์NH-ตอนที่ 52 พี่ใหญ่! ได้โปรดช่วยพวกเราด้วย!

หลังจากยอมรับข้อเสนอของแรนดอล์ฟ ลุกซ์ ก็ใช้เวลาช่วงนั้นในการฝึกฝนการตีเหล็ก รวมถึงไปที่สวนฟิกาโรเพื่อช่วยพวกมดเก็บซากแมลงที่ตายหลังจากถูกพวกยุงฆ่า

การฝึกฝนการตีเหล็กของ ลุกซ์ ไม่ได้เป็นไปอย่างราบรื่น จนถึงตอนนี้ เขายังไม่สามารถสร้างอะไรที่เหมาะสมได้เลย เพราะความพยายามทั้งหมดของเขาจบลงด้วยความล้มเหลว แต่ แรนดอล์ฟ กลับบอกว่านี่เป็นเรื่องปกติ

7 วันต่อมา ลุกซ์ กลับมาที่ หมู่บ้านลีฟ โดยชิ้นส่วนมอนสเตอร์บางส่วนที่เขาได้รับจากความร่วมมือที่เขามีกับพวกมดกลับมาด้วย

สรุปแล้ว เขาได้รับ คอร์มอนสเตอร์ใหม่อีก 16 อัน ซึ่งทำให้เขามีคอร์มอนสเตอร์ในปัจจุบัน 18 อัน

ทันทีที่เขามาถึงลานกว้าง เขาก็สังเกตุเห็นกลุ่มคนแคระชุมนุมกัน ซึ่งทำให้เขาสงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้น

เนื่องจากเขาสูงกว่าพวกเขา เขาจึงมองผ่านฝูงชนเข้าไปได้อย่างง่ายดายและสังเกตุเห็นคนแคระที่ได้รับบาดเจ็บ ซึ่งกำลังอ้อนวอน อารอน หัวหน้าผู้พิทักษ์หมู่บ้านลีฟ เพื่อช่วยรักษาสหายของเธอ

ในตอนแรก ลุกซ์ จำเธอไม่ได้ แต่หลังจากได้ยินคำอ้อนวอนอย่างต่อเนื่อง ในที่สุด เสียงที่คุ้นเคยก็ดังก้องอยู่ในห้องของเขา

“เฮเลน?!” ลุกซ์ ตะโกนขึ้นทันที “ถอยหน่อย ให้ฉันผ่านเข้าไปหน่อย! นั่นเป็นเพื่อนของฉัน!”

คนแคระได้เปิดทางให้เขาและทำให้ ฮาล์ฟเอลฟ์หนุ่มเดินเข้าไป และ สิ่งนี้ทำให้คนแคระสาวหันกลับมามองที่เขาทันที

“พี่ใหญ่!” เฮเลนร้องลั่น “ได้โปรดช่วยพวกเราด้วย! โคเล็ตต์ และ คนอื่นๆ ถูกพวกโจรจับตัวไป!”

คนแคระตัวน้อยพยายามยืนขึ้นและวิ่งไปยังทิศทางของ ลุกซ์ แต่เนื่องจากอาการบาดเจ็บของเธอ เธอจึงทำได้เพียงก้าวไปข้างหน้าไม่กี่ก้าว ก่อนที่ขาของเธอจะหมดแรงและล้มลง

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เฮเลนจะล้มลง ก็มีมือแข็งแรงคู่หนึ่งคว้าตัวเธอและประคองเธอเอาไว้

“พี่ใหญ่! ฮือฮือ!” เฮเลน ร้องไห้ออกมาและน้ำตาก็ไหลลงมาบนใบหน้าของเธอ “ได้โปรดช่วย โคเล็ตต์ และ คนอื่นๆ ด้วย! ฉันขอร้อง!”

ลุกซ์ รีบหยิบยารักษาออกมาและเทลงบนร่างกายของเฮเลน

คนแคระตัวน้อยไม่สนใจอาการบาดเจ็บเพราะสิ่งเดียวที่เธอคิดในตอนนี้ก็คือการขอความช่วยเหลือจากหมู่บ้านลีฟเพื่อช่วยชีวิตเพื่อนของเธอ

“ใจเย็นๆ ก่อน” ลุกซ์ พูดพร้อมกับเทยารักษาลงบนบาดแผลบนร่างกายของเธออีกขวด “ค่อยๆ เล่ารายละเอียดให้ฉันฟังตั้งแต่ต้น”

เฮเล่น ค่อยๆฟื้นคืนสติกลับมาและอาการบาดเจ็บของเธอก็ฟื้นตัว เธอได้บอกลุกซ์เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับสมาชิกปาร์ตี้โกลเด้นสเลเยอร์

ตามที่เฮเลนบอก หลังจากที่กลุ่มของพวกเขาออกจากหมู่บ้านลินโดว์ กองคาราวานก็เตรียมเดินทางไปยังหมู่บ้านถัดไปที่มีชื่อว่าหมู่บ้านมิลวูด

ทุกอย่างดำเนินไปได้อย่างราบรื่น แต่แล้วจู่ ๆ พวกเขาก็ถูกโคโบลด์หลาย 10 ตัวซุ่มโจมตีขณะที่พวกเขากำลังตั้งแคมป์เพื่อพักผ่อนในตอนกลางคืน กลุ่มโจรนี้นำโดยหัวหน้าโคโบลด์จากเผ่าดราโคเนี่ยน

ด้วยความแข็งแกร่งของหัวหน้าเผ่า เป็นสาเหตุที่ทำให้ทั้งกลุ่มโจรสามารถเอาชนะผู้คุ้มกันได้ ความแข็งแกร่งของหัวหน้าโคโบลด์ อยู่ในระดับเดียวกับมอนสเตอร์อัลฟ่า สิ่งนี้ทำให้ขบวนคุ้มกันถูกพวกโคโบลด์สังหารไป 2-3 คน

โชคดีที่ โคเล็ตต์และสมาชิกปาร์ตี้ส่วนใหญ่ได้รับบาดเจ็บเท่านั้น และ ชีวิตของพวกเขาไม่ได้ตกอยู่ในอันตราย ในช่วงเวลาสำคัญ เฮเลน ที่มีม้วนคัมภีร์เทเลพอร์ตที่ได้รับมาจากครอบครัว เธอรีบใช้มันเพื่อกลับมายังหมู่บ้านลีฟเพื่อขอความช่วยเหลือ

หลังจากได้ยินรายละเอียดของเหตุการณ์ อารอนก็ขมวดคิ้วแน่น เพราะนี่ไม่ได้อยู่ในขอบเขตหน้าที่ของเขา ก่อนอื่น เขาเป็นหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยของหมู่บ้านลีฟ หน้าที่ของเขาก็คือดูแลความปลอดภัยของหมู่บ้าน ดังนั้นเขาไม่อาจเดินทางหลายไมล์เพื่อไปช่วยเหลือชาวต่างชาติได้

ทันใดนั้น คนแคระหลายคน ก็ปรากฏตัวขึ้นและล้อมรอบ ลุกซ์ และ เฮเลน

“นายน้อยโรบิน ถูกพวกโจรพวกนั้นจับไปด้วยหรือเปล่า?” คนแคระวัยกลางคนที่มีผมสีบลอนด์ได้กล่าวถาม

เฮเลน พยักหน้า “โรบิน ถูกพวกโคโบลด์ตีจนสลบ แต่เขาไม่ได้ถูกพวกนั้นฆ่า ฉันได้ใช้ม้วนคัมภีร์เทเลพอร์ตในตอนที่พวกโคโบลด์กำลังจับตัวเขาไป ดังนั้นฉันเลยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น”

สีหน้าของคนแคระวัยกลางคนเหล่านี้กลายเป็นเคร่งขรึมในขณะที่เขายังคงกดดันเฮเลนเพื่อขอข้อมูลเพิ่มเติม

“เธอถูกโจมตีระหว่างหมู่บ้านลินโดว์และหมู่บ้านมิลวูดใช่ไหม?” คนแคระวัยกลางคนกล่าวถาม

“ใช่” เฮเลนตอบกลับ “ได้โปรด! ช่วยพวกเขาด้วย! ฉันขอร้องล่ะ!”

คนแคระวัยกลางคนพยักหน้า “ไม่ต้องห่วง พวกเราจะต้องช่วยชีวิตนายน้อยโรบินออกมาให้ได้”

จากนั้นคนแคระก็หันไปหาสหายคนหนึ่งของเขาและกระซิบบางอย่างที่ข้างหูของเขา

ผู้ใต้บังคับบัญชาของคนแคระวัยกลางคนได้ผงกศีรษะและวิ่งไปทางทิศเหนือที่มีไรเดอร์แพะภูเขาประจำการอยู่

หลังจากได้รับรายละเอียดทั้งหมดจากเฮเลน คนแคระและลูกน้องของเขาก็ออกจากที่เกิดเหตุ โดยทิ้งลุกซ์และเฮเลนที่กำลังร้องไห้ไว้เบื้องหลัง

“พี่ใหญ่! ได้โปรดช่วยพวกเราด้วย!” เฮเลนสะอื้นไห้ในอ้อมอกของ ลุกซ์ ขณะที่ ฮาล์ฟเอลฟ์หนุ่มกอดเธอไว้แน่น

“เอาล่ะฉันจะช่วยเอง” ลุกซ์ตอบกลับ “แต่ฉันต้องการเวลาเตรียมตัวเล็กน้อย ตอนนี้ เธอมากับฉันและไปพักผ่อนที่บ้านของคุณย่าแอนนี่ก่อนเถอะ พวกเราจะออกไปตอนพระอาทิตย์ตกดินเพื่อช่วยโคเล็ตต์และคนอื่นๆ”

เฮเลน พยักหน้า แม้ว่ายารักษาจะช่วยให้ร่างกายของเธอฟื้นฟูกลับมา แต่อาการบาดเจ็บทางจิตใจและอารมณ์ที่เพิ่งประสบเจอมาก็ทำให้เธอเหนื่อยล้า ด้วยเหตุนี้ เธอจึงสูญเสียพละกำลังในร่างกายไปจนหมด ดังนั้น ลุกซ์ จึงได้แบกเธอไปจนถึงร้านของคุณย่าแอนนี่

15 นาทีต่อมา ลุกซ์ ได้วางเด็กสาวที่หลับใหลลงบนเตียงแล้วถอนหายใจออกมา

“ฉันแน่ใจว่าอารอนจะไม่ส่งความช่วยเหลือใดๆไปด้วย” ย่าแอนนี่ ได้กล่าวพูดขณะที่เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้ “เพราะสิ่งนี้อยู่นอกเหนือหน้าที่ของเขา ฉันต้องขอโทษด้วยลุกซ์ แต่ทางหมู่บ้านคงไม่สามารถมอบการช่วยเหลือใดๆได้”

“ผมเข้าใจดี คุณย่าแอนนี่” ลุกซ์ตอบกลับ “ได้โปรดดูแลเฮเลนแทนผมที ผมจะออกไปคุยกับอาจารย์แรนดอล์ฟสักครู่”

“ตกลง” ย่าแอนนี่พยักหน้าทันที “เดี๋ยวฉันดูแลเธอเอง”

“ขอบคุณครับ”

“เรื่องเล็กน้อย ว่าแต่เธอจะออกไปช่วยเด็กพวกนั้นจริงๆ เหรอ หัวหน้าโคโบลด์จากเผ่าดราโคเนี่ยน ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่ง่ายที่จะรับมือ นอกจากนี้ มันยังมีลูกน้องที่แข็งแกร่ง ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นมอนสเตอร์ระดับ 1 และ 2”

ลุกซ์ รู้เรื่องนี้อยู่แล้ว แต่เขาทำเป็นไม่สนใจความปลอดภัยของ โคเล็ตต์,แมทตี้,แอนดี้,อาเซล และ เฮเลน เพื่อนของเขาได้ เขาคงถูกสาปเป็นแน่หากปล่อยให้พวกเขาตกตายภายใต้เผ่าโคโบลด์

เมื่อเห็นสายตาที่แน่วแน่ของเขา ย่าแอนนี่ก็ทำได้แต่เพียงส่ายหัวเพราะเธอรู้คำตอบสำหรับคำถามของเธอแล้ว

จริงๆแล้วมันก็เป็นดั่งที่เธอคาดเอาไว้ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังรู้สึกเศร้าอยู่ดี เพราะในสายตาของเธอ การกระทำของลุกซ์ไม่ต่างจากเอาชีวิตไปทิ้งหากต้องไปเผชิญหน้ากับกลุ่มโจรเพียงลำพัง