ตอนที่ 79 หนทางสู่ระดับ 7

ตอนที่ 79 หนทางสู่ระดับ 7

หลิน ยู ไม่ใช่คนโง่เขาเข้าใจความหมายที่ เหว่ย กัง ต้องการจะสื่อทันที

เขาไม่ได้พูดอะไรต่อ เพียงแค่พา เหว่ย กัง ผ่านประตูเมืองหวงซา มุ่งหน้าไปยังด้านนอกดินแดนของเขา

เหว่ย กัง ที่ทำคิดว่าจะเกลี้ยกล่อมหลิน ยู อย่างไรดี ต้องตกตะลึงกับภาพที่เขาเห็นอยู่ตรงหน้า

"ที่นี้มัน!!"

ดวงตาของเขาเบิกกว้างมองไปยังป่าเถาวัลย์ที่ครอบคลุมในระยะ 200 เมตร

นี้คือดินแดนของราชันระดับ 6 จริงๆงั้นเหรอ

มันจะใหญ่โตเกินไปแล้ว!

เหว่ย กัง ไม่อยากจะเชื่อว่านี้จะเป็นดินแดนของราชันระดับ 6 จริงๆ

สิ่งที่ทำให้เขาตกใจยิ่งกว่าคือเมื่อเดินผ่านป่าเถาวัลย์ด้านหน้าไป ร่างที่น่าสะพรึงกลัวก็ปรากฏแก่สายตาของเขา

ในขณะเดียวกัน ก็มีเสียง "หวืด" เงาดำหลายตัวลอยขึ้นไปบนอากาศ สิ่งที่เขาเห็นคือพวกมันบินวนอยู่เหนือต้นไม้ยักษ์

จำนวนทหารพืชในดินแดนนี้มันเกินกว่าที่เขาจินตนาการไปมากเลยทีเดียว

พวกมันแต่ละตัวมีออร่าที่น่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าผู้ฝึกตนระดับ 6 ที่เขาเคยพอเจอซะอีก

"ทหารพืช เหล่านี้เป็นของนายท่านทั้งหมดเลยงั้นเหรอ"

ในตอนนี้ เหว่ย กัง ไม่รู้จะใช้คำพูดใดมาอธิบายความรู้สึกของเขาในเวลานี้

เขารู้สึกเหมือนกบในกะลา

เมื่อเห็นเขาเป็นแบบนี้ หลิน ยู ก็ยิ้มมุมปากทันที "ใช่แล้ว พวกเขาเป็นทหารขอฉันทั้งหมด นี้น่าจะเพียงพอสำหรับผู้ลี้ภัยนะ"

เหตุผลที่เขาแสดงกองกำลังของเขาให้ เหว่ย กัง ดูก็เพื่อที่เขาจะได้มั่นใจในตัวเขา

ให้ เหว่ย กัง ได้รับรู้ถึงความแข็งแกร่งของเขาเพื่อที่เขาจะได้ผ่อนคลายลง

เป็นไปตามที่เขาคาดไว้

หลังจากที่เห็นกองกำลังอันแข็งแกร่งของ หลิน ยู เหว่ย กัง ก็รีบตอบทันที "พอขอรับ นี้มันยิ่งกว่าพอซะอีก"

เมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้ เสียงของเขาดูหวาดกลัว และเต็มไปด้วยความเคารพ

ในขณะเดียวกัน ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นที่ไม่อาจอธิบายได้

เขาไม่ได้คิดว่าเจ้าเมืองหวงซาจะแข็งแกร่งขนาดนี้ นี้มันแข็งแกร่งยิ่งกว่าเจ้าเมืองคนเก่าและราชันหน้าใหม่ของเมืองซวนเย่ซะอีก

การทำงานภายใต้เจ้านายที่แข็งแกร่งแบบนี้ เป็นโอกาศครั้งหนึ่งในชีวิตของเขาเลย มีเพียงคนโง่เท่านั้นที่จะปฏิเสธ

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้เขาก็รีบพูดทันที "ผมจะหาคนไปรับผู้ลี้ภัยด้วยกันทันที พวกเขาทั้งหมดจะเดินทางมาที่เมืองหวงซา!"

หลังจากพูดจบ เขาก็จากไปทันทีรีบกลับไปที่เมืองเพื่อรวบรวมคน

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ออกจากเมืองหวงซา ไปพร้อมกับผู้ช่วย 2 3 คน

ประสิทธิภาพในการทำงานของเขาค่อนข้างดีทีเดียว

หลิน ยู พยักหน้าอย่างพอใจ เขาเดินผ่านป่าองุ่นกลับไปยังดินแดน

เหล่าพืชสัมผัสได้ทันทีว่าเขากลับมา

หลิน ยู มองไปยัง หลิง ซี ที่บินอยู่ตรงหน้าเขา ข้อมูลของเธอก็ปรากฏขึ้นในตาของเขา

[ชื่อ : จิตวิญญาณพฤกษา - หลิง ซี (ราชวงศ์)]

[เผ่าพันธุ์ : พฤกษา]

[ระดับ : ระดับ 6 (471/500)]

[ความแข็งแกร่ง : 398]

[ร่างกาย : 398]

[ความว่องไว : 452]

[วิญญาณ : 490]

[สกิล : พลังควบคุมธรรมชาติ(ขั้นกลาง) , ออร่าแห่งพฤกษา , หนามไม้]

[หมายเหตุ : ราชวงศ์ท่ามกลางเผ่าพืชมีความสามารถให้ปกครองเหล่าพืช มีความเชี่ยวชาญในการใช้เวทย์มนต์ธรรมชาติ]

ในฐานะที่เธอเป็นพืชตัวแรกที่ได้เริ่มระดับขึ้นเป็นระดับ 6

ค่าประสบการณ์ของ หลิง ซี นั้นนำหน้าพืชตัวอื่นไปไกล ห่างจุดสูงสุดเพียงแค่ 29 แต้มเท่านั้น

ทำให้ค่าสถานะของมันน่าสะพรึงกลัวอย่างมาก

ต้องขอบคุณมอนสเตอร์ระดับ 6 ที่สังหารในช่วงนี้้ด้วย

น่าเดียวเพียงอย่างเดียวที่ หลิง ซี ไม่ได้รับค่าประสบการณ์จากต้นไม้แห่งปัญญา ตอนที่เขาเก็บดินแดนไว้ในไข่มุกแห่งการอพยพ เพื่อหลบหนีออกจากภูมิภาคเดิม

ไม่อย่างนั้น คาดว่าในตอนนี้มันคงกลายเป็นระดับ 7 ไปแล้ว

อย่างไรก็ตาม มันขาดค่าประสบการณ์อีกเพียง 29 แต้ม มันไม่ยากเกินไปสำหรับ หลิน ยู

ตราบใดที่เขาให้ หลิง ซีเป็นคนสังหารทั้งหมด

มันยังดีกว่าเขาหมกตัวอยู่ในดินแดน 1 ถึง 2 วัน อย่างน้อยเขาก็สามารถเลื่อนระดับได้ไวขึ้น

"ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อทหารอัพเกรดเป็นระดับ 7"

หลิน ยู อดที่จะคิดไม่ได้

ในทวีปดึกดำบรรพ์

ระดับของทหารนั้นจะมีกำแพงขว้างกั้นทุกๆ 3 ระดับ

ระดับ 1 ถึง 3 เป็นทหารระดับล่างจะมีเพียงสกิลเดียวเท่านั้น

หลังจากก้าวข้ามระดับ 3 ไปแล้ว พวกเขาจะได้รับการเลื่อนขั้นเป็นทหาระดับกลาง และจะได้เรียนรู้สกิลใหม่

จากนั้น เมื่อระดับ 6 ก้าวขึ้นสู่ระดับ 7 จากทหารระดับกลางมันก็เลื่อนขั้นเป็นทหารระดับสูง และได้รับสกิลใหม่เพิ่ม

หลิน ยู รอคอยสิ่งนี้อย่าใจจดใจจ่อ

ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากที่เขาได้ครอบครองทหารระดับ 7 ความแข็งแกร่งของดินแดนของเขาก็จะยิ่งเพิ่มขึ้นไปอีก เขาไม่ต้องกลัวศัตรูภายนอกอีกต่อไป

สุดท้ายแล้ว ในสถานที่รกร้างห่างไกลแบบนี้ คงมีเพียงราชันระดับ 6 เท่านั้นที่จะมาอยู่นี้ การที่เขามีทหารระดับ 7 อยู่ ทำไมจะต้องไปกลัวราชันระดับ 6 กัน?

"เอาหล่ะ ไปล่ามอนสเตอร์กันเถอะ"

หลิน ยู กล่าวกับกองทัพพืชของเขา

เขาแทบจะไม่ไหวที่จะได้เห็นหลิง ซี เลื่อนขึ้นสู่ระดับ 7

ด้วยค่าประสบการณ์จากต้นไม้แห่งปัญญาที่เพิ่ม 1 แต้มต่อชั่วโมง เขาต้องรอจนถึงพรุ่งนี้ ดังนั้นจะไวกว่าหากเขาออกไปล่ามอนสเตอร์

คราวนี้เขาไม่ได้นำทหารที่เคลื่อนที่ช้าออกมาด้วย

เขานำมูรันชิ 10 ตัว มังกรเงาพฤกษา 10 ตัว และราชาปิศาจเห็ดมาด้วย เพื่อที่เขาจะได้เก็บค่าประสบการณ์ได้ไวขึ้น

ราชาปิศาจเห็ด ผู้ที่ปลุกสายเลือดราชวงศ์ให้ตื่นขึ้นมาได้นั้น ฉลาดกว่าเห็ดทั่วไปมากเห็นได้จากการที่มันรู้วิธีขี่มูรันชิ

ทันทีที่ได้รับคำสั่ง หลิน ยู ก็กระโดดขึ้นไปขี่บนหลัง มูรันชิทันที

จากนั้นด้วยเสียงฝีเท้าที่ดังกีกก้อง เขาออกจากดินแดนตรงไปยังส่วนลึกของทะเลทรายโกบี ทันที

สำหรับมังกรเงาพฤกษานั้นพวกมันทำหน้าที่บินสำรวจสถานการณ์โดยรอบ มองหาร่องรอยของมอนสเตอร์ระดับ 6 ระหว่างทาง

พูดยังไม่ทันขาดคำ

มังกรเงาพฤกษาทำการค้นหาพร้อมกัน ประสิทธิของมันเพิ่มขึ้นอย่างชันเจน

เพียงไม่กี่นาทีหลังจากเข้ามายังส่วนลึกของ ทะเลทรายโกบี เขาก็พบเข้ากับร่องรอยของมอนสเตอร์ระดับ 6 ทันที

[ชื่อ : ตะขาบพันใบมีด]

[เผ่าพันธุ์ : แมลง]

[ระดับ : ระดับ 6 ]

[ความแข็งแกร่ง : 330]

[ร่างกาย : 327]

[ความว่องไว : 399]

[วิญญาณ : 325]

[สกิล : มฤตยูมืด , พิษมรณะ ]

[หมายเหตุ : ตะขาบที่น่าสะพรึงกลัวขานับพันของมันสามารถกลายเป็นดาบ สร้างโจมตีที่น่าหวาดกลัวออกมา]

มันเป็นตะขาบยักษ์ที่ยาว 5 ถึง 6 เมตร

ขานับพันของมันถูกปกคลุมด้วยคมมีดที่ดูน่าหวาดหวั่น

ในเวลานี้ ตะขาบพันใบมีดกำลังโอบร่างของเหยื่อมันถูกคมมีดที่ขาตัดจนไม่เหลือชิ้นดี ขณะที่เขามันนั้นกำลังกลืนกินเลือดและเนื้อของเหยือ

แต่เมื่อมันเห็น หลิน ยู ปรากฏ มันก็วางเหยือลงทันทียกร่างของมันขึ้น

"หลิง ซี ผมจะปล่อยคุณจัดการ"

หลิน ยู พูดกับหลิง ซีที่อยู่ข้างๆเขา

ทันทีที่สิ้นเสียง ตะขาบพันใบมีดก็ถูกดึงดูดกลิ่นเนื้อสดของ หลิน ยู มันพุ่งเขาหาเขาทันที

ความเร็วนี้มัน นี้มันเร็วกว่า มูรันชิ ซะอีก

ในชั่วพริบตา ตะขาบพันใบมีดห่างจาก หลิน ยู ไม่ถึง 10 เมตร บรรยากาศโดยรอบก็เปลี่ยนไป

ในวินาทีต่อมา หลิง ซี ก็ โบกไม้เท้าของเธออย่างรวดเร็วชี้ไปที่ตะขาบพันใบมีด

เพียงพริบตาเดียว หนามไม้ก็โผล่ออกมาพุ่งเข้าใส่ร่างของตะขาบพันใบมีด เจาะทะลวงเข้าไปในร่างของมัน มันใช้ร่างของมันต้านทานหนามไม้และพุ่งสวนกับมา

สมแล้วว

ตะขาบพันใบมีดนี้สมแล้วที่เป็นมอนสเตอร์ระดับ 6

ด้วยการปะทะเพียงครั้งเดียว มันก็ฝ่าหนามไม้เข้ามาได้ หลุดพ้นจากพันธนาการ และเข้าโจมตี หลิน ยู อีกครั้ง

คราวนี้ดูเหมือนมันจะใช้สมองมากขึ้น

แทนที่จะพุ่งเข้าหา หลิน ยู ตรงๆจากด้านหน้า มันปีนขึ้นไปบนกำแพงหิน ของทะเลทราบโกบี จากอีกด้านขึ้นและกระโดดจากข้างบนลงมา

ใบเวลานั้นเอง ขาคมมีดของมันก็เต้นระบำอย่างบ้าคลั่ง ก่อตัวเป็นสายลมที่น่าสะพรึงกลัวรอบตัวมัน แม้แต่หนามของหลิง ซี ก็ไม่สามารถที่จะเข้าใกล้มันได้

อย่างไรก็ตาม หลิน ยู ไม่ได้ตื่นตะหนกแต่อย่างใด เขาสั่ง มูรันชิ ที่อยู่ใต้เขา มันหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว!