาได้ แต่ที่ร้านของเขา ฉินหยุนจะไม่ยอมให้ลูกค้าต่อราคาเด็ดขาด หากว่าคุณต้องการต่อรองราคา การพูดคุยกันครึ่งวันนั้นใช้เวลานานและสิ้นเปลืองพลังงานมากเกินไป

เขามีรูปแบบการรวบรวมโชคลาภระดับหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องกังวลว่าจะไม่มีใครมาซื้อของ

ลูกค้าลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า: "ขอฉันลองหน่อย"

หลังจากรอไม่กี่นาที ลูกค้าก็จ่ายเงินซื้อทันที

จางชิงมองดูลูกค้าจ่ายเงินซื้อของด้วยความประหลาดใจ ปกติแล้วภายในหนึ่งชั่วโมงแทบจะขายไม่ได้สักตัว แต่ตอนนี้เสื้อผ้าหนึ่งชิ้นถูกขายไปภายในไม่กี่นาทีหลังจากเปิดร้าน

ทุกอย่างเริ่มต้นได้ดีและเสื้อผ้าชิ้นแรกก็ถูกขายออกไป จ้าวเหมย ฉินซวนและคนอื่นๆ รู้สึกตื่นเต้นและพูดคุยอย่างกระตือรือร้นอธิบายเกี่ยวกับเสื้อผ้าให้ลูกค้ารายอื่นฟัง

และเมื่อเวลาผ่านไป จำนวนเสื้อผ้าที่ขายได้ก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

“บอส ขอฉันลองชุดนี้หน่อย”

"สามี คุณดูเสื้อผ้าพวกนี้สิ สวยจังเลย ฉันอยากจะซื้อมัน"

"เสื้อผ้าในร้านนี้ราคาถูกมาก คุณภาพก็ไม่แย่ไปกว่าร้านแบรนด์ดัง และยังมีแบบให้เลือกเยอะมาก ที่สำคัญราคาไม่เเพงเลย ราคาไม่ถึงหนึ่งในสามของร้านแบรนด์ดังๆด้วยซ้ำ"

"ในอนาคต ถ้าเราซื้อเสื้อผ้าบ่อยๆ เราค่อยมาซื้อที่ร้านนี้กัน! "

"ส่วนลด 10% มีเฉพาะวันนี้เท่านั้น และพรุ่งนี้ราคาจะกลับเป็นเหมือนเดิมแล้ว เพราะงั้น ซื้อ! ซื้ออีกสักสองสามตัว!”

เสียงตื่นเต้นของลูกค้าเริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ เสื้อผ้าแต่ละชิ้นก็ถูกขายออกไป ตั้งแต่แรกมีคนห้าหรือหกคนภายในร้าน และจากนั้นจำนวนก็คงที่อยู่ระดับนี้ บางครั้งก็มีลูกค้าเพิ่มขึ้นเล็กน้อยประมาณสิบกว่าคน แล้วก็มีช่วงที่ลูกค้าน้อยลง แต่ก็มีอย่างน้อยสองคนที่เดินเลือกซื้อเสื้อผ้าในร้าน ทั้งร้านจึงไม่ค่อยมีที่ว่างเลย

สถานการณ์นี้พบเห็นได้ยากในร้านขายเสื้อผ้าทั่วไป

ผู้คนข้างนอกหลายคนเริ่มสังเกตเห็นสถานการณ์ที่นี่เช่นกัน

"ว้าว มีคนค่อนข้างเยอะในร้านเสื้อผ้านั่น!"

"ร้านเสื้อผ้าเทียนหยุน? ร้านเพิ่งเปิดใหม่ อาจจะจ้างหน้าม้ามาก็ได้ "

"ไปดูกันเถอะ!"

เหล่าผู้คนที่ขี้สงสัย เมื่อเห็นสิ่งผิดปกติก็จะไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น

ตั้งแต่เวลา 8.30 น. ลูกค้าเข้าร้านแทบไม่ขาดสายเลย แน่นอน คนส่วนใหญ่เลือกเข้ามาชมเฉยๆ

มีร้านเสื้อผ้าอยู่มากมายที่ข้างนอก เป็นปกติที่เราจะไปเลือกดูหลายร้านเมื่อซื้อเสื้อผ้า

ถึงแม้ว่าจะมีเพียงคนส่วนน้อยที่ซื้อ แต่นี่ก็ดีมากแล้ว

ในไม่ช้าเวลาก็ล่วงเลยไปถึงสิบเอ็ดโมงกว่าๆ จนถึงตอนนี้เสื้อผ้าก็ถูกขายไป 18 ตัวแล้ว

เปิดร้านมาสามชั่วโมง ขายได้ 18 ตัว เฉลี่ยแล้วขายหนึ่งตัวในสิบนาที

อันที่จริง นี่มันน่าทึ่งอยู่แล้ว ท้ายที่สุด เมื่อเราเข้าไปในห้องลองเสื้อผ้าและลองเสื้อผ้า 2 ชุดอยู่พักหนึ่ง เวลาก็ผ่านไป 10 นาทีแล้ว

นี่เท่ากับว่า ทุกคนลองเสื้อผ้าสองสามตัวแล้วก็ซื้อทันที ภายในเวลาสามชั่วโมง

เสื้อผ้า 18 ตัวนี้ ไม่นับต้นทุน ได้กำไรสุทธิถึง 1,800 หยวน!

ในเวลานี้ ใบหน้าของจ้าวเหมยและฉินซวน เต็มไปด้วยความตื่นเต้น และพวกเธอก็รู้ถึงผลกำไรโดยคร่าวๆได้

เมื่อถึงตอนพักเที่ยงหลายคนก็จะไปพักกินข้าวกัน แต่ก็ยังมีลูกค้าคนสองคนอยู่ในร้านที่กำลังเลือกดูเสื้อผ้าอยู่

"แม่ ไปหาอะไรกินกันเถอะ" ฉินหยุนพูดด้วยรอยยิ้ม

“เสี่ยวหยุน ลูกไปกินข้าวก่อนเลย เราจะอยู่ต่อสักพัก!” จ้าวเหมยพูดอย่างเร่งรีบ

ตอนนี้เธอตื่นเต้นจนไม่อยากพักเลย

ความกังวลของเมื่อวานถูกเธอโยนทิ้งไปนานแล้ว

ร้อนแรง! ธุรกิจรุ่งเรืองตั้งแต่เริ่มต้น! สิ่งที่เธอได้รับแค่ในช่วงเช้าสามารถเปรียบเทียบได้กับสิ่งที่เธอได้รับในหนึ่งเดือน

ฉินหยุนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงดึงพี่สาวคนโตของเขา ฉินซวน และทั้งสองก็ไปที่ร้านอาหารเล็กๆใกล้ๆ เพื่อรับประทานอาหารแบบสบายๆ

"เสี่ยวหยุน พี่ไม่คิดเลยว่าวันนี้ธุรกิจจะดีขนาดนี้" ฉินซวนพูดอย่างตื่นเต้น

ภายในไม่กี่ชั่วโมงในตอนเช้า เสื้อผ้าตัวหนึ่งก็ถูกขายออกไปในเวลาอันสั้น นี่เป็นสถานการณ์ที่ร้านขายเสื้อผ้าทั้งหมดต้องการเห็นอย่างแน่นอน

"ผมบอกแล้ว ถ้าเราเปิดร้านขายเสื้อผ้า เราจะประสบความสำเร็จได้อย่างแน่นอน!" ฉินหยุนพูดด้วยรอยยิ้ม

ความจริงแล้วร้านเสื้อผ้าส่วนใหญ่ขายเสื้อผ้าได้ไม่กี่ตัวต่อวัน ซึ่งนี่ก็ดีมากแล้ว มีคำกล่าวไว้ว่าร้านขายเสื้อผ้าบางร้านจะไม่ขาดทุนตราบเท่าที่ยังขายเสื้อผ้าได้วันละหนึ่งตัว

เว้นแต่ว่าจะเป็นพวกของราคาถูกเป็นพิเศษซึ่งมีราคาแค่สิบกว่าหยวนหรือแม้แต่ไม่กี่หยวน ก็เป็นไปได้ที่จะขายได้มากภายในหนึ่งวัน

แต่ผลกำไรที่ได้จากของเหล่านั้นก็ต่ำมากเช่นกัน

(จบตอน)