สวี่จิ้งชูอยู่ที่ไหน? และฉันกลับมาที่นี่ได้ยังไง? แล้วคุณชายปีศาจล่ะ? ตื่นก่อนแล้วเหรอ? ทำไมฉันถึงเจ็บไปทั้งตัวแบบนี้? หัวก็ปวดอีก แถมมือของฉันยังฟกช้ำไปหมดเลย

เมื่อคืน... เกิดอะไรขึ้นบ้างเนี่ย...

โมโหตัวเองจริง ๆ พอดื่มหนักก็เป็นแบบเดิมซะงั้น นี่ฉันจะต้องพลาดเรื่องสำคัญไปอีกกี่ครั้ง

ถังซือซือโกรธมากจนตำหนิตัวเอง ยัยโง่ ยัยโง่ ยัยโง่!

เธอส่ายหน้า ก่อนถอนหายใจ แล้วลุกขึ้นเดินกลับไปที่ห้องนอนเดิมเพื่ออาบน้ำและแต่งตัว

ที่ห้องทานอาหารข้างล่าง เซียวเฉินเยวียนเหลือบมองนาฬิกาบนข้อมือ ตอนนี้ก็สายมากแล้ว แต่หญิงสาวยังไม่ตื่น ต่อมาขณะที่เขากำลังสั่งให้แม่บ้านซ่งไปตามถังซือซือ ทันใดนั้นเขาก็เห็นถังซือซือสวมชุดสีขาวเดินเข้ามาด้วยความเขินอายพอดี

ถังซือซือก้มหน้าลงเล็กน้อย แต่ก็อดเงยหน้าขึ้นมามองเซียวเฉินเยวียนไม่ได้

“ตื่นแล้วเหรอ? รีบมาทานมื้อเช้าเร็วสิ”

เซียวเฉินเยวียนรู้สึกไม่เป็นตัวเองอยู่บ้างเมื่อเห็นหน้าตาเคอะเขินของเธอ เขาตัดสินใจไม่ถามถึงรายละเอียดของเรื่องเมื่อคืน เพราะรู้ว่าเธออาจเมาจนจำไม่ได้ และตอนนี้เธอน่าจะมีเรื่องอื่นต้องถามมากกว่า

ไม่นาน ถังซือซือเหมือนสังเกตเห็นบางอย่างที่ผิดปกติ ก่อนเดินเข้าไปใกล้ ๆ แล้วยกแขนขึ้น

เธอเหยียดนิ้วชี้ออกไปที่มุมปากของเซียวเฉินเยวียนซึ่งเป็นรอยแดงอ่อน ๆ ที่ดูไม่ดีเท่าไหร่ ก่อนถามขึ้นว่า

“เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น? คุณถูกอะไรกัดมาเหรอ?”

ใช่แน่ ๆ ต้องมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับคุณชายปีศาจเมื่อคืน แต่รอยนั่นแดงแค่นิดเดียวเองนะ

กรี๊ดๆๆ คนทำก็มีแต่ฉันน่ะสิ! จะโกหกว่าเป็นแมวเหรอ? หรือบอกว่าละเมอปัดแขนไปโดน?

คราวซวยฉันแล้ว! ระวังมาตั้งนาน ดันทำเขาเจ็บตัวเฉยเลย!

เซียวเฉินเยวียน “...”

ใจจริงเขาก็ต้องการบอกความจริงอยู่เหมือนกัน

เอาไงดี?

แต่สีหน้าเหมือนเธอจะจำอะไรไม่ได้แฮะ... เธอคงจำไม่ได้จริง ๆ แหละ ถึงไม่พูดออกมาตรง ๆ...

เป็นความผิดพลาดจริง ๆ

ฉันเองก็ไม่เคยรักใครมาก่อน ประสบการณ์ครั้งแรกคงทำแย่ไปหน่อย...

“ตกลงเกิดอะไรขึ้นล่ะ?” ถังซือซือเห็นว่าเซียวเฉินเยวียนเงียบไป จึงถามอีกครั้ง

“เมื่อคืนผมโดนคุณกัดน่ะ” เซียวเฉินเยวียนพูดอย่างใจเย็น ราวกับกำลังพูดถึงเรื่องเล็กน้อย

ถังซือซือ “...”

ให้ตายเถอะ เป็นฉันจริง ๆ ด้วยที่ทำแบบนั้น เป็นบ้าอะไรเนี่ยถึงไปกัดเขา

ฮือ น่าอายจัง

เธอยกมือขึ้นมาปิดหน้าของตัวเองโดยไม่ได้ตั้งใจ แล้วนั่งลงอย่างเงียบ ๆ

หวังว่าเรื่องที่เกิดขึ้นคงมีเท่านี้นะ แต่ทำไมฉันถึงจำอะไรไม่ได้เลย?

สภาพฉันเมื่อคืนต้องเหมือนหมาบ้าแน่ ๆ!

โดนแอลกอฮอล์ทำพิษซะได้!

จบแล้ว ทุกอย่างจบเห่แล้ว

เสียงบางอย่างกระแทกโต๊ะ “ปัง” หนึ่งครั้ง

มือของแม่บ้านซ่งอ่อนระทวยทันที จนทำชามในมือตกหลังจากได้ยิน เธอจึงรีบเก็บชามและยืนนิ่งเป็นรูปปั้น

แม่บ้านซ่งก้มหน้าลงแล้วเดินออกไปอย่างเงียบ ๆ ด้วยสีหน้าเรียบเฉยราวกับ ‘ไม่มีอะไรเกิดขึ้น’

ใจไม่ดีเลยฉัน

ถังซือซือแอบเงยหน้าขึ้นมองเซียวเฉินเยวียนก่อนถามต่อว่า...

“เจ็บไหม?”

เพราะความจริงแล้ว เธอไม่ตั้งใจให้เกิดเรื่องแบบนี้!

จู่ ๆ เซียวเฉินเยวียนแสดงแววตาเปล่งประกายก่อนยิ้มมุมปาก แล้วส่ายหน้าเบา ๆ หลังจากนั้นเขาเอื้อมไปหยิบไข่ต้มแล้ววางลงบนจานข้าวของเธอ

“ทานก่อนสิ”

“อา”

ปรากฏว่าสีหน้าของเขาไม่ได้เป็นอย่างที่คิด แต่กลับยิ้มแย้มแจ่มใสออกมา ถังซือซือเห็นแบบนั้นก็โล่งใจขึ้นมาก

ไม่นานเธอก็กลับมาอารมณ์ดีอีกครั้ง แล้วเพลิดเพลินกับมื้อเช้าอย่างมีความสุข

ไม่กี่วันต่อมา องค์กรการกุศลขนาดใหญ่ได้จัดงานเลี้ยงการกุศล และเชิญดาราชื่อดังของวงการมากมายมาร่วมงานด้วย

แม้ว่าถังซือซือจะเป็นที่โด่งดังแล้ว แต่เธอยังไม่มีผลงานเต็มตัวออกมาสู่ตลาดสื่อภาพยนตร์ เท่ากับว่าเธอยังมีสถานะเป็นดาราหน้าใหม่ จึงเป็นธรรมดาที่เธอไม่ได้รับเชิญให้เข้าร่วมงานการกุศลในครั้งนี้

บทที่ 310

ไม่ใช่พวกสุภาพสตรี

ในตอนเย็นของวันเดียวกัน ท่ามกลางบรรยากาศหรูหรา ประดับประดาไปด้วยไฟระยิบระยับในงานการกุศล

ภายในงานล้วนเต็มไปด้วยคนมีชื่อเสียงมากมาย เหล่าดาราชายและหญิงต่างสวมชุดราตรีราคาแพงและเครื่องประดับหรูหรา ขณะนี้คนในงานส่วนใหญ่ต่างให้ความสนใจไปที่หญิงสาวในชุดราตรีที่สง่างามกว่าใคร พร้อมทั้งเสน่ห์อันแพรวพราว

หมินฮวาจือกำลังถือแก้วไวน์แดงแล้วเขย่าวนไปวนมา ช้า ๆ อยู่กลางวงล้อมนักแสดงคนอื่น ๆ ที่ไม่โด่งดังเท่าเธอ เห็นได้ชัดว่าบางคนนั้นต้องการตีสนิทเธอเพื่อเพิ่มชื่อเสียงของตัวเอง

ขณะเดียวกันถังซือซือเดินเข้ามาในงาน ซึ่งการประมูลกำลังจะเริ่มขึ้นพอดี

ทุกคนทยอยเดินมานั่งที่นั่งของตัวเอง ในขณะที่พิธีกรกำลังกล่าวต้อนรับ

คืนนี้เธอสวมชุดเดรสผ้าโปร่งสีขาวบาง ขับเน้นให้เห็นสัดส่วนที่ผอมเพรียวได้รูปอย่างชัดเจน ซึ่งดูสง่างามชวนมองเอามาก ๆ

ไม่ว่าจะมองด้านหน้าหรือด้านหลัง เสน่ห์ของเธอเป็นที่ตราตรึงจริง ๆ ทำให้คนส่วนใหญ่ต่างมองตาค้างอย่างเหลือเชื่อ

หลังจากเธอปรากฏตัว จึงดึงดูดความสนใจจากผู้คนนับไม่ถ้วนอยู่พักใหญ่

“ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน? ใช่นางเอกคนที่สองของเรื่อง ‘Dust Smoke’ ที่เพิ่งเป็นกระแสโด่งดังไปทั่วทุกสื่อรึเปล่า?” ดาราชายคนหนึ่งกระซิบกับเพื่อนดาราชายอีกคนที่อยู่ข้าง ๆ

“ใช่เธอจริง ๆ ด้วย! พระเจ้า ตัวจริงสวยกว่าในวิดีโอเป็นหมื่นเท่า!” ดาราชายอีกคนชื่นชมด้วยสีหน้าประหลาดใจ

ดาราสาวหลายคนที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ถังซือซือ เกิดความรู้สึกวิกฤตเล็กน้อย

เดิมทีในวงการบันเทิงล้วนมีดาราสาวหน้าตาดีมากมาย แต่การปรากฏตัวของถังซือซือ ทำให้พวกเธอรู้สึกว่าตัวเองด้อยกว่าในทันที!

ไม่ว่าตรงไหนของใบหน้าก็ดูสวยงามอย่างไร้ที่ติ แม้จะแต่งหน้ามาบ้าง แต่ความจริงแล้วเครื่องสำอางเหล่านั้นไม่ได้จำเป็นเลย เพราะหน้าสดของเธอสวยอยู่แล้ว ขนาดดาราสาวรุ่นพี่ที่ผ่านการแต่งหน้ามามากมายจนเชี่ยวชาญก็ยังเทียบไม่ติด

วันนี้ดาราสาวหลายคนแต่งหน้ากันมาอย่างหนาเตอะ เพื่อปกปิดความเหนื่อยล้าหรือริ้วรอยบนใบหน้าเมื่อเจอผู้คนในงานเข้าสังคมแบบนี้ ดังนั้นการปรากฏตัวของถังซือซือจึงทำให้เกิดการเปรียบเทียบขึ้นมาในวงกว้าง

เหล่าดาราสาวต่างซุบซิบกันอย่างเงียบ ๆ ว่าทำไม ถังซือซือถึงปรากฏตัวในงานนี้?

เพราะการมาของถังซือซือ ได้สร้างความไม่พอใจให้ดาราสาวหลายคน

ขณะเดียวกัน ซ่งเนี่ยนหยานในชุดราตรีสีฟ้าอ่อน เมื่อเห็นถังซือซือเข้ามาในงาน เธอก็ยิ้มอย่างเย้ยหยันแล้วหันไปนินทากับเพื่อนดาราสาวด้วยกัน

“บังเอิญพบคนขวางโลกซะแล้วสิ ไม่ยักจะรู้ว่ายัยนั่นถูกเชิญมาด้วย? น่าสงสัยจริง ๆ ว่าทำไมยัยนั่นถึงถูกรับเชิญเข้างาน?”

“ใช่แล้ว ไม่ใช่ว่าการถ่ายทำภาพยนตร์เรื่อง ‘Dust Smoke’ ยังไม่เสร็จหรอกเหรอ? ทำไมถึงกล้าเสนอหน้ามาในงานนี้?” ดาราสาวข้าง ๆ เธอพูดขึ้นมาด้วยความสงสัย

“คงมีนักลงทุนสักคนหนึ่งที่เป็นเจ้าของงานเชิญมาก็ได้? ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ฉันชินแล้วล่ะ คนพวกนี้ชอบเชิญแต่คนที่ตัวเองถูกใจ”

ดาราสาวอีกคนพูดขึ้นพร้อมกับแสดงสีหน้าเฉย ๆ ไม่แปลกใจอะไร

ทันทีที่เหตุผลนี้ออกมา หลายคนรู้สึกว่ามันสมเหตุสมผล

เพราะยังมีอีกหลายคนที่คิดว่าถังซือซือมีคนสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง ถึงได้รับบทนี้มา แถมตอนนี้เธอบังเอิญสร้างมาตรฐานใหม่ของการออดิชั่นที่ยากกว่าเดิมโดยไม่รู้ตัว

อย่างไรก็ตาม เรื่องจิกกัดภายในวงการบันเทิงนั้นเกิดขึ้นได้เสมออย่างไม่คาดคิด

ซ่งเนี่ยนหยานยังคงดูไม่สบายใจเหมือนเดิม เพราะก่อนหน้านี้เธอเพิ่งโดนถังซือซือตำหนิอ้อม ๆ ในกองถ่ายเมื่อไม่กี่วันก่อน

แอบรวมหัวกับสวี่จิ้งชูแล้วมาด่าฉันว่า ‘หมาบ้า’ งั้นเหรอ? ชิ ฉันไม่ใช่พวกสุภาพสตรีที่ยอมใครง่าย ๆ หรอกนะ! ใครที่อยู่ฝั่งเดียวกับสวี่จิ้งชู คือศัตรูของฉันทั้งหมด!

เมื่อครุ่นคิดถึงเรื่องนี้ ซ่งเนี่ยนหยานรีบเดินไปยังที่นั่งโซนการประมูล

หลังจากนั้นถังซือซือเดินไปนั่งลงในตำแหน่งที่เห็นได้ชัดเจนมากตรงแถวแรก พร้อมกับที่นั่งข้างซ้ายและขวาที่ยังว่างอยู่

ซ่งเนี่ยนหยานรู้สึกไม่พอใจมากขึ้นไปอีก ยัยบ้านั่นนั่งอยู่ในแถวแรกหรอกเหรอ? เพิ่งดังไม่เท่าไหร่เอง ขนาดฉันยังต้องนั่งอยู่ตรงแถวที่ห้า!

ตอนแรกเธอต้องการยกระดับตัวเองโดยการนั่งในโซนแถวแรก ๆ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นอย่างนั้นซะแล้ว

หลังจากเห็นคนที่ไม่เหมาะสมเท่าตัวเองเดินไปนั่งตรงแถวแรกด้วยท่าทีสบาย ๆ เธอจึงตัดสินใจจะไปนั่งอยู่ข้าง ๆ

ดังนั้นซ่งเนี่ยนหยานเดินไปยังแถวแรกอย่างหน้าตาเฉย ก่อนนั่งลงตรงที่นั่งข้างถังซือซือด้วยท่าทีเย้ยหยัน