บทที่ 369 ซุนม่อแห่งสถาบันจงโจวไร้เทียมทาน!

“ใช่ อันดับสอง!”

อาจารย์ใหญ่หวังพยักหน้าด้วยความมั่นใจ สำหรับตำแหน่งที่สูงเช่นนี้คงไม่มีใครจำผิด นอกจากนี้ยังเกี่ยวข้องกับม้ามืดอย่างสถาบันจงโจวที่ได้มันมา

สีหน้าของหลิ่วมู่ไป๋เปลี่ยนเป็นหม่นหมองเพราะเขาคิดถึงความเป็นไปได้ ถ้านี่เป็นความจริง มันคงเป็นการตบหน้าเพราะเขาเคยพูดว่าซุนม่อจะได้อันดับที่ห้าเท่านั้น

อันซินฮุ่ยตกใจ แต่ในไม่ช้าใบหน้าของนางก็มีความสุข

“อาจารย์ใหญ่โจว ท่านหมายถึงกลุ่มนักเรียนใหม่หรือเปล่า?”

"ใช่แล้ว!"

(ถ้าข้าไม่ได้พูดถึงกลุ่มนักเรียนใหม่ ข้าจะพูดถึงกลุ่มตัวแทนของเจ้าหรือไม่ แม้ว่าอันดับสามจะไม่เลว แต่ก็ไม่ดีเท่าอันดับสองแน่นอน)

“อาจารย์ใหญ่อัน ขอแสดงความยินดีด้วย ตั้งแต่ปีหน้าสถาบันจงโจวของเจ้าจะอยู่ในกลุ่มโรงเรียนระดับ  '3'!”

อาจารย์ใหญ่หวังกล่าวแสดงความยินดี

การพูดคำที่ไพเราะสักสองสามคำจะไม่ทำร้ายใคร แต่เขาสามารถดึงความสัมพันธ์ของเขากับสถาบันจงโจวให้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น ดังนั้นในอนาคตหากมีความจำเป็นต้องดำเนินโครงการแลกเปลี่ยนก็จะสะดวกกว่าในการเจรจา

อันซินฮุ่ยรู้สึกเหลือเชื่อ ความสุขนี้มากเกินไป ในเมื่ออาจารย์ใหญ่มาแสดงความยินดีกับนางมากขึ้น ข่าวนี้จึงไม่ใช่ข่าวปลอม

“อาจารย์ใหญ่อัน อาจารย์ซุนม่อจากโรงเรียนของเจ้าแสดงออกได้อย่างตื่นตาตื่นใจ น่าเสียดายที่เขาไม่ได้สำเร็จการศึกษาจากหนึ่งในเก้าสถาบันยิ่งใหญ่ ไม่อย่างนั้นชื่อเสียงของเขาจะยิ่งใหญ่กว่านี้”

อาจารย์ใหญ่โจวถอนหายใจ

นี่คืออิทธิพล!

ตัวอย่างเช่น นักฟุตบอลที่อยู่ในไชนีสซูเปอร์ลีก เล่นเก่งแค่ไหนก็ไม่ดังระดับโลก! แต่ถ้าเขาอยู่ในพรีเมียร์ลีก ตราบใดที่เขาแสดงผลงานได้อย่างน่าทึ่งในการเจอกับทีมใหญ่ เขาจะปรากฎตัวในข่าวทันที และมูลค่าของเขาจะเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล

“อาจารย์ใหญ่จางยกย่องเขามากเกินไป อาจารย์ซุนยังมีอีกหลายด้านที่ต้องปรับปรุง”

อันซินฮุ่ยตอบอย่างนอบน้อม แต่นางรู้สึกพอใจมากในใจ

คนรักในวัยเยาว์ของนางทำให้นางประหลาดใจอีกครั้ง การตัดสินใจของปู่ของนางนั้นแม่นยำมากจริงๆ

ติง!

คะแนนความประทับใจจากอันซินฮุ่ย +500 ความเคารพ (3,570/10,000).

“ถ้ากลุ่มนักเรียนใหม่ได้ที่ 2 จริงๆ ก็หมายความว่าเราจะได้ขึ้นชั้นระดับ '3' ในปีนี้ไม่ใช่เหรอ?”

จูถิ่งมีความสุขมาก ยิ่งโรงเรียนของพวกเขาอยู่ในอันดับที่สูงเท่าใด มูลค่าของผู้สำเร็จการศึกษาก็จะยิ่งสูงขึ้นเท่านั้น

“มีอาจารย์ใหญ่มากมายมาแสดงความยินดี ไม่น่าพลาด”

เซียะเทียนเหล่ยรู้สึกตื่นเต้นมาก

สีหน้าของฉวี่สวินไม่น่าดูเอามากๆ

เมื่อเซี่ยอวี๋เห็นฉากนี้ นางก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรเช่นกัน (ข้าบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าอย่าดูถูกซุนม่อ? เจ้ายืนกรานและปฏิเสธที่จะเชื่อข้า ดูสิ ตอนนี้เจ้ากำลังทุกข์เพราะเรื่องนี้)

“เสี่ยวสวิน!”

ไช่ถานพูด

สายตาของนักเรียนเปลี่ยนไปทันที ก่อนหน้านี้ทุกคนได้ยินข้อพิพาทระหว่างทั้งสองคน

“ข้าจะฝากรองเท้าไว้กับเจ้า!”

ไช่ถานยิ้ม

(อาจารย์ซุน ท่านไม่ทำให้ข้าผิดหวังจริงๆ!)

ติง!

คะแนนความประทับใจที่น่าพอใจจากไช่ถาน +500 ความเคารพ (1,320/10,000).

“…”

ริมฝีปากของฉวี่สวินกระตุก แต่เขาไม่ได้พูดอะไร ในสถานการณ์เช่นนี้ แม้แต่คนโง่ก็ยังรู้ว่ากลุ่มนักเรียนใหม่ได้ผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยมมาก ไม่อย่างนั้นอาจารย์ใหญ่คงไม่มาทักทายพวกเขาหรอก

นักเรียนทุกคนรู้สึกสะเทือนใจเมื่อเห็นฉากนี้ ฉวี่สวินใช้ตรรกะเพื่อนิยามซุนม่อ แต่นั่นเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ อาจารย์ซุนเป็นคนจริงอย่างที่ไช่ถานพูดไว้ เขาเป็นคนที่สามารถเปลี่ยนสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ให้เป็นไปได้!

“ซินฮุ่ย ข้ารู้สึกไม่ค่อยสบาย ข้าจะกลับโรงแรมก่อน”

หลิ่วมู่ไป๋ไม่ต้องการฟังอีกต่อไป เขารู้ว่าอาจารย์ใหญ่เหล่านี้มาเยี่ยมอันซินฮุ่ยเพราะสถาบันจงโจวมีโอกาสที่จะได้ขึ้นชั้นระดับ '3' ในปีนี้ และความดีความชอบส่วนใหญ่อยู่ในมือของซุนม่อ สิ่งนี้ทำให้เขาไม่พอใจอย่างยิ่ง

(ข้าเป็นตัวเอกชัดๆ!)

หลิ่วมู่ไป๋กำหมัดแน่น (คอยดูเถอะ ข้าจะทำให้พวกเจ้าทุกคนตกใจกับการแสดงของข้าในรอบที่สามอย่างแน่นอน!)

เซียะเทียนเหล่ยรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยในขณะที่เขาเฝ้าดูหลิ่วมู่ไป๋จากไป

“อาจารย์หลิ่วก็มีบางครั้งที่การตัดสินของเขาผิดพลาด”

ในใจของเซียะเทียนเหล่ย  หลิ่วมู่ไป๋เป็นที่รู้จักในฐานะหนึ่งในวงแหวนหยกคู่แห่งจินหลิงนั้นไร้ที่ติและสมบูรณ์แบบสามารถทำทุกอย่างได้ แต่ตอนนี้เขาคิดผิดจริงๆ

“การตัดสินของอาจารย์หลิ่วไม่ผิด แค่อาจารย์ซุนแข็งแกร่งเกินไป!”

ฟางเหยียนพูดอย่างเป็นธรรม ถ้าพวกเขาอนุมานตามข้อมูลที่มีอยู่อย่างจำกัด คงไม่มีใครคิดว่ากลุ่มนักเรียนใหม่จะสามารถคว้าอันดับที่สองได้

เพราะนั่นคือการได้อันดับสองจากผู้เข้าแข่งขัน 108 สถาบัน!

เป็นเรื่องหนึ่งที่ต้องไปเทียบกับโรงเรียนที่ได้รับการจัดอันดับในสองสามอันดับหลังสุด แต่สำหรับโรงเรียน 20 อันดับแรก ครูตัวแทนของพวกเขาจำนวนมากจบการศึกษาจากเก้าสถาบันยิ่งใหญ่

…

หลังจากปฏิสันถารกับอาจารย์ใหญ่ทั้งหมดแล้ว อันซินฮุ่ยก็รีบกลับไปที่โรงแรมว่านฟงโดยตรง หลังจากที่นางเข้ามา เถ้าแก่เหลยก็เข้ามาทักทายทันที

“อาจารย์ใหญ่อัน กลับมาแล้วเหรอ? ยินดีด้วย  โรงเรียนที่ท่านดูแลจะต้องได้ขึ้นระดับชั้น '3' ในปีนี้อย่างแน่นอน!”

เถ้าแก่เหลยมีความสุขมาก เมื่อสถาบันจงโจวได้รับผลลัพธ์ที่ดี ชื่อเสียงของโรงแรมของเขาจะต้องพุ่งสูงขึ้นอย่างแน่นอน

“ยังมีรอบที่สาม!”

อันซินฮุ่ยไม่กล้าประมาท

“อาจารย์ใหญ่อันถ่อมตัวเกินไป”

เถ้าแก่เหลยยิ้มอย่างเป็นกันเอง

“ทุกคนทำงานหนักมาก ข้าได้เตรียมน้ำผลไม้เย็นๆ ไว้แล้ว โปรดดื่มเพื่อดับกระหายเถิด!”

เถ้าแก่เหลยโบกมือขณะที่พนักงานโรงแรมนำน้ำผลไม้มาให้นักเรียน

“เถ้าแก่เหลยเกรงใจเกินไป!”

อันซินฮุ่ยขอบคุณเขา อย่างไรก็ตาม นางรู้ว่าถ้าไม่ใช่เพราะโรงเรียนของนางมีผลการเรียนดี พวกเขาคงไม่ได้รับการปฏิบัติเช่นนี้

…

หลังจากอาบน้ำอย่างเรียบง่ายอันซินฮุ่ยไปเยี่ยมซ่งเหรินก่อนเพื่อให้เขาสบายใจ โรงเรียนจะให้เงินก้อนโตแก่เขาเป็นค่าตอบแทนโดยที่ยังจ่ายเงินเดือนให้เขาอยู่ โรงเรียนจะเป็นหลักประกันให้เขาสามารถมีชีวิตที่ดีได้ในอนาคต

ลูกหลานในอนาคตของซ่งเหรินจะมีโอกาสเรียนในสถาบันจงโจวฟรี

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้สถาบันจงโจวมีเงินมากเพียงเพราะซุนม่อ

อันซินฮุ่ยรู้ว่านางเป็นหนี้บุญคุณซุนม่ออีก

“อะ…จริงๆ แล้ว ข้าไม่ได้ทำอะไรเลย!”

เมื่อเผชิญหน้ากับมารยาทของอันซินฮุ่ย ซ่งเหรินก็มีสีหน้าลำบากใจ

“พูดตามจริง ทุกอย่างเกิดจากความสามารถของซุนม่อ เขาเป็นคนที่นำกลุ่มนักเรียนใหม่ไปสู่จุดสูงสุด”

ซ่งเหรินยังอายุไม่มากและเป็นคนที่ต้องการใบหน้า สำหรับสิ่งที่เขาไม่ได้ทำ เขาจะไม่มีวันด้านหน้าพอที่จะอ้างสิทธิ์ได้

“ความตั้งใจของอาจารย์ซ่งที่จะเข้าร่วมการแข่งขันถือเป็นผลงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดอยู่แล้ว”

อันซินฮุ่ยพูดได้ดีมาก ทำให้ซ่งเหริน รู้สึกสบายใจและสดชื่นเหมือนกับตอนที่ยืนอยู่ท่ามกลางลมฤดูใบไม้ผลิ

“อาจารย์ใหญ่อัน พูดตามตรง ข้ารู้สึกว่าที่ผ่านมาอาจารย์ซุนไม่คู่ควรกับท่านมากพอ แต่ตอนนี้ข้ารู้สึกว่าเขาเป็นคนดีมาก”

ซ่งเหรินเปลี่ยนความคิดเห็นของเขาที่มีต่อซุนม่อ นอกจากนี้เขายังหวังว่าทั้งสองคนจะทำงานร่วมกันได้ ทำงานหนักร่วมกัน และนำสถาบันจงโจวไปสู่จุดสูงสุด

“ข้าไม่เคยรู้สึกว่าซุนม่อไม่คู่ควรกับข้า!”

อันซินฮุ่ยยิ้ม

“อาจารย์ซ่ง เจ้าควรพักผ่อนได้แล้ว!”

…

อันซินฮุ่ยออกจากห้องพักและสูดหายใจเข้าลึกๆ (ดูเหมือนว่าการแสดงของซุนม่อ นั้นดีเยี่ยมอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ เขาทำให้ซ่งเหรินเชื่อถือได้อย่างสมบูรณ์จริงๆ)

จากนั้นอันซินฮุ่ยไปที่ห้องของกู้ซิ่วสวินและได้ยินเรื่องราวดีๆ มากมายเกี่ยวกับ ซุนม่อ

สาวมาโซคิสต์บูชาอันซินฮุ่ยและปฏิบัติต่อนางเหมือนเป็นพี่สาวของนางเอง เมื่อนางพูด นางจะไม่มีความหวาดหวั่นใดๆ และคำพูดของนางล้วนมาจากก้นบึ้งของหัวใจ

“ซุนม่อช่างน่าประทับใจจริงๆ!”

กู้ซิ่วสวินถอนหายใจอย่างมีอารมณ์

“เจ้าพูดแบบนี้เป็นครั้งที่ห้าแล้ว!”

อันซินฮุ่ยดื่มชาเต็มคำในขณะที่รู้สึกสงสัยเกี่ยวกับซุนม่อมากยิ่งขึ้น

ต้องรู้ว่ากู้ซิ่วสวินเป็นผู้สำเร็จการศึกษาระดับสูงของสถาบันว่านเต้า นางต้องเคยเห็นอัจฉริยะมากมายมาก่อน และการตัดสินของนางก็ดีมาก อย่างไรก็ตาม แม้แต่นางก็ยังชื่นชมซุนม่อเป็นอย่างมาก

“แค่ห้าครั้ง?”

ริมฝีปากของกู้ซิ่วสวินโค้งงอ จากนั้นนางก็พูดซ้ำว่า

“ซุนม่อช่างน่าประทับใจจริงๆ!”

“…”

อันซินฮุ่ยพูดไม่ออก (เจ้าประทับใจซุนม่อจริงๆ เหรอ?) หลังจากนั้นนางก็นึกถึงคำถาม

“ในกรณีนี้ ระหว่างหลิ่วมู่ไป๋กับซุนม่อ ใครน่าประทับใจกว่ากัน?”

“หืมม?”

กู้ซิ่วสวินขมวดคิ้ว

“คำถามนี้ตอบค่อนข้างยาก!”

อันซินฮุ่ยดื่มชาของนางในขณะที่รออย่างเงียบๆ นางรู้ว่าคนอย่างกู้ซิ่วสวินจะไม่พูดอะไรโดยไม่คิด เมื่อนางพูดอะไรบางอย่าง มันจะถูกสนับสนุนโดยตรรกะ

“ข้าไม่รู้อะไรมากมายเกี่ยวกับอาจารย์หลิ่ว แต่ในฐานะนักเรียนของสถาบันว่านเต้า ข้าคุ้นเคยกับฟางอู๋จี๋เป็นอย่างดี”

กู้ซิ่วสวินพูด

"ว่าต่อไป!"

อันซินฮุ่ยเข้าใจว่ากู้ซิ่วสวินหมายถึงอะไร ฟางอู๋จี๋และหลิ่วมู่ไป๋ต่างก็ถูกยกย่องว่าเป็นแหวนหยกคู่แห่งจินหลิง ความแข็งแกร่งและพรสวรรค์ของพวกเขาควรเทียบเคียงได้

“ฟางอู๋จี๋นั้นน่าประทับใจอย่างมาก โดยไม่คำนึงถึงความสามารถในการสอนหรือความแข็งแกร่งของเขาเอง เขามีพรสวรรค์ที่น่าตกใจในแง่ของการเรียนรู้ และพรสวรรค์โดยรวมของเขาก็สูงมากจนคนอื่นรู้สึกสิ้นหวัง!”

“สำหรับอัจฉริยะเช่นนี้ พวกเขาจะกระตุ้นให้ผู้อื่นรู้สึกด้อยกว่าโดยธรรมชาติ คนอื่นจะรู้สึกเหมือนกำลังจ้องมองภูเขาสูงเมื่อมองดูพวกเขา!”

“ก่อนหน้านี้ข้ารู้สึกหมดหนทางที่ข้าจะไม่สามารถตามฟางอู๋จี๋ได้ทันในชีวิตของข้า แต่หลังจากความรู้สึกหมดหนทางผ่านไป ข้าจะทำงานให้หนักขึ้นและรู้สึกว่าระยะห่างระหว่างข้ากับเขาใกล้เข้ามาบ้าง”

เมื่อกู้ซิ่วสวินเป็นนักเรียน นางชื่นชมฟางอู๋จี๋เป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตาม นางรู้สึกไม่ได้เคารพบูชาเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากได้เป็นครู ความรู้สึกชื่นชมของนางที่มีต่อเขาเบาบางลงมาก

กู้ซิ่วสวินรู้สึกว่าฟางอู๋จี๋จะทำอะไรได้ นางก็สามารถทำได้เช่นกัน

อันซินฮุ่ยมองไปที่กู้ซิ่วสวินและหัวเราะขณะที่นางรู้สึกพึงพอใจ นี่คือจุดที่นางชื่นชมกู้ซิ่วสวินมากที่สุด กู้ซิ่วสวินจะพยายามปรับปรุงตัวเองอย่างต่อเนื่อง นางจะรู้สึกเหนื่อยและผิดหวังเป็นธรรมดาในบางครั้งเพราะนางด้อยกว่าคนอื่น อย่างไรก็ตาม นางจะไม่หยุดจนกว่าจะถึงจุดสูงสุดตามเป้าหมาย

“นอกจากนี้ สำหรับซุนม่อ ทุกครั้งที่เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถมองเห็นเขาได้อย่างสมบูรณ์ เขาจะเผยพรสวรรค์ใหม่ออกมา เขาเป็นเหมือนเพื่อนที่สามารถทำอะไรก็ได้ ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่จะทำให้เขายุ่งเหยิงได้!”

กู้ซิ่วสวินนึกถึงประสบการณ์ของนางกับซุนม่อ

คนผู้นี้จะนำความรู้สึกสดชื่นมาให้เสมอ ยิ่งกว่านั้น กระบวนการคิดของเขามักจะเหมือนกับการบุกเบิกเส้นทางใหม่ ซึ่งแตกต่างจากคนอื่นโดยสิ้นเชิง!

ไม่แปลกเลยตั้งแต่การศึกษาที่ซุนม่อได้รับและภูมิหลังที่เขาเติบโตมานั้นแตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากชาวพื้นเมืองในเก้าแคว้นแผ่นดินใหญ่เหล่านี้

นี่เป็นเหมือนนักเรียนในตะวันออกและตะวันตก มุมมองในการแก้ปัญหาของพวกเขาแตกต่างกัน ในความเป็นจริง แม้แต่นักเรียนที่ไปศึกษาต่อต่างประเทศเป็นเวลาสองสามปีก็อาจพบว่ามุมมองของพวกเขาเปลี่ยนไป

“ข้ารู้ว่าฟางอู๋จี๋จะกลายเป็นครูที่ประสบความสำเร็จอย่างมากในอนาคต แต่ซุนม่อจะต้องมีนักเรียนมากกว่านี้อย่างแน่นอน”

กู้ซิ่วสวินให้ข้อสรุปสุดท้ายกับนาง

“หืมม?”

อันซินฮุ่ยขมวดคิ้ว

“สำหรับพวกเราอาจารย์ ใครไม่อยากเป็นรองหรือเป็นเซียน? แต่ข้าไม่สามารถรู้สึกถึงความหลงใหลนี้จากซุนม่อ ดูเหมือนว่าเขาจะพอใจพอที่จะเป็นครูปกติและสอนนักเรียนของเขา!”

กู้ซิ่วสวินรู้สึกงงงวย

สาวมาโซคิสต์คนนี้พูดถูกจริงๆ ซุนม่อไม่ใช่คนที่เคยได้ยินเกี่ยวกับความยิ่งใหญ่ของเซียนตั้งแต่เด็ก ซึ่งแตกต่างจากชาวพื้นเมืองของเก้าแคว้น เขาไม่รู้ว่าคำว่า 'เซียน' หมายถึงอะไรในโลกนี้

ในหัวใจของเขา เซียนเป็นเหมือนขงจื๊อ เซียนรองเป็นเหมือนปราชญ์เมธีที่ เขาเคยอ่านมาก่อน แต่พูดตามตรง เขาไม่สามารถรู้สึกถึงความรุ่งโรจน์ของพวกเขาได้

ในแง่ของความรู้สึก สี่ประโยคของจางไจ๋สร้างหัวใจให้กับโลก สร้างคนเพื่อประชาชน สืบทอดความรู้ของเซียนในอดีต และนำความสงบสุขมาสู่คนทุกรุ่น ซึ่งทำให้เขาเลือดขึ้นหน้าเร่าร้อน

แต่นั่นก็เป็นเพียงแค่นั้น

ในยุคโบราณ การเรียนให้ได้คะแนนสูงเพื่อสอบเบื้องหน้าจักรพรรดิ์คือการเป็นข้าราชการรับใช้ชาติ ปกป้องประชาชน และรับผิดชอบต่อประชาชน แต่ในยุคปัจจุบัน เหตุผลหลักๆ ที่คนเรียนก็เพื่อหางานดีๆ

เวลามีการเปลี่ยนแปลง!

จางไจ๋เป็นปราชญ์ชาวจีนที่อาศัยอยู่ในจีนยุคโบราณ