ตอนที่ 222 ซูสือแตกต่างจากชายอื่น(ตอนฟรี)
ซือคงหลานเยวี่ยไม่เคยอับอายเท่านี้มาก่อนในชีวิต
พอคิดถึงสภาพอ่อนแอของนาง ได้แต่ปล่อยให้อีกฝ่ายจับแขน นางก็รู้สึกอยากมุดดิน
“ช่างมัน คิดซะว่าเป็นฝันร้าย”
นางปลอบใจตัวเอง
“ท่านประมุข”
เหล่าผู้อาวุโสพูดถาม“ซูสือคือบุคคลในคำทำนายจริงหรือ?”
เหล่าผู้อาวุโสมองซือคงหลานเยวี่ยอย่างจริงจัง
แม้พวกเขาจะเชื่อไปแล้ว แต่ก็ยังอยากได้คำตอบแน่ชัดจากปากประมุข
ซือคงหลานเยวี่ยพยักหน้า“เขาสัมผัสได้ถึงสรรพธาตุและยังสามารถระดมปราณมังกรได้ เขาคือมังกรแท้จริงในคำทำนายของท่านอาจารย์อย่างไม่ต้องสงสัย”
“เป็นความจริงหรือนี่!”
ทุกคนอ้าปากค้าง
ผู้อาวุโสใหญ่ถามอีกครั้ง“งั้นท่านประมุขจะทำเช่นไร?”
“เราไม่สามารถส่งมอบผู้ถูกลิขิตให้สำนักมารได้?”
“จักรพรรดินีมารแข็งแกร่งมาก ถ้ารวมกับซูสือ สักวัน ข้าเกรงว่าสวรรค์และโลกคงพลิกคว่ำ”
“แม้ซูสือจะไม่ใช่คนเลว แต่ก็ยังมีจักรพรรดินีมารผู้เย็นชาด้านหลังเขา’
ซือคงหลานเยวี่ยถอนหายใจ“สิ่งที่พวกเจ้าพูดเป็นความจริง มีหรือข้าจะไม่เข้าใจ?”
“ข้าอยากรับเขาเป็นศิษย์ เพียงแต่ว่าเขาปฏิเสธ”
“ว่าไงนะ?”
ทุกคนตัวแข็ง
พวกเขาไม่คิดว่าท่านประมุขจะอยากรับซูสือเป็นศิษย์จริง
แถมที่น่าตกใจกว่าคือซูสือปฏิเสธ?
นางคือคนที่ทรงพลังสุด ยืนบนจุดสูงสุดของวิถีเซียน และศาลาเทียนจีก็มีมรดกเก่าแก่สุดในเก้าภูมิภาค มีผู้ปกครองเป็นผู้นำ ใครจะต่อต้านการล่อลวงเช่นนี้ได้?
เหล่าผู้อาวุโสสับสน
ซือคงหลานเยวี่ยพูด“ปล่อยเขาไป ข้าเชื่อว่าเขาจะไม่เป็นภัย”
วิถีมารไม่จำเป็นต้องมีแต่คนเลว
ซูสือมีเจตนาดี บางทีเขาอาจเปลี่ยนอวิ๋นฉีหลัวได้
“แม้เขาจะไม่เต็มใจกราบข้าเป็นอาจารย์ เขาก็เข้าใจกฎแห่งเต๋าในอาณาจักรจิตวิญญาณเต๋า”
“ในเมื่อเขาได้รับมรดกจากศาลาเทียนจี เขาย่อมเป็นคนของศาลาเทียนจี”
ดวงตาของซือคงหลานเยวี่ยหยิ่งยโส“อวิ๋นฉีหลัว เซิ่งจื่อของเจ้าไม่บริสุทธิ์แล้ว!”
ตอนนี้ ผู้อาวุโสใหญ่คิดถึงบางสิ่งและสงสัย“ท่านประมุข ไม่ใช่ว่าท่านเกลียดผู้ชายหรือ?ทำไมท่านถึงเต็มใจรับเขาเป็นศิษย์?”
หรืออาการของนางจะหายแล้ว?
ซือคงหลานเยวี่ยหยุดแล้วส่ายหัว“ซูสือแตกต่างจากชายอื่น”
ผู้อาวุโสใหญ่อยากรู้“ตรงไหน?”
“เขา…”
ซือคงหลานเยวี่ยคิดสักพักและพูดอย่างมั่นใจ“เขาตัวหอม”
“..”
ผู้อาวุโสใหญ่มีเครื่องหมายคำถามบนหน้า
…
ซูสือกับจ้านชิงเฉิงออกจากหน้าผาเวินเต๋าไปแล้ว
เหล่าศิษย์ที่ผ่านมาจะมองทั้งสองด้วยสายตาอยากรู้
ผู้ชายปรากฏตัวภายในสำนัก?
แถมยังเป็นหนุ่มหล่อ!
ศิษย์บางคนจำซูสือได้และมีใบหน้าเหลือเชื่อ สงสัยว่าตาฝาด
จ้านชิงเฉิงถาม“เจ้าหายไปไหนมา?”
ซูสือจู่ๆก็หายไปในหน้าผา ซึ่งทำให้นางแปลกใจ
“มันดูเหมือนจะเรียกว่าอาณาจักรจิตวิญญาณเต๋านะ?”
ซูสือให้คำอธิบาย
เขาข้ามเรื่องระหว่างเขากับซือคงหลานเยวี่ยไป
จ้านชิงเฉิงปิดปากอย่างตกใจ“มีอาณาจักรจิตวิญญาณซ่อนอยู่หลังหน้าผา?”
ในฐานะผู้นำศิษย์ นางไม่เคยได้ยินมาก่อน
“ในเมื่อเจ้ามีสิทธิ์เข้าอาณาจักรนั้น ข้าเดาว่าท่านอาจารย์ต้องเต็มใจรับเจ้าเป็นศิษย์แล้วใช่ไหม?”
จ้านชิงเฉิงมองอย่างมีหวัง
นี่คือเหตุผลหลักที่นางขอให้ซูสือมาศาลาเทียนจี
ขอแค่ซูสือสามารถเข้าสำนักได้ ทั้งสองก็จะได้อยู่ด้วยกันอย่างเปิดเผย
ซูสือพยักหน้า”ท่านประมุขซือคงอยากรับข้าเป็นศิษย์’
ก่อนจ้านชิงเฉิงจะมีความสุข นางก็ได้ยินเขาพูดต่อ“แต่ข้าปฏิเสธ”
จ้านชิงเฉิงตัวแข็ง“ทำไม ทำไม?”
ซูสือพูดอย่างไม่แยแส“เพราะข้ามีคนที่ข้าไม่สามารถทรยศได้”
ไม่ว่าจะเป็นวิถีธรรมะหรือมาร ต่อให้เขาจะต้องถูกโลกปฏิเสธ เขาก็ไม่สน
แต่ไม่ว่ายังไง เขาจะไม่ทำให้อวิ๋นฉีหลัวผิดหวัง
“ข้าเข้าใจ”
จ้านชิงเฉิงเศร้า
คนคนนี้คงสำคัญกับเขามากใช่ไหม?”
มันดูเหมือนว่าระหว่างนางกับซูสือ…
ซูสือพูด“แต่ท่านประมุขซือคงพูดชัดว่าต่อให้ข้าไม่กลายเป็นศิษย์ของศาลาเทียนจี นางก็จะยังตกลงกับความสัมพันธ์ของเรา”
จ้านชิงเฉิงตาเป็นประกาย“จริงหรือ?”
ซูสือ“ไม่ผิด”
“คนนิสัยไม่ดี ทำไมเจ้าไม่อธิบายแต่แรก?เจ้าทำให้ข้าใจหาย!”
จ้านชิงเฉิงชกหน้าอกเขา“ข้าคิดว่าเรา…ข้าเกือบร้องไห้ เจ้ารู้ไหม?!”
ซูสือพูดอย่างขบขัน“อะไร เจ้ากลัวว่าข้าจะไม่ต้องการเจ้าอีกแล้ว?”
“เจ้ากล้า!”
จ้านชิงเฉิงโวยวาย“ถ้าเจ้ากล้าไม่ต้องการข้าแล้ว ข้าจะให้อาจารย์ฆ่าเจ้า!”
ซูสือส่ายหัว
นางยังไม่รู้ว่าอาจารย์ของนางได้ยอมจำนนต่อเขาแล้ว…
พอเห็นท่าทางสนิทสนมของทั้งสอง เหล่าศิษย์ที่ผ่านมาก็ตกตะลึง
“นั่นผู้นำจ้าน?”
“ข้าตาไม่ฝาดใช่ไหม ผู้นำจ้านกำลังอยู่ในอ้อมกอดคน?”
“ปลุกข้าที ข้าต้องฝันไปแน่ๆ!”
มุมมองต่อโลกของพวกนางเปิดกว้าง
พอเจอกับสายตาตกใจรอบตัว ใบหน้าสวยของจ้านชิงเฉิงก็ขึ้นสีแดง นางรีบลากซูสือไปยอดเขาสันโดษ
มีสวนสะอาดที่นี่
ทั้งสองบินลงมา
“นี่คือที่ที่ข้าอาศัย”
จ้านชิงเฉิงเดินไปผลักเปิดประตู
“คุณหนู ท่านกลับมาแล้ว!”
เสี่ยวชิงวิ่งมาอย่างตื่นเต้น“ข้ามีข่าวใหญ่อีกแล้ว เกี่ยวกับซู…ซูสือ?!”
พอเจอกับชายหนุ่มด้านหน้านาง เสี่ยวชิงก็ตัวแข็ง
ซูสือยิ้ม“ไม่เจอกันนานเลยนะ”
ตอนเขาถูกจ้านชิงเฉิงแทง คนแรกที่เขาเห็นตอนลืมตาคือเสี่ยวชิง
แม้เด็กสาวคนนี้จะปากเก่ง แต่นางก็ถือเป็นคนดี
“ข้าตาไม่ฝาดใช่ไหม?”
เสี่ยวชิงจิ้มเขา
ซูสือตัวเป็นๆ!
ซูสือพูดอย่างอยากรู้“แล้วเจ้ามีข่าวใหญ่อะไร?”
เสี่ยวชิงเกาหัว“ข่าวใหญ่คือมีคนเห็นซูสือมาดินแดนเมฆา…”
ใครจะไปคิดว่าอีกฝ่ายจะมาศาลาเทียนจีโดยตรง?
จ้านชิงเฉิงพูด“ซูเซิ่งจื่อคือผู้มีพระคุณของศาลาเทียนจีและถูกท่านอาจารย์เชิญมา”
“เป็นแบบนี้นี่เอง”
เสี่ยวชิงเข้าใจ
มันดูเหมือนคุณหนูจะพูดถูกตั้งแต่ต้น ซูสือเป็นคนดีจริงๆ!
ซูสือเดินชมรอบสวน
พอมองรูปร่างสูงโปร่ง กลิ่นอายที่ดูมีอำนาจกว่าเดิม ควบคู่กับใบหน้าหล่อเหลา เสี่ยวชิงก็ใจเต้นเร็วขึ้น
ใบหน้าน้อยของเสี่ยวชิงแดงเล็กน้อย นางกระซิบ“คุณหนู ทำไมข้าถึงรู้สึกว่าเขาดูหล่อกว่าเดิม?ชุดขาวของเขาเหมือนหิมะ เขาเหมือนชายที่หลุดจากภาพวาดเลย”!
พอเห็นท่าทางหลงใหลของนาง ใบหน้าของจ้านชิงเฉิงก็เย็นชา“เจ้าเห็นว่าชุดของซูสือสะอาดไหม?”
เสี่ยวชิงพยักหน้า”สะอาด’
จ้านชิงเฉิงพูด“งั้นหลังจากนี้ กระเป๋าเงินของเจ้าจะสะอาดกว่านี้”
เสี่ยวชิง“…”
