บทที่ 8 : รับศิษย์ น้องชายยังไม่รีบคุกเข่า!

ตามความรู้ของเหยาเฉิน อาณาจักรจิตวิญญาณของโลกใบนี้แบ่งออกเป็นสี่ระดับได้แก่  ระดับฝึกหัด ระดับลึกซึ้ง ระดับสวรรค์ และระดับจักรพรรดิ

จิตวิญญาณของเขาคือจุดสูงสุดของระดับสวรรค์ และของเกาฟานน่าจะเป็นระดับจักรพรรดิในตำนานใช่ไหม?

อย่างน้อยในอาชีพของเหยาเฉิน เขาไม่เคยพบเห็นคนแบบนี้เขาไม่สามารถจดจำอีกฝ่ายได้เลย!

มันอาจจะเป็น...

เหยาเฉินเบิกตากว้างทันใด "คุณคือเผ่าวิญญาณ..."

เกาฟาน ยิ้มเล็กน้อย "ข้าสดใสและหล่อเหลาจะไปเหมือนรูปลักษณ์ที่มืดมนของเผ่าวิญญาณได้อย่างไร"

เหยาเฉินได้ยินคำพูดนั้น มองสำรวจร่างกายของชายหนุ่มที่อยู่ข้างหน้าเขา และพยักหน้าอย่างเงียบๆ

เผ่าพันธุ์วิญญาณ มันไม่ใช่แบบนี้จริงๆ

อย่างน้อยก็ไม่หล่อ

และถ้าเผ่าพันธุ์วิญญาณมีความสามารถที่ทรงพลังเช่นนี้ พวกเขาก็ไม่ต้องใช้เวลามากมายในการทำสิ่งต่างๆ

เหยาเฉินชายชราคนนี้ เกาฟาน ต้องการให้เขาสอน เซียวหยาน!

เนื่องจาก เกาฟาน ไม่สามารถสอน เซียวหยาน ได้เลยเขาเพราะเขาไม่รู้แม้แต่วิธีการต่อสู้ด้วยจิตวิญญาณ เขาควรจะสอนอย่างไร?

อย่างไรก็ตาม เกาฟาน ยังคงต้องทำอะไรบางอย่าง นั่นคือให้ชายชราคนนี้นำสมบัติทั้งหมดของเขาที่สะสมเอาไว้ออกมาใช้ และปล่อยให้ เซียวหยานเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว

จะต้องรู้ว่าเป็นกระบวนการที่ยาวนาน

เกาฟาน ยังคงกล่าวต่อไป "ข้าสามารถเอาทุกอย่างไปจากท่านได้ แต่ข้าไม่ต้องการทำ ตราบใดที่ท่านสัญญาว่าจะสอน เซียวหยาน ข้าสามารถชุบชีวิตเจ้าได้ และสามารถทำให้ท่านฆ่า หานเฟิง และ มูกู ด้วยมือของตัวเองเอง หรือแม้แต่ หานซือซาน ข้าก็สามารถคืนชีพให้ได้...!”

เมื่อได้ยินคำสามคำ หานซือซาน ร่างกายของ เหยาเฉิน ก็สั่นอย่างควบคุมไม่ได้ และแม้แต่ดวงตาของเขาก็อ่อนโยนลง

สำหรับเหยาเฉิน หานซือซาน คือความเจ็บปวดในชีวิตของเขา

ผู้หญิงคนนี้มีความหมายกับเขามากเกินไป

"เจ้าพูดจริงใช่ไหม?" เหยาเฉิน ขมวดคิ้วดวงตาของเขาไม่สามารถซ่อนความหวังของเขาได้

คราวนี้ เกาฟาน ไม่ยิ้มเขาพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม: "จริง!"

ดวงตาของเหยาเฉินเบิกกว้าง และชายหนุ่มตรงหน้าเขากำลังพูดอะไรบางอย่างที่จะทำลายโลกทัศน์ของเขาในตอนนี้

เมื่อเขาเห็นความมั่นใจของเด็กหนุ่ม เขาก็มีความหวังที่จะชุบชีวิตตัวเอง! และคืนชีพให้ หานซือซาน?

แต่ใครให้ความมั่นใจกับคุณ?

หลังจากคิดบางอย่าง เหยาเฉินก็ลังเล

เงื่อนไขที่ เกาฟาน พูดนั้นดึงดูดใจเกินไป และทั้งหมดนี้เป็นความปรารถนาที่เขาใฝ่ฝันมานานหลายปี

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เกาฟาน นั้นลึกลับและทรงพลัง

เมื่อเห็นสายตาของเหยาเฉินลังเลใจ เกาฟาน ก็พูดด้วยใบหน้าลึกลับ "เซียวหยาน เจ้ามีความสามารถเป็นจักรพรรดิได้ในอนาคต!"

ดวงตาของเหยาเฉินเบิกกว้างอย่างฉับพลัน จ้องไปที่ดวงตาของเกาฟาน

เขาไม่รู้ว่าทำไมสายตาที่มั่นใจของ เกาฟาน ทำให้ผู้คนรู้สึกว่าสิ่งที่เขาพูดเป็นความจริงเสมอ

หลังจากยืนยันด้วยสายตาของเขาแล้ว เหยาเฉินก็พึมพำ "ตกลง!"

เขาตัดการสนทนาทางจิตวิญญาณ เกาฟาน ตบไหล่ เซียวหยาน "พี่ชาย นี่คือชายชราเหยา นักเล่นแร่แปลธาตุคนแรกในทวีป เป็นปรมาจารย์ศาลารุ่นแรกของ ศาลาซิงหยู คุณอยากจะคารวะเขาในฐานะ อาจารย์ไหม?"

"นักเล่นแร่แปรธาตุคนแรกในทวีป! ศาลาซิงหยู?" เซียวหยาน ไม่สามารถซ่อนความตื่นเต้นของเขาได้

แม้ว่าเขาจะอยู่มานาน แต่มือของเขาก็อดไม่ได้ที่จะสั่นไม่ได้ "ท่านเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุคนแรกของทวีปจริงๆหรือไม่"

เหยาเฉิน พยักหน้าแสดงการยอมรับ

“ท่านยินดีรับข้าเป็นศิษย์หรือไม่” เซียวหยานยังคงถามต่อไป

"อะแฮ่ม!" เหยาเฉินพยักหน้า "เมื่อเห็นว่าเจ้าให้ข้ายืมพลังจิตวิญญาณมากมายแก่ข้า ข้าสัญญาว่าจะรับเจ้าเป็นศิษย์"

ดวงตาของเซียวหยานเบิกกว้างและไม่อยากจะเชื่อทั้งหมด "เงื่อนไขในการเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุยากเหลือเกิน ข้าจะทำตามเงื่อนไขเหล่านั้นได้หรือไม่"

"อะแฮ่ม!" เกาฟาน "น้องชาย ยังไม่รีบคุกเข่า!"

ทันใดนั้นเซียวหยานตระหนักได้ เขารีบคุกเข่าลง ก้มกราบ ​​"อาจารย์ได้โปรดรับการเคารพจากลูกศิษย์อย่างข้าด้วย!"

เหยาเฉินมองไปที่เซียวหยานซึ่งคุกเข่าอยู่ และจิตใจของเขาเต็มไปด้วยความคิด