บทที่ 267-268
บทที่ 267 กระโดดหนีลงน้ำตก ในที่สุดนางก็กัดฟันเงยหน้าขึ้น นัยน์ตาของนางเป็นประกายวาบ ก่อนที่นางจะกระโดดเหยียบเท้าชายชุดดำทั้งสองทันที ทั้งสองเจ็บปวดมาก แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อย เป็นเพราะเชือกที่มัดมือของนางคลายออกมาก ดังนั้นเมิ่งอวิ๋นเสียงจึงใช้แรงทั้งหมดที่มีก้มตัวลงและก้าวถอยหลังให้แรงที่สุด จากนั้นคว้...