Chapter 192: Activation
激活
ซูเห่าเชื่อว่าหลายสิ่งในโลกนี้ไม่ได้ซับซ้อนขนาดนั้น,มันขึ้นอยู่กับว่าคนจะมองมันอย่างไร.
เหมือนกับกองด้ายกองหนึ่งที่ผูกปมกันซับซ้อน,บางคนก็เลือกที่จะแก้ไปทีละปม,ทว่าบางคนอาจจุดไฟเผาทำลายไปทั้งหมด.
สำหรับซูเห่าเอง ชอบเผาความยุ่งเหยิงนั่นด้วยลมหายใจเดียวเช่นกัน.
หลายสิ่งหลายอย่างของโลกนี้ถูกจำกัด,ด้วยความรู้ความเข้าใจของขีดจำกัดทางปัญญา ไม่สามารถอธิบายได้อย่างชัดเจนนัก,สิ่งที่แต่ละคนทำ ย่อมมาจากการการค้นพบความจริงบางอย่างที่พวกเขาเห็นต่างกันไป.
ยกตัวอย่างบุตรแห่งฆาตกรรม,ซูเห่าไม่รู้ว่าอีกฝ่ายนั้นมีความคิดเห็นในการกระทำของเขาอย่างไร.
บุตรแห่งฆาตกรรม,การกระทำของเขานั้น,ไม่รู้ว่ามีเจตนาอะไรซ่อนเอาไว้อยู่.
บางทีเขาอาจจะต้องการเป็นคนที่ศาสดาพยากรเอ่ย,คือมาเพื่อเปลี่ยนโลกใบนี้.
หากเป็นเช่นนั้น,ซูเห่าคงได้แค่เพียง ขอโทษด้วย,บุตรแห่งฆาตกรรมต้องการทำในสิ่งที่เขาต้องการ,สำหับซูเห่าเองก็มีเรื่องที่เขาต้องการจัดการเช่นกัน.
เดิมทีไม่มีความขัดแย้งกันระหว่างคนทั้งสอง,ทว่าตอนนี้ซูเห่าต้องการสังหารบุตรแห่งฆาตกรรม,เพราะอีกฝ่ายนั้นต้องการสังหารมนุษกลายพันธ์ทั้งหมด,ซึ่งทำให้กลายเป็นปฏิปักษ์กับซูเห่าไปในทันที.
ซูเห่าเป็นมนุษย์กลายพันธ์,เรื่องนี้ไม่อาจปฏิเสธได้,ทั้งสองได้ยืนอยู่กีนคนละฝั่งแล้ว.
ดังนั้นซูเห่าจึงไม่ได้คิดถึงเรื่องราวอันยุ่งเหยิงเกี่ยวกับเหตุผลของเขา,ลงมือสังหารอีกฝ่ายไปโดยตรงเลย.
กำจัดปัญหาทั้งหมดที่จะคุกคามเขา,เขาต้องการเวลาในการศึกษาวิจัยยีน,ค้นหาความลึกล้ำของโลกนี้,เขาต้องการเป็นผู้สร้างที่ควบคุมยีนได้ดั่งใจเท่านั้น.
เวลานี้ยังห่างไกลจากคำว่าเชี่ยวชาญ.
ซูเห่าที่สูดหายใจลึก,รอคอยบุตรแห่งฆาตกรรมก้าวมาถึงกับดักที่เขาวางไว้.
ส่วนการที่บุตรแห่งฆาตกรรมจะตระหนักถึงอันตรายแล้วหยุดก่อนมาถึง,ซูเห่าไม่มั่นใจเหมือนกัน,ทว่ามีความเป็นไปได้สูงที่จะไม่รู้ตัว.
เพราะเขาได้ใช้หยาซานทดสอบกับสมาชิกทุกคนในแก๊งซือหลิน,ยกเว้นลำดับมนุษย์ท่องรัตติกาล,มนุษย์กลายพันธ์ลำดับอื่น ๆ มีสัมผัสตรวจจับพลังไม่ค่อยสูงนัก.
ไม่เพียงแค่สัมผัสอ่อนแอ,มนุษย์กลายพันธ์เกือบทุกคนล้วนแต่มีสัมผัสต่อพลังงานต่ำ.
มีเพียงแค่คนที่ฝึกฝนวิธียุทธ์,ตัวอย่างเช่นสมาชิกแก๊งซือหลินอาวุโส,ที่สามารถสัมผัสปริมานจิงซีได้อย่างแม่นยำ,ทว่าการสัมผัสจิงซีของคนอื่นเองก็ไม่สูงเช่นกัน.
......
บุตรแห่งฆาตกรรมที่กำลังเดินบนเส้นทางมุ่งสู่เมืองซือหลิน,ทุกก้าวของเขาสัมผัสได้ถึงอารมณ์ที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน.
“บางทีนี่อาจจะเป็นไปได้ว่าข้ากำลังพบหลักฐานของการเริ่มยุคใหม่!”
“ไม่ผิดแน่,มนุษย์กลายพันธ์ทั้งหมดต้องตาย,นี่คือสิ่งที่ต้องเกิดขึ้น,ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง,สิ่งที่ต่าง ก็เพียงแค่ใครเป็นคนลงมือ,ข้าไม่ใส่ใจเลยที่จะกลายเป็นปิศาจร้ายมือเปื้อนโลหิต!”
“นอกจากนี้,ข้ายังได้รับพลังของบุตรแห่งฆาตกรรมมา,นี่ไม่ใช่โชคชะตาหรอกรึ? ในมนุษย์กลายพันธ์ทุกลำดับ,มีเพียงแค่บุตรแห่งฆาตกรรมเท่านั้นที่จะทำงานนี้ได้,ข้าถูกกำหนดโดยโชคชะตาตั้งแต่แรกแล้ว!”
“ข้าจะเดินไปบนเส้นทางแห่งการทำความสะอาด,ไปจนถึงจุดสุดท้ายของชีวิต.”
บุตรแห่งฆาตกรรมที่รู้สึกตื่นเต้นขึ้นเรื่อย ๆ,เขาเพิ่มความเร็วขึ้น,โดยไม่อาจสัมผัสได้ถึงเงาแห่งความตายที่ใกล้เข้ามาแล้ว.
อีกฝั่งหนึ่ง,ซูเห่าสัมผัสได้ว่าบุตรแห่งฆาตกรรมเข้ามาใกล้กับดับแล้ว,เขาไม่อาจสงบใจ,ไม่เร่งรีบ,รอคอยช้า ๆ.
“เมื่อเขาก้าวมาอยู่บนระเบิด 1000 พันอักขระขั้นสอง,พลังจิงซี 30% ดังนั้นต้องอยู่บนระเบิดเท่านั้นถึงจะสำเร็จ!”
ซูเห่าที่ยังคงรอคอยอย่างใจเย็น,ให้เสี่ยวกวงจับตำแหน่งของบุตรแห่งฆาตกรรมอย่างแม่นยำ.
“ตอนนี้ล่ะ!”
ซูเห่าที่ใช้ปุ่มควบคุม,กระตุ้นเปิดใช้งาน 1000 พันอักขระระเบิดชั้นสอง พลังจิงซี 30%
แน่นอนว่ามันไม่ใช่พลังระเบิดเต็มประสิทธิ์ภาพ 100 % แต่เป็น 30% เท่านั้น.
ไม่มีเสียงตอบรับ.
อย่างไรก็ตามจากที่ไกลออกไป,เกิดแสงสีขาวที่ส่องสว่างเจิดจ้า,เหมือนกับดวงตะวันพุ่งกระแทกผืนปฐพี!
ระเบิดถูกเปิดใช้งานแล้ว!
จากนั้นแรงสั่นสะเทือนบนผืนปฐพีก็สั่นอย่างรุนแรง,จนทำให้ซูเห่าไม่อาจยืนได้มั่นคง.
ในเวลาต่อมา,คลื่นอากาศที่รุนแรงได้สาดซัดกวาดม้วนเข้ามาทันที,หากไม่เพราะซูเห่าเตรียมตัวก่อนหน้านี้,คงลอยกระเด็นจากคลื่นกระแทก,ที่แม้แต่ต้นไม้ใบหญ้า,ก้อนศิลาทั้งหมดลอยกระเด็นไปทั่ว.
ต่อจากนั้น
“ตูมมมมมมมมมมมมมมมม”
เสียงระเบิดที่กังวานไกลคงอยู่นานเหมือนกัน,แม้แต่ซูเห่ายังหูดับเจ็บปวดขึ้นมาถึงแก้วหู.
คลื่นอากาศที่กวาดม้วนดังหวีดหวิวไม่หยุดหยุด,อัดกระแทกเข้ามาเป็นระยะ ๆ.
“บัดซบแล้ว!”ซูเห่าถึงกับสบถดัง,ร่างกายเปลี่ยนเป็นบุตรแห่งชีวิต,ร่างกายปกคลุมไปด้วยเกราะเพชร ปกป้องตัวเอง.
สถานที่แห่งนี้ห่างจากจุดระเบิดเท่าไหร่?
น่าจะราว ๆ 4 กิโลเมตร,กับพื้นที่ไกลขนาดนี้,คลื่นกระแทกยังทรงพลังมาก,นี่หมายความว่าบุตรแห่งฆาตกรรมที่อยู่ใจกลางระเบิด,คงต้องพบกับพลังงานที่น่า ขนหัวลุกอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนอย่างแน่นอน.
......
“พี่ใหญ่อู๋,ดูนั่น,มันอะไร?”เสี่ยวต้านที่จับมือพี่ใหญ่อู๋,ชี้ไปยังพื้นที่ไม่ไกลออกไปเกิดแสงส่องสว่างจ้า.
พี่ใหญ่อู๋เองก็เห็นชัดเจน,ซึ่งเป็นพื้นที่ระเบิดกำลังส่องแสงสว่างจ้า,สมองของเขาที่โล่งว่างเปล่า,มันคืออะไรกัน?
อย่างไรก็ตามไม่รอให้เขาได้คิด,พื้นดินก็สั่นไปมาอย่างรุนแรงกระชากพวกเขาให้ล้มกลิ้ง.
หนำซ้ำไม่รอให้พวเขาได้ลุกขึ้นยืนด้วยซ้ำ,คลื่นกระแทกได้กวาดม้วนมาอย่างรุนแรง,พัดพวกเขาลอยออกไปคนละทิศคนละทางทันที.
“พรึด ซี่ ~”
ทั้งสองที่หล่นกระแทกพื้นกระอักโลหิตออกมา,เห็นชัดเจนว่าคลื่นกระแทกนั้นรุนแรงมาก.
พวกเขาอยู่ห่างจากจุดระเบิดใกล้มาก,เพียงแค่สองกิโลเมตรเท่านั้น,ด้วยความรุนแรงขนาดนี้กล่าวได้ว่าแรงกระแทกนั้นทำให้พวกเขาบาดเจ็บหนัก
“ตูมมมมมม-”
เสียงระเบิดที่ทำให้หูพวกเขาดับ,แม้แต่มีโลหิตไหลออกมา.
ยังไม่จบแค่นั้น,ก้อนหินดินทรายที่สาดกระเซ็น,ราวกับคลื่นสึนามิที่กวาดม้วนซัดเขามาพัดพวกเขาลอยออกไปอีกครั้ง.
ในเวลานั้นไม่ไกลออกมา,บ้านเรือนของเมืองหลินหยวน,พวกเขาสัมผัสได้ว่าแผ่นดินไหวอย่างรุนแรง.
ผู้คนมากมายวิ่งออกมาจากบ้าน,ตะโกนลั่น“แผ่นดินไหว,แผ่นดินไหว! รีบหนีเร็วเข้า!”
เพียงไม่นานเมื่อทุกอย่างสงบลง,ผู้คนแทบจะไม่เข้าใจเลยว่าเกิดอะไรขึ้น.
ในเวลาเดียวกันจากใต้กองเศษหินดินทรายที่กระจายเกลื่อนปกคลุมพื้นที่เป็นบริเวณกว้าง,มีแขน ๆ หนึ่งที่ผุดออกมา.
“ถุย ถุย!”เป็นพี่อู๋นั่นเอง
“เสี่ยวต้าน? เสี่ยวต้าน!”พี่ใหญ่อู๋ที่นึกอะไรได้,เร่งรีบขุดดินไปทั่ว,ค้นหาพื้นที่รอบ ๆ.
พบเสี่ยวต้านอยู่ใต้เศษซากดิน.
เสี่ยวตายที่ได้สติ,ปัดสิ่งสกปรกออกจากร่างกาย,ทันใดนั้นก็ร้องไห้โฮ“ฮือ ฮือ.”
พี่ใหญ่อู๋ที่เข้าไปกอดเสี่ยวต้าน,พร้อมกับตบหลังเบา ๆ,ต้องการเอ่ยว่า“ไม่ต้องกลัวมีข้าอยู่,เชื่อข้า!”
อย่างไรก็ตามคำพูดดังกล่าวมันกับจุกอยู่ที่ลำคอ,ทำให้เขาต้องกลืนคำพูดลงคอไป.
เพราะทุกครั้งที่เขาเอ่ยคำพูดดังกล่าวอย่างมั่นใจ,ต่อมาก็จะพบแต่เรื่องร้าย ๆ อย่างไร้เหตุผล,และอธิบายไม่ได้.
อย่างไรก็ตาม,สิ่งที่พอจะทำให้เขาวางใจได้ เวลานี้พวกเขายังมีชีวิตอยู่.
ไม่รู้จริง ๆ ว่าแท้จริงนั้นพวกเขาโชคดีหรือโชคร้าย.
เสี่ยวต้านที่ร้องไห้สะอื้น“ข้าพอแล้ว,พี่ใหญ่อู๋! ข้าไม่ต้องการหนีไปกับท่านแล้ว,ฮือฮือ!”
พี่ใหญ่อู๋ที่ได้ยินคำพูดของเสี่ยวต้าน,ได้แต่จับมือเสี่ยวต้านเอ่ยออกมาว่า“เสี่ยวต้าน,เจ้าฟังข้าอีกครั้ง,ขอเป็นครั้งสุดท้าย...”
เสี่ยวต้านที่ส่ายหน้าไปมา“ข้าไม่ฟัง,ข้าไม่ฟังแล้ว...”
......
หลังจากที่ทุกอย่างสงบลง,ซูเห่าที่กระโดดบินขึ้นสู่ท้องฟ้า,ใช้รูนมองไกล,กวาดตามองพื้นที่ระเบิดอย่างระมัดระวัง,เพื่อหาร่องรอยของบุตรแห่งฆาตกรรม.
จ้องมองจากบนท้องฟ้า,เห็นหลุมที่ใหญ่ยักษ์,มีรัศมีมากกว่าหนึ่งกิโลเมตร.
ราวกับว่ามีก้อนศิลายักษ์จากบนอวากศล่วงหล่นลงมาแล้วแผ่นดินบุบลึกลงไปด้านล่าง.
หลุมที่ลึกเป็นรูปดวงตาที่กำลังจ้องมองดวงดาราบนท้องฟ้าอยู่.
หลังจากสำรวจอยู่ชั่วขณะกับไม่พบอะไร,ยกเว้นไม่ไกลออกไปพบกับมนุษย์กลายพันธ์ผู้บริสุทธิ์สองคนถูกลูกหลงกำลังประครองกันอยู่.
ซูเห่าพบกับทั้งสอง,ทว่าไม่ได้สนใจแต่อย่างใด.
ซูเห่าที่ใช้เรดาร์สำรวจไปทั่ว,ไม่พบกับจิงซีของบุตรแห่งฆาตกรรมเลย,เอ่ยพึมพำ“ควรจะตายไปแล้ว!”
“เพื่อความปลอดภัย,รออีกสักหน่อย!”
แม้นว่าซูเห่าต้องการค้นหาเลือดเนื้อชิ้นส่วนของบุตรแห่งฆาตกรรม,เพื่อบันทึกเป็นข้อมูลทางพันธุกรรม,ทว่าเวลานี้สถานการณ์ยังมืดอยู่มองเห็นไม่ชัด,จำเป็นต้องรออีกสักพัก.
