บทที่ 375-376
บทที่ 375 รอใครสักคนออกมาหา “เอาล่ะ ทำงานต่อกันเถอะ” หลังจากสวี่จิ้งชูดึงผ้าม่านปิดหน้าต่างเสร็จ เธอก็รู้สึกว่ามือของตัวเองสั่นเทาเล็กน้อย และน้ำเสียงผิดปกติไป เธอจึงรีบกลับมานั่งที่เดิมแล้วทำงานต่อไป พยายามเก็บงำอารมณ์แปรปรวนนี้ไว้ ผู้ช่วยทุกคนต่างมองหน้ากัน หัวหน้าทำอะไรน่ะ? ฉันรู้สึกเหมือนว่าหัวห...
