บทที่ 339-340

บทที่ 339

จะเป็นอะไรไหม

จ้าวหรูอี้กระตุกมุมปากเล็กน้อย ก่อนแสร้งทำเป็นยิ้มยินดี เธอคาดไม่ถึงว่าฝางเสวี่ยหลานรับรู้เรื่องของถังซือซือแล้ว นอกจากนี้ดูเหมือนว่าถังซือซือจะเป็นที่ยอมรับจาก                      ฝางเสวี่ยหลานอีกด้วย

เมื่อจ้าวหรูอี้ครุ่นคิดถึงเรื่องนี้ เธอรู้สึกขุ่นเคืองขึ้นมาในใจทันที แต่ตอนนี้เธอคงทำได้แค่แสร้งทำเป็นยินดีในความรักของเซียวเฉินเยวียน

หลังจากนั้นเธอกลอกตาโดยไม่รู้ตัว ก่อนพูดขึ้นว่า

“คุณยายคะ หนูดีใจกับเฉินเยวียนด้วยจริง ๆ ไม่คิดเลยว่าผู้ชายขี้เย็นชาจะมีแฟนกับเขาได้ด้วย แต่เรื่องนี้ก็ทำให้หนูนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ล่าสุดคุณพ่อของหนูเพิ่งได้พบกับหมอดูคนหนึ่ง ดูเหมือนว่าเขาจะพยากรณ์แม่นมากด้วยค่ะ!

ตอนแรกหนูก็ไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ แต่พอได้นั่งฟังเขาพยากรณ์ หนูก็ได้รับรู้ว่าทุกอย่างมันจริงมาก! ถึงหนูจะเป็นเจ้าของบริษัทและร่ำรวยยังต้องเชื่อคำพยากรณ์นี้เลยนะคะ เขามีพรสวรรค์และมีเชิงปฏิบัติที่ดี ซึ่งไม่ใช่เรื่องแหกตาอย่างแน่นอนค่ะ!

ต่อมาเขาบอกหนูว่ามีบางสิ่งที่ต้องระวังเป็นพิเศษในปีนี้ เพื่อหลีกเลี่ยงความเสี่ยงในการทำธุรกิจ รวมถึงเรื่องการดำเนินชีวิตในแต่ละวันด้วยค่ะ พอนึกถึงเรื่องนี้หนูเลยอยากให้คุณยายได้รับคำแนะนำดี ๆ เหมือนกัน งั้นหนูนัดหมอดูมาพยากรณ์ให้เซียวเฉินเยวียนและพี่สะใภ้ด้วยดีไหมคะ?”

เมื่อจ้าวหรูอี้พูดจบ เธอเริ่มสังเกตการแสดงออกของ     ฝางเสวี่ยหลานอยู่สักพัก

ไม่นานฝางเสวี่ยหลานตอบว่า “อืม?” เห็นได้ชัดว่าเธอมีความสนใจเล็กน้อย

เดิมทีจ้าวหรูอี้รู้อยู่แล้วว่าฝางเสวี่ยหลานเป็นคนเชื่อใน ฮวงจุ้ยมาก ๆ ซึ่งบริษัทตระกูลเซียวก็ได้รับคำแนะนำจากหมอดูชื่อดังมากมาย จึงทำให้เธอนำพาตระกูลนี้เติบโตมาอย่างราบรื่น

เพราะการป้ายยาเรื่องหมอดูนั้นถือว่าเป็นแผนที่ดีมาก เนื่องจากลูกชายของฝางเสวี่ยหลานและลูกสะใภ้คนก่อนเสียชีวิตอย่างกะทันหัน จึงทำให้เธอทุ่มเทในการดูแลความปลอดภัยของเซียวเฉินเยวียนมาโดยตลอด ดังนั้นจ้าวหรูอี้จึงคิดแผนให้เฉียวซิวมาเป็นตัวกลางเพื่อให้เธอบรรลุเป้าหมายของตัวเอง

“คุณยายคะ ไม่เสียหายหรอกค่ะที่จะลองดู บางทีอาจจะช่วยให้เฉินเยวียนหลีกเลี่ยงความเสี่ยงได้จริง ๆ” เมื่อเห็นว่า      ฝางเสวี่ยหลานยังคงลังเล จ้าวหรูอี้จึงพูดเสริมต่อไปเรื่อย ๆ

ผ่านไปสักพักฝางเสวี่ยพยักหน้าแล้วตอบกลับว่า “เอาล่ะ งั้นหนูจัดการเลย”

สายตาของจ้าวหรูอี้เปล่งประกายในทันที เธอพยักหน้าด้วยความพอใจก่อนพูดขึ้นว่า

“ได้เลยค่ะ งั้นคุณยายคะ หนูขอตัวออกไปโทรนัดหมายกับคุณเฉียวซิวก่อนนะคะ”

หลังจากจ้าวหรูอี้พูดจบ เธอเดินออกไปหลบในสวนดอกไม้ข้างนอกแล้วโทรศัพท์

ปลายสายตอบรับในทันที

“ไงเฉียวซิว? งานของคุณมาถึงแล้ว อีกสักพักคนขับรถจะไปรับคุณที่สะพานลอย อย่าลืมใส่เสื้อผ้าที่ซื้อมาให้ด้วยล่ะ ทำตามทุกอย่างที่คุยกันไว้เมื่อคืนก่อน… และจำเอาไว้ให้ดี หลังจบงานนี้ คุณจะได้รับค่าเหนื่อยหนึ่งแสนหยวนแน่นอน...”

เฉียวซิวพยักหน้าก่อนตอบกลับด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นว่า

“ดี! ดีเลย! คุณจ้าวครับ! ไม่ต้องห่วง! ผมทำสำเร็จแน่นอน! เรื่องแค่นี้! เรื่องแค่นี้เอง!”

หนึ่งแสนหยวน!

เฉียวซิวกำโทรศัพท์ไว้แน่น หัวใจของเขาแทบจะหยุดเต้น ตอนนี้เขาไม่สามารถห้ามความตื่นเต้นนี้ไว้ได้เลย

เดิมทีเขาทำอาชีพนี้มาหลายปีแล้ว และจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าล่าสุดหาเงินได้สูงสุดกี่หยวน? แต่งานเล็กน้อยเท่านี้กลับให้ค่าตอบแทนสูงจนเขาสบายไปได้ทั้งชาติ!

ครั้งนี้เป็นโชคดีของฉันจริง ๆ

หลังจากวางสาย เฉียวซิวรีบเก็บข้าวของทั้งหมด ก่อนแต่งตัวแล้วไปรอคนมารับ

คฤหาสน์ซินหยวน

“ที่รักคะ พรุ่งนี้ฉันต้องไปทะเลทรายเพื่อถ่ายทำฉากนอกสถานที่” ถังซือซือพูดกับเซียวเฉินเยวียนด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

เพราะเธอรู้ว่าคงอีกนานที่จะไม่ได้เจอกัน และเธอคงทนไม่ไหวแน่ถ้าต้องห่างจากอ้อมกอดอันอบอุ่นของเขา

เซียวเฉินเยวียนมองหน้าเธอสักพักใหญ่ ก่อนเอ่ยปากถามพร้อมกับแสดงแววตาเป็นห่วง

“นานแค่ไหนล่ะ?”

“ก็ประมาณหนึ่งเดือน” ถังซือซือลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนตอบกลับอย่างเศร้าหมอง

“ถ้าไม่ถ่ายจะเป็นอะไรไหม?” เซียวเฉินหยวนถามกลับมาในทันที

หืม? อะไรนะ?

คุณชายปีศาจจะบอกให้เราเลิกแสดงเหรอ?

บทที่ 340

ยังคงเอาใจใส่

ไม่ๆๆ ทำงั้นไม่ได้นะ เงินตั้งห้าล้าน! แถมเดือนนี้เราตั้งใจทำงานมาก ๆ ด้วย อีกไม่นานจะได้เงินแล้ว จะบอกให้ฉันเลิกแสดงจริง ๆ เหรอ? นรกชัด ๆ! ทั้งกองถ่ายและแฟนคลับต้องสาปส่งฉันไปอีกหลายปีแน่

“คือว่า ที่รักคะ ฉันต้องไปแล้ว แค่เดือนเดียวเอง ไม่นานหรอก!”

หลังจากถังซือซือยื่นคำขาดและแสดงสีหน้ามั่นใจว่ายังไงก็จะไปให้ได้ อีกฝ่ายจึงตอบกลับด้วยน้ำเสียงและสีหน้าเย็นชาในทันที

“คุณกังวลเรื่องค่าเสียหายงั้นเหรอ? เดี๋ยวผมเขียนเช็คให้คุณเอง”

“ไม่ๆๆ! ฉันไม่ต้องการให้คุณทำแบบนั้น ที่รักคะ ฉันแค่ต้องการเงินอีกห้าล้านจากงานนี้” ถังซือซือตัดสินใจบอกความจริง พูดขนาดนี้แล้วเขาจะเข้าใจไหมนะ?

เซียวเฉินเยวียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “กู่ชวน มาหาผมหน่อย”

กู่ชวนรีบเดินเข้ามาแล้วถามขึ้นมาทันทีว่า “คุณผู้ชาย ต้องการอะไรเหรอครับ?”

“ติดต่อกองถ่ายนั่นซะ แล้วไปทำเรื่องจ่ายค่าเสียหาย จากนั้นโอนเงินให้ซือซือห้าล้าน”

“รับทราบครับ”

กู่ชวนไม่พูดอะไรต่อ ก่อนหมุนตัวไปนั่งเตรียมเช็ค

หา?

อะไรเนี่ย?

ไม่เห็นเป็นอย่างที่คิดเอาไว้เลยจะบ้าตาย!

“ที่รักคะ ฉันจะขอเงินคุณไปตลอดได้ยังไง?”

ถังซือซือพยายามอย่างเต็มที่เพื่อหยุดเขา

“ฉันแค่อยากหาเงินใช้เองก็เท่านั้น การได้ซื้อของด้วยเงินของตัวเองมันน่าดีใจจะตาย”

เสื้อผ้าที่ซื้อด้วยเงินของตัวเองนั้นมีความภูมิใจที่สุด อาหารที่ซื้อด้วยเงินของตัวเองนั้นก็น่าภูมิใจที่สุดเช่นกัน ลึก ๆ แล้วถังซือซือเชื่อว่าเซียวเฉินเยวียนจะต้องเข้าใจความหมายนี้

เซียวเฉินเยวียนพยักหน้า

“ถ้าอย่างนั้น คุณไปเป็นเด็กฝึกงานในบริษัทของผมก็ได้ เท่านี้คุณก็หาเงินได้ด้วยตัวเองเหมือนกัน”

ห้า... ห้าล้านเนี่ยนะเงินเดือนเด็กฝึกงาน? จะทำตัวรวยไม่สนใจใครไปถึงไหนกัน

ถังซือซือโบกมือซ้ำแล้วซ้ำอีก

“ที่รักคะ ฉันเข้าใจ ว่าคุณไม่เดือดร้อนเรื่องเงิน แต่ที่รักคะ ฉันคงมีความสุขเพราะเงินของคุณไปตลอดไม่ได้หรอก เราเป็นครอบครัวเดียวกันไม่ใช่เหรอคะ? งั้นเราก็ต้องช่วยกันทำงานหาเงินเข้าบัญชีกลางสิ เพราะอย่างนี้ฉันถึงต้องไปทำงาน!”

เหนื่อยใจจัง คุณชายปีศาจจะเข้าใจได้รึยังนะ?

เซียวเฉินเยวียนมองถังซือซืออยู่พักหนึ่ง ในใจเขาค่อนข้างรู้สึกพอใจกับสิ่งที่เธอพูดว่า “เราเป็นครอบครัวเดียวกัน” ดังนั้นเขาจึงเรียกกู่ชวนอีกครั้ง

“กู่ชวน มาที่นี่แล้วจดรายการสิ่งของให้ที”

“ครับท่าน”

“คุณต้องเตรียมอะไรให้พร้อมสำหรับการเดินทางและความเป็นอยู่ ออกกองที่ทะเลทรายทั้งทีคงต้องเตรียมตัวดีหน่อย อย่าลืมจดให้ครบตามที่ซือซือต้องการด้วยล่ะกู่ชวน”

“ครับท่าน ผมจัดการเอง ไม่ต้องเป็นห่วงครับ”

กู่ชวนตอบรับแล้วหันหลังกลับ

ถังซือซือกะพริบตารัว ๆ ดูเหมือนว่าการพัฒนานี้เกินความคาดหมายของเธอไปมากทีเดียว

เธอรีบเดินเข้าไปแล้วก้มลงจูบแก้มเซียวเฉินเยวียน

“ที่รักใจดีที่สุดเลย”

“อืม” เซียวเฉินเยวียนตอบกลับอย่างเรียบเฉย

ความสามารถในการจัดหาซื้อของต่างๆ ของกู่ชวนนั้นดีมาก แค่ภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง เขาก็สามารถหาซื้อของทุกอย่างได้ครบถ้วน

“นี่คือเสื้อผ้าสำหรับใส่กลางแจ้งที่มีสีโทนอ่อนครับ ซึ่งเหมาะมาก ๆ ถ้าต้องอยู่ท่ามกลางแสงแดดในทะเลทรายนาน ๆ ดังนั้นเสื้อผ้าพวกนี้ต้องเป็นสีโทนอ่อนจะดีที่สุด

ส่วนรองเท้าต้องเป็นรองเท้าสำหรับใส่เดินบนทะเลทรายโดยเฉพาะครับ ซึ่งรองเท้านี้จะมีส้นที่หนาเพื่อเดินบนทรายได้สะดวก แล้วก็ ที่รองเท้ามีตัวหุ้มข้อกันทรายเข้าด้วยครับ นอกจากนี้ก็มีผ้าโพกหัวกันแดด...”

กู่ชวนแนะนำกองสิ่งของบนพื้นทีละรายการ และบรรยายวิธีใช้อย่างละเอียด ถังซือซือตกตะลึงทันทีเมื่อได้ฟัง

นี่... นี่ต้องทำขนาดนี้เลยเหรอ?

“ที่รักคะ ฉันเพิ่งได้ข่าวเมื่อเดือนที่แล้วว่าฤดูหนาวเพิ่งจะผ่านไปได้ไม่นาน แดดที่นั่นคงไม่แรงมากหรอก ใช่ไหมคะ?”

ถังซือซือพยายามหาเหตุผลเล็กน้อย เพราะถ้าต้องแบกสิ่งของมากมายพวกนี้ไปด้วยตัวคนเดียวคงเหนื่อยมากแน่ ๆ

“ซือซือ ผมจะส่งคนตามไปดูแลสองถึงสามคน ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องของพวกนี้หรอก”

เซียวเฉินเยวียนดูเหมือนจะรู้ว่าเธอกำลังกังวลเรื่องอะไรอยู่ จึงพูดเสริมขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

ถังซือซือพยักหน้าในทันที ตามที่คาดไว้เลย คุณชายปีศาจยังเอาใจใส่ฉันเหมือนเดิม!

ดีนะที่บอกไปตามตรงว่าไปทำงาน ถ้าไม่บอกไปตามความจริง คงได้ยกโขยงตามฉันไปอย่างกับขบวนจักรพรรดิจีนสมัยโบราณแน่ ๆ...