NH-ตอนที่ 45 การท้าประลองการต่อสู้ (3)

ออกุส ได้สวมชุดเกราะแบบเต็มแผ่นซึ่งมันได้ปกคลุมไปทั่วร่างกายของเขา

ในเมื่อพลังการต่อสู้ของเขาด้อยกว่า ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจทำทุกอย่างเพื่อพิสูจน์ให้ ฮาล์ฟเอลฟ์หนุ่ม คิดว่าเขาเป็นคุกกี้ที่เคี้ยวยาก

เดียโบล ได้เรียก หมาป่าพงไพร ออกมา ซึ่งทำให้มันเป็นการต่อสู้แแบ 4-1 ถึงกระนั้น ออกุส ก็ไม่ได้กังวล เพราะในสายตาของเขา มีภัยคุกคามเพียงอย่างเดียวก็คือ ลุกซ์ เมื่ออีกฝ่ายล้มลง คนอื่น ๆ ก็จะหายไปเอง ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจมุ่งความสนใจทั้งหมดไปที่ฮาล์ฟเอลฟ์หนุ่ม

ลุกซ์ พุ่งเข้าใส่นักรบโล่ ขณะที่เขากวัดแกว่ง เอาท์เบรกเกอร์ เพื่อดูว่าคนแคระเด็กคนนี้แข็งแกร่งเพียงใด

หลังจากใช้ ฟาดฟัน เสียงโลหะปะทะกัน ก็ดังก้องไปทั่วพื้นที่โดยรอบ แต่ดูเหมือนว่า ออกุส จะสามารถสกัดกั้นการโจมตีของเขาได้สำเร็จ

เดียโบล,นักรบโครงกระดูก และ หมาป่าพงไพร ได้ใช้โอกาสนี้เพื่อโจมตี นักรบโล่ จากทุกด้าน

แต่นอกจากโล่ในมือขวาแล้ว คนแคระเด็กคนนี้ยังมีดาบสั้นหน้าตาประหลาดในมือซ้าย ซึ่งเขาได้ใช้มันขัดขวางการโจมตีของ เดียโบล

ด้วยเหตุผลบางอย่าง สัญชาตญาณของเขากำลังบอกว่า เดียโบล เป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่สามารถดูถูกได้

หลังจากสกัดกั้นการโจมตีของ ลุกซ์ และ เดียโบล ได้สำเร็จ กรามของหมาป่าพงไพรก็หนีบเข้าที่หัวของนักรบโล่ และในขณะเดียวกัน นักรบโครงกระดูกก็ฟันไปที่เขาทันที

ฟันของหมาป่าพงไพรไม่สามารถเจาะทะลุผ่านหมวกที่มันกัดได้ ส่วนนักรบโครงกระดูกก็ไม่ต่างกัน เพราะการโจมตีของมันไม่สามารถทำให้ชุดเกราะของ ออกุส มีแม้แต่รอยบุบ

จู่ ๆ เสียงคำรามอันทรงพลังก็ดังมาจากทางนักรบโล่ สิ่งนี้ทำให้ ลุกซ์ และ ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขากระเด็นไปไม่กี่เมตร ดูเหมือนว่า ออกุส จะปล่อยสกิลแบบ AOE ซึ่งมีผลในการผลักศัตรูออกไป

แม้ว่ามันจะสร้างความเสียหายไม่ได้มาก แต่มันก็มีประสิทธิภาพในการผลักศัตรูออกไป โดยเฉพาะยามเมื่อศัตรูรายล้อมเขา

“ไม่ว่านายจะทำอะไร นายก็ไม่สามารถผ่านการป้องกันของฉันเข้ามาได้!” ออกุส ประกาศอย่างมั่นใจ

ลุกซ์ ยิ้มขณะที่เขาตั้งท่าต่อสู้ “เดี๋ยวเราจะได้เห็นกัน”

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็น นักรบโล่เคลื่อนไหว ดังนั้นเขาจึงค่อนข้างสงสัยเกี่ยวกับความสามารถของมัน จากสิ่งที่เขาเห็น เขาสามารถบอกได้เลยว่า หมาป่าพงไพร และ นักรบโครงกระดูก แทบไม่สามารถสร้างความเสียหายให้กับ ออกุส ได้เลย เพราะเกราะเต็มแผ่นของเขา

ลุกซ์ แน่ใจว่าชุดเกราะนี้ไม่ใช่สิ่งที่หาได้จากหมู่บ้านลีฟ ดังนั้นคำอธิบายเพียงอย่างเดียวก็คือ มันเป็นชุดเกราะที่อีกฝ่ายได้รับก่อนจะเข้าสู่เอลิเซียม

เมื่อเห็นว่า ออกุส จดจ่ออยู่กับการโจมตีของเขา ลุกซ์ ก็รู้ว่ามีเพียงกลวิธีเดียวที่เขาจะทะลวงการป้องกันที่แข็งแกร่งของคนแคระคนนี้ได้

ลุกซ์ ตั้งท่าต่อสู้และดาบในมือของเขาก็เปล่งประกายขณะที่เขาเตรียมปลดปล่อยทักษะวิชาดาบของครอบครัวของเขา

“รูปแบบแรกของวิชาดาบไคเซอร์…” ลุกซ์ ตะโกนขณะที่เขาพุ่งเข้าใส่นักรบโล่ ที่ยกโล่ขึ้นมาเพื่อเผชิญหน้ากับเขาแล้ว “ทะลวงสวรรค์!”

ออกุส ขยับร่างกายเพื่อเบี่ยงเบนการโจมตีของ ลุกซ์ และ ทำให้แรงโจมตีนั้นอ่อนแอลง อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะสกัดกั้นการโจมตีของ ฮาล์ฟเอลฟ์หนุ่ม ได้อย่างเหมาะสม เสียงคร่ำครวญแห่งความเจ็บปวดก็ดังออกมาจากปากของเขาทันที

เดียโบล ได้วางตำแหน่งของตัวเองไว้ด้านหลังของ คนแคระ และ แทงไปที่ก้นของ ออกุส แม้ว่าคนแคระจะสวมชุดเกราะแบบเต็มแผ่นที่ปกคลุมไปทั่วทั้งตัว แต่การโจมตีของเดียโบลก็สร้างความเสียหายแบบเจาะเกราะอยู่แล้ว

มันเป็นความเสียหายที่คล้ายกับการโจมตีทางจิตวิญญาณที่ไม่สนใจการป้องกันทั้งหมด

การโจมตีของ เดียโบล ได้เจาะจุดอ่อนของ ออกุส และทำให้อีกฝ่ายร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

ลุก์ซ ไม่ได้โจมตีต่อเพราะคนแคระเด็กได้ล้มลงกับพื้นไปแล้ว โดยที่มือของเขาได้ปิดแผ่นหลังเอาไว้

“ฉันยอมแพ้!” ออกุส กล่าวพูดขณะที่เขากลิ้งไปบนพื้นและไปทางสมาชิกปาร์ตี้ของเขา

“สิ้นสุดการประลอง!”

“ผู้ชนะลุกซ์!”

นักรบโล่ผู้เย่อหยิ่งทั้งหมดที่เฝ้าดูการต่อสู้ที่ถูกโจมตีที่ด้านหลังแบบไม่ทันรู้ตัว ด้วยเหตุผลบางอย่าง พวกเขารู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดของ ออกุส พวกเขาทั้งหมดตัวสั่นและมองไปที่ เดียโบล ที่กำลังมองดาบของเขาด้วยท่าทางแปลกๆ

ออกุส ถอดชุดเกราะออกและไปสวมชุดปกติ เมื่ดเหงื่อปรากฏขึ้นบนหน้าผากของเขาในขณะที่เขาพยายามอดทนต่อความเจ็บปวดที่อยู่ด้านหลัง

ในขณะนั้นเองเงาดำก็ปกคลุมไปทั่วร่างกายของเขา

นักรบโล่มองขึ้นไปและพบ เดียโบล มองลงมาที่เขา สิ่งนี้ทำให้ ร่างของ ออกุส สั่นสะท้านโดยไม่รู้ตัวในขณะที่เขาถอยห่างออกไปโดยใช้มือทั้งสองข้าง

“การต่อสู้จบลงแล้ว!” ออกุส กล่าวออกมาด้วยความละอายใจ “นายยังต้องการอะไรอีก?!”

เดียโบล ไม่ได้สนใจเขาและเดินไปหาคนแคระที่ตื่นตระหนกซึ่งซ่อนตัวอยู่ข้างหลังของ เฟรดเดอริก อย่างลนลาน

เดียโบล เอื้อมมือไปแตะเสื้อคลุมของ ออกุส โดยไม่ได้พูดอะไรอีก

สิ่งที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจก็คือ โครงกระดูกที่สวมชุดเกราะอัศวินสีดำ ได้ใช้เสื้อคลุมของ นักรบโล่เพื่อเช็ดดาบของมัน

แม้ว่ามันจะเป็นการยากที่จะบอกถึงการแสดงออกของท่าทางบนใบหน้าของโครงกระดูก แต่ทุกคนก็รู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงร่องร่อยความขยะแขยงบนใบหน้าของ เดียโบล ในขณะที่เขาเช็ดความเงียบสงบอย่างกระตือรือร้น

ลุกซ์ ไม่รู้ว่าเขาควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ให้กับการกระทำของสิ่งมีชีวิตที่มีชื่อของเขาดี เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ การกระทำของ เดียโบล ได้แสดงให้เห็นว่ามันเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีสติปัญญาและฉลาดเป็นอย่างมาก

หลังจากแน่ใจว่าอาวุธของตัวเองสะอาดแล้ว เดียโบล ก็แตะหัวของ ออกุส ก่อนที่จะเดินไปหา ลุกซ์ ผู้เป็นนายของมัน

ฮาล์ฟเอลฟ์หนุ่ม รู้ว่าจะต้องทำให้สถานการณ์นี้คลี่คลายลงก่อน ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจจัดการเรื่องต่างๆ อย่างสันติ

“เป็นการต่อสู้ที่ดี” ลุกซ์ กล่าวพูดด้วยรอยยิ้ม “แม้ว่าพวกเราทุกคนจะเริ่มต้นกันผิดทาง แต่ทุกอย่างก็สามารถยุติลงได้หากเราทุกคนนั่งลงและพูดคุยกันอย่างสันติ ในเมื่อนายต้องการ กรงเล็บ และ เกราะนอกของ ตั๊กแตนตาแดง ฉันยินดีที่จะขายมันให้กับปาร์ตี้ของนายในราคาลด 90% จากราคาตลาด”

“ดังนั้นนายสามารถซื้อ กรงเล็บ ได้ในราคา 5 เหรียญทอง และ เกราะนอก ในราคา 3 เหรียญทอง ฟังดูเป็นไง?”

เฟรดเดอริก รู้ว่า ลุกซ์ พยายามจัดการปัญหาอย่างสันติ ดังนั้นเขาจึงตอบตกลงทำตามเงื่อนไขของเขา แม้ว่าพวกเขาจะยังต้องจ่ายทั้งหมด 8 เหรียญทอง แต่มันก็เป็นราคาที่ต่ำมาก เมื่อพิจารณาว่าวัสดุเหล่านี้สามารถใช้สร้างอาวุธและชุดเกราะคุณภาพสูงได้

“ตกลง” เฟรดเดอริก กล่าวพูดขณะที่เขายื่นมือออกไป

ลุกซ์ ได้จับมือคนแคระและเขย่าอย่างแน่นหนา สำหรับเขา กรงเล็บ และ เกราะนอกของ ตั๊กแตนตาแดง ไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่จะยอมแพ้ เพราะอย่างไรก็ตาม เขาสามารถล่าตั๊กแตนตาแดงในยามว่างได้ หลังจากที่ เดียโบล และ มอนสเตอร์อัญเชิญของเขาตัวอื่น ๆ มีระดับที่สูงขึ้น

การทำให้พวกคนแคระเป็นศัตรูกับเขาเพียงเพราะเป็นวัสดุที่หาได้ในอนาคตนั้นไม่คุ้มเลย และ นี่คือเหตุผลที่เขายอมถอยหนึ่งก้าวให้กับ เฟรดเดอริก และ ปาร์ตี้ชาโดว์เทมเพสต์ของเขา เพื่อแก้ไขปัญหาและไม่ทำให้เรื่องบานปลาย

หลังจากการค้าประสบความสำเร็จ ลุกซ์ ก็พา โคเล็ตต์ และ สมาชิกปาร์ตี้ของเธอไปทานอาหารที่โรงแรม

โรบิน ปฏิเสธอย่างสุภาพ โดยใช้ข้ออ้างว่าเขามีสิ่งที่ต้องทำ และ จากไปโดยไม่รอคำตอบจากใคร ทางด้าน โคเล็ตต์ และ คนอื่น ๆ มองดูเขาและถอนหายใจออกมาเพราะพวกเขาเคยชินกับโรบินที่ทำอะไรตามใจตัวเองแล้ว

ลุกซ์ ไม่ได้คิดอะไรมาก เขาได้พาปาร์ตี้โกลเด้นสเลเยอร์ไปกินและดื่มให้หนำใจทันที

____

ในบ้านที่ตั้งอยู่ในหมู่บ้านลีฟ…

“ค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับฮาล์ฟเอลฟ์คนนี้เท่าที่นายจะทำได้” โรบิน สั่งคนแคระที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าของเขา “ฉันต้องการรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเขา เอาล่ะ ไปได้แล้ว!”

“ขอรับ!”

จากนั้นคนแคระทั้งหมดก็ออกจากบ้านและมุ่งหน้ากันไปคนละทาง ในเมื่อเจ้านายของพวกเขาได้ออกคำสั่งมา พวกเขาก็จะปฏิบัติตามอย่างสุดความสามารถ

“ลุกซ์ ฟอน ไคเซอร์…” โรบิน พึมพัม “นายมาที่อาณาจักรกิวลิเว่นได้อย่างไร และ เป้าหมายของนายคืออะไรกันแน่?”

โรบิน ระวัง ลุกซ์ มาก เพราะพ่อของเขาเคยเตือนเขาว่าการคบหากับเด็กจากเผ่าพันธุ์อื่นจะนำไปสู่ปัญหา แน่นอนว่าเขาไม่ได้เชื่อฟังคำแนะนำนี้ทั้งหมด เพราะเขาไม่เคยพบเผ่าพันธุ์อื่นในอาณาจักรดวอร์ฟกิวลิเว่นเลย

แต่ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่า เผ่าพันธุ์อื่นเชื่อถือได้หรือไม่ แต่เขาก็อดสงสัยไม่ได้เกี่ยวกับ ฮาล์ฟเอลฟ์หนุ่ม ที่โผล่มาจากไหนไม่รู้

“ฉันจะค้นหาตัวตนที่แท้จริงของนายในไม่ช้านี้” โรบิน พึมพัมออกมา “หากฉันพบว่านายเป็นภัยต่ออาณาจักรนี้…ฉันจะทำให้แน่ใจว่าจะไม่มีใครได้พบนายอีกเลย”