NH-ตอนที่ 38 เอาชนะความกลัวของตนเอง (3)

ก่อนหน้านี้ เดียโบล ถูกบังคับให้ต้องอยู่ในตำแหน่งเฉย ๆ ซึ่งมันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องเข้าไปสกัดกั้น หลบเลี่ยง และ ปัดป้อง การโจมตีที่รุนแรงของ ดาร์กดรักเกอร์ ซึ่งทำให้ค่าพลังชีวิตของมันหมดลงอย่างช้า ๆ

“อัญเชิญ เดียโบล!” ลุกซ์ ตะโกนขึ้นก่อนที่ค่าพลังชีวิตของคู่หูของเขาจะลดลงเหลือศูนย์

สิ่งแรกที่ เดียโบล ทำหลังจากเกิดใหม่ก็คือใช้ โล่กันศัตรูเพื่อป้องกันไม่ให้มันพุ่งเป้าไปที่เด็ก ๆ หลังจากใช้เวลาไปครู่หนึ่ง เวทย์มนตร์ 3 คาถา ก็พุ่งเข้ามาในเวลาเดียวกัน และ โจมตีใส่ ดาร์กดรักเกอร์ จากจุดที่มันยืนอยู่ห่างออกไปไกลหลายเมตร

“ศรแห่งความมืด!” ลุกซ์ ตะโกนครั้งแล้วครั้งเล่า โดยหวังว่ามันจะกระตุ้นสถานะตาบอดอีกครั้ง เพียงแต่น่าเสียดาย ที่มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นซึ่งทำให้ ฮาล์ฟเอลฟ์หนุ่ม ตัดสินใจใช้สกิลอื่น

“ดูดซับมานา!”

หลังจากใช้ เวทย์มนตร์ครั้งแล้วครั้งเล่า ก็ทำให้ มานาของฮาล์ฟเอลฟ์หนุ่มลดลงเป็นจำนวนมาก ดังนั้นลุกซ์จึงตัดสินใจใช้ ดูดซับมานา หลังจากที่คูลดาวน์ของสกิลหมดลงเพื่อเติมเต็มมานาสำรองของเขา

10 นาทีผ่านไป การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไปในขณะที่ เดียโบล ถูกสังหารไปทั้งหมด 4 ครั้ง แต่มันก็สามารถป้องกันการโจมตีที่พุ่งเป้าไปที่เหล่าเด็ก ๆ ได้สำเร็จ

ในไม่ช้า หมอกแดงรอบตัวของ ดาร์กดรักเกอร์ ก็จางหายไป ลุกซ์ และ เดียโบล พุ่งเข้าไปประชิดเพื่อโจมตีทันที เพราะศัตรูของพวกเขากำลังอยู่ในสถานะที่อ่อนแอ

“ฟาดฟัน!”

เดียโบล เหวี่ยงดาบของเขาไปที่แขนซ้ายของ ดาร์กดรักเกอร์ ในขณะที่ลุกซ์ ฟันไปทางขวา และ ตัดพวกมันออกจากร่างของศัตรูได้สำเร็จ

“ตอนนี้แหล่ะ! ลงมือเลย!” ลุกซ์ ตะโกนขึ้นพร้อมกับคว้าแขนขวาที่เหลืออยู่ของ ดาร์กดรักเกอร์ เดียโบล ก็ทำเช่นเดียวกัน โดยการคว้าแขนซ้ายของศัตรู

ในเวลานี้ โคเล็ตต์ และ แมทตี้ ก็ปล่อยการโจมตีที่รุนแรงที่สุดที่มีผลต่อร่างกายของอันเดด ราวกับว่าพวกเขากำลังเชือดไก่

แอนดี้,อาเซล และ เฮเลน มองดูฉากนี้ด้วยสีหน้าที่ซับซ้อน

จากมุมมองของพวกเขา เดียโบล และ ลุกซ์ เปรียบเสมือนพี่ใหญ่ทั้ง 2 คนที่คอยกำกับดูแลพวกเขา

ดังนั้นเด็กคนแคระทั้ง 2 คน จึงได้โจมตีอย่างไร้ความปรานี ราวกับระบายความคับข้องใจทั้งหมดที่มีต่อคนที่พวกเขารังเกียจ

ทั้งสามคนที่เหลือได้เฝ้ามองอย่างเหลือเชื่อ ในขณะที่พวกเขามองหน้ากัน ในไม่ช้าพวกเขาก็วิ่งไปทาง ดาร์กดรักเกอร์ เหมือนกับ เด็กตัวน้อยที่พบของเล่นชิ้นใหม่

ครึ่งนาทีต่อมา เด็กน้อยทั้ง 5 คน ก็รุมโจมตี ฟัน และ ทุบ ใส่ อันเดด , สิ่งนี้ทำให้อันเดดผู้น่าสงสารทำได้เพียงยอมรับการทุบตีของพวกเขาอย่างเฉยเมย

นักเวทย์ทั้ง 2 คนรวมถึงนักบวช ได้ใช้ คฑาของพวกเขาทุบเข้าใส่หน้าของ ดาร์กดรักเกอร์ ในขณะที่ โคเล็ตต์ และ แมทตี้ ทุบใส่ร่างกายของมัน

เนื่องจาก ดาร์กดรักเกอร์ อยู่ในสถานะที่อ่อนแอแล้ว เดียโบล และ ลุกซ์ จึงสามารถหยุดมันจากสถานะที่เคียบเคียงกับแรงค์มือใหม่ได้

แน่นอนว่า ลุกซ์ สามารถจบชีวิตของ ดาร์กดรักเกอร์ ได้เร็วขึ้นหากเขาทำงานร่วมกับ เดียโบล อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ทำเช่นนั้น

เขาต้องการให้เด็ก ๆ เอาชนะความกลัวในใจของพวกเขา โดยวิธีเดียวที่จะทำเช่นนั้นได้ก็คือเผชิญหน้ากับความกลัวและเอาชนะมัน

นี่เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบ่อยมากสำหรับผู้ประสบอุบัติเหตุจากการขับขี่ เมื่อคนเหล่านั้นอยู่หลังพวงมาลัยอีกครั้ง พวกเขาจะปรากฏความกลัวที่เกาะกุมหัวใจ จนพวกเขาไม่เป็นตัวของตัวเอง และ วิธีที่ดีที่สุดที่จะแก้ปัญหาก็คือการกลับมาขับรถให้เร็วที่สุด

หากพวกเขาชักช้า บาดแผลทางใจก็จะยิ่งหนักขึ้น มันจะทำให้พวกเขากลับมามีความมั่นใจในการขับขี่รถยนต์อีกครั้งได้ยากขึ้น

ลุกซ์ ไม่อยากให้เด็ก ๆ ต้อง ทุกข์ทรมาน ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจกำจัดปัญหาตั้งแต่เนิ่น ๆ ในขณะที่พวกเขายังไม่โตเต็มที่

หลังจากผ่านไป 5 นาที ในที่สุด ร่างของ ดาร์กดรักเกอร์ ก็แตกออกเป็นกองกระดูกและกลายเป็นอนุภาคแสงหายไป

มันได้ทิ้งคอร์มอนสเตอร์เอาไว้ รวมถึง ดาบดำ ไว้เบื้องหลัง

“พะ-พวกเราทำได้แล้ว!” โคเล็ตต์ ยกอาวุธขึ้นด้วยความตื่นเต้น “พวกเราชนะแล้ว!”

แมทตี้ ก็กำ กำปั้นอย่างมีชัยก่อนที่จะ แท็กมือกับโคเล็ตต์

เด็กคนอื่น ๆ ก็ส่งเสียงเชียร์และกอดกัน หลังจากที่พวกเขาทำภารกิจสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี

ลุกซ์ เฝ้าดู คนแคระเด็กเหล่านี้ ด้วยสีหน้าที่พึงพอใจบนใบหน้าของเขา ในขณะที่พวกเขากำลังตระหนักว่าตนเองสามารถเอาชนะบอสมอนสเตอร์ได้สำเร็จ ในเวลานี้ ก็มีการแจ้งเตือนปรากฏขึ้นตรงหน้าของเขา ซึ่งทำให้รอยยิ้มของเขากว้างขึ้น

_____

<ปลดล็อกความสำเร็จแล้ว!>

<เคลียร์ดันเจี้ยนเริ่มต้นประตูทองสัมฤทธิ์>

<รางวัล>

- 5 แต้มสถานะฟรี

- 5 แต้มร่างกาย

- 5 แต้มสกิล

_____

ลุกซ์ ไม่คาดคิดเลยว่าเขาจะได้รับรางวัลเพิ่มเติมจากการเคลียร์ดันเจี้ยน แม้ว่ารางวัลจะไม่มากนัก แต่เขาก็มีความสุขที่ได้รับ

“พี่ใหญ่ลุกซ์ พวกเราทำได้แล้ว!” โคเล็ตต์ กระโดดขึ้นลงอย่างมีความสุขเหมือนกับเด็กน้อยที่ชนะการแข่งขัน

“ใช่ เธอทำได้ดีมาก” ลุกซ์ แท็กมือโคเล็ตต์ทันที ซึ่งทำให้ เด็กสาวผู้น่ารักหัวเราะคิกคักออกมา

จากนั้น ฮาล์ฟเอลฟ์หนุ่ม ก็ยกมือขึ้นเพื่อ แท็กมือกับเด็กๆ ที่กำลังมีความสุข แม้แต่ แมทตี้ ที่มีอคติกับเขา ก็ยังให้การตอบรับ จากนี้จะเห็นได้ชัดว่า คนแคระเด็กเหล่านี้อารมณ์ดีขนาดไหน

“เอาล่ะ ได้เวลาแบ่งสมบัติกันแล้ว” โคเล็ตต์ พูดหลังจากสงบสติอารมณ์

คนแคระทั้งหมดต่างมองไปที่ คอร์มอนสเตอร์ และ ดาบที่วางอยู่บนพื้นก่อนที่พวกเขาจะสบตากัน

“ฉันไม่ต้องการมัน” แมทตี้กล่าว

“ฉันด้วย” อาเซล กล่าว

“ฉันด้วย” เฮเลน ก็กล่าวออกมา

โคเล็ตต์ ยิ้มขณะที่เธอมองไปที่ ลุกซ์ “พี่ใหญ่ลุกซ์ พี่สามารถเอาคอร์มอนสเตอร์และดาบดำนี้ไปได้เลย ฉันเองก็ไม่ต้องการมันเหมือนกัน”

ลุกซ์ พยักหน้าอย่างเข้าใจ “เข้าใจแล้ว ฉันจะยอมรับความปราถนาดีนี้ก็แล้วกัน”

คนแคระทั้งหมดต่างมองไปที่เขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า พวกเขารู้ว่า ถ้าลุกซ์ไม่ได้อยู่กับพวกเขา บางทีพวกเขาทั้งหมดคงถูก ดาร์กดรักเกอร์ ฆ่าตายแล้ว

จากนั้น เมล็ดพันธุ์แห่งความหวาดกลัวก็จะถูกปลูกฝังในใจของพวกเขาและเมื่อพวกมันเติบโตขึ้นมากพอก็จะตามหลอกหลอนพวกเขาไปตลอดชีวิต แต่โชคดีที่พวกเขาหลุดพ้นจากมันและสามารถเอาชนะความกลัวได้

แต่ตอนนี้ พวกเขาทั้งหมดล้วนมีความมั่นใจในการเผชิญหน้ากับ ดรักเกอร์ ในอนาคต แน่นอนว่าถึงตอนนั้นร่างกายของพวกเขาจะไม่กลายเป็นแข็งทื่ออีกต่อไปราวกับเด็กที่ขี้กลัว

“พี่ใหญ่ลุกซ์ พี่พอจะมีเวลาสักครู่ไหม?” ลุกซ์ จับมือของลุกซ์ หลังจากที่ปาร์ตี้ของพวกเขาออกจากดันเจี้ยน

“มีอะไรงั้นเหรอ?” ลุกซ์ ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

“ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่อยากจะบอกว่าฉันมีพี่สาวแสนสวยที่อายุไล่เลี่ยกับพี่” โคเล็ตต์ กล่าว“ฉันรับรองได้เลยว่าเธอเป็นคนดี ถึงแม้ว่าพี่จะไม่ใช่ดวอร์ฟ แต่ฉันก็สามารถเล่นเป็นแม่สื่อและปล่อยให้ทั้งสองคนพบกันได้ พี่ว่าอย่างไร?”

ลุกซ์ กระพริบตาครั้งสองครั้งในขณะที่จ้องมองไปที่เด็กสาวตัวน้อยที่น่ารัก “ช่างเรื่องนี้ก่อนเถอะ”

“ไว้ฉันจะกลับไปพิจารณาดู” ลุกซ์ ตอบกลับ

โคเล็ตต์ทำหน้ามุ่ยและตอบกลับ “พี่ใหญ่ลุกซ์ พี่สาวของฉันโด่งดังมาก ถ้าพี่ไม่ดำเนินการอย่างรวดเร็ว พี่อาจจะพลาดโอกาสไปตลอดชีวิต อีกทั้งพี่สาวของฉันก็เก่งมากอีกด้วย!”

ลุกซ์ ไม่รู้ว่าเขาควรจะหัวเราะหรือร้องไห้กับความพยายามของ โคเล็ตต์ ที่จะเล่นเป็นแม่สื่อ จนในท้ายที่สุด เด็กสาวตัวน้อยก็ให้สัญญาว่าจะให้เขาได้พบกับ ไอน่า พี่สาวของเธอ หลังจากที่เขาออกจากหมู่บ้านลีฟ

หลังจากบรรลุเป้าหมายแล้ว โคเล็ตต์ และ เพื่อน ๆ ของเธอก็เดินทางไปที่หมู่บ้านพร้อมกับพูดคุยกันอย่างมีความสุข ซึ่ง ลุกซ์ ได้เดินตามหลังพวกเขาไปด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า

ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาตั้งตารอที่จะผจญภัยร่วมกับปาร์ตี้คนแคระเด็กผู้ร่าเริงกลุ่มนี้ และ ในขณะเดียวกัน เขาก็เฝ้ารอวันที่เขาจะได้ออกจากหมู่บ้านลีฟแห่งนี้โดยไม่ต้องมานั่งสำนึกเสียใจ