บทที่ 6 : มีบางอย่างผิดปกติกับซัคคิวบัส
บทที่ 6 : มีบางอย่างผิดปกติกับซัคคิวบัส
หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ลู่หยานก็รีบไปที่บ้านของหยางเว่ย
ไม่มีผู้อัญเชิญในหมู่ครูในโรงเรียน ดังนั้นลู่หยานจึงต้องการจะเห็นความสามารถของผู้อัญเชิญเช่นกัน
ในไม่ช้า ลู่หยานก็มาถึงละแวกบ้านของหยางเว่ย
ภูมิหลังของหยางเว่ยนั้นค่อนข้างดี ย่านนี้ถือเป็นย่านระดับกลาง นอกจากนี้ หยางเว่ยก็ยังซื้อมันเพื่อให้เขาไปโรงเรียนได้ง่ายขึ้น
โดยปกติแล้ว เขาก็เป็นคนเดียวที่อยู่ที่นี่ ด้วยเหตุนี้เอง เขาจึงมักจะเชิญลู่หยานไปที่บ้านของเขาเพื่อเล่นและดูหนังกันอยู่บ่อยๆ และด้วยเหตุนี้เอง ลู่หยานจึงค่อนข้างคุ้นเคยกับบ้านของหยางเว่ย
เขามาถึงที่พักของหยางเว่ยด้วยความคุ้นเคยและขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้นสาม
ลู่หยานเคาะประตู
เมื่อประตูเปิดออก หยางเว่ยซึ่งเต็มไปด้วยเหงื่อก็มองไปที่ลู่หยานด้วยท่าทางตื่นเต้น
อย่างไรก็ตาม ลู่หยานก็สัมผัสได้ถึงร่องรอยของความหวาดกลัวเล็กน้อยจากท่าทางที่ตื่นเต้นของหยางเว่ย
และก่อนที่ลู่หยานจะได้พูดอะไร หยางเว่ยก็ได้ดึงลู่หยานเข้ามา
“ลู่หยานเข้ามาเร็วเข้า!”
หลังจากปิดประตู หยางเว่ยก็ปาดเหงื่อออกจากหน้าผากและหายใจเข้าลึกๆ
“มีอะไรกัน? นายกำลังทำเรื่องสกปรกอยู่อย่างงั้นหรอ?” ลู่หยานมองไปที่หยางเว่ยและถามด้วยความสับสน
สีหน้าท่าทางของหยางเว่ยเปลี่ยนไปมาอยู่สองสามครั้ง จากนั้นเขาก็มองไปที่ลู่หยานและพูดว่า “มีบางอย่างเกิดขึ้นกับฉัน ฉันคงอธิบายให้นายฟังไม่ได้แล้ว แต่ฉันจะให้นายดูสิ่งที่ฉันเรียกออกมาก่อน”
ขณะที่เขาพูด หยางเว่ยก็ดึงลู่หยานไปที่ห้องนอนของเขา
ลู่หยานสัมผัสได้ถึงเหงื่อบนฝ่ามือของหยางเว่ย และถามอย่างสงสัย “หรือว่ารสนิยมทางเพศของนายจะเปลี่ยนไปแล้ว? ตอนนี้นายหันมาสนใจฉันแทนแล้วหรอ?”
“ไร้สาระ! ต่อให้ฉันจะต้องตาย แต่ฉันก็จะไม่เปลี่ยนรสนิยมทางเพศของฉันแน่!” หยางเว่ยกลอกตาใส่ลู่หยาน จากนั้นเขาก็เดินมาถึงประตูห้องนอนและเปิดมันออก
สีชมพู!
ทันทีที่ประตูห้องนอนเปิดออก แสงสีชมพูก็ส่องจ้าออกมา สิ่งนี้ทำให้ห้องนอนของหยางเว่ยดูมี... เสน่ห์มาก?
นี่เป็นเรื่องตลกอะไรกัน?
“นายท่าน~ ท่านกลับมาแล้วหรอ~?”
ก่อนที่ลู่หยานจะทันได้ตอบสนอง ร่างที่อยู่ตรงหน้าเขาก็กระโจนเข้ามาหาหยางเว่ยแล้ว
ร่างนี้มีใบหน้าที่สวยงามและมีรูปร่างเหมือนปีศาจ ปีกสีดำบนหลังของเธอเล็กมาก
ข้างหลังเธอมีหางสีชมพูกำลังขดตัวและเป็นรูปหัวใจตรงปลาย
บ้าน่า!
นะ.. นี่มัน.. ซัคคิวบัส?!
ซัคคิวบัสกระโจนเข้าหาหยางเว่ยโดยตรง ดวงตาสีแดงขนาดใหญ่ของเธอจับจ้องไปที่หยางเว่ย มันดูมีเสน่ห์มาก
“ลู่หยาน! เร็วเข้า! ดึงผู้หญิงคนนี้ออกไปจากฉันเร็ว!”
หลังจากถูกซัคคิวบัสพุ่งเข้าตะปบ หยางเว่ยก็ตัวสั่นและรีบตะโกนใส่ลู่หยาน
ในขณะนี้ ลู่หยานก็ยังคงจมอยู่ในความตกใจ เมื่อเขาได้ยินคำพูดของ หยางเว่ย เขาก็รีบเดินไปข้างหน้าและคว้าแขนของซัคคิวบัส
“หืม?”
ซัคคิวบัสหันกลับมาและจ้องมองไปที่ลู่หยานด้วยดวงตาอันทรงเสน่ห์ของเธอ ลิ้นของเธอเลียรอบริมฝีปากของเธอ “ท่านเองก็อยากจะเล่นกับข้าด้วยหรอ~”
ทันทีที่เธอพูดจบ ลู่หยานก็รู้สึกได้ถึงออร่าเสน่ห์ที่พุ่งเข้ามาหาเขา
ทันใดนั้น ใบหน้าของลู่หยานก็เปลี่ยนเป็นสีแดง ราวกับว่าเขากำลังเผชิญหน้ากับอาจารย์สาวต่างชาติสุดเซ็กซี่ มันช่างน่าเย้ายวนใจเสียเหลือเกิน
ในเวลาเดียวกัน ลู่หยานก็รู้สึกราวกับว่ามันมีบางอย่างในร่างกายของเขากำลังไหลออกไปทางซัคคิวบัสที่อยู่ตรงหน้าเขา
ลู่หยานเริ่มเหงื่อแตกราวกับว่าเขากำลังออกกำลังกายอย่างหนัก
บู้มมมม!
ในขณะนี้ ออร่าสีเขียวเข้มก็พุ่งออกมาจากร่างกายของลู่หยานและไหลเวียนไปทั่วร่างกายของเขาในทันที
“อ้า~!”
ซัคคิวบัสที่อยู่ตรงหน้าเขาดูเหมือนกับจะถูกโจมตีด้วยอะไรบางอย่าง ร่างของเธอกระเด็นออกไปและกระแทกลงบนเตียงขนาดใหญ่ตรงหน้าเขา
เมื่อมองไปที่ลู่หยานอีกครั้ง ดวงตาของซัคคิวบัสก็เต็มไปด้วยความกลัว ราวกับว่าเธอได้เห็นบางสิ่งที่น่ากลัว
ในเวลาเดียวกัน ลู่หยานก็รู้สึกว่ารอยแดงบนใบหน้าของเขาได้หายไปอย่างรวดเร็ว
ข้างเขา หยางเว่ยเองก็หายใจหอบเช่นกัน จากนั้นเหงื่อบนร่างกายของเขาก็หายไปอย่างรวดเร็ว
“หยางเว่ย เกิดอะไรขึ้น? นายเรียกซัคคิวบัสมาหรอ? ถึงอย่างนั้นก็เถอะ มันก็มีบางอย่างผิดปกติกับซัคคิวบัสตัวนี้”
ลู่หยานมองไปที่ซัคคิวบัสบนเตียงใหญ่ แม้ว่าอีกฝ่ายจะมีเสน่ห์มาก แต่ความกลัวก็ยังผุดขึ้นในหัวใจของเขา
เมื่อกี้อีกฝ่ายโจมตีเขาอย่างแน่นอน แต่กระนั้นเขาก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายใช้วิธีการอะไร
นอกจากนี้ ด้วยเหตุผลบางประการ จู่ๆ การโจมตีของอีกฝ่ายก็ยังได้ถูกขัดจังหวะ
ยิ่งไปกว่านั้น สัตว์อัญเชิญไม่ใช่ว่าจะต้องเชื่อฟังคำสั่งของผู้อัญเชิญหรอกหรอ?
หรือนี่อาจเป็นคำสั่งของหยางเว่ย?
ไม่สิ สถานการณ์ของหยางเว่ยเองก็แทบจะไม่ต่างอะไรไปจากเขา
หยางเว่ยมองไปที่ลู่หยานและพูดว่า “ฉันเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่ามันเกิดอะไรขึ้น สิ่งที่ฉันอัญเชิญมาดูเหมือนจะค่อนข้างผิดปกติ”
“ผู้อัญเชิญคนอื่นสามารถเรียกสิ่งมีชีวิตได้ครั้งละหนึ่งตัวเท่านั้น เมื่อความสามารถของพวกเขาเพิ่มขึ้น พวกเขาก็จะสามารถอัญเชิญสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมออกมาได้”
“อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าฉันจะสามารถอัญเชิญสิ่งมีชีวิตออกมาได้แล้ว ฉันเพิ่งจะอัญเชิญงูหลามสีทองตัวใหญ่ออกมา แต่เมื่อฉันเห็นว่ามันไม่ใช่ปีศาจสาว ฉันเลยค่อนข้างผิดหวังและยกเลิกการอัญเชิญมันไป”
“เมื่อฉันต้องการจะตรวจสอบค่าคุณสมบัติของงูหลามสีทอง ฉันก็ได้เผลออัญเชิญซัคคิวบัสตัวนี้ออกมาแล้ว”
“และถึงมันจะไม่ใช่ปีศาจสาว แต่ซัคคิวบัสก็ยังสุดยอดอยู่ดี เข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม? ฉันแค่อยากให้นายได้เห็นมัน!”
“อย่างไรก็ตาม ไม่นานหลังจากที่ฉันส่งข้อความถึงนาย ฉันก็รู้สึกได้ว่ามันมีบางอย่างผิดปกติ ซัคคิวบัสตัวนี้ดูเหมือนจะอยู่เหนือการควบคุมของฉัน”
“อยู่เหนือการควบคุมของนาย?” ลู่หยานขมวดคิ้วและพูดว่า “จะเป็นไปได้ยังไงกัน? ผู้อัญเชิญจะไม่ควบคุมสัตว์อัญเชิญของตนได้อย่างไร?”
“ฉันเองก็คิดว่ามันแปลกเหมือนกัน ฉันเรียกนายมาเพราะอยากจะแสดงให้นายเห็นเท่านั้น ฉันไม่ได้คาดคิดเลยว่ามันจะพุ่งเข้ามาโจมตีนายด้วย”
ในขณะนี้ ซัคคิวบัสบนเตียงขนาดใหญ่ก็ม้วนตัวและมองไปที่ลู่หยานกับหยางเว่ยด้วยรอยยิ้ม “โจมตีอะไรกัน? ฉันแค่อยากเล่นกับนายท่านทั้งสองก็เท่านั้นเอง~”
หยางเว่ยชี้ไปที่ซัคคิวบัสบนเตียงแล้วกระโดดขึ้นในทันที “ดูสิ ให้ตายเถอะ จิตสำนึกของซัคคิวบัสตัวนี้มันเป็นอิสระอย่างสมบูรณ์ ถ้าไม่ใช่เพราะฉันเป็นผู้อัญเชิญมันขึ้นมาเอง ฉันก็คงจะถูกซัคคิวบัสดูดวิญญาณจนแห้งไปแล้ว!”
ซัคคิวบัสบนเตียงเลียริมฝีปากของเธอและมองไปที่หยางเว่ย “ฉันไม่เห็นรู้เลยว่านายท่านจะชอบแบบนี้ มานี่สิ ฉันจะดูดท่านให้แห้งเลย~”
ขณะที่เธอพูด ซัคคิวบัสบนเตียงก็ต้องการที่จะมุ่งหน้ามาหาหยางเว่ย
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ลู่หยานก็มายืนขวางหน้าหยางเว่ยโดยตรง
แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่มันก็ดูเหมือนว่าเขาจะสามารถปิดกั้นเสน่ห์ของอีกฝ่ายได้ในขณะนี้
และถ้าเขาเดาถูก มันก็น่าจะเป็นเพราะอาชีพลับของเขา
มันมีความแตกต่างระหว่างปีศาจกับเผ่าพันธุ์อื่นๆ และด้วยตัวตนของเขาในฐานะราชาผู้วายชนม์ เขาก็น่าจะสามารถข่มขู่อีกฝ่ายได้
เมื่อเห็นลู่หยานยืนขวางหน้าหยางเว่ย ซัคคิวบัสที่อยู่ข้างหน้าเขาก็หยุดนิ่ง ดวงตาของเธอเผยให้เห็นร่องรอยของความกลัว
ลู่หยานคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดกับหยางเว่ยว่า “นายตรวจสอบค่าคุณสมบัติของซัคคิวบัสตัวนี้แล้วรึยัง?”
หยางเว่ยตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะรีบพูดว่า “ยังเลย ฉันมัวแต่ตื่นเต้นเกินไปหน่อย ขอฉันดูแปปหนึ่งนะ”
ในวินาทีต่อมา เสียงอุทานของหยางเว่ยก็ดังขึ้น
“อะไรกัน! นี่มันซัคคิวบัสเลเวล 20!”
