บทที่ 65 คนขายเนื้อ

"พี่ชายโอวหยางขอบคุณที่เตือนฉัน ฉันเกือบลืมเรื่องนี้ไปแล้ว" ซุนเยว่ซวนพูดอย่างมีความสุข "แค่เราไม่รู้ว่าจะเลือกอย่างไร" "ฉันจะพาคุณไปที่นั่น" โอวหยางอี้ฟานกล่าวว่า "ตลาดวัวอยู่ทางตะวันออกของเมือง และตอนนี้เรากำลังจะไปทางตะวันออกของเมือง"

"เราฟังคุณ พี่ชายโอวหยางคุณมีประสบการณ์มากกว่า ช่วยเราตัดสินใจด้วย ฉันเชื่อในตัวคุณ" ซุนเยว่ซวนยกยิ้มสดใส

หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ หัวใจของโอวหยางอี้ฟานก็ขยับเล็กน้อย เขาจอดเกวียนวัวไว้หน้าประตูร้านขายเนื้อ บรรทุกเหยื่อเข้าไป และพูดกับคนขายเนื้อว่า "กระต่ายสามสิบห้าตัว" เมื่อเห็นกระต่ายเหล่านี้ซุนเยว่ซวนก็อยากกินหม้อไฟเนื้อกระต่ายเมื่อนึกถึงเนื้อนุ่ม ๆ เธอเลียริมฝีปากของเธอ ดึงแขนเสื้อของโอวหยางอี้ฟานและพูดว่า "มีกระต่ายหลายตัวบนภูเขาหรือไม่"

ถ้าเธอสามารถจับกระต่ายที่ยังมีชีวิตสองสามตัวและวางไว้ในพื้นที่ เธอจะสามารถกินเนื้อกระต่ายบ่อย ๆ ได้หรือไม่ หากปริมาณมากเกินไปก็สามารถทำเป็นเนื้อกระต่ายอบแห้งได้ "คุณต้องการสิ่งนี้หรือไม่" โอวหยางอี้ฟานหยิบกระต่ายขึ้นมา 2 ตัวใส่มือของเธอ แล้วพูดว่า "พอแล้วหรือไม่" "ฉันสามารถเอาตัวที่ยังมีชีวิตได้หรือไม่"

"ใช่แล้วกระต่ายกำลังท่วมภูเขา ถ้าไม่จัดการ พืชผลจะถูกทำลาย" โอวหยางอี้ฟานกล่าวว่า "ฉันจะจับบางส่วนให้คุณเมื่อฉันกลับไป"

"พี่ชายโอวหยางคุณเป็นคนดีจริง ๆ " ซุนเยว่ซวนกล่าวด้วยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์   

"เฮ้ โอวหยางคุณสายตาดี" คนขายเนื้อซึ่งดูการแสดงอยู่พูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย "คุณโชคดีมากที่ได้พบกับผู้หญิงที่ดีเช่นนี้"

ซุนหลิงหยูรู้สึกไม่พอใจ และกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เขาก็ได้ยินเสียงพูดอย่างใจดีของซุนเยว่ซวน "พี่ชายเราเป็นเพื่อนบ้านที่ดีของพี่ชายโอวหยาง ได้โปรดอย่าล้อเล่นฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขา"

คนขายเนื้อแสดงสีหน้าประหลาดใจหลังจากได้ยินสิ่งที่เธอพูด เขามองไปที่โอวหยางอี้ฟานอย่างขบขัน และพูดกับซุนเยว่ซวน "ทำไมคุณถึงไม่ถือสาเรื่องที่ฉันพูด ผู้หญิงธรรมดาจะไม่รู้สึกว่าเรื่องตลกแบบนี้ทำลายชื่อเสียงของพวกเขาใช่ไหม"

"คุณกับพี่โอวหยางเป็นเพื่อนกันใช่ไหม ถ้าอย่างนั้นจะมีเรื่องตลกเล็กน้อยระหว่างเพื่อนมันก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ เราไม่สามารถคิดเป็นเรื่องจริงจังได้ นอกจากนี้ฉันคิดว่าพี่ชายโอวหยางดีมาก ถ้าผู้หญิงคนไหนสามารถแต่งงานกับเขาได้ ผู้หญิงคนนั้นก็โชคดีเช่นกัน" ซุนเยว่ซวนพูดอย่างจริงจัง

คนขายเนื้อยิ้มและพูดว่า "คุณชื่ออะไร" "คุณเป็นสาวน้อยที่กล้าหาญ ไม่แปลกใจเลยที่น้องชายคนเล็กของฉันเต็มใจที่จะติดต่อกับคุณ โดยปกติเขาจะไม่ชอบให้ใครติดตามเขา" "ฉันชื่อซุนเยว่ซวนและนี่คือซุนหลิงหยูพี่ชายคนที่สองของฉัน

"คุณนามสกุลอะไร" รอยยิ้มของซุนเยว่ซวนนั้นไม่เพียงแต่ไร้เดียงสาและไม่เป็นอันตรายเท่านั้น แต่ยังเป็นมิตรมากอีกด้วย

คนขายเนื้อดูเหมือนจะอยู่ในวัยสามสิบ สูงและแข็งแรง แต่ไม่อ้วน

"ฉันชื่อเซี่ยซานเฟิงถ้าคุณต้องการซื้อเนื้อหมูในอนาคต คุณสามารถมาหาฉันได้ ฉันจะให้ราคาต้นทุนแก่คุณ" เซี่ยซานเฟิงยิ้มเล็ก ๆ ให้กับโอวหยางอี้ฟาน

เขาคิดกับตัวเองว่าไม่คิดว่าจะมีผู้หญิงที่ฉลาดเช่นนี้ในชนบท เธอคู่ควรกับโอวหยางอี้ฟาน ในแง่ของรูปลักษณ์และความฉลาด แต่สถานะของเธอยังขาดอยู่เล็กน้อย

โอวหยางอี้ฟานทนไม่ได้กับดวงตาสีแดงของเซี่ยซานเฟิง หลังจากใส่กระต่ายสามสิบห้าตัวเข้าไป เขาก็จับแขนซุนเยว่ซวนขึ้นเกวียนวัวอีกครั้ง

"โอวหยาง เมื่อเร็ว ๆ นี้ฉันกังวลเกินไป ฉันไม่ได้ทำเงินใด ๆ ดังนั้นฉันจะค้างเงินค่ากระต่ายของคุณไว้ก่อน" เซี่ยซานเฟิงพูดอย่างกะทันหัน "คุณซุน โอวหยางจะขอให้คุณดูแลเขา เด็กคนนี้มักจะหิวและกินไม่อิ่มอยู่เสมอ ถ้าเป็นไปได้ คุณสามารถส่งข้าวต้มกับผักป่าให้เขาได้ เพื่อไม่ให้เขาอดตาย ฉันจะคืนเงินให้เขาเมื่อฉันทำเงินได้”

ซุนเยว่ซวน“…”

เธออยากจะพูดว่า เพื่อนรักของฉัน ดวงตาของคุณชัดเจนเกินไป เอาล่ะ ไม่ใช่นักแสดงที่ดีจริงๆ ด้วยความสามารถของโอวหยางอี้ฟาน แม้ว่าทั้งหมู่บ้านจะอดตาย เขาจะไม่อดตายแต่จะถูกวางยาด้วยรสชาติของอาหารที่เป็นพิษของเขาจนตาย