ตอน 81 ตรวจสอบสถานการณ์เมืองซวนเย่

ตอน 81 ตรวจสอบสถานการณ์เมืองซวนเย่

"นายท่านมีอีกเรื่องที่ข้าน้อยต้องรายงานท่าน"

ในตอนนั้น เหว่ย กัง ยังคงพูดต่อ

"เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ" หลิน ยู มองไปยังเหว่ยกัง

"มันเกี่ยวกับผู้ลี้ภัยเหล่านี้หน่ะขอรับ จำนวนผู้ลี้ภัยที่มาจากเมืองซวนเย่ นั้นเกินกว่า 500 คนเข้าไปแล้ว หัวหน้าเซียว บอกว่าอาหารของพวกเรานั้นใกล้จะหมดลงแล้ว"

หัวหน้าเซียว นี้เป็นชือที่ชาวเมืองตั้งให้กับ เซียว ฉางกุ้ย

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้เมืองหวงซาอยู่ภายใต้การปกครองของหลิน ยู เป็นธรรมดาที่ เซียว ฉางกุ้ย จะไม่กล้าเรียกตัวเองว่าเจ้าเมือง ดังนั้นเขาจึงกลายเป็นหัวหน้าแผนกทั่วไปของเมืองหวงซา รับผิดชอบในทุกๆเรื่องในเมืองหวงซา

เนื่องจากเขาบอกว่าอาหารกำลังจะหมดลง แสดงว่าสถานการณ์มันต้องเลวร้ายอย่างมาก

หากเป็นก่อนหน้านี้ หลิน ยู ไม่รู้ว่าเขาจะแก้ปัญหานี้ยังไง

แต่ในตอนนี้นั้น...

หลิน ยู มองไปยัง หลิง ซีที่เต้นระบำอยู๋กลายอากาศข้างๆเขา รอยยิ้มที่มั่นใจค่อยๆปรากฏขึ้นที่ในหน้าของเขา

"เอาละ คุณนำพวกเขาเข้าเมืองไปก่อนเลย เดี๋ยวผมจะแก้ปัญหาเรื่องอาหารให้"

"ขอรับ"

เหว่ย กัง ไม่กล้าพูดอะไรต่อ

ด้วยคำสั่งของ หลิน ยู เขานำกลุ่มผู้ลี้ภัยเข้าไปยังเมืองหวงซา เตรียมพร้อมที่จะตั้งถิ่นฐานใหม่

ทางด้านของ หลิน ยู นั้น เขาขอให้เหล่ากองทัพพืชกลับไปรอยังดินแดนก่อน

จากนั้นพวกเขาก็พาหลิง ซี ไปยังพื้นที่เพราะปลูกที่ด้านนอกของเมือง

หลังจากผ่านมาครึ่งเดือนตั้งแต่เขาสั่งการให้มีการเพาะปลูก ขนาดของพื้นที่เพาะปลูกนั้นขยายออกไปจากเดิมกว่า 5 เท่า

มองไปรอบๆ มีทั้งทุ่มข้าวสาลี แปลงฟักทอง แปลงมันฝรั่งที่กำลังเจริญเติบโตเต็มไปหมด พวกมันโตขึ้นเร็วจริงๆ

โดยเฉพาะเมล็ดพันธุ์ชุดแรกที่เขาให้นำไปปลูก

หากจะเติบโตอย่างนี้ต่อไปคงอีกไม่นานที่พวกเขาจะเก็บเกี่ยวได้

แต่ถึงอย่างนั้น ต้องใช้เวลาอีกประมาณครึ่งเดือนกว่าจะเก็บเกี่ยวผลผลิตได้ เขานั้นรอได้ แต่ชาวเมืองนั้นรอไม่ได้

ดังนั้น หลิน ยู จึงมองไปยัง หลิน ซี ที่อยู่ข้างๆ เข้า "หลิน ซี ที่นี้ผมจะปล่อยให้เป็นหน้าที่คุณ"

หลิง ซี ผู้มีสกิลเจ้าแห่งพฤกษา นี้เป็นความสามารถที่น่ากลัวในการควบคุมพืช

มันไม่มีปัญหาในการจัดการกับพืชทั่วๆไปเหล่านี้

เมื่อได้ยินคำสั่งของ หลิน ยู มันก็ค่อยๆบินขึ้นไปอย่างช้าๆ เหนือพื้นที่เพาะปลูก โบกไม้เท้าในมือ

ไม่ว่าเธอจะบินไปที่ไหน ก็มีละอองแสงหล่นลงมาเป็นหย่อมๆ ตกลงมายังพื้นที่เพาะปลูก

เพียงไม่นานเหล่าพืชด้านล่างก็เริ่มโตขึ้นอย่างรวดเร็ว ย้อมทั้งหมดให้เป็นสีเหลืองทองอร่าม

เพียงพริบตาเดียว พืชผลทั่วไปที่ปลูกอยู่นั้นก็พร้อมเก็บเกี่ยว ชาวเมืองที่อยู่ใกล้ๆ ต่างพากันตกใจวิ่งหนีไปทางทุ่งนาที่อยู่ติดๆกัน

"นายท่าน นี้มันเกิดอะไรขึ้น"

เมื่อเหล่าชาวนา นั้นได้มาพบกับ หลิน ยู พวกเขาก็มารวมตัวกันด้วยความตื่นตระหนก คิดว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น

"ไม่มีอะไร ฉันแค่อยากให้พิชเหล่านี้โตเร็วๆหน่ะ คุณช่วยไปบอก หัวหน้าเซียว ให้พวกเขามาเก็บเกี่ยวผลผลิตด้วย"

"ได้ขอรับ พวกเราจะแจ้งหัวหน้าเซียว ทันที"

เมื่อชาวเมืองได้ยินว่ามันเป็นฝีมือของหลินยู พวกเขาก็ดีใจอย่างมาก

หลังถามครั้งแล้วครั้งเหล่า พวกเขาก็รีบกลับไปยังเมืองหวงซาเพื่อ ตามหาเซียว ฉางกุ้ย

หลังจากนั้นไม่นาน หลิง ซี ก็บินเป็นวงกลมเหนือพื้นที่เพาะปลูกทั้งหมดและกลับมาอยู่ด้านข้างของ หลิน ยู ดูเหนื่อยล้าเล็กน้อย

"ขอบคุณมาก"

หลิน ยู พูดออกมาเบาๆ

ดูเหมือนว่าสำหรับ หลิง ซี แล้วการเร่งปฏิกิริยาให้กับพืชจำนวนมากขนานนี้ในคราวเดียว ใช้พลังเยอะมากทำให้เธอเหนื่อยล้าทั้งกายและจิตใจ

จากนั้นใช้เวลาไม่นาน

ภายใต้การนำของ เซียว ฉางกุ้ย ชาวเมืองเร่งรีบไปยังพื้นที่เพาะปลูกและเก็บเกี่ยวผลผลิตที่สุกแล้ว

แม้แต่ผู้ลี้ภัยที่เพิ่งมาตั้งถิ่นฐานที่นี้ก็ยังมาเข้ามาช่วย

พื้นที่เพาะปลูกเต็มไปด้วยชีวิตชีวา

"เอาละ งั้นพวกเราก็ไปอัญเชิญทหารกันต่อเถอะ"

หลิน ยู ไม่ได้ให้ความสนใจกับพื้นที่เพาะปลูกอีกต่อไป

ด้วยพลังเวทย์ 4000 แต้มที่เขาเพิ่งได้รับมา เขาเดินไปยังต้นไม้แห่งชีวิตและเริ่มอัญเชิญทหาร

หลิน ยู ดูทั้งหมดอย่างคร่าวๆ

ตอนนี้เขามี มังกรเงาพฤกษา , มูรันชิ , เต่าโคลน อย่างละ 10 ตัวในดินแดนของเขา

ดูเหมือนว่าตอนนี้ยังไม่จำเป็นที่จะต้องเพิ่มพวกมันในเวลาอันสั้น

ดังนั้นเขาจึงอัญเชิญจิตวิญญาณปฐพีเพิ่มและเริ่มกลายพันธุ์พวกมัน

[การกลายพันธุ์ของทหารระดับ 6 จำเป็นต้องใช้พลังเวทย์ 250 แต้ม คุณต้องการดำเนินการต่อหรือไม่?]

"ดำเนินการต่อ!"

เมื่อเสียงของ หลิน ยู สิ้นสุดลง จิตวิญญาณปฐพีที่เพิ่งอัญเชิญออกมาก็ถูกห่อหุ้มด้วยลำแสง ร่างกายของมันค่อยๆเปลี่ยนไป

หลังจากนั้นไม่นาน แตงโมที่มีหน้าตาประหลาดมีแขนและขา ก็ ค่อยๆโผล่ออกมาจากลำแสง

ไม่คิดว่าแค่เริ่มต้นก็ดูเหมือนจะไปได้สวยทีเดียว

แตงโมกลายพันธุ์นี้มันเหมือนกับฟักทองแห่งความขลาดจริงๆ

"แตงโมงั้นเหรอ ก็ดีนิ"

หลิน ยู ตรวจสอบค่าสถานะของแตงโมแน่นอนว่ามันเหมือนกับฟักทองแห่งความขลาด มันสามารถที่หว่านเมล็ดออกไปได้ซึ่งมันง่ายต่อการขยายพันธุ์

ถ้าหากเขาหาอะไรกินในที่ๆอากาศร้อนบัดซบแบบนี้ ก็ต้องแตงโมนี้หล่ะ

หลังจากที่เขาได้อ่านข้อมูลของแตงโมกลายพันธุ์ เขาก็ปล่อยให้แตงโมกลายพันธุ์หวาดเมล็หหว่านเมล็ดลงในพื้นที่โล่งในดินแดน

ด้วยข้าวสาลี ฟักทอง มันฝรั่งที่ปลูกไว้ก่อนหน้านี้ พื้นที่เพาะปลูกในดินแดนของเขาก็ขยายออกไปมากทีเดียว

อีกไม่นาน ดูเหมือนเขาจะได้กลายเป็นเจ้าของคฤหาสน์ส่วนตัวของเขาเอง  เขารู้สึกเหมือนมีบางสิ่งสำเร็จอยู่ในใจ

เวลาต่อมา

หลิน ยู ยังคงใช้พลังเวทย์ที่เหลืออยู่เพื่อกลายพันธุ์พืช

ครั้งนี้เขาโชคดี ได้พืชกลายพันธุ์มา 8 ตัวและทหารต่อสู้อีก 6 ตัว

ในตอนนี้เขามีทหารระดับ 6 ถึง 73 ตัว ในที่สุดกองทัพพืชของเขาก้ค่อยๆเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาแล้ว

"ได้เวลาไปตรวจสอบสถานการณ์ที่เมืองซวนเย่แล้ว"

หลิน ยู มองไปที่กองทัพพืชของเขาที่อยู่ข้างหน้า พลางตกอยู่ในภวังค์ความคิด

ดังคำที่กล่าว ถ้ารู้จักศัตรูเท่ากับที่รู้จักตัวเอง รบร้อยครั้งก็ชนะร้อยครั้ง

เนื่องจากเมืองซวนเย่เป็นเมืองที่อยู่ใกล้กับเขามากที่สุด ควรไปสอบสถานการณ์ทางนั้นก่อนดีกว่า

ยิ่งไปกว่านั้นเขายังมี หลิง ซี ที่เป็นระดับ 7 เขาไม่จำเป็นต้องกลัวอะไร แค่ไปตรวจสอบพื้นที่โดยรอบก่อน มันคงจะได้ถ้าหากระหว่างนั้นเขาได้ผู้ลี้ภัยมาเพิ่ม

เมื่อคิดเกี่ยวกับสิ่งนี้ หลิน ยู ปิดหน้าต่างอัญเชิญทหารและเริ่มเตรียมการในดินแดน

....

เช้าวันรุ่งขึ้น

หลิน ยู นำมูรันชิ 10 ตัว มังกรเงาพฤกษา 10 ตัว ราชาปิศาจเห็ดและหลิง ซี ออกไปด้านนอกดินแดน

สุดท้าย เขาเพียงแค่ไปเพื่อตรวจสอบสถานการณ์ ซึ่งมันไม่จำเป็นต้องใช้ทหารเยอะขนาดนั้น

และถัดไปจากเขาคือ เหว่ย กัง ผู้รับผิดชอบในการนำทาง

หลิน ยู ให้เขาขี่บนหลังของ มูรันชิอีกตัวหนึ่งและเดินทางไปพร้อมกับเขา

"เอาละ ไปกันเถอะ"

ด้วยคำสั่งของหลิน ยู ทีมเฉพาะกิจก็ได้เริ่มออกเดินทาง

ด้วยเสียงฝีเท้าที่ดังกึกก้อง เขาวิ่งไปทางทิศตะวันออกอย่างรวดเร็ว

เหว่ย กัง ผู้ซึ่งหวาดกลัวมูรันชิในตอนแรก เขายื่นมือไปจับกิ่งของมันด้วยความหวาดกลัวและขึ้นไปขี่บนหลังของ มูรันชิ ด้วยใบหน้าที่จำยอม

แต่ทันใดนั้น เขานึกถึงความรับผิดชอบของเขาที่ต้องนำทางให้กับ หลิน ยู "นายท่าน ท่านจะเห็นถนนสายใหญ่เมื่อท่านข้ามป่าบนภูเขาลูกนี้ไป เพียงแค่ไปตามทางก็จะถึงเมืองซวนเย่"

"เอาละ เร่งความเร็วกันเราต้องไปให้ถึงที่นั้นภายใน 1 ชั่วโมง"

ด้วยความเร็วของ มูรันชิ นั้นมันเร็วอย่างมากเวลาวิ่ง

หากไม่คำนึงถึงภูมิประเทศและอุปสรรคที่ต้องเจอระหว่างทาง ระยะทางเพียงไม่ถึง 100 กิโลเมตร เขาใช้เวลาเพียงไม่นานก็ไปถึงแล้ว

แน่นอน ว่าหากเขาพบกับมอนสเตอร์อะไรที่คล้ายๆกันบนถนน หลิน ยู ก็ไม่รังเกียจที่จะสังหารมันเพื่อพลังเวทย์

ทีมนี้มีเพียงแค่ เขา 2 คนกับกองทัพพืชอีก 22 ตัว

ภายใต้การจับตามองของชาวเมืองหวงซา พวกเขาค่อยๆหายไปในป่าบนภูเขา