บทที่77 ฟรี

เจ้าหญิงวีวีค่อนข้างประหลาดใจกับพลังของชื่อรอนที่โด่งดัง แต่สาว ๆคนอื่นก็ยังคกใจด้วยเช่นเดียวกัน

“รอน... ตอนนี้ชื่อกัปตันของเราดังมาก ๆเลยใช่ไหม?” โนจิโกะประหลาดใจมาก

“คงใช่ ไม่คิดเลยว่าหมอนี่จะโด่งดังขนาดนี้” นามิก็ยังถอนหายใจ

“พี่รอนเป็นคนที่เก่งที่สุดเล๊ย!” อาปิสร้องออกมาอย่างตื่นเต้น

แม้ว่าทาชิงิและโนจิโกะจะไม่ได้พูด แต่ดวงตาของเธอก็เป็นประกายแห่งความประหลาดใจ และทั้งสองคนก็มองรอนต่างออกไปจากเดิมเล็กน้อย

รอนส่ายหัวแล้วยิ้ม “มานี่สิ ฉันจะให้นายโจมตีก่อน เร็ว ๆเข้า ตอนนี้พวกเรายังกินอาหารกันไม่เสร็จเลย”

เมื่อได้ยินคำพูดของรอน วีวีก็โล่งใจ ผู้ชายข้าง ๆเธอนี้ให้ความรู้สึกปลอดภัยและพึ่งพาได้จริง ๆ

คายะและสาว ๆคนอื่นพากันยิ้มให้กับคำพูดของรอนและมองไปที่สองคนที่อยู่อีกฝั่งด้วยแววตาขี้เล่น

มิสวาเลนไทน์พูดไม่ออก ส่วนมิสเตอร์ไฟว์มุมปากกระตุกอย่างไม่ได้ตั้งใจ

“ฮึ่ม แม้ว่านายจะเป็นโจรสลัดที่มีค่าหัวห้าร้อยล้าน แต่อย่าลืมว่านายไม่มีความสามารถจากผลปีศาจ เราทั้งคู่มีความสามารถจากผลปีศาจ ถ้าหากพวกเราจะสู้จริง ๆ เราก็ไม่กลัวนาย” มิสเตอร์ไฟว์ตะโกนออกมา

“ใช่ ฉันยังไม่ได้กินผลปีศาจเลย แล้วนายอยากลองดูไหม?” รอนพูดพลางก้าวไปหาทั้งสองคนโดยเอามือไพล่หลังเอาไว้ สีหน้าดูผ่อนคลายและสบายใจ

“ไอ้คนจองหอง” มิสเตอร์ไฟว์ทนคำเย้ยหยันของรอนไม่ไหว ในเขากำลังเดือดดาล ตอนนี้เขาไม่อยากจะสนใจเรื่องค่าหัวอะไรนั่นอีกต่อไปแล้ว “มิสวาเลนไทน์ เอาเลย บางทีหมอนี่อาจจเป็นแค่ขยะก็ได้ ฉันไม่เชื่อว่าผู้มาใหม่ที่เพิ่งเข้าแกรนด์ไลน์มาจะน่ากลัวอย่างที่ข่าวว่า”

“…” มิสวาเลนไทน์หวาดหวั่น แต่เธอก็คิดว่าคำพูดของคู่หูเธอมีเหตุผล ความน่ากลัวของรอนมาจากการอ่านข่าวเท่านั้น แต่หากสู้จริง ๆอาจไม่เก่งอย่างที่ข่าวออกก็ได้

“ถ้าหากนายต้องการขวางการทำภารกิจของเรา นายมีทางเดียวคือต้องฆ่าพวกเราเท่านั้น” มิสเตอร์ไฟว์คำรามออกมาด้วยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยว แล้วขี้มูกสีดำก็พุ่งเข้าหารอน “ระเบิดขี้มูก!”

“น่าขยะแขยง!”

รอนยื่นมือออกมาเล็กน้อยและนิ้วก็มีฮาคิสีดำเคลือบเอาไว้ พอเขารับขี้มูกที่อยู่ตรงหน้า เสียงระเบิดก็ดังขึ้น แต่มันกลับไม่สามารถทำอะไรรอนได้เลยแม้แต่น้อย แถมการระเบิดยังไม่ส่งผลกระทบกับวีวี คายะและสาว ๆคนอื่นเลยสักนิดเดียว

ฮาคิเกราะของรอนอัพจนเต็มขั้น การใช้ฮาคิถึงขีดสุดแล้ว ไม่ต้องพูดถึงการระเบิดระดับนี้ แม้แต่หมัดของอาคาอินุก็ไม่สามารถฝ่าฮาคิเกราะของรอนเข้าไปได้

“เป็นไปได้ยังไง!” มิสเตอร์ไฟว์แทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเองเมื่อเห็นรอนป้องกันการโจมตีของเขาง่ายขนาดนั้น

“ให้ฉันเอง!” มิสวาเลนไทน์สูดหายใจลึก เธอกระแทกเท้าบนพื้นและร่างของเธอก็พุ่งเข้าไปหารอนอย่างรวดเร็ว “น้ำหนักหนึ่งหมื่นกิโล”

เข่าของเธองอเล็กน้อย จากนั้นก็พุ่งเข้าชนรอน หากเป็นคนปกติ น้ำหนักหนึ่งหมื่นกิโลสามารถทุบคู่ต่อสู้ให้แบนเป็นเนื้อบดได้อย่างแน่นอน

โชคไม่ดีที่ตอนนี้เธอพบกับรอน!

ดังนั้น...

ปัง!!

“อุ๊ป!”

มิสวาเลน์ไทน์หายใจไม่ออก เข่าของเธอข้างหนึ่งถูกรอนจับไว้ในอากาศและด้วยน้ำหนักหนึ่งหมื่นกิโล ทำให้เธอตกพื้นอย่างหนักจนเป็นหลุมขนาดใหญ่

หลุมนี้กลายเป็นรูปคน แต่พื้ันที่รอนยืนอยู่ถูกฮาคิเคลือบเอาไว้ทำให้พื้นตรงที่รอยยินไม่แตก

“น้ำหนักหนึ่งหมื่นกิโล ดูเหมือนว่ามันยังคงเบาเกินไปนะ” รอนก้มหน้ามองไปในหลุมรูปคนนั้นเล็กน้อย มิสวาเลนไทน์หน้าแดง

“แก...” มิสวาเลนไทน์มองรอนด้วยความโกรธ การโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของเธอถูกอีกฝ่ายหยุดไว้ได้อย่างง่ายดาย แถมเธอยังรู้สึกเหมือนอีกฝ่ายไม่ได้ใช้พลังเต็มที่เลย แถมสิ่งที่ดูเป็นสีดำอมม่วงนั่นคืออะไร?

เธอไม่รู้ว่าฮาคิคืออะไร!

นอกจากนี้ ไม่ใช่แค่มิสวาเลนไทน์ แม้แต่คร็อกโคไดล์ก็ยังไม่สามารถใช้ฮาคิได้ แน่นอนว่านี่คือในเนื้อเรื่องดั้งเดิม แต่ไม่รู้ว่าโลกนี้คร็อกโคไดล์จะใช้ฮาคิได้หรือไม่

ฮาคิ มีน้อยคนนักในครึ่งแรกของแกรนด์ไลน์ที่จะสามารถใช้ได้

รอนสงสัยว่าคร็อกโคไดล์ตอนนี้จะแข็งแกร่งกว่าเนื้อเรื่องหรือไม่!

“ปล่อยมิสวาเลนไทน์นะ!” มิสเตอร์ไฟว์ที่ยืนอยู่ตรงนั้นคำรามด้วยความโกรธและพุ่งตัวเข้าไปชกหัวขอรอน

“ฝันไปเถอะ!”

ทันทีที่รอนยกมือขึ้น ชายคนนั้นก็บินกลับไปด้านหลัง ไม่เพียงแต่ทำลายกำแพงโรงแรมเท่านั้น แต่ยังทะลุไปที่กำแพงของบ้านหลังข้าง ๆด้วย เขาไม่รู้เลยว่าโดนรอนโจมตีกลับเมื่อไหร่

รอนไม่แม้แต่จะมองชายคนนั้น แต่เขายังคงมองที่มิสวาเลนไทน์ที่นอนอยู่ที่พื้น “พวกเธอทำภารกิจนี้ล้มเหลวแล้วใช่ไหม? หรือเราควรจะอยู่กินข้าวด้วยกันต่อดี เรายินดีต้อนรับนะ”

รอนเอื้อมมือไปดึงมิสวาเลนไทน์ขึ้นมาแล้วลากเธอไปนั่งที๋โต๊ะ

“นาย นายต้องการอะไร?” มิสวาเลนไทน์เห็นแบบนี้ก็รู้สึกโกรธหน่อย ๆแต่ก็ไม่มีทางขัดขืนอีกฝ่ายได้เลย

รอนยกมือเรียกเจ้าของร้านที่หลบอยู่หลังบาร์ “เจ้าของร้าน สั่งอาหารเพิ่ม วางใจได้ เราจะชดใช้ค่าเสียหายให้”

“ได้ ๆ ตกลง!”

เมื่อเจ้าของร้านได้ยินก็รีบวิ่งกลับไปที่ห้องครัวทันที

เมื่อนามิเห็นการกระทำของรอน เธอก็อดกัดฟันไม่ได้ “ผู้ชายคนนี้เห็นคนสวยไม่ได้ เป็นต้องการดึงขึ้นเรือทุกคน น่าขายหน้าจริง ๆ!”

วีวีมองดูรอนเอาชนะมิสเตอร์ไฟว์และมิสวาเลนไทน์ เธอถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกแล้วนั่งลงร่วมโต๊ะกับคายะ คนอื่น ๆก็กินอาหารต่อไปตามปกติ

ดานนอกโรงแรม มิสเตอร์ไฟว์ที่ลุกขึ้นมาจากซากปรักหักพังของบ้านเรือน ได้เปิดประตูโรงแรมเข้าไป ด้านบนหัวเขามีนกที่รูปร่างประหลาดบินลงมา

มิสเตอร์ไฟว์มองไปที่ทั้งสองแล้วบอกข่าวที่เกิดขึ้น “กลับไปบอกบอสเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่!”

อีแร้งกับตัวนากพยักหน้าอย่างรีบร้อน แล้วพวกมันก็รีบบินขึ้นไปบนฟ้าโดยไม่หันกลับมามอง (ใครรู้ชื่อตัวนากกับอีแร้งบ้างครับ ที่มันส่งข่าวไปให้คร็อกโคไดล์ตอนอยู่วีสกี้พีคอ่ะ)

“กลับมาแล้วเหรอ?” รอนขมวดคิ้วแล้วมองไปที่ชายซึ่งอยู่หน้าประตู “นายอยากจะตายจริง ๆเหรอ คิดว่าฉันไม่กล้าฆ่านายจริงสิ?”

“ฉันจะไปแล้ว แต่ก่อนไปฉันมีเรื่องจะเตือนนายเอาไว้ อย่าทำร้ายมิสวาเลนไทร์ บอสขององค์กรเราแข็งแกร่งมาก แม้ว่านายจะเป็นโจรสลัดที่ค่าหัวห้าร้ายล้านก็ตาม แต่นายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของบอสเราแน่นอน” มิสเตอร์ไฟว์พูดด้วยเสียงดังลั่น

ในความคิดของเขา คร็อกโคไดล์เป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุด เขาไม่เชื่อว่ารอนจะสู้คร็อกโคไดล์ได้

“วางใจได้ ฉันไม่เคยฆ่าผู้หญิง” รอนมองมิสเตอร์ไฟว์ด้วยสายตาดูถูก “แต่ถ้านายไม่กลิ้งกลับไป ฉันจะเริ่มฆ่าคนจริง ๆแล้ว”

“ได้ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ” มิสเตอร์ไฟว์เห็นแววตาสังหารจากดวงตาของรอน มันทำให้เขาตกใจและขาอ่อนแรงทันที จากนั้นเขาก็กัดฟันวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็วจนรอนไม่ทันตั้งตัว

“เฮ้ย... เดี๋ยวก่อน!”

“ห๊ะ!” มิสเตอร์ไฟว์หยุดชะงักแล้วหันมาตามต้นเสียง เขาอยากจะวิ่งหนีไปทั้ง ๆอย่างนั้นไม่อย่างนั้นรอนจะฆ่าเขาอย่างแน่นอน

“คาบข่าวไปบอกคร็อกโคไดล์ด้วยนะ ฉันจะไปหามันอย่างแน่นอน” รอนพูดอย่างเย็นชา “ฉันตัดสินใจเรื่องช่วยเจ้าหญิงวีวีแล้ว ให้เขาล้างคอรอไว้ได้เลย!”