บทที่ 17-18

บทที่ 17

ขุ่นเคือง

 

ในตอนนี้ พันหม่าลี่คาดไม่ถึงว่าจะตกเป็นฝ่ายที่ทำลายภาพลักษณ์ของตัวเองลง ทั้งยังต้องเจอกับปัญหาใหญ่ตามมา... ด้วยเหตุนี้เฉินเมิ่งอวี่จะปล่อยให้โอกาสทองหลุดมือไปได้ยังไง?

เริ่นเฉียงพยายามจะเบี่ยงเบนข้อกล่าวหาเพื่อช่วย        พันหม่าลี่ แต่เมื่อเห็นกลุ่มนักศึกษาต่างมองมาที่พวกเธออย่างไม่พอใจ เธอจึงไม่กล้าพูดอะไรต่อ

พันหม่าลี่กำลังคิดหาคำแก้ตัวในใจว่า ‘หรือฉันต้องบอกว่ามันแอบวางแผนกับนังคางคกนั่น’ แต่อีกความคิดหนึ่งผุดแทรกขึ้นมาว่า ‘แต่เราเป็นคนพูดเองนี่ว่าจะไลฟ์สด’ ด้วยความที่เป็นคนพูดขึ้นมาเอง ทำให้เธอโกรธถังซือซือมาก คิดไปว่าถ้าไม่มี         ถังซือซือ เรื่องนี้คงไม่เกิดขึ้น

“ลุกขึ้นมายอมรับคำพูดตัวเองสิ!”

พันหม่าลี่ไม่สนใจ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา

ถังซือซือยืนอยู่ข้างหลังกลุ่มนักศึกษาโดยไม่พูดอะไร เธอสามารถคาดเดาได้ว่าพันหม่าลี่จะทำอะไรต่อ

“พี่คะ... ชะ... ช่วยมาที่นี่เร็ว ฉันโดนรังแก... ฮือๆๆ...”

พันหม่าลี่ที่เอาแต่พูดคำสกปรกอย่างบ้าคลั่งเมื่อสักครู่ ตอนนี้กลับกลายเป็นกระต่ายขาวตัวน้อยอ่อนแอในทันที เธอนั่งร้องไห้กับคนที่อยู่ปลายสาย แล้วพูดจาเหมือนกับว่าตัวเองโดนกลั่นแกล้ง

สีหน้าท่าทีของเธอเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วจนน่าทึ่งจริง ๆ

เฉินเมิ่งอวี่ยืนดูการเสแสร้งด้วยท่าทีเย็นชา

เมื่อทุกคนเห็นการเสแสร้งของพันหม่าลี่ พวกเขาจึงรู้ทันทีว่าการแสดงกำลังจะเริ่มต้นขึ้น

ผ่านไปไม่กี่นาที มีเด็กหนุ่มหน้าตาคล้ายชาวต่างชาติ สวมชุดสไตล์อังกฤษวิ่งฝ่ากลุ่มนักศึกษาเข้ามา

เมื่อเฉินเมิ่งอวี่เห็นผู้ชายคนนี้ เธอยืนนิ่งเงียบลงทันที

“พี่โฉวฮ่าว”

หลังจากทุกคนเห็นโฉวฮ่าวเข้ามา จึงคาดเดาได้ว่า       พันหม่าลี่คิดจะอะไร

เมื่อพันหม่าลี่เห็นโฉวฮ่าว ท่าทีของเธอเปลี่ยนเป็นเด็กผู้หญิงไร้เดียงสาในทันที ก่อนเธอจะรีบเข้าไปโอบกอดเขา แล้วร้องไห้พร้อมกับใช้น้ำเสียงที่ฟังดูน่าสงสาร

“พี่โฉวฮ่าว! พวกมันรังแกฉัน พวกมันต้องการให้ฉัน... ต้องการให้ฉัน... กินเครื่องใน…”

ก่อนพันหม่าลี่จะพูดจบ นักศึกษาทุกคนต่างขนลุกขนพองและขยะแขยงกับคำพูดของเธอ ก่อนจะพรั่งพรูคำดูถูกออกมาทีละคน

“บ้าเอ๊ย เธอมันนังงูพิษ! เลี้ยงไม่เชื่องจริง ๆ! ไร้ยางอายได้ขนาดนี้เลยเหรอ?! ถ้าอยากดูแลกันมากนักก็ไปหาที่ส่วนตัวสิโฉวฮ่าว!”

“ทำตัวเองให้ดูแย่ไม่พอ ยังจะเอาแฟนมารับผิดด้วยเหรอ? เธอคิดว่าเราไม่รู้รึไงว่าผู้ชายคนนี้เคยเป็นแฟนของ         เฉินเมิ่งอวี่มาก่อน? พวกเรารู้ว่าพวกเธอไม่ถูกกัน ที่เรียกโฉวฮ่าวมาเนี่ยต้องการให้พวกเราดูถูกเธอเพิ่มเหรอ?”

“โอ้ พระเจ้า พันหม่าลี่หนังหน้าหนากว่าที่ฉันคิดไว้เป็นบ้าเลย สมควรแล้วแหละที่ต้องกินเครื่องในสดน่ะ”

“ใช่ ถ้าเธอไม่หนังหน้าหนาพอ จะกล้าแย่งกล้าอ้อนวอนแฟนคนอื่นได้ยังไง?”

ตอนนี้มีนักศึกษาหลายคนรีบเปิดโทรศัพท์มือถือแล้วกดเล่นวิดีโอที่บันทึกไว้ในห้องเรียนคลาส 201 ในวันนั้น ทุกคนในเหตุการณ์ต่างนิ่งเงียบฟังเสียงจากวิดีโอด้วยกัน

“นี่ เฉินเมิ่งอวี่และเพื่อนร่วมคลาสหลายคนอยู่ที่นี่แล้ว พวกเราอยากรู้การเดิมพันอย่างจริงจังนี้ว่า ถ้านังคางคกถังซือซือสามารถสอบชิงทุนได้ พันหม่าลี่จะต้องไลฟ์สดกินเครื่องใน...”

“และห้ามหนีเด็ดขาด!”

หลังจากนั้นนักศึกษาทุกคนเริ่มพูดซ้ำประโยคสุดท้ายพร้อมกันว่า “ไลฟ์สดกินเครื่องในเลย” จนเสียงเริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ

ในวิดีโอ พันหม่าลี่ดูเป็นคนเย่อหยิ่ง ไม่มีมารยาท พูดจาอย่างไม่ละอาย แบบนี้เธอดูเหมือนโดนรังแกหรือถูกบีบบังคับตรงไหน?!

ตอนนี้หลายสายตากำลังจับจ้องมาที่พันหม่าลี่ แต่เธอยังคงเลือกที่จะปฏิเสธ แล้วทำหนังหน้าให้หนาเข้าไว้เหมือนเดิม!

เมื่อพันหม่าลี่ได้ยินคำดูถูกมากขึ้น สีหน้าเธอเริ่มซีดเผือดอีกครั้ง ไม่เคยคิดเลยว่าสิ่งที่เธอพูดจะบานปลายไปถึงขั้นที่เธอตกเป็นเป้าการวิพากษ์วิจารณ์ของสังคม

ตอนแรกเธอทำตัวเหมือนเจ๋งกว่าใคร แต่ตอนนี้กลับต้องเจ็บปวดเมื่อโดนกระแสสังคมตีกลับ!

ในขณะที่โฉวฮ่าวโอบกอดพันหม่าลี่ สีหน้าของเขาเริ่มบูดบึ้งจนน่าเกลียด

บทที่ 18

สังคมประณาม

 

ด้านหนึ่งเป็นอดีตแฟนสาวที่ถูกเขานอกใจ อีกด้านหนึ่งเป็นแฟนสาวคนปัจจุบันที่ถูกสังคมประณาม เพราะเสแสร้งทำตัวเหมือนโดนคนอื่นกลั่นแกล้ง ในสถานการณ์แบบนี้โฉวฮ่าวจะทำอย่างไร?

นักศึกษาทุกคนหันมาให้ความสนใจกับโฉวฮ่าว

“เฉินเมิ่งอวี่ เธอทำแบบนี้เพราะเราเลิกกันแล้วเธอรับไม่ได้เหรอ? เธอเลือกจะแก้แค้นหม่าลี่ทำไม? หม่าลี่เป็นผู้หญิงไร้เดียงสาคนหนึ่ง! เรื่องความรู้สึกมันไม่แน่นอนหรอก ไม่ใช่เรื่องผิดถ้าเราจะเลือกความรู้สึกที่มันดีกว่าเก่า ฉันกับหม่าลี่รักกันจริง ๆ เธอไม่ต้องมายุ่งกับพวกเราซะทีได้ไหม?”

เฉินเมิ่งอวี่คาดไม่ถึงว่าจะได้ยินอะไรแบบนี้จากโฉวฮ่าว ได้แต่แค่นยิ้มอย่างโกรธเคือง

“ฉันเนี่ยนะอยากแก้แค้น? โฉวฮ่าว นายก็ฉี่รดเธอเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของแล้วดูแลกันเองสิ อยากรู้จริง ๆ ว่านายเป็นผู้ชายแบบไหน? อย่างนายน่ะมีค่าพอให้ฉันแก้แค้นเหรอ? เสียดายเวลาตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย จนมาถึงตอนนี้ที่นายหลอกฉันมาตลอด! ฉันมันตาบอดเองที่ไปรักนาย แต่ขอบคุณละกันที่เลิกกับฉัน ขอให้พวกเธอมั่นคงในรักปลอมเปลือกแบบนี้ตลอดไป แต่ตอนนี้ฉันมีพยานมากมาย หม่าลี่จะโต้กลับฉันยังไงดีล่ะ? ถ้านายรักเธอจริงก็กินแทนเธอซะ!”

“คนหลอกลวง! พวกแกก็แค่ผู้หญิงไร้ยางอายกับผู้ชายตาบอด หลอกผู้หญิงแล้วทิ้งไปดื้อ ๆ เนี่ยนะ?”

“ในมุมมองของฉันนะ! ผู้ชายแบบนี้ต้องนิสัยแย่ขนาดไหนกัน? ทำกับคนรักเก่าไว้มากขนาดนั้น ยังไม่รู้ว่าตัวเองผิดอีก คนแบบนี้ไม่ควรได้เป็นประธานชมรมแบดมินตันด้วยซ้ำ! แล้วนี่ยังปกป้องแฟนสาวไร้ยางอายอีก!”

“เฉินเมิ่งอวี่พูดถูก ทิ้งผู้ชายแบบนี้ไว้เถอะ ปล่อยให้ไปรักกับผู้หญิงไร้ยางอายพรรค์นั้นแหละดีแล้ว! ในเมื่อออกตัวว่าเป็นรักแท้ปานจะกลืนกิน งั้นรีบกินแทนเธอซะสิ!”

แผนกวรรณกรรมมีผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย ผู้หญิงส่วนใหญ่เกลียดคนหลอกลวงมาก ๆ ในเวลานี้กลุ่มนักศึกษาผู้หญิงรู้สึกไม่พอใจมากขึ้น แล้วพูดประโยคซ้ำ ๆ พร้อมกันว่า

“กินเครื่องในแทนเธอ!”

“กินเครื่องในแทนเธอ!”

โฉวฮ่าวโกรธมากเมื่อเห็นกระแสสังคมตีกลับ เพราะนี่คือสิ่งที่เขาคาดไม่ถึงว่ามันจะเกิดขึ้น

เขาเริ่มกังวลว่าภาพลักษณ์ดี ๆ ที่เขาพยายามสร้างมาตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยจะเสียหายไปมากกว่านี้

เพื่อไม่ให้ถูกตราหน้าเพิ่ม เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพูดอย่างลำบากใจออกมา

“ฉันยอมแล้ว แต่หลังจากนี้อย่ามายุ่งกับเราและ         หม่าลี่อีก” ระหว่างที่เขาพูด ทุกคนต่างตั้งใจฟังทันทีเพราะกลัวว่าจะพลาดอะไรสำคัญไป

“เรื่องแบบนี้ในฐานะแฟน ฉันเต็มใจ... ทำแทนเธอ”

เมื่อเขาพูดถึงประโยคสุดท้าย มันเป็นเรื่องยากลำบากมากที่จะทำใจได้ลง

หลังจากนั้นมีเสียงฮือฮารอบ ๆ ตัวพวกเขา เหมือนว่าทุกคนยอมรับข้อเสนอนี้

เมื่อทุกคนมองไปที่ใบหน้าของโฉวฮ่าวและพันหม่าลี่ สีหน้าพวกเขาเปลี่ยนเป็นซีดเผือด ก่อนจะยืนดูทั้งคู่พากันประคองกันเดินฝ่ากลุ่มนักศึกษาไปอย่างรวดเร็ว

“ผู้ชายหลอกลวงกับผู้หญิงไร้ยางอาย! สมควรแล้ว!”

“มีคนโผล่มาทำให้เรื่องสนุกตลอดเลย”

เฉินเมิ่งอวี่แสดงสีหน้าเยาะเย้ย แต่ในใจกลับรู้สึกเศร้าหมอง

“อืม ไม่คิดเลยนะว่าคนที่รักกันมาหลายปีแบบนี้ จะยอมทิ้งคนเก่าเพื่อไปคนใหม่อย่างหน้าตาเฉย”

“แต่ทำไมเธอถึงดูไม่มีความสุขเลย ไม่พอใจกับตอนจบเหรอเมิ่งอวี่?”

ริมทะเลสาบฉิน

“เธอคิดอะไรอยู่ถึงพูดออกไปแบบนั้น? พูดออกไปได้ยังไง มีสมองรึเปล่า?”

โฉวฮ่าวรู้สึกโกรธจัด นี่ถือเป็นครั้งแรกที่เขาด่าทอ         พันหม่าลี่

“เดี๋ยวนะ! แม้แต่พี่เองก็ยังโทษฉัน! ใครจะไปคิดว่านังคางคกนั่นมันจะสอบได้ล่ะ? ฉันพูดก็เพราะรังเกียจมัน! แล้วตอนนี้พี่ก็ไม่ช่วยอะไรฉันได้เลย! ยังจะมาด่าฉันอีกว่าไม่มีสมอง!”

“ฉันก็ช่วยเธออยู่นี่ไง! ฉันช่วยเธออยู่! ช่วยให้เธอได้ไลฟ์สดนี่แหละ! คิดดูว่าฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเพราะต้องมาช่วยคนอย่างเธอ!”

“หน้าพี่มันสำคัญกว่าหน้าของฉันรึไง?! พี่เป็นแฟนฉันแล้วนะ เอาแต่บอกว่ารักฉัน แล้วตอนนี้ฉันต้องเจอปัญหาใหญ่ ถ้าพี่ไม่ช่วย ฉันจะหาใครที่ไหนมาช่วย?! ยังไงฉันก็เป็นผู้หญิงนะ!”