บทที่ 305-306
บทที่ 305 ขนหน้าแข้งร่วง เมิ่งอวิ๋นเสียงได้ยินดังนั้นก็สูดลมหายใจเบา ๆ หากกล้าพูดจายั่วยุตอนนี้ก็เหมือนกลัวว่าอายุจะยืนเกินไป “ใช่ ใช่ ใช่ ที่ผู้นำหอเฟิงซีกล่าวนั้นเป็นความจริงอย่างยิ่ง เราต้องปฏิบัติตามกฎ มิฉะนั้นหากละเมิดกฎก็จะเป็นเรื่องที่แย่มาก” เมิ่งอวิ๋นเสียงประสานมือแล้วยกยิ้มอย่างประจบสอพลอ ...
