ตอนที่ 21 ทางเลือกของหยูฮัว

ตอนที่ 21 ทางเลือกของหยูฮัว

ในโถงหยกพิสุทธิ์ของนิกายเต๋าหยกพิสุทธิ์

ใบหน้าของ หยูฮัวเต็มไปด้วยความตกใจหลังจากได้ยินสิ่งที่ ผู้อาวุโสหูและคนอื่นๆ รายงาน

“เด็กคนนี้เป็นของจริง!”

“ช่างน่าเสียดาย น่าเสียดาย ถ้าเขาสามารถเป็นศิษย์ของข้าเพื่อให้เราเลี้ยงดูเขาอย่างเต็มที่ แม้ว่าเขาจะฝึกฝนเทคนิคการปรับแต่งร่างกาย แต่เขาก็อาจจะสามารถสืบทอดนิกายเต๋าของข้าได้ภายในเวลาไม่ถึงร้อยปี และแซงหน้าพวกเราและกลายเป็นความหวังของการเติบโตของนิกาย!” หยูฮัวถอนหายใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า

"ใช่แน่นอน. น่าเสียดายที่เด็กคนนี้ดื้อรั้น เจ้านิกาย เจ้าต้องการให้ข้าลักพาตัวเขาที่นี่หรือไม่” ผู้อาวุโสหูกล่าวว่า

นั่นคือสิ่งที่เขาอยากทำมากที่สุดในตอนนี้

“ไม่ เรายืนหยัดเพื่อสิ่งที่ถูกต้อง เราจะทำสิ่งที่น่ารังเกียจเช่นนิกายปีศาจได้อย่างไร!” หยูฮัวกล่าวอย่างจริงจัง

ผู้อาวุโสหูถอนหายใจอย่างขุ่นเคือง

“ผู้อาวุโสหู แม้ว่าเด็กคนนี้จะไม่ได้เข้าร่วมนิกายของเรา แต่เขาก็ยังเป็นส่วนหนึ่งของเส้นทางดั้งเดิมของเรา เราต้องปกป้องและช่วยเหลือเขา เราไม่สามารถปล่อยให้เด็กคนนี้ได้รับอันตรายจากนิกายปีศาจและตายตั้งแต่ยังเด็ก

“หากวันหนึ่งเด็กคนนี้สามารถเติมเต็มศักยภาพในอนาคตได้ เขาจะกลายเป็นความหวังของนิกายเต๋าแห่งราชวงศ์เซี่ยอันยิ่งใหญ่ของเรา!” หยูฮัวกล่าวอย่างจริงจัง

“เข้าใจแล้ว!” ผู้อาวุโสหูกุมมือของเขา เขารู้ว่าผู้นำนิกายกังวลเกี่ยวกับสวัสดิภาพของโลก และทุกอย่างอยู่ในเรื่องของภาพรวม

“ผู้นำนิกาย ผู้นำนิกาย ข่าวร้าย!” ในขณะนี้ ผู้อาวุโสคนหนึ่งวิ่งเข้าไปข้างในด้วยความตื่นตระหนกพร้อมกับกล่องไม้ในมือ

“เกิดอะไรขึ้น” หัวใจของ หยูฮัวเต้นแรงในขณะที่การแสดงออกของเขาตึงเครียด

เขาได้รับข่าวร้ายมากเกินไปในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา

ประการแรก ศาลาวารีสวรรค์ ถูกทำลายโดยบุตรปีศาจ

จากนั้น เขาได้ยินว่ามังกรวารีปีศาจปรากฏตัวในทะเลดำของจังหวัดหยุน น้ำท่วมสามเมืองและก่อให้เกิดความเสูญเสียและความทุกข์ยากแก่ทุกชีวิต

ไม่นานมานี้ เขาได้ยินว่านิกายปีศาจนรก สมรู้ร่วมคิดกับเผ่าราชาหมาป่าทะเลทราย เพื่อรุกรานจังหวัดโม่ของราชวงศ์เซี่ยอันยิ่งใหญ่

สิ่งสุดท้ายที่เขาอยากได้ยินคือคำว่า “แย่”

แน่นอน สิ่งที่ทำให้เขากังวลมากที่สุดก็คือบุตรปีศาจที่หายไปหลังจากทำลายศาลาวารีสวรรค์

เขาเดาได้อย่างคลุมเครือว่าพลังของบุตรปีศาจนั้นลดลงอย่างมากหลังจากถูกผนึกมานาน

แม้ว่าเขาจะทำลายศาลาวารีสวรรค์ แต่มีแนวโน้มว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัสจากคมดาบ หลังจากที่ ฉานรัวซุ่ยใช้เลือดจากแก่นแท้จิตวิญญาณของเธอเป็นเครื่องสังเวย

ดังนั้นเขาอาจซ่อนตัวชั่วคราวเพื่อพักฟื้นหรืออาจออกจากราชวงศ์เซี่ยอันยิ่งใหญ่

อย่างไรก็ตาม ตราบใดที่บุตรปีศาจไม่ถูกกำจัด เขาจะรู้สึกราวกับมีหนามทิ่มแทงที่หลังของเขา

ดังนั้น ทุกครั้งที่เขาได้ยินผู้อาวุโสหม่าตะโกนว่า “ข่าวร้าย!”

ปฏิกิริยาแรกของเขาคือบุตรปีศาจมาถึงแล้ว

“เจ้านิกาย, ผู้อาวุโสหู, ผู้อาวุโสชู และ ผู้อาวุโสหลิว ถูกจับโดยนิกายปีศาจนรก เมื่อเร็วๆ นี้ นิกายปีศาจนรก ได้ส่ง…ผู้อาวุโสหลิวกลับมา!” ผู้อาวุโสหม่ากล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

จากนั้นเขาก็ยื่นกล่องไม้ในมือซึ่งมีหัวมาให้

"อะไรนะ!" หยูฮัวรู้สึกเพียงว่าสายฟ้าผ่ากลางใจของเขา

เมื่อมองไปที่ศีรษะของผู้อาวุโสหลิว เขาเต็มไปด้วยความเศร้าโศก

“สารเลว! โม่หลิน ไอ้สารเลว!” หยูฮัวไม่สามารถระงับความโกรธของเขาในขณะที่เขากำหมัดแน่น

พลังทางจิตวิญญาณที่เข้มข้นระเบิดออกมาจากร่างกายของเขา เสื้อคลุมเต๋า ของเขากระพือ และดวงตาของเขาก็ลุกโชนด้วยความโกรธ

ผู้อาวุโสหู ผู้อาวุโสชู และผู้อาวุโสหลิว เดิมเป็นผู้นำกลุ่มสาวก

พวกเขาไปที่จังหวัดหยุนเพื่อปราบ มังกรวารีปีศาจ และช่วยคนธรรมดาจากความชั่วร้าย พวกเขาคาดไม่ถึงว่า นิกายปีศาจนรก จะเปิดการโจมตีในขณะนี้ พวกเขาถึงกับฆ่าผู้อาวุโสหลิว

หยูฮัวจะไม่โกรธได้อย่างไร?

“โม่หลิน เจ้ากำลังประกาศสงครามกับนิกายเต๋าหยกพิสุทธิ์หรือไม่” การจ้องมองของ หยูฮัวเต็มไปด้วยจิตสังหาร

แม้ว่าเขาจะไม่ต้องการเริ่มทำสงครามกับนิกายปีศาจนรก แต่เขาก็ไม่ต้องการให้ผู้คนตายเป็นจำนวนมากและเกิดการนองเลือดมากขึ้น

อีกทั้งโลกก็ไม่สงบสุข เหล่าปีศาจออกอาละวาด และยังมีการคุกคามจากบุตรปีศาจอีก

เห็นได้ชัดว่า นิกายปีศาจนรกไม่สามารถยับยั้งตัวเองได้อีกต่อไป

สงครามเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้!

“บัดซบ โม่หลิน! เจ้านิกาย ข้ายินดีที่จะพาคนไปช่วยพวกเขา!” ตาของผู้อาวุโสหม่าเป็นสีแดง และเขากำลังโกรธ

“อ่า… ผู้นำนิกาย… โม่หลินยังบอกด้วยว่าให้ท่านไปที่เมืองทางเหนือของจังหวัดโม่เพื่อเจรจากับเขา ถ้าไม่ไป… เขาจะส่งหัวมาทุกวัน!” เสียงของผู้เฒ่าหม่าอ่อนแรงลงเรื่อย ๆ ขณะที่เขาพูด

อย่างไรก็ตาม เขารีบตะโกนว่า “เจ้านิกาย นี่เป็นส่วนหนึ่งของกับดักอย่างแน่นอน ท่านต้องไม่ตกหลุมพรางของโม่หลิน!”

"ถูกตัอง เจ้านิกาย อาจมีกับดักอยู่ที่นั้น อย่าเพิ่งวิตกกังวลไปก่อน เราต้องวางแผนกันก่อน!” ผู้อาวุโสอีกคนที่อยู่ข้างๆ รีบแนะนำ

เขารู้ว่าหยูฮัวปกป้องนิกายของเขามาก เมื่อเขาเห็นผู้อาวุโสหลิวถูกสังหารและสาวกนิกายของเขาถูกจับ เขาจะไม่ระงับความโกรธของเขา

“ถ้าข้าไม่ไป ผู้อาวุโสหู และคนอื่นๆ จะตายกันหมด! แม้ว่าโม่หลินคนนั้นจะซุ่มโจมตี ข้าก็ต้องไปด้วย มิฉะนั้น ข้าจะเผชิญหน้ากับสาวกของนิกายทั้งหมดในอนาคตได้อย่างไร!” หยูฮัวโกรธมาก

เขาทนไม่ได้ที่จะเห็นผู้อาวุโสและสาวกของนิกายของเขาถูกฆ่าตายทีละคน

“เจ้านิกาย ท่านไปไม่ได้ ให้ข้าทำมัน ข้าจะพาศิษย์ไปพบกับโม่หลินผู้นั้น ถ้ามีกับดักจริงๆ ข้าจะยอมตาย!” ผู้อาวุโสหม่ากล่าว

“ผู้อาวุโสหม่า อย่าเพิ่มความวุ่นวาย ในเวลานี้เราต้องสงบสติอารมณ์ เราต้องไม่ตกหลุมพรางของโม่หลิน!” ผู้อาวุโสเฉินตะโกน

ผู้อาวุโสหม่าเงียบไป

ห้องโถงตกอยู่ในความเงียบเป็นเวลานาน

หยูฮัวกำลังเดือดอยู่ภายใน ถ้าเขาไป เขาอาจจะกระโดดลงไปในกับดัก

ถ้าเขาไม่ไป เขาจะไม่สามารถเอาชนะความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของเขาได้ เขาอาจจะมีปัญหากับหัวใจเต๋าของเขาในอนาคตหากเขาไม่ทำอะไรเลยและเฝ้าดูสมาชิกนิกายของเขาถูกสังหาร

เขาจะไม่สามารถมองหน้าบรรดาศิษย์อีกต่อไป

เขาไม่ต้องการถูกมองว่าเป็นคนขี้ขลาดและไม่ต้องการถูกดูหมิ่น

ในขณะนี้ ศิษย์อีกคนหนึ่งรายงานว่า จู้เสี่ยวเทียน จากตระกูลจู้ ในจังหวั เหลียง มาที่นี่เพื่อขอเข้าพบ เขามีบางอย่างที่จะบอกหยูฮัว

“นำตัวเขามาเดี๋ยวนี้!” หยูฮัวสั่ง

หลังจากนั้นไม่นาน จู้เสี่ยวเทียน ก็ถูกพาตัวเข้าไปในห้องโถง หลังจากทักทายกันแล้ว จูเสี่ยวเทียนก็ตรงเข้าเรื่องทันที “เจ้านิกายหยูฮัว ท่านน่าจะเคยได้ยินเกี่ยวกับนิกายปีศาจนรก ที่สมรู้ร่วมคิดกับ เผ่าราชาหมาป่าทะเลทราย เพื่อโจมตีจังหวัดโม่ใช่ไหม”

"แน่นอน!" หยูฮัวพยักหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง

“เครือข่ายข่าวกรองของตระกูลจู้ ได้สอบถามเกี่ยวกับข่าวที่น่าตกใจเช่นกัน มันเกี่ยวกับนิกายปีศาจนรก ดังนั้นข้าจึงมาเพื่อแจ้งให้เจ้านิกายทราบ!” จู้เสี่ยวเทียน กล่าวต่อ

“กรุณาพูด นายน้อย จู้!”

“ว่ากันว่า โม่หลินกำลังหลอมดาบปีศาจที่ไม่มีใครเทียบได้…” จู้เสี่ยวเทียน บอกหยูฮัว ในรายละเอียดเกี่ยวกับ โม่หลิน ที่หลอมดาบสังหารปีศาจ

“และตอนนี้เขาขาดคนๆ หนึ่งที่มีกายวิญญาณโลหะ!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ผู้เฒ่าหยูฮัว ผู้อาวุโสเฉิน ผู้อาวุโสหู และคนอื่นๆ มองหน้ากันด้วยความตกใจ

“เจ้านิกาย ข้ารู้ว่ามีกับดักในการเจรจาครั้งนี้ เขาลักพาตัวผู้อาวุโสหู และคนอื่นๆ เพื่อหลอกล่อท่าน เจ้านิกายไม่ว่ายังไงก็ไปไม่ได้!” ผู้อาวุโสเฉินแนะนำอีกครั้ง

ทุกคนรู้ว่า หยูฮัว มีร่างกายวิญญาณที่เป็นโลหะ แรงจูงใจของโม่หลินนั้นชัดเจน

หยูฮัวเงียบลง เขายังชั่งน้ำหนักข้อดีและข้อเสีย

ถ้าเขาตกหลุมพรางจริงๆ และปล่อยให้ โม่หลินหลอมดาบสังหารปีศาจสำเร็จ โลกจะต้องทนทุกข์ทรมานจริงๆ

"ถูกตัอง เจ้านิกายหยูฮัว ท่านต้องสงบสติอารมณ์ในขณะนี้ การเสียสละเพียงเล็กน้อยก็ดีกว่าการเข่นฆ่าสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในโลก

“ตอนนี้ นิกายปีศาจนรก และเผ่าราชาหมาป่า ยึดครองจังหวัดโม่ แน่นอนว่าจะต้องได้รับความโกรธเกรี้ยวจากสวรรค์และความไม่พอใจของทุกคน ผู้ปลูกฝังทั้งหมดของโลกจะรุมโจมตีพวกเขา

“ทำไม เจ้านิกายหยูฮัวไม่ใช้โอกาสนี้ในการเป็นพันธมิตรกับนิกายเต๋าทั้งหมดของราชวงศ์เซี่ย อันยิ่งใหญ่ของเราเพื่อปราบปรามนิกายปีศาจนรก?

“นอกจากนี้ ตามความรู้ของข้า จักรพรรดิกำลังเตรียมส่งกองทัพชั้นยอดไปยังจังหวัดโม่ ในเวลานั้น ทหารม้าของราชวงศ์เซี่ยจะยับยั้งกองทัพของเผ่าราชาหมาป่า และท่านอาจใช้โอกาสนี้นำนิกายเต๋าเข้าโจมตีนิกายปีศาจนรก แม้ว่าเราจะไม่สามารถทำลายพวกมันได้ในคราวเดียว แต่อย่างน้อยเราก็สามารถสร้างความเสียหายรุนแรงให้กับนิกายปีศาจนรก และป้องกันไม่ให้หลอมดาบสังหารปีศาจสำเร็จได้!”