ตอนที่ 13 ทางเลือกของหลี่หยู่

ตอนที่ 13 ทางเลือกของหลี่หยู่

“ข้าขอทราบได้ไหมว่าทำไมผู้อาวุโสทั้งสองถึงตามหาพี่ชายของข้า” ถังจิ ถามอย่างประหม่า

ในขณะเดียวกัน หลี่หยู่ ก็ตื่นขึ้นด้วยเสียงตะโกนของผู้อาวุโสทั้งสอง และเขาเดินออกจากห้องของเขาในขณะที่ขยี้ตาที่ง่วงนอนของเขา

“ใครตามหาข้า” หลี่หยู่ ถามในขณะที่หาว

“เจ้าคือหลี่หยู่? สวัสดี ข้าชื่อหูตงซาน ผู้อาวุโสของนิกายเต๋าหยกพิสุทธิ์ วันนี้ข้ามาหาเจ้าเฉพาะ…”

“เฮ้ เฮ้ มาก่อนได้ก่อน! ข้ามาถึงก่อน ข้าควรจะเป็นคนแนะนำตัว!” ผู้อาวุโสเจี่ยคว้าผู้อาวุโสหูและอุทานอย่างขุ่นเคือง

“หมายความว่ายังไงเจ้ามาก่อน? ข้ามาถึงก่อนอย่างชัดเจน!” ผู้อาวุโสหูกล่าวอย่างขุ่นเคือง

“เจ้ากำลังล้อเล่นข้า? ข้าเร็วกว่าเจ้านิดหน่อย โอเคไหม?”

“เจ้ายังคงไร้เหตุผลมาก ชายชรา!”

“ใครเป็นคนไม่มีเหตุผล? เห็นได้ชัดว่า นิกายเต๋ามหานภา ของเราที่พบหลี่หยู่ก่อน เจ้าตามข้ามาที่นี่อย่างไร้ยางอาย!” ผู้อาวุโสเจี่ยคำราม

“ฮ่าฮ่า เจ้ารู้วิธีล้อเล่นแน่ๆ ทุกคนจาก นิกายเต๋าหยกพิสุทธิ์ ของข้ามาถึงเมืองลั่วเหอ เมื่อวานนี้ เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าเป็นคนที่ตามเรามาที่นี่!” ผู้อาวุโสหูไม่มั่นใจในขณะที่เขาเปล่งเสียงของเขา

“เอาล่ะ ในเมื่อเจ้าไม่มีเหตุผลเอาซะเลย มาทำตามปกติกันเถอะ เราจะประลองศิลปะการต่อสู้กัน และใครก็ตามที่ชนะจะนับเป็นคนแรกที่มาถึง!”

“งั้นก็คิดว่าข้าจะกลัวเหรอ?”

หลี่หยู่ รู้สึกตกตะลึงในขณะที่เขามองดูชายชราสองคนโต้เถียงกัน “พวกเขาทะเลาะกันเรื่องอะไร”

"ข้าไม่รู้! ข้าก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน!” ถังจิก็ตกตะลึงเช่นกัน

ผู้อาวุโสผมขาวสองคนน่าจะมีอายุรวมกันหลายร้อยปีกำลังจะต่อสู้กัน

หลี่หยู่ รีบวิ่งไปข้างหน้าและตะโกนว่า “เฮ้ เฮ้ ลุง อา เดี๋ยวก่อน ผู้อาวุโส เจ้าช่วยสงบสติอารมณ์หน่อยได้ไหม? ถ้าเจ้าอยากสู้จริงๆ เจ้าช่วยไปที่อื่นได้ไหม? ข้าเพิ่งซ่อมแซมวิหารของข้าเมื่อวานนี้!”

เห็นได้ชัดว่าระดับพลังยุทธ์ของสองคนนี้ไม่ต่ำ พวกมันสามารถถล่มวิหารทั้งหลังได้ด้วยกระบวนท่าเดียวหากพวกเขาต่อสู้ที่นี่จริงๆ

“เอาล่ะออกไปแข่งขันกัน อย่าทำร้ายเด็กสองคนนี้ที่นี่!”

“ฮึ่ม ข้าคิดว่าเจ้ากลัวที่จะทำเรื่องน่าอายต่อหน้าเขา!”

“ตัดอึ มาดูกันว่าใครจะเสียหน้าทีหลัง!” ผู้อาวุโสหูและผู้อาวุโสเจี่ยกำลังจะบินออกจากนิกายเต๋า และพบสถานที่ร้าง

อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ สาวกของนิกายเต๋าหยกพิสุทธิ์ และนิกายเต๋ามหานภาตามมาแล้ว

มีสาวกมากกว่าสามสิบคนจากทั้งสองนิกาย พวกเขาเป็นคนหนุ่มสาวที่ห้าวหาญขณะที่พวกเขายืนอยู่บนดาบบินและสมบัติวิเศษที่บินได้ เสื้อคลุมเต๋า ที่สะอาดของพวกเขาปลิวไสวไปตามสายลม ทำให้พวกเขามีกลิ่นอายของนิกายอมตะ

“ผู้อาวุโส!”

“ผู้อาวุโส!” สาวกของทั้งสองนิกายรีบก้าวไปข้างหน้าและดึงผู้อาวุโสของพวกเขากลับมา

สาวกหญิงที่มีเหตุผลคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้าและแนะนำว่า “ผู้อาวุโส เนื่องจากทั้งสองนิกายของเราอยู่ที่นี่ เราควรปล่อยให้หลี่หยู่ตัดสินใจด้วยตัวเอง ท้ายที่สุดแล้ว นิกายเต๋าหยกพิสุทธิ์ ของเราคือนิกายอันดับหนึ่งในราชวงศ์เซี่ยอันยิ่งใหญ่ อย่างไม่ต้องสงสัย ทำไมเราถึงกลัวที่จะสูญเสียให้กับนิกายเต๋ามหานภา”

“ถูกต้อง ผู้อาวุโส อย่าก้มหัวให้พวกเขา!” ศิษย์รุ่นเก่าอีกคนเกลี้ยกล่อมเขา

หูตงซาน คำราม อย่างไรก็ตาม เขาสงบลงเมื่อเขาเข้าใจว่าสาวกของเขาพูดถูก

ในทางกลับกัน ผู้เฒ่าเจี่ยสงบลงหลังจากลูกศิษย์ของเขาปลอบใจเขา ท้ายที่สุดแล้ว เรื่องที่อยู่ในมือก็สำคัญกว่า ในอนาคตมีเวลาอีกมากสำหรับเขาที่จะสอนบทเรียนให้กับหูตงซาน

“พี่ชาย พวกเขามาที่นี่เพราะบุตรปีศาจนั่นหรือ?” ถังจิสามารถคิดถึงบุตรปีศาจคนนั้นได้เมื่อเขาเห็นผู้คนจากสองนิกายมาที่นี่ด้วยกัน

พวกเขามาที่นี่เพื่อจับบุตรปีศาจนั่นหรือ?

“ไม่ อยู่ด้านข้างและเงียบไว้!”

หลี่หยู่ เดินไปข้างหน้าในขณะที่ผู้อาวุโสทั้งสองพาเหล่าสาวกกลับไปที่วิหาร

เขารู้ว่าคนเหล่านี้อาจมาที่นี่เพราะการจัดอันดับมังกรซ่อน

ทุกคนลงมาที่ลานบ้าน และสายตาของสาวกของทั้งสองนิกายมาบรรจบกันที่หลี่หยู่

พวกเขายังสงสัยเป็นอย่างมากว่าบุคคลประเภทใดที่ได้อันดับหนึ่งในการจัดอันดับมังกรซ่อน

หลี่หยู่ กำลังยืนตระหง่าน แม้ว่าเขาจะเพิ่งตื่นนอนและผมของเขายุ่งเหยิงเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่สามารถปกปิดรูปลักษณ์ที่หล่อเหลาและโดดเด่นของเขาได้

บวกกับความจริงที่ว่าตอนนี้เขาอายุเพียง 17 ปี แม้ว่าเขาจะดูยังไม่บรรลุนิติภาวะเล็กน้อย แต่หลี่หยู่ ทำให้คนอื่นรู้สึกว่าเขาเต็มไปด้วยพลัง

แต่งกายด้วยเสื้อคลุมนักพรตเต๋าที่เรียบง่าย เขาปล่อยออร่าที่ไม่ธรรมดาออกมา จากรูปลักษณ์และนิสัยใจคอแล้ว เขาเป็นมังกรในหมู่มนุษย์อย่างแท้จริง

สาวกหญิงบางคนมองไปที่หลี่หยู่ด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย

แม้ว่านิกายของพวกเขาจะไม่ได้ขาดผู้ชายที่หล่อเหลา แต่ผู้คนก็จะเบื่อที่จะมองพวกเขาทุกวัน การเบื่อคนเก่าและหลงใหลคนใหม่เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติของมนุษย์

มิฉะนั้นใครจะขอให้เวลาหยุดลงในการพบกันครั้งแรกได้อย่างไร

…

เมื่อเห็นว่าผู้อาวุโสทั้งสองหยุดการต่อสู้แล้ว หลี่หยู่ก็กลับไปอย่างสงบ

หลี่หยู่ จับมือของเขา ใครก็ตามที่มาเป็นแขกและเขาต้องปฏิบัติต่อพวกเขาด้วยความเคารพ

“หลี่หยู่ ศักยภาพของเจ้าไม่เลว เจ้ายินดีที่จะเข้าร่วมนิกายเต๋าหยกพิสุทธิ์ของข้าหรือไม่” ผู้อาวุโสหูเป็นคนแรกที่พูด

“ผู้นำนิกายเต๋ามหานภาของข้าต้องการรับเจ้าเป็นศิษย์ส่วนตัว!” ผู้อาวุโสเจี่ยกล่าวทันที

“ผู้นำนิกายของเราก็ปรารถนาจะทำเช่นเดียวกัน!” ผู้อาวุโสหูจ้องมองที่ผู้อาวุโสเจี่ยและรีบพูด

ข้ารู้แล้ว!

หลี่หยู่ เดาว่าเป้าหมายของพวกเขาน่าจะเป็นการผูกมัดเขา

ในขณะนี้ ใบหน้าของหลินเฉิน เคร่งขรึมขณะที่เขาจ้องมองที่หลี่หยู่ อย่างเย็นชา

แม้ว่าเขาจะแอบหวังว่าหลี่หยู่ จะไม่เข้าร่วม นิกายเต๋าหยกพิสุทธิ์ และเลือกที่จะเข้าร่วมนิกายเต๋ามหานภา แต่เขาก็รู้ดีว่าหลี่หยู่กำลังมีความสุข

ทั้งสองนิกายมาที่นี่เพื่อตัวเขา และปรมาจารย์นิกายทั้งสองต้องการรับเขาเป็นศิษย์ส่วนตัว

ช่างเป็นเกียรติอะไรเช่นนี้

มันเป็นความฝันที่เป็นจริงสำหรับหลายคน

เขาคงจะตื่นจากฝันหัวเราะกับเรื่องนี้

นอกจากนี้ ความแข็งแกร่งและทรัพยากรโดยรวมของนิกายเต๋าหยกพิสุทธิ์ ยังเหนือกว่านิกายเต๋ามหานภา เล็กน้อย

ดังนั้นจึงมีโอกาสสูงที่เขาจะเลือกนิกายเต๋าหยกพิสุทธิ์

ไม่ใช่เขาคนเดียวที่รู้สึกเช่นนั้น ขณะที่สาวกจากทั้งสองนิกายก็อิจฉาหลี่หยู่เช่นกัน

พวกเขาหวังว่าจะสามารถแทนที่หลี่หยู่ได้ โดยเริ่มต้นจากการเป็นศิษย์ส่วนตัวของหัวหน้านิกายเป็นอย่างน้อย

จุดเริ่มต้นของเขาคือปลายทางที่พวกเขาไปไม่ถึง

การเปรียบเทียบนั้นน่ารังเกียจจริงๆ!

ในขณะที่ทุกคนคิดว่าหลี่หยู่ จะต้องดีใจอย่างมาก เขาดูสงบเหมือนปกติโดยไม่มีท่าทีแปลกใจใดๆ เขาจับมือผู้อาวุโสทั้งสองและพูดอย่างใจเย็นว่า “ขอบคุณผู้อาวุโส สำหรับความชื่นชมและความเมตตาอันยิ่งใหญ่ของผู้นำนิกายของพวกท่าน ถึงกระนั้นข้าจะไม่ทิ้งนิกายของข้า!”

คำพูดของหลี่หยู่ทำให้ทุกคนตกตะลึง

ผู้อาวุโสหูและผู้อาวุโสเจี่ยแลกเปลี่ยนรูปลักษณ์ที่หายากและยืนยันว่าพวกเขาไม่ได้ฟังผิด

สาวกโดยรอบเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

ข้าได้ยินถูกต้องหรือไม่? เขาปฏิเสธข้อเสนอหรือไม่? เขาไม่ยอมจริงๆ!

มีอะไรผิดปกติกับหัวของเขาหรือเปล่า?

หลังจากตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ความปิติก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของหลินเฉิน

เขามันบ้า เขาปฏิเสธมันจริงๆ!

“เพื่อนข้า หลี่หยู่ เจ้าเป็นอัจฉริยะที่หายาก น่าเสียดายที่ท่านต้องอยู่ในนิกายเล็กๆ แห่งนี้ หากเจ้าเข้าร่วมนิกายเต๋าหยกพิสุทธิ์ เจ้าจะได้รับทรัพยากรการเพาะปลูกมากขึ้นและมีอนาคตที่กว้างใหญ่ขึ้น

“นอกจากนี้ เจ้าอยู่ในอันดับต้นๆ และได้รับรางวัลที่ดีที่สุดของการจัดอันดับ เต๋าสวรรค์ ดังนั้นเจ้าจึงอยู่ในสถานการณ์ที่ล่อแหลม”

“นิกายปีศาจ และผู้ที่มีแรงจูงใจแอบแฝงอาจคุกคามความปลอดภัยของเจ้า! หากเจ้าเข้าสู่นิกายเต๋าหยกพิสุทธิ์ ของข้า เราสามารถปกป้องเจ้าได้ก่อนที่เจ้าจะพัฒนาตัวเองอย่างเต็มที่!” ผู้อาวุโสหูกล่าวอย่างจริงจัง

สิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นความจริงและมาจากก้นบึ้งของหัวใจ อย่างไรก็ตาม เขาไม่รู้ว่าหลี่หยู่ ไม่ต้องการให้ใครมาปกป้องเขา

"ถูกตัอง เมื่อเร็ว ๆ นี้ นิกายปีศาจต่างกระสับกระส่ายมาก เหตุการณ์การฆ่าและลักพาตัวสาวกของเราเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า”

“ยิ่งกว่านั้น ตอนนี้โลกเต็มไปด้วยปีศาจและอสูร ด้วยการกำเนิดของบุตรปีศาจ โลกอาจจะวุ่นวายอีกครั้ง ทุกคนจะจมดิ่งสู่ความทุกข์ระทมทุกข์ ทำไมเจ้าไม่เข้าร่วมนิกายเต๋ามหานภา ก่อนที่หายนะจะลงมา? อย่างน้อยมันก็ทำให้เจ้ามีความมั่นใจในการอยู่รอดมากขึ้น!” ผู้อาวุโสเจี่ยพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อเกลี้ยกล่อมหลี่หยู่