บทที่ 393-394
บทที่ 393 ความปรารถนาที่จะอยู่รอด เพียงแต่ในขณะนี้นางมีความคิดเดียว นั่นคือต้องมีชีวิตรอดด้วยการหายใจ “แค่ก แค่ก...” ทว่าในไม่ช้าเสียงเย็นเยียบก็ดังมาจากเหนือศีรษะของนาง ซึ่งทำให้นางอดตัวสั่นสะท้านไม่ได้ “ว่าอย่างไร? ไม่ต้องการหย่าแล้วหรือ? ไม่ต้องการเขียนหนังสือหย่าต่อแล้วหรือ? เมิ่งอวิ๋นเสียง เจ้า...
