ตอนที่ 102 ตกเป็นเป้าหมาย

ตอนที่ 102 ตกเป็นเป้าหมาย

"อ๊อก"

ทันใดนั้นก็เสียงกระอักดังขึ้น

ผู้ฝึกตนคนหนึ่งราวกับแตงโมที่ถูกบีบ ร่างของเขาถูกบีบเละ น้ำผลไม้กระเซ็นออกมาจากช่องว่างของเถาวัลย์

มันเป็นภาพที่น่าสะพรึงกลัวทำให้เหล่าชาวเมืองที่เฝ้าดูอยู่ห่างๆ หน้าซีดด้วยความหวาดกลัว พวกเขาบางคนหันหลังกลับไปและอาเจียนออกมาทันที

การแสดงออกของหลิน ยู นั้นเย็นชาราวกับเขากำลังมองไปยังกลุ่มคนตาย

สิ่งนี้ทำให้เหล่านักเดินทางและพ่อค้าที่พึงมาถึงเต็มไปด้วยความหวาดกลัวมากยิ่งขึ้น พวกเขาอดไม่ได้จะถอยหลังออกไป

"อ๊อก!"

"อั๊ก"

ในตอนนั้นเองก็เสียงบดขยี้ดังขึ้นอีก 2 3 เสียง

เหล่าผู้ฝึกตนเริ่มโดนบดขยี้ทีละคน น้ำผลไม้ไหลหลินลงมาจากเถาวัลย์สู่พื้น

จนกระทั้งชายที่เป็นผู้นำถูกมัดแน่นขึ้นกว่าเดิม เขาไม่สามารถแม้แต่จะส่งเสียงออกมาได้

เหล่าผู้ฝึกตนที่สร้างปัญหาถูกสังหารหมดภายในเวลาเพียงไม่กี่นาที ไม่เหลือแม้แต่คนเดียว

ต้องรู้ก่อนว่า คนเหล่านี้เป็นผู้ฝึกตนระดับ 6!

พวกเขาถูกสังหารอย่างง่ายดาย ไม่แม้แต่จะสามารถต้านทานได้!

หากพวกเขาไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง พวกเขาคงไม่มีทางเชื่อแน่นอนว่ามันเป็นความจริง!

ในเวลานี้นั้น เหล่าคนนอกที่ผ่านทางมาได้ตระหนักถึงความน่ากลัวของ หลิน ยู พวกเขาไม่กล้าที่จะดูถูกเมืองหวงซาอีกต่อไป

"เหล่า เซียว หาคนมาทำความสะอาดที่นี้ด้วย!"

หลิน ยู มองไปยังท่านกลางฝูงชน เซียว ฉางกุ้ยและคนอื่นๆรีบเข้ามาทันที

จากนั้นเขาโบกมือ คลื่นเถาวัลย์เหล่านั้นหายไปอย่างรวดเร็ว เขารีบเดินออกจากถนนสายหลังทันที เหลือทิ้งไว้เพียงแอ่งเลือด ไม่เหลือแม้แต่ซากศพ

เมื่อ เซียว ฉางกุ้ย ได้รับคำสั่งเป็นธรรมดาที่เขาไม่กล้าที่จะละเลย นำเหล่าชาวเมืองไปทำความสะอาดรอยเลือดบนถนน จัดการซ่อมแซมอาหารบ้านเรือนที่ถูกทำลาย

สำหรับ หลิน ยู เขาเดินมาหา เหว่ย กัน และทหารรักษาการณ์อีกหลายคนที่ได้รับบาดเจ็บ ก้มลงกับพื้น เขาขอให้ หลิง ซี และเหล่าจิตวิญญาณพฤกษารักษาพวกเขา

โชคดีที่ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บสาหัส หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็ตื่นขึ้น

ทันทีที่พวกเขาเห็น หลิน ยู เหว่ย กัง ก็พยายามยืนขึ้นด้วยความยากลำบากต้องการจะคำนับ หลิน ยู

"นายท่าน ผู้ใต้บังคับบัญชาของท่านไร้ความสามารถยิ่งนัก ล้มเหลวในการปกป้องเมืองหวงซา"

"ไม่เป็นไร ตอนนี้คุณยังบาดเจ็บอยู่ ไม่จำเป็นต้องคำนับฉัน คุณทำได้ดีมากแล้ว"

หลิน ยู ยื่นมือออกไปกดไหล่ของ เหว่ย กัง ให้เขานอนลงกับพื้น

แต่ถึงกระนั้น ใบหน้าของ เหว่ย กัง ก็ยังคงขมขื่น ความรู้สึกผิดและความสำนึกผิดปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา

"ทั้งหมดเป็นเพราะข้าน้อยอ่อนแอ ทำให้มีผู้คนจำนวนมากต้องบาดเจ็บบ้านเมืองถูกทำลาย ข้าน้อยช่างไร้ความสามารถยิ่งนัก ข้าขอให้นายท่านปลดข้าลงจากผู้บัญชาการทหาร!"

เขาร้องไห้ออกมาขณะที่พูดขอร้องหลิน ยู

เห็นได้ชัดว่าเขานั้นกำลังโทษตัวเองที่ไม่สามารถหยุดยั้งผู้ฝึกตนเหล่านั้นได้ เขารู้สึกว่าตัวเองนั้นอ่อนแอนเกินไปที่จะปกป้องเมืองหวงซาได้

ช่างเป็นชายที่ซื่อสัตย์จริงๆ

หลิน ยู อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา เขานั้นประเมิน เหว่ย กัง สูงยิ่งขึ้นไปอีก รอยยิ้มค่อยๆปรากฏบนใบหน้าของเขา

"เอาละ คุณต้องพักฟื้นจากอาการบาดเจ็บก่อน ครั้งนี้คุณทำได้ดีมาก อย่าได้พูดถึงเรื่องปลดประจำการอีก"

"นี้มัน..."

เหว่ย กัง อ้าปากของเขาต้องการที่จะพูดบ้างอย่าง

เมื่อเห็นหลิน ยู จ้องมองมาที่เขาด้วยความมุ่งมั่น เขาก็กลืนคำพูดลงไปทันที

หลังจากที่เขาจ้องมอง หลิน ยู อย่างว่างเปล่าอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดเขาก็กำหมัดแน่นดวงตาของเขาค่อยๆเต็มไปด้วยความหนักแน่น

ในเวลาเดียวกันนั้น เสียงเตือนก็ดังขึ้นในหัวของ หลิน ยู

[ขอแสดงความยินดีด้วย ความภักดีของผู้บัญชาการทหารเหว่ย กัง เต็มแล้ว]

ความภักดีเต็มงั้นเหรอ?

หลิน ยู ตกตะลึงไปอยู่ครู่หนึ่งด้วยความประหลาดใจ

ทันใดนั้นเขาก็หัวเราะขึ้นมา

ดูเหมือนมันจะไม่ใช่เรื่องเลวร้ายซะทีเดียวที่มีใครบางคนมาสร้างความวุ่ยวานภายในเมือง อย่างน้อยเขาก็ได้ผู้ใต้บังคับบัญชาที่ซื่อสัตย์อย่างแท้จริง จากเหตุการณ์นี้

เขาเชื่อว่าหลังจากวันนี้จะไม่มีกล้ามาสร้างปัญหาในเมืองหวงซาอีก

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็เริ่มถามว่าทำถึงเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น

เหว่ย กัง ที่รู้ทุกอย่างอยู่แล้วเริ่มเล่าว่าเกิดอะไรขึ้น

กลายเป็นว่า

สาเหตุมันมาจากความขัดแย้งทั้งหมดเกิดจากสินค้าพิเศษของเมืองหวงซา

ผู้ฝึกตนที่ไม่กี่คนที่นำโดยชายที่มีแผลเป็น หลังจากได้ยินว่าอาหารชนิดนีเมีผลต่อการเสริมความแข็งแกร่งให้กับร่างกาย พวกเขาก็มุ่งเป้ามายังเมืองหวงซา มันเขาต้องการซื้อมันในราคาถูก

ชาวเมืองที่รับผิดชอบการขายไม่เต็มใจขายให้ จึงส่งผลให้ถูกอีกฝ่ายทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส

เหว่ย กัง ที่ได้รับข่าวก็ได้พาเหล่าทหารรักษาการณ์มาที่เกิดเหตุ แต่เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกมัน พวกเขาทั้งหมดจึงถูกทุบตีจมลงไปกองกับพื้นทันที

หลังจากนั้นก็เป็นสิ่งที่หลิน ยู เห็น

ถ้าไม่ใช่เพราะหลิน ยู ลงมือ เกรงว่าถนนสายหลักในเมืองคงจะถูกคนเหล่านี้ทำลายลง พวกมันเข้ามาเพราะหวังผลประโยชน์

"ดูเหมือนว่าเพราะฉันเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยยุ่งกับใครทำให้ใครต่อใคร คิดว่าจะรังแกฉันได้" หลิน ยู พูดออกมาอย่างเย็นชา

จิตสังหารของเขาทำให้ เหว่ย กัง ถึงกับสั่นสะท้าน

เขาหายใจเขาลึกๆ และพูดว่า "นายท่าน อย่าเพิ่งใจร้อนขอรับ พวกเขาสามารถส่งผู้ฝึกตนระดับ 6 จำนวนมากมาได้ในคราวเดียว เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเตรียมพร้อมมาก่อน บางทีนี้อาจจะไม่ใช่แบบที่เราคิด มันไม่น่าจะใช่การก่อกวนธรรมดา"

"หมายความว่า นี้มีคนสั่งให้พวกเขาทำ" หลิน ยู ขมวดคิ้วทันที

"มันเป็นไปได้มาก" เหว่ย กัง พยักหน้าทันที สีหน้าของเขากลายเป็นเคร่งขรึม "เท่าที่ข้าน้อยรู้ ภายในระยะ 100 ไมล์ นี้ มีเพียง 3 เมืองที่อยู่ใกล้เราที่สุดเท่านั้นที่สามารถสงผู้ฝึกตนระดับ 6 จำนวนมากขนาดนี้ออกมาได้!"

"แม้ว่าจะมีเพียงผู้ฝึกตนไม่กี่คน แต่พวกเขาก็ไม่ได้โง่ พวกเขาไม่น่าจะมาเรื่องสร้างปัญหาให้พวกเขาเพียงเพราะเรื่องแค่นี้ การกระทำของคนเหล่านี้มันเหมือนกับ..."

"มีคนทำกำลังทดสอบฉัน?"

หลิน ยู คิดถึงบางอย่างได้แต่ทันใดนั้นมันก็ขัดจังหวะการพูดของ เหว่ย กัง

"ใช่แล้วขอรับ มันคือการทดสอบ!"

ทันใดนั้น ท่าทีของ เหว่ย กัง ก็กลายเป็นจริงจัง

การกระทำของผู้ฝึกตนเมื่อกี้ก็น่าสงสัยจริงๆ

มันเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะเย่อหยิ่งจะสามารถสร้างปัญหาเมือรู้ว่ามีราชันอยู่ที่นี้ พวกเขากล้าแม้กระทั่งทำร้ายชาวเมืองและทำลายสิ่งก่อสร้างโดยรอบ

คำอธิบายเดียวคือมีผู้บงการอยู่ข้างหลัง

เขาต้องการใช้สิ่งนี้ทดสอบความแข็งแกร่งของเมืองหวงซา

เกรงว่าพวกเขาคงไม่คิดว่า หลิน ยู จะแข็งแกร่งจนน่ากลัวขนาดนี้

นอกจากนี้ยังเป็นโชคร้ายของพวกเขาด้วย

เขามาสร้างปัญหาในตอนที่ หลิน ยู มีกองทัพที่เต็มเปี่ยม

ไม่ต้องพูดถึงที่พวกเขาเป็นผู้ฝึกตนระดับ 6 10 คน

แม้ว่าเขาจะมีเยอะกว่านี้ 10 เท่า มันก็เป็นได้เพียงแค่อาหาร แม้แต่จะหลบหนีพวกเขาก็ไม่สามารถทำได้

อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้ทำให้ หลิน ยู ได้ข้อความว่า อาณาเขตของเขาอาจตกเป็นเป่าหมายของราชันคนอื่นแล้ว

"หึ หึ กล้ามาหาเรื่องฉันงั้นเหรอ อยากรู้จริงๆว่าเป็นใครกัน"

หลิน ยู ไม่แยแสต่อสิ่งใดเขาค่อยๆลุกขึ้นจากพื้น

ในขณะนั้นเอง เถาวัลย์ที่อยู่ข้างๆ ก็ส่งตราสัญลักษณ์มาให้เขา ดูเหมือนเป็นสิ่งของเหล่าผู้ฝึกตนที่มาสร้างปัญหาในเมือง

"นี้คืออะไรกัน?"

หลิน ยู รับตราสัญลักษณ์มามองลงไปด้วยความงุ่นงง

เมื่อ เหว่ย กัง ที่ยืนพิงกำแพง รับการรักษาอยู่นั้นเห็นตรานี้ ดวงตาของเขาก็หรี่ลง

"นั้นมันเป็น...ตราของเมืองซวนหยาง"

"เมืองซวนหยาง? นั้นไม่ใช่เมืองที่อยูห่างจากเราไปทางเหนื่อ 100 ไมล์งั้นเหรอ?" หลิน ยู พูดขึ้นด้วยความประหลาดใจ

เมืองซวนหยางเป็นหนึ่งในสามเมืองที่อยู่ใกล้ที่สุดรอบเมืองหวงซา หลิน ยู เคยได้ยิน จากซู่จง พูดเรื่องนี้มาก่อน แต่เขาไม่ได้คิดว่าผู้ฝึกตนที่มาสร้างปัญหาเหล่านี้มาจากที่นั้น มันเป็นเรื่องที่เขาคิดไม่ถึงมาก่อน

เนื่องจากอาณาเขตของเขาตกเป็นเป้าหมาย เป็นธรรมดาที่เขาไม่สามารถปล่อยเรื่องนี้ไปได้

"คุณควรรักษาตัวก่อน ฉันจะเป็นคนไปตรวจสอบเรื่องนี้เอง!"