NH-ตอนที่ 66 ตีเหล็กขณะร้อน

“อืม…จุดประสงค์ของนายก็ดีนะ แต่รอพวกไรเดอร์จากนอร์เรียมาจัดการกับเรื่องนี้จะไม่ดีกว่าเหรอ?” แรนดอล์ฟ ช่างตีเหล็กแห่งหมู่บ้านลีฟได้กล่าวถาม “ตอนนี้ปัญหาเรื่องพวกโคโบลด์ได้หายไปแล้ว ดังนั้นมันคงใช้เวลาไม่นานกว่าพวกเขาจะสะสางปัญหาที่พวกเขาวางทิ้งไว้เนื่องจากกลุ่มโจรโคโบลด์”

“เพราะเหตุนี้นี่ล่ะ พวกเราถึงควรรีบที่จะโจมตีพวกมัน” ลุกซ์ ได้โต้กลับ “ตอนนี้มีวัสดุที่มาจากมอนสเตอร์มากมายที่สามารถปล้นได้จากสวนฟิกาโร พวกเราจะปล่อยให้ไรเดอร์จากนอร์เรียเอาไปทั้งหมดไม่ได้”

สีหน้าของแรนดอล์ฟสงบลงเล็กน้อย และ ลุกซ์ รู้ว่าเขากำลังลังเลอยู่ สิ่งที่เขาต้องทำก็คือการโน้มน้าวอาจารย์ของเขาให้อีกฝ่ายตกลงให้เขายืมบลัดมูนต่ออีก 2-3 วัน

“เอาล่ะ ฉันจะพูดตามตรงก็แล้วกัน แน่นอนว่าสิ่งที่นายพูดมันค่อนข้างล่อลวงฉัน แต่มันก็ยังไม่ใช่คำตอบที่ฉันต้องการอยู่ดี” แรนดอล์ฟ ตอบในขณะที่เขากอดอกรับฟัง “ฟังนะ ลุกซ์ ฉันไม่ได้ต้องการให้นายพึ่งพาอาวุธระดับตำนานเพื่อเพิ่มระดับความก้าวหน้า ในเมื่อนายเป็นลูกศิษย์ของฉัน ฉันจึงอยากให้นายกลับมาเรียนวิชาการตีเหล็กต่อ ฉันมั่นใจว่าหลังจากไม่กี่ปีผ่านไป นายจะต้องสร้างอาวุธระดับตำนานขึ้นมาได้อย่างแน่นอน”

“ไม่ครับ อาจารย์” ลุกซ์ ได้กล่าวโต้เถียง “ผมจะไม่ตั้งเป้าเพียงแค่อาวุธระดับตำนานเท่านั้น แต่ผมจะพยายามสร้างอาวุธที่มีระดับสูงกว่านี้”

แรนดอล์ฟ มองไปที่ ลุกซ์ ด้วยสีหน้าที่ตกตะลึงก่อนที่จะหัวเราะออกมา

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ใช่ นายพูดถูก!” แรนดอล์ฟ ตบไหล่ของลุกซ์อย่างอารมณ์ดี “ในฐานะลูกศิษย์ของฉัน การสร้างอาวุธระดับตำนาน เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น และ นั่นคือสิ่งที่ฉันคาดหวังจากคนที่ฉันเลือก”

ลุกซ์ ยิ้มเพราะอีกแค่ก้าวเดียว เขาก็จะบรรลุแผนของเขาแล้ว ในเมื่อตอนนี้เขาลูบอัตตาของแรนดอล์ฟไว้ได้แล้ว ก็ถึงเวลาที่เขาจะตีเหล็กขณะที่มันยังร้อนอยู่

“อาจารย์ พูดตามตรงผมมีความรู้สึกว่าการเจริญเติบโตของพวกยุงนั้นค่อนข้างน่าสงสัย” ลุกซ์ กล่าวออกมา “ไม่เคยมีบันทึกใดในอดีตที่บอกกล่าวถึงเรื่องนี้ ดังนั้นมันจะต้องมีสาเหตุบางอย่างแน่นอน และ ความลับก็ซ่อนอยู่ในทางตอนเหนือสุดของสวนฟิกาโร”

แรนดอล์ฟ ลูบคางของเขาเพราะเขาไม่สามารถหักล้างสมมติฐานของลุกซ์ได้ อย่างที่อีกฝ่ายพูด ไม่เคยมีเหตุการณ์แบบนี้มาก่อนปรากฏขึ้นในสถานที่ที่พวกแมลงสัญจรไปมา

แม้ว่า ผู้อาวุโสของหมู่บ้านจะยังดูสงบ แต่ลึกๆ แล้วพวกเขาก็กังวลเป็นอย่างมาก เพราะการระบาดของพวกยุงไม่ใช่เรื่องจลก เมื่อเทียบกับการระบาดของพวกอันเดดก่อนหน้านี้ การระบาดในครั้งนี้กลับอันตรายกว่ามาก

มันอันตรายถึงขั้นที่พวกเขาจำเป็นจะต้องไปซ่อนตัวที่ใต้ดินเมื่อต้องเผชิญหน้ากับการระบาดของพวกยุง นอกจากนี้ ทางหมู่บ้าน ยังได้ร่วมมือกับ นักเวทย์ธาตุดิน ในการสร้างที่หลบภัยใต้ดินเพิ่มเติมขึ้นมาอีก

“ลุกซ์ ฉันรู้ว่าจุดประสงค์หลักของนายคือต้องการยืมบลัดมูนไปใช้ประโยชน์จากสถานการณ์” แรนดอล์ฟ กล่าวออกมา “แน่นอนว่าในฐานะหนึ่งในผู้อาวุโสของหมู่บ้าน ฉันเองก็คำนึงถึงความเป็นอยู่ของทุกคนที่อยู่ที่นี่ ถ้าฉันให้นายยืมบลัดมูนต่ออีก 2-3 วัน นายมั่นใจไหมว่านายจะสามารถจัดการกับพวกยุงได้?”

ลุกซ์ ยิ้มขณะที่เขาชูสองนิ้วขึ้นมา

“ถ้าไม่มี บลัดมูน โอกาสที่ผมจะทำสำเร็จมีแค่ 20% เท่านั้น” ลุกซ์ตอบกลับทันที “อย่างไรก็ตามถ้ามีบลัดมูนโอกาสที่ผมจะประสบความสำเร็จะเพิ่มขึ้นเป็น 60% ดังนั้น อาจารย์คิดว่ามันคุ้มค่าพอที่จะเสี่ยงไหม?”

“ฉันรู้ว่านายมีสกิล อัญเชิญโครงกระดูก เพื่อจัดการกับสิ่งอันตรายสำหรับตัวนายเอง แต่นายรับประกันความปลอดภัยในภารกิจนี้ได้ไหม?”

“ผมรับประกันได้”

ลุกซ์ทุบหน้าอกของเขาด้วยความมั่นใจ เขาไม่มีความมั่นใจที่จะตายในเอลิเซียม เพราะเขารู้ว่าคุณย่าของเขาจะต้องเสียใจอย่างแน่นอน เหนือสิ่งอื่นใด เขาก็ให้ความสำคัญกับความปลอดภัยของเขาเหนือสิ่งอื่นใดเสมอ

นี่คือเหตุผลที่เขาต้องการยืมบลัดมูนจาก แรนดอล์ฟ เพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะประสบความสำเร็จในภารกิจของเขา

“ตกลง” ในที่สุด แรนดอล์ฟ ก็ยอมอ่อนข้อให้ “ฉันจะให้นายยืมบลัดมูนต่ออีกแค่ไม่กี่วันเพียงเท่านั้น หลังจากนายเสร็จสิ้นภารกิจในครั้งนี้ นายจะต้องสัญญาว่าจะไม่ขอยืมมันไปอีก ฉันพูดเข้าใจชัดเจนไหม?”

ลุกซ์ พยักหน้า “ครับ อาจารย์!”

ทั้งสองคนได้คุยรายละเอียดเกี่ยวกับ เรื่อง ที่ลุกซ์ จะทำภารกิจให้สำเร็จอย่างปลอดภัยได้อย่างไร เมื่อได้ยินแผนของเขา แรนดอล์ฟ ก็เกาหัวด้วยความไม่เชื่อ เพราะเขาไม่คิดเลยว่า ลุกซ์จะมีวิธีทำให้ตัวเองปลอดภัย ดังนั้นเขาจึงรู้สึกประหลาดใจ เมื่อได้ยินศิษย์ของเขาบอกว่าอีกฝ่ายจะหลบซ่อนตัวอยู่ในอุโมงค์ใต้ดินของรังมด เพื่อให่แน่ใจว่าพวกยุงจะไม่ค้นพบเขา

หลังจากรู้ว่า ศิษย์เพียงคนเดียวของเขา มีความมั่นใจในการปกป้องตัวเอง แรนดอล์ฟ ก็ให้ยืมบลัดมูน ตราบใดที่ ฮาล์ฟเอลฟ์หนุ่ม ไม่ไปเผชิญหน้ากับพวกยุงนับพันเพียงลำพัง ช่างตีเหล็กแห่งหมู่บ้านลีฟก็ยินดีที่จะมอบผลงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เขาเคยสร้างมาในชีวิตให้เขายืมใช้

“อาจารย์ ผมยังต้องการความช่วยเหลือจากคุณอีกเล็กน้อย” หลังจากได้รับ บลัดมูนมาแล้ว ลุกซ์ ก็ติดตั้งมันเข้าไปในช่องอุปกรณ์ของเดียโบล แต่มีสิ่งสำคัญกว่าที่เขาจะต้องทำเพื่อเพิ่มรางวัลสูงสุดให้กับการเดินทางของเขา

“อืม ตราบใดที่มันไม่ไร้เหตุผล ฉันจะพิจารณาดูก็แล้วกัน” แรนดอล์ฟ ตอบกลับ เนื่องจากเขาตกลงที่จะให้ ฮาล์ฟเอลฟ์หนุ่มยืมอาวุธของเขาแล้ว ความช่วยเหลือเล็กน้อยอื่นๆ ก็คงไม่เสียหายอะไร

ลุกซ์ ยิ้มขณะที่เขาบอก อาจารย์ของเขาถึงสิ่งที่เขาต้องการ หลังจากได้ยินคำขอของเขา แรนดอล์ฟ ก็พยักหน้า

ตอนนี้เป้าหมายของเขาสำเร็จแล้ว ดังนั้น ลุกซ์ จึงเตรียมการเพื่อเข้าสู่สวนฟิกาโร ภายใต้ความมืดมิด พวกยุงจะมีพฤติกรรมที่ดีมากขึ้นในเวลานี้ และ ลุกซ์ มั่นใจว่าเขาคงจะหาพวกมันพบได้อย่างไม่ยากเย็นอะไร

เมื่อเขามองไปที่ คอร์มอนสเตอร์ที่ พ่อแม่ของเพื่อนของเขามอบให้เป็นของขวัญ ลุกซ์ ก็วางแผนที่จะอัปเกรดปาร์ตี้โครงกระดูกของเขาและเตรียมความพร้อมสำหรับโจมตีพวกยุง เขาจะต้องรวบรวมวัสดุมอนสเตอร์เหล่านั้นให้ได้มากที่สุดระหว่างการเดินทางของเขาในสวนฟิกาโร