บทที่ 6 : ต้นเหตุของการคลุมคลั่งของจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้

เกาฟาน ทำความสอาดสิ่งสกปรกบนร่างกายของเขาแล้วมองไปที่ เซียวหนิง ด้วยท่าทางmที่มืดมน "ต้องขอบคุณแก ทั้งหมด! เซียวหนิง แกสั่งให้นักสู้สองคนมาฆ่าฉันจริงๆ แต่พวกมันอ่อนแอเกินไป!"

ทุกคนมองไปที่ เซียวหนิง ทีละคนด้วยสีหน้าที่ชัดเจน

เซียวหนิงต้องการจัดการกับเซียวหยาน นี่คือสิ่งที่ทุกคนรู้

ดังนั้น เกาฟาน จึงเป็นคนแรกที่ เซียวหนิง ต้องจัดการด้วย

"ไร้สาระ!" เซียวหนิงเลิกคิ้ว "เกาฟาน เจ้ากำลังใส้ร้ายข้า! นักรบทั้งสอง ถูกส่งไปล่าสัตว์ในป่าเมลเบรก! ฉันสั่งให้ไปจะฆ่าคุณได้ที่ไหน!"

"มาคุยกันเถอะ!" เซียวหนิงเย้ยหยัน "หวังต้าและหวางเอ๋อ ทั้งคู่มีพลังต่อสู้ห้าขั้น คุณมีพลังต่อสู้สองขั้น พวกเขาต้องการฆ่าแก แกช่วยบอกได้ไหม ว่าทำแกอะไรกับพวกเขา!"

ทุกคนพยักหน้า และเซียวจ้านอดขมวดคิ้วไม่ได้

"ฮึ!" เกาฟาน ตะคอกอย่างเย็นชาและโบกมืออย่างไม่ตั้งใจ

“ปัง” ลูกบอลเพลิงระเบิดต่อหน้าเซียวหนิง ทำให้เกิดควันหนาทึบ

ควันจางหายไปและเซียวหนิงนอนอยู่บนพื้น ร่างสีดำปรากฏขึ้นไม่รู้ว่ามีชีวิตหรือตายไปแล้ว

"ข้าไม่รู้ว่าความแข็งแกร่งแบบนี้สามารถฆ่าหวังต้าหวางเอ๋อได้หรือไม่!" เกาฟาน หัวเราะเยาะ

"นี่..." ทุกคนตกใจ เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น?

"คุณ! คุณทำอะไร?" ผู้อาวุโสคนที่สองรีบมาหา เซียวหนิง นี่เป็นหลานชายเพียงคนเดียวของเขา และปัจจุบันนี้เป็นรุ่นเยาว์ที่อายุน้อยที่สุดที่จะสามารถเป็นหัวหน้าตระกูลเซียวได้

เกาฟาน หัวเราะเยาะ "ลุงเซียวใจดีกับฉัน ฉันจะไม่ฆ่าคนของตระกูลเซียว! เขาจะตายไม่ได้!"

"ไอ้เวร รีบตายไปซะ!" ผู้อาวุโสคนที่สองโกรธมาก มือขวาของเขากลายเป็นกรงเล็บที่แหลมคม และพุ่งตรงไปที่หน้าอกของ เกาฟาน "กรงเล็บหัวใจสิงโต!"

ฝ่ามือที่แหลมคมนั้นดูเหมือนจะทำลายหน้าอกของ เกาฟาน และคร่าชีวิตของเขา

หัวใจของเซียวจ้านแน่น และผู้อาวุโสคนที่สองเป็นปรมาจารย์ที่แข็งแกร่ง

"หยุด!" เซียวจ้านก้าวออกไปหนึ่งก้าวและป้องกันการโจมตีของผู้อาวุโสคนที่สอง “ผู้อาวุโสคนที่สอง ใช้กรงเล็บหัวใจสิงโตนี้กับรุ่นเยาว์ในฐานะผู้อาวุโสไม่อายเลยใช่ไหม”

"ฮะ!" ใบหน้าของผู้อาวุโสคนที่สองแดงก่ำ แต่เซียวจ้านเคลื่อนไหวและเขาก็ทำได้เท่านั้น "เซียวจ้าน เซียวหนิงยังเด็ก คุณต้องแสดงความยุติธรรมให้เขาเห็น!"

เกาฟานมองผู้อาวุโสที่สองอย่างเย็นชา “อย่าบอกนะว่าเสี่ยวหนิงส่งคนไป คุณไม่รู้!”

ดวงตาของดผู้อาวุโสคนที่สองดูเหมือนไม่แน่ใจ และมองดูเซียวจ้านด้านข้าง “หือ ฉันรู้แล้ว แต่แกจะต้องตาย!”

"คุณ!" เกาฟาน มองไปที่ผู้อาวุโสสองและต้องการฆ่า

เซียวจ้านจับมือเกาฟาน "ฟานเอ๋อร์อย่ากังวล!"

ในเวลานี้เซียวหยานก็เดินเข้ามา "พี่ฟาน อย่าโกรธ!"

"ตกลง!" เกาฟาน ยิ้มอย่างเย็นชา เขาไม่ต้องการหักหน้าคนทั้งสองคน "ผู้อาวุโสสอง ดูแลตัวเองให้ได้ก่อน!"

"เด็กยโส!" เคราและผมของผู้อาวุโสสองลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า "ชายชราต้องฆ่าเจ้าให้ได้!"

"มาเร็ว!" เกาฟานตะโกน

“พอ! ผู้อาวุโสสอง รีบพาเสี่ยวหนิงลงไปรักษาตัว!” เซียวจ้านอดไม่ได้โกรธตัวเอง “เสี่ยวหยาน เกาฟานกลับ! คนอื่นๆแยกย้ายกันไปได้แล้ว!”

หลังจากนั้นเซียวจ้านก็หันหลังและจากไป

แววตาอาฆาตฉายอยู่ในดวงตาของผู้อาวุโสสอง "อีกไม่นาน ตระกูลเซียวนี้ก็จะตกเป็นของข้าไม่ช้าก็เร็ว!"

หน้าผาก เซียวหูซาน

เกาฟาน เหลือบมองไปที่ นาเจี๋ย ที่คอของ เซียวหยาน

“พี่เหยียน! คุณรู้ไหมว่าทำไมจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของเราถึงถดถอยในช่วงสามปีที่ผ่านมา?”

เซียวหยานเงยหน้าขึ้นมอง เขายังสงสัยเกี่ยวกับพลังที่เพิ่มขึ้นมาอย่างกะทันหันของ เกาฟาน “คุณรู้ไหม?”

"แน่นอน!" เกาฟาน แสร้งทำเป็นลึกลับ "ที่ข้าหายตัวไปในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาข้าได้พบเจอกับการผจญภัย! ในขณะเดียวกันข้าก็รู้สาเหตุที่ทำให้จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของเราถดถอย!"