ตอนที่ 24 สามแม่มด

ตอนที่ 24 สามแม่มด

“แต่ยังมีพวกมันอีกมากที่กำลังเข้าใกล้เรา!” มีคนคำรามขณะที่เขามองไปยังอีกด้านของหนองน้ำสีดำ เขาสามารถเห็นสัตว์ประหลาดตาโตที่มีหนวดกำลังเข้ามาใกล้พวกเขามากขึ้น

สิ่งมีชีวิตที่อ่อนแอเหล่านี้ค่อยๆ คลานไปมาโดยมีหนวดที่ลื่นไหลโบกไปมาขณะที่พวกมันเข้ามาใกล้

แม้ว่าพวกเขาจะเคลื่อนไหวช้าอย่างน่าขัน แต่พลังที่แปลกประหลาดของพวกเขาก็น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง ถ้าพวกเขาถูกล้อมรอบด้วยสัตว์ประหลาดตาโตเหล่านี้...

“ต่อให้ฉันต้องแลกด้วยชีวิต ฉันก็จะฆ่าหนึ่งในนั้น!”

เมเดีย เป็นผู้นำในการยกหอกหินของเธอ เธอกลายเป็นนักรบที่กล้าหาญที่สุดของเผ่าและพุ่งไปข้างหน้า

บึ้ม!!!

หอกของเธอฟาดเพียงครั้งเดียวพร้อมกับเสียงกรีดร้องเสียดแทงที่ฟังดูแหลมและแหบแห้งราวกับเสียงร้องไห้ของทารก ลูกตาขนาดใหญ่แต่เปราะบางนั้นระเบิดอย่างรวดเร็ว กลิ่นเหม็นที่ไม่พึงประสงค์ฟุ้งกระจายไปทั่วอากาศในขณะที่สิ่งมีชีวิตนั้นกลายเป็นน้ำหนืดที่น่าขยะแขยงที่กระเซ็นไปทั่วใบหน้าของ เมเดีย

"เอามันกลับไป!" เธอหยิบหนวดปลิ้นปล้อนของศพนั้นด้วยมือข้างเดียวและรีบหันหลังกลับ แต่เธอก็พบว่าเธอถูกล้อมรอบด้วยตาปีศาจเจ็ดหรือแปดตัวแล้ว เธออดไม่ได้ที่จะหน้าซีด

"ตามฉันมา! เราจะฆ่าเพื่อเปิดทาง!”

เป็นการต่อสู้ที่โหดร้ายมาก

กลุ่มล่าสัตว์ที่ทรงพลังของเผ่าที่มีผู้ชายเกือบสามสิบคนตายทั้งหมด

เห็นได้ชัดว่าพวกเขามีโอกาสหลบหนี แต่เนื่องจากพวกเขาเชื่องช้า พวกเขาจึงถูกล้อมรอบด้วยสิ่งมีชีวิตที่น่าสะพรึงกลัว ในท้ายที่สุด มีผู้รอดชีวิตเพียงสามคนเท่านั้นที่สามารถหลบหนีจากหนองน้ำที่ชั่วร้ายและน่าสะพรึงกลัวซึ่งดูเหมือนว่าจะถูกสาปด้วยความตาย

“พวกเขาทั้งหมดตายแล้ว”

แม้จะเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งและฉลาดมาก เมเดีย ก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้

เธอมองไปที่นักรบสองคนสุดท้ายที่เหลืออยู่ข้างเธอ และรู้ว่าสิ่งนี้หมายความว่าอย่างไร

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ผู้กล้าของเผ่าส่วนใหญ่เสียชีวิตในขณะที่ออกหาอาหารและล่าสัตว์ขนาดใหญ่ ตอนนี้เหลือผู้ชายที่แข็งแกร่งเพียงร้อยคนในเผ่าซึ่งมีจำนวนเกือบพันคน ส่วนที่เหลืออีกเก้าร้อยคนล้วนแก่ชรา อ่อนแอ เจ็บป่วยหรือทุพพลภาพ และตอนนี้ พวกเขาได้สูญเสียหนึ่งในสามของนักรบที่เหลืออยู่

เห็นได้ชัดว่าชะตากรรมของพวกเขาจะเป็นอย่างไร พวกเขากำลังเผชิญกับการล่มสลาย

“อย่างไรก็ตาม เผ่าพันธุ์ของเรากำลังจะตายไม่ช้าก็เร็ว มันเป็นเรื่องของเวลา ดังนั้นเราอาจเดิมพันทั้งหมด และพบทางออก” เมเดีย หายใจเข้าลึก ๆ มองไปที่ศพของสัตว์ประหลาดแล้วพูดว่า "ฉันหวังว่าราคามหาศาลที่เราจ่ายไปเพื่อแลกกับศพของสัตว์ประหลาดตัวนี้จะคุ้มค่าและเลือดที่ชั่วร้ายของมันจะมีประโยชน์ ... "

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา มนุษย์จำนวนนับไม่ถ้วนพยายามผสมเลือดของสัตว์ร้ายขนาดใหญ่ที่ทรงพลังทุกชนิด โดยหวังว่าส่วนผสมจะทำให้พวกเขาได้รับพลังที่คล้ายกับของราชาผู้กล้า กิลกาเมช จากนั้นพวกเขาจะสามารถปกป้องเผ่าของพวกเขาได้

แต่ทั้งหมดเสียชีวิต ยกเว้นสิ่งมีชีวิตที่ได้รับ "พลังแห่งสายเลือด" จากพระเจ้า ดูเหมือนว่ามีเพียงเลือดของสิ่งมีชีวิตพิเศษเท่านั้นที่จะทำให้สิ่งที่พวกเขาทรงพลังขึ้นได้

“บางที เลือดของสิ่งมีชีวิตที่สกปรกและชั่วร้ายเหล่านี้อาจกลายเป็นเลือดแห่งพลังอีกแบบหนึ่ง…”

เมื่อ เมเดีย กลับไปที่เผ่าของเธอพร้อมกับคนที่เหลืออยู่ไม่กี่คน พ่อของเธอก็ใกล้จะตายเต็มทีแล้ว

“เจ้าเสียสติไปแล้วเหรอ? รู้ไหมว่ากำลังทำอะไร!!!”

ชายวัยกลางคนร่างกำยำแข็งแรงสวมหนังสัตว์สีดำนั่งอยู่บนเก้าอี้สูงซึ่งปูด้วยหนังสัตว์เช่นกัน เขากำลังหายใจหอบ

"ข้าไม่ได้บ้า." ในเต็นท์หลังหนึ่งในพื้นที่ของชนเผ่า เมเดีย กำลังนั่งเผชิญหน้ากับความโกรธของพ่อของเธอ เธอหายใจเข้าลึก ๆ และพูดว่า “ไม่มีทางเลือกอื่นสำหรับเรา แทนที่จะรอความตาย เรามาเสี่ยงดูสักครั้ง เราต้องการ การเกิดขึ้นของ กิลกาเมชคนต่อไป ราชาฮีโร่ เพื่อนำอารยธรรมของเราไปสู่ความรุ่งโรจน์ นี่เป็นวิธีเดียวที่เผ่าพันธุ์ของเราจะอยู่รอดได้!”

"เป็นไปไม่ได้."

หัวหน้าเผ่าส่ายหัวช้า ๆ และพูดด้วยความขมขื่น “มีเพียงเลือดในตำนานที่ประทานโดยพระเจ้า เลือดแห่งพลังเท่านั้นที่สามารถนำพลังอันยิ่งใหญ่มาให้เรา ยิ่งกว่านั้น สิ่งมีชีวิตที่น่าขยะแขยงนี้ยังปลิ้นปล้อน น่าขยะแขยง และดุร้ายอีกด้วย แม้ว่าเราจะได้รับพลังอันน่าขยะแขยงที่มันมีอยู่ พระเจ้าจะต้องลงโทษเราอย่างแน่นอน…”

“พลังไม่ใช่ทั้งความดีหรือความชั่ว”

เสียงของ เมเดีย ต่ำและแหบห้าวขณะที่เธอมองไปที่พ่อสูงอายุของเธอซึ่งนั่งสูงกว่าเธอ

“ผู้ที่มีเลือดแห่งพลังที่เจิดจรัสและยิ่งใหญ่สามารถมุ่งหน้าสู่เส้นทางแห่งการปกครองแบบเผด็จการ ที่ซึ่งเขาได้กวัดแกว่งดาบศักดิ์สิทธิ์ และท้าทายพระเจ้าผู้ทรงอำนาจ… และแม้ว่าสิ่งที่เรามีคือพลังอันมืดมิดที่น่าสะพรึงกลัว แต่ตราบที่สามารถปกป้องผู้คน เรายังเป็นคนดี”

“สัตว์ประหลาดตัวนี้แตกต่างจากสัตว์ร้ายขนาดใหญ่ตัวอื่นอย่างสิ้นเชิง! มันอ่อนแอ แม้จะอ่อนแอกว่ามนุษย์เรา แต่ก็ยังมีพลังที่นึกไม่ถึง ถ้าเรามีพลังเช่นนี้…”

“เมเดีย เจ้ากล้าดียังไง!!”

หัวหน้าเผ่าเงียบไป เขาหายใจหนักราวกับว่าเขากำลังครุ่นคิดถึงความคิดที่กล้าหาญนี้

การตัดสินใจของเขาจะส่งผลกระทบต่อทั้งอารยธรรม เช่นเดียวกับการเพิ่มขึ้นและการล่มสลายของเผ่าพันธุ์ทั้งหมดของเขา

ฮึ่ม! ฮึ่ม! ฮึ่ม!

เขาหลับตาลงเล็กน้อยและหายใจหอบ นี่จะเป็นการตัดสินใจที่น่ากังวลที่สุดที่เขาต้องทำ มันสำคัญกว่าความตายของเขาเอง

ทันใดนั้นเขาก็ก้มศีรษะลงมองลูกสาวที่ดื้อรั้นของเขาและเริ่มคร่ำครวญด้วยเสียงต่ำ กลืนน้ำลาย พูดด้วยเสียงแหบแห้ง “แต่เราเหลือคนไม่มากพอที่จะทดสอบกับสายเลือดใหม่”

กว่าสองร้อยปีที่ผ่านมา หากพวกเขาสามารถขยายพันธุ์ได้ตามปกติ พวกเขาคงไม่เหลือกันเพียงเท่านี้ ผู้นำที่กล้าหาญและชาญฉลาดหลายคนไม่เต็มใจที่จะรอการล่มสลายของเผ่าอย่างช้าๆ ด้วยเหตุนี้จึงปล่อยให้คนหนุ่มสาวในเผ่าพยายามดูดกลืนเลือดของสัตว์ร้ายขนาดใหญ่ชนิดต่างๆ

ในแต่ละชั่วอายุคน มีผู้คนมากมายที่เสี่ยงชีวิตอย่างกล้าหาญและเสียชีวิต และพวกเขาเสียชีวิตด้วยความเจ็บปวดทรมานไม่รู้จบสิ้น

ผู้เสียสละเหล่านี้ถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ที่เต็มไปด้วยความตายและเลือด พวกเขาเสียสละตนเองเพื่อให้เผ่าของพวกเขาเติบโตขึ้น นี่คือเหตุผลที่เผ่าของพวกเขามีประชากรเหลือน้อยลง อย่างไรก็ตาม จนถึงตอนนี้ เผ่าของพวกเขายังไม่สามารถคันพบสายเลือดใหม่

เมเดีย หายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า “ใช่แล้ว เผ่าบาบิโลนของเราไม่มีผู้ชายที่แข็งแกร่งเพียงพอสำหรับการทดลองอีกต่อไป เรายังต้องการให้พวกเขาปกป้องเรา แต่เรามีผู้หญิงและเด็กที่แก่และอ่อนแอจำนวนมาก เป็นเวลาหลายปีที่ผู้ชายปกป้องผู้หญิงมาโดยตลอด คราวนี้ถึงคราวของผู้หญิงที่จะก้าวออกมาและแบกรับบ้าง”

เมเดีย เงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดอีกครั้งด้วยเสียงต่ำ “และหากผู้หญิงจำนวนมากเสียชีวิต เราก็จะมีภาระน้อยลง มันอาจจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะลดคนในเผ่าอย่างไร้เหตุผล… แต่ครั้งนี้ ให้ผู้หญิงในเผ่าของเราตาย”

หวด!!

ทันใดนั้น ทั้งเต็นท์ก็เงียบสงัด

ครึ่งวันต่อมา เมเดีย ยืนตระหง่านเหนือผู้คนของเธอที่ซึ่งคบไฟลุกโชนอยู่ เมเดีย รวบรวมคนทั้งเผ่า

“ถ้าเราไม่อยากล่มสลาย!”

“หากเราต้องการกอบกู้ชื่อเสียงของชาวสุเมเรี่ยน!”

“หากเราต้องการราชาที่ทรงพลัง คนต่อไปปรากฏตัวและนำพาอารยธรรมของเรา!”

“ความตายไม่สามารถบดขยี้รากฐานของเรา และไม่สามารถทำลายกระดูกสันหลังของเผ่าเราได้! กิลกาเมช ราชาวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่เคยกล่าวไว้ว่าประวัติศาสตร์การต่อสู้ของมนุษยชาติกับธรรมชาติเป็นหนึ่งในความกล้าหาญและเกียรติ นี่คือเหตุผลที่เขาสั่งให้นักประวัติศาสตร์บันทึกเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น… และวันนี้ ให้ประวัติศาสตร์บันทึกความกล้าหาญที่เราแสดงในวันนี้!”

การหายใจที่รุนแรงของเมเดีย นั้นลึกและหนักหน่วง เธอยืนอยู่บนแท่นสูง มองลงไปที่หญิงชราและอ่อนแอ ผู้หญิงและเด็กที่ยืนอยู่ด้านล่างเธอ และพูดกับพวกเขาด้วยเสียงคำรามต่ำ

“พรุ่งนี้ แต่เช้า เราหวังว่าคุณจะออกมาเสียสละ! เพื่อเผ่าของเรา เพื่อแสดงความกล้าหาญ!”

ผู้หญิงด้านล่างที่อุ้มลูกอยู่ในอ้อมแขนเงียบๆ

เป็นที่ชัดเจนสำหรับทุกคนว่าโดยพื้นฐานแล้วแทบไม่มีโอกาสรอดเลย

ในค่ำคืนนี้ หลังจากร่ำลาสามีและลูกๆ ของพวกเขาอย่างเงียบๆ ผู้หญิงนับไม่ถ้วนในเผ่าต่างส่งเสียงร้องไห้ และในที่สุดก็ตัดสินใจเลือกอย่างเด็ดเดี่ยวที่จะเข้าร่วมการทดลอง

พวกเขาพอแล้วสำหรับทุกสิ่งที่พวกเขาต้องทนทุกข์ทรมานตลอดวันและเดือนที่ผ่านไปนับไม่ถ้วน สามีของพวกเขาก็ตาย บิดาก็ตาย และในอนาคต แม้กระทั่งลูกชายของพวกเธอก็ต้องตาย พวกเธอเหลืออะไรอีก?

พวกเธอเหลือเพียงตัวเอง

ไม่เหลือใครให้ปกป้องอีกแล้ว พวกเธอเป็นคนเดียวที่สามารถป้องกันตัวเองได้

วันแห่งชะตากรรมนี้ถูกกำหนดให้แปดเปื้อนด้วยเลือดและความโหดร้าย

ผู้หญิงนับไม่ถ้วนก้าวออกไปด้วยความแน่วแน่ พวกเขาต้องการให้เลือดของตาปีศาจ หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว มีศพผู้หญิงมากถึงสี่ร้อยศพเกลื่อนไปทั่วทุ่ง ศพของผู้หญิงที่เสียชีวิตด้วยความเจ็บปวดอย่างน่าสยดสยองกองอยู่ทุกที่

เลือดของสิ่งมีชีวิตนั้นเข้ากันไม่ได้กับเลือดของพวกเขา แต่สุดท้ายแล้ว ผู้หญิง 3 คนรอดชีวิต รวมทั้งเมเดียด้วย ผู้หญิงอีกสองคนชื่อ เซอร์ซี และ คาสซานดรา

ชื่อของทั้งสามจึงถูกจารึกไว้บนกำแพงหินโบราณชั่วนิรันดร์

ในภาพสลักภายในปูนเปียกของชาวบาบิโลน สตรีจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังดิ้นทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวดขณะนอนจมกองเลือด ท่ามกลางพวกเขา มีเพียงหญิงแกร่งสามคนที่โชกเลือดยืนอยู่บนยอดศพนับไม่ถ้วน พวกเขาทั้งสามรายล้อมคบเพลิงขนาดใหญ่ที่ลุกโชนอยู่ขณะที่พวกเขาชูมันขึ้นสูงด้วยกัน

ฉากนี้ถูกสลักลงในจิตรกรรมฝาผนังประวัติศาสตร์ของชาวบาบิโลน และคนรุ่นหลังตั้งชื่อภาพอันศักดิ์สิทธิ์ในสมัยโบราณนี้ว่า "สามแม่มด"

ไฟแห่งอารยธรรมได้ส่งต่อไปยังพวกเขา

ประวัติศาสตร์ถูกจารึกไว้ในจิตรกรรมฝาผนังบนกำแพงหิน บรรยายถึงประวัติศาสตร์การเจริญขึ้นของอารยธรรมของชนเผ่ามนุษย์ และความกล้าหาญอันยิ่งใหญ่ที่พวกเขาแสดงออกมาในการต่อต้านธรรมชาติและสัตว์ร้าย!

หลังจากการตายอย่างเจ็บปวดได้เกิดใหม่ และในวันต่อๆ มา สตรีผู้ยิ่งใหญ่และทรงพลังทั้งสามคนนี้ก็เริ่มเป็นผู้นำเผ่าและเริ่มก้าวหน้าไปสู่บทเริ่มของอารยธรรมใหม่ พวกเขาเริ่มได้รับพลังจิตพิเศษชนิดหนึ่ง จิตใจของพวกเขาแข็งแกร่งและเฉียบแหลม และกลายเป็นคนลึกลับและชั่วร้าย เช่นเดียวกับตาปีศาจ

พวกเธอได้รับความสามารถในการต่อสู้กับสัตว์ร้ายอย่างช้าๆ แม้ว่าจะไม่ได้ต่อสู้แนวหน้า พวกเธอจะอยู่ด้านหลังและใช้พลังจิตรบกวนความคิดของสัตว์ร้าย ปล่อยให้นักรบต่อสู้ในแนวหน้าพร้อมขวานหินในมือ

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากพลังจิตที่แข็งแกร่งมากของพวกเขา พวกเธอมักจะไม่สามารถควบคุมความผันผวนทางจิตใจของตนเองได้ เมื่อพวกเธอกำลังสนุกสนานกับผู้ชายคนหนึ่งและรู้สึกตื่นเต้นมาก พวกเธอจะฆ่าอีกฝ่ายหนึ่งโดยไม่ได้ตั้งใจโดยทำให้จิตใจของเขาแตกสลายด้วยผลกระทบที่เกิดจากพลังจิตของพวกเธอ

ดังนั้นพวกเธอจึงดูสูงส่ง แต่ก็โหดร้าย

พวกเธออ้างว้าง หยิ่งผยอง และไม่ยากจะเข้าถึงได้

เมเดีย มีความรู้สึกถึงเกียรติและหน้าที่อย่างมาก เธอเป็นผู้นำเผ่าในการทำสงคราม ด้วยไม้เท้าในมือ เธอต่อสู้กับสัตว์ร้ายขนาดยักษ์และออกไปล่าอาหาร

แคสแซนดราเป็นคนสบายๆ และอ่อนโยน เธอชอบความสงบและเงียบสงบ ชอบเป็นผู้นำผู้หญิงในการต้อนฝูงสัตว์ ปลูกสมุนไพร รักษาและช่วยชีวิตผู้คน รวมถึงการต่อสู้กับโรคต่างๆ

เซอร์ซีเป็นข้อยกเว้น

ในเผ่า ผู้ชายเริ่มตายในสถานการณ์ลึกลับและบ่อยครั้งมากขึ้น

ผู้คนแอบสาปแช่งเซอร์ซี และนั่นทำให้ เซอร์ซี เก็บงำความขุ่นเคืองในใจของเธอไว้เงียบๆ เธอเริ่มใช้พลังจิตของเธออย่างลับๆ เพื่อสาปแช่งผู้ชายที่กบฏต่อเธอทำให้พวกเขาปวดหัว ดวงตาของพวกเขาจะกลายเป็นสีดำ และผมของพวกเขาก็จะเริ่มร่วงลง

ชื่อของ เซอร์ซี แม่มดกลายเป็นคำพ้องความหมายในเผ่าที่มีความชั่วร้ายและความหวาดกลัว

แม่มดอีกสองคนไม่สามารถห้ามการกระทำของเธอ และพวกเขาไม่สามารถรวมพลังกันเพื่อฆ่าเธอ เพราะพลังของเธอจำเป็นต่อการปกป้องเผ่า

อันเป็นผลมาจากการปกครองแบบเผด็จการของเซอร์ซี สถานภาพของผู้หญิงจึงค่อยๆ สูงขึ้น เหล่านักรบผู้กล้าของเผ่าค่อยๆ เกรงกลัวพวกเธอทั้งสามคน และต่อจากนี้ไป ผู้คนในเผ่าก็ยอมรับว่าพวกเขาเป็นแม่มดที่เป็นสัญลักษณ์ของอำนาจ ความชั่วร้าย ความลึกลับ สิ่งที่ไม่รู้จัก และความกลัว

นับจากวันนี้เป็นต้นไป ชนเผ่าได้เข้าสู่ยุคแห่งแม่มด ซึ่งสตรีจะกุมบังเหียนในฐานะผู้ปกครองสูงสุด

“หอกของแม่มดที่ยิ่งใหญ่” จึงบันทึก

เผ่าบาบิโลนถูกรบกวนด้วยการโจมตีของสัตว์ร้าย เหลือผู้ชายเพียงไม่กี่คน ผู้หญิงเสียสละตัวเองและดื่มเลือดของตาปีศาจ สิ่งนี้นำไปสู่การกำเนิดขึ้นของแม่มดผู้ยิ่งใหญ่สามคน ได้แก่ แม่มดแห่งสงคราม เมเดีย ผู้ซึ่งมีอำนาจเต็มในการสู้รบและศักดิ์ศรี แม่มดแห่งการทำลายล้าง เซอร์ซี ผู้ควบคุมความโกลาหลและคำสาป และแม่มดแห่งฤดูใบไม้ผลิ แคสแซนดรา ผู้ดูแลการพัฒนายาลึกลับและการเลี้ยงปศุสัตว์