ตอนที่ 24 ภารกิจใหม่ของฟาร์มระดับพระเจ้า
การต่อสู้กับราชาอสูรเพลิงระดับทองครั้งนี้เป็นการต่อสู้ที่ลำบากที่สุดนับตั้งแต่หลินเซินได้ปลุกอาชีพของเขาและเข้าสู่ภูเขาร้อยพัน
มันยากเย็นจนเขาไม่สามารถต้านได้แม้แต่หนึ่งกระบวนท่าเลย
วิธีโจมตีของต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์คือการกลืนกินพลังจิตและบดขยี้คู่ต่อสู้จนตายอย่างช้า ๆ ใช้ไม่ได้ผลในการต่อสู้ระดับสูงเช่นนี้
มันสามารถดูดกลืนค่าประสบการณ์และพลังจิตกับสัตว์อสูรระดับต่ำเท่านั้น
ความสามารถของ [หญ้าดาบ] ที่ไม่สนต่อการป้องกันระดับที่ต่ำกว่าทองไม่สามารถใช้ได้กับราชาอสูรเพลิงเช่นกัน
แม้แต่ [เงาโลหิต] และ [ความเมตตา จักรพรรดิ์] ที่เขาเพิ่งได้รับมาก็ไม่สามารถรอดพ้นจากการโจมตีทางจิตและหลบหนีจากดันเจี้ยนแห่งนี้ไม่ได้เช่นกัน
หากเขาไม่สามารถหาวิธีจัดการกับราชาอสูรเพลิงระดับทองได้นี้ได้ เขาจะต้องตายในดันเจี้ยนจริง ๆ แน่
“ถ้าฉันปลูก [หญ้าดาบ] ไว้ในฟาร์มเพื่อให้มันเติบโตและเลื่อนระดับขึ้น ฉันน่าจะสามารถทะลวงการป้องกันของมันได้”
“แต่สิ่งที่สำคัญคือมันจะต้องใช้เวลานานในการเลื่อนระดับ [หญ้าดาบ] ถึงแม้จะเร่งความเร็วหนึ่งร้อยเท่าจากฟาร์มระดับพระเจ้าแล้ว มันก็ยังต้องใช้เวลาอย่างน้อยสามวัน”
“สามวัน... แค่วันเดียวฉันก็เกินทนแล้ว”
“...มีอยู่วิธีหนึ่ง ภายใต้การตามล่าของราชาอสูรเพลิง ฉันต้องรีบฆ่าสัตว์อสูรและค้นหาทักษะอันทรงพลังพอที่จะแยกฉันออกจากสถานการณ์นี้ได้ จากนั้นฉันสามารถใช้ [ความเมตตา จักรพรรดิ์] เพื่อสังหารราชาอสูรเพลิงหลังจากนั้น!”
“แต่ถ้าฉันหาทักษะแบบนี้ไม่เจอล่ะ ?”
“แม้ว่าฉันจะหาเจอ แต่ฉันก็ยังไม่สามารถยุติหายนะนี้ได้ หวังเหยียนหรันคงไม่รอดจากลูกไฟลูกนี้”
หลินเซินมองไปที่ทะเลเพลิงที่กำลังใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็วและหัวใจของเขาก็เย็นลง
ห่างออกไปหนึ่งพันเมตร ทะเลเพลิงใช้เวลาเพียงครึ่งวินาทีก็มาถึง
เขาต้องการหลบหนีพร้อมกับหวังเหยียนหรันและคนอื่น ๆ ตอนนี้คงมีเพียง [ความเมตตา จักรพรรดิ์] เท่านั้นที่จะทำให้เขารอดได้
แต่ด้วย [ความเมตตา จักรพรรดิ์] ที่เขาก็ยังไม่คุ้นเคยกับมันมากนัก เขาแทบจะไม่สามารถเคลื่อนย้ายพวกเขาทั้งหมดได้ในทันทีและมันคงจะล้มเหลว
ไฟที่ลุกโชนได้เผาผลาญกิ่งก้านของต้นไม้แห่งชีวิตคับบาลาห์ของหลิเซิน ทำให้ทุกส่วนกลายเป็นทะเลเพลิง
“มันเจ็บมาก”
“สัตว์อสูรตัวนั้นจะแผดเผาที่นี่หรือ”
“ราชาอสูรระดับทองและยังมีสายเลือดผู้บัญชาการอีกด้วย เราจบสิ้นแล้ว ฉันเกรงว่าคงจะมีแต่ผู้มีอาชีพลับเท่านั้นแหละที่สามารถเอาชนะสิ่งนี้ได้ !”
ผู้คนของตระกูลหวังถูกล้อมรอบด้วยทะเลเพลิง ความเจ็บปวดจากการแผดเผาทำให้พวกเขาหมดหวัง
ระดับของหวังเหยียนหรันนั้นต่ำที่สุด ทันทีที่เธอสัมผัสกับทะเลเพลิง เธอก็เป็นลมทันที ชีวิตของเธอกำลังตกอยู่ในอันตราย
“คุณหนู !”
ใบหน้าของพ่อบ้านฟู่ถงเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก ไม่ว่าเขาจะพยายามมากแค่ไหนเขาก็ไม่สามารถช่วยชีวิตหวังเหยียนหรันได้อยู่ดี
พวกเขาทำได้เพียงรอความตายด้วยกันอย่างทรมาน
“ฉันเสียใจด้วย…”
เขาไม่สามารถนำคนกลุ่มนี้ออกจากดันเจี้ยนได้
หลินเซินไม่สามารถช่วยได้ เขาหันศีรษะของเขา
เมื่อกระต่ายตาย สุนัขจิ้งจอกโศกเศร้า สรรพสิ่งคร่ำครวญตามเผ่าพันธุ์ของมันเอง
แม้ว่าพวกเขาจะไม่คุ้นเคยกันมากนัก แต่ใคร ๆ ก็คงรู้สึกเศร้าใจที่เห็นพวกพ้องของตัวเองตาย
แม้แต่เขาก็ถอนหายใจให้กับตัวเองเช่นกัน นี่เป็นเพราะเขาก็ไม่สามารถมั่นใจได้อย่างร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าเขาจะสามารถหลบหนีจากดันเจี้ยนนี้ได้
“อาจารย์...”
หวังเหยียนหรันดูเหมือนจะผ่านช่วงสุดท้ายของชีวิตก่อนที่จะตาย เธอมองไปที่หลินเซินอย่างจริงจังและยิ้ม
“ขอบคุณมากท่านอาจารย์ ไม่ว่าจะเป็นการช่วยชีวิตฉันจากพวกลอบสังหารหรือที่ปกป้องฉันในดันเจี้ยน ฉันขอบคุณมากจริง ๆ”
“ฉันชอบคนแบบคุณจริง ๆ คุณนั้นทั้งเข้มแข็ง มีความเป็นอิสระ และยังทำตัวเป็นชาวนาเพื่อแกล้งคนอื่น... สุดยอดมาก ฉันอยากจะเป็นคนแบบนี้เช่นกัน”
“หากเราไม่เข้าไปในดันเจี้ยน ฉันคงคิดหาวิธีจีบคุณอยู่แน่เลย”
เธอหลับตาและหยุดหายใจ
“คุณหนู...”
พ่อบ้านฟู่ถงทรุดตัวลงคุกเข่าบนพื้นด้วยความงุนงงและปล่อยให้ทะเลเพลิงกลืนกินร่างของเขา จากนั้นเขาก็ถอนหายใจและพึมพำว่า
“ฉันขอโทษจริง ๆ คุณหลิน ดูเหมือนว่าเราจะทำตามสัญญาที่จะตอบแทนคุณไม่ได้แล้ว”
“เฮ้อ”
หลินเซินถอนหายใจและหยุดพูด
มีเพียงพืชและซากศพที่ไร้ชีวิตเท่านั้นที่สามารถเข้าไปในฟาร์มระดับพระเจ้าได้
จะหนีแล้วรอเก็บศพของพวกเขาดีกว่าไหม
แต่จู่ ๆ ม่านป้องกันโปร่งใสก็กระจายออกมาจากหวังเหยียนหรัน
ม่านป้องกันนี้ไม่มีสีและไม่มีกลิ่น มันสามารถบิดเบือนแสงและซ่อนพลังของพวกเขาได้
หลังจากที่หวังเหยียนหรันถูกห่อหุ้มไว้อยู่ภายใน หลินเซินก็ไม่สามารถตรวจหาร่องรอยของพลังหรือร่องรอยการมีอยู่ของเธอได้เลย
“นั่นมันเป็นอุปกรณ์ระดับทองคำดำ [กำแพงแห่งนิพพาน] !”
พ่อบ้านฟู่ถงสังเกตเห็นความผิดปกติและสีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที
“คุณหนูมีความหวังแล้ว หลังจากกำแพงแห่งนิพพานนี้ถูกเปิดใช้งาน มันจะซ่อมแซมร่างกายของเจ้าของอย่างต่อเนื่อง”
เขารีบหันไปมองหลินเซิน
“คุณหลิน รีบมาข้างคุณหนูเร็วเข้า”
“หลังจากกำแพงแห่งนิพพานถูกเปิดใช้งาน มันจะสร้างพื้นที่กว้างสิบเมตรที่ครอบคลุมร่องรอยและรัศมีทั้งหมด เรายีงพอมีเวลาที่จะพักผ่อนและวางแผนอยู่ข้างในได้”
“อุปกรณ์ระดับทองคำดำ !”
เมื่อหลินเซินได้ยินว่าหวังเหยียนหรันรอดชีวิต เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
จากนั้นเขามองไปที่ผนังโปร่งใสด้วยความประหลาดใจและแอบแลบลิ้นของเขา
[หญ้าดาบ] ของเขาเป็นเพียงระดับทองเท่านั้น
หวังเหยียนหรันเป็นเพียงมือใหม่ที่เพิ่งปลุกอาชีพสายต่อสู้ของเธอ แต่เธอกลับมี [กำแพงแห่งนิพพาน] เพื่อปกป้องชีวิตของเธอ
หวังคอร์ปอเรชั่นในเขตปลอดภัยคานาอันนั้นร่ำรวยจริง ๆ
ตอนนี้หลินเซินประเมินหวังคอร์ปอเรชั่นไว้สูงกว่าเดิมเล็กน้อย เพราะการที่พวกเขาสามารถได้รับอุปกรณ์ระดับทองคำดำ
จากนั้นเขาก็ก้าวผ่านกำแพงแห่งนิพพานพร้อมกับผู้คุ้มกันคนอื่น ๆ
ครึ่งนาทีต่อมา กำแพงแห่งนิพพานปิดลง สร้างลูกบาศก์อิสระในอากาศ
หลินเซินและคนอื่น ๆ ก้าวไปบนพื้นโปร่งใสและมองไปที่ราชาอสูรเพลิงที่อยู่ห่างออกไปหนึ่งพันเมตร
กำแพงแห่งนิพพานสามารถซ่อนร่องรอยทั้งหมดของผู้คนที่อยู่ภายในได้
ราชาอสูรที่มีหัวเป็นวัวมองไปรอบ ๆ เมื่อไม่พบหลินเซินและคนอื่น ๆ มันก็กอดอกและพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
จากนั้นมันก็เดินกลับไปที่หอคอยสีเขียวพร้อมกับเสียงฝีเท้าอันหนักอึ้ง ในระหว่างทาง มันได้บดขยี้สัตว์อสูรมากมายที่ขวางทางมัน
ในที่สุด หลินเซินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและหันไปถามพ่อบ้านฟู่ถงว่า
“กำแพงแห่งนิพพานนี้จะอยู่ได้นานแค่ไหน”
“มากสุดสามวัน”
สีหน้าของพ่อบ้านฟู่ถงอ่อนลง
สามวัน ไม่มากไม่น้อยพอดีเป๊ะ !
หลินเซินคิดว่าบางทีเขาอาจใช้เวลานี้ซ่อมแซม [หญ้าดาบ] ที่เสียหายและเลื่อนระดับเพื่อสามารถโจมตีโดยไม่สนต่อการป้องกันของสัตว์อสูรระดับทอง
“ฉันจะพักสักครู่ พวกคุณก็ควรพักผ่อนด้วยเหมือนกัน”
หลังจากทำให้ทุกคนสงบลง หลินเซินก็เข้าสู่ฟาร์มระดับพระเจ้าทันที
[ผู้สร้างดาวเคราะห์สีเขียว], [เจ้าแห่งการเก็บเกี่ยว], [ช่างตีเหล็กอัจฉริยะ] และทักษะระดับพระเจ้าอื่น ๆ ก็ปรากฏขึ้นทันที
หลินเซินปักหญ้าดาบที่อ่อนแอลงในดินทันที
จากนั้น เขาก็ควบคุมฟาร์มระดับพระเจ้าและใช้ปุ๋ยทั้งหมดที่เขาเก็บไว้ใส่ไปในหญ้าดาบ
“มังกรหยกดำที่มีสายเลือดระดับตำนาน กลายเป็นอาหารเพื่อความก้าวหน้าของหญ้าดาบของฉันซะ !”
หลินเซินมองไปที่ศพของมังกรหยกดำที่เป็นเหมือนภูเขาลูกเล็ก ๆ รูปลักษณ์ที่โหดเหี้ยมปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
เมื่อ [หญ้าดาบ] ยกระดับขึ้นและออกมาจากการเติบโต วันนั้นจะเป็นวันที่ราชาอสูรเพลิงต้องตาย
“ฮึม ?”
“ฟาร์มระดับพระเจ้า ออกภารกิจใหม่เมื่อไหร่ ทำไมฉันถึงเพิ่งเห็น”
