ตอนที่ 30

ตอนที่ 30

เวลาผ่านไปอีก 2 วัน หลังจากดื่มยาจากเจ้าเฟลไปหนึ่งครั้ง

อเล็กซ์ไม่ค่อยได้พัฒนาขึ้นมากกว่าเดิมซักเท่าไหร่ เพราะค่าต้านทานส่วนใหญ่ก็มาถึงจุดที่สูงมากแล้ว เรียกได้ว่าในเวลานี้เขาพัฒนาตัวเองมาเท่าที่สามารถทำได้แล้ว

ความสามารถ หมัดเหล็กหรือความสามารถอื่นที่พัฒนาได้ ก็มาถึงขีดจำกัดของการฝึกฝนด้วยตัวเองแล้ว คือขั้น ( III )

แต่การที่จะไปถึงขั้น ( IV ) มันจะเป็นระดับที่พัฒนาขึ้นไปได้ค่อนข้างยากมาก เพราะมันต้องใช้เวลาและประสบการณ์จริงเท่านั้น ไม่ใช่เพียงแค่ทำการฝึกฝนต่อยต้นไม้หรือสิ่งของทั่วไป แล้วมันจะพัฒนาขึ้นไปได้ ระบบพลังไม่ได้ง่ายเช่นนั้น

ในเวลานี้อเล็กซ์กำลังเดินทางกลับเมืองอย่างมีความสุข ซึ่งภายในตัวเจ้าอควา มีปลาวิเศษระดับธรรมดาจำนวน 6 ตัว และปลาวิเศษระดับพิเศษอีก 3 ตัว ซึ่งนี้ก็เป็นขีดจำกัดของเจ้าอควาแล้ว ที่จะสามารถใช้ตัวเองกักเก็บได้ในเวลานี้

แต่ถึงอย่างนั้น มันก็ช่วยเขาได้ค่อนข้างมากแล้ว ในอนาคตมันจะสามารถช่วยบรรทุกปลาได้มากกว่านี้อีกหลายเท่า ถือเป็นการลงทุนพัฒนาที่ดี

อเล็กซ์เดินทางผ่านระยะทางไกลอย่างรวดเร็ว จนมาถึงใกล้เขตชุมชนข้างกำแพงเมือง

แต่อเล็กซ์กลับพบว่าด้านหน้ามีกองกำลังนักรบที่สวมใส่ชุดเกราะ ท่าทางดูดุดัน ซึ่งคนในกลุ่มก็ดูคุ้นหน้าคุ้นตากันเล็กน้อย

เมื่อพวกเขาทั้งสองฝั่งเห็นกันและกัน อเล็กซ์ขมวดคิ้วเล็กน้อย และพยายามที่จะทำเป็นมองไม่เห็นและเดินผ่านไป

แต่อีกฝ่ายไม่คิดเช่นนั้น และก็เข้ามาหยุดเขาเอาไว้เสียก่อน

" เห้… เจอคนรู้จักกัน ทำไมไม่คิดหยุดทักทายกันหน่อยหรอ ? "

ชายหนุ่มที่กล่าวเรียกให้อเล็กซ์หยุด คือชายหนุ่มที่ใบหน้ามีรอยบาดแผลเป็นแนวขวาง พร้อมใส่ชุดเกราะอย่างหรูหราสวยงาม

เขาคือ นายน้อย เพอกิ้น แห่งกองทหารรับจ้าง เขี้ยวหมาป่า

อเล็กซ์ที่กำลังจะเดินผ่านไปเหมือนทำเป็นไม่เห็นอีกฝ่ายก็ชะงัก พร้อมหันหัวกลับมากับหน้าตาไร้เดียงสา

" คนรู้จัก …. ? อ๋อ หมาป่าน้อยแห่งกองทหารรับจ้าง ลูกหมาป่าเขี้ยวอ่อนนี้เอง "

อเล็กซ์แสร้งทำเป็นสงสัยในคราแรก และทำท่าทางเหมือนจำได้ พร้อมกล่าววาจายียวนกลับไปทันที

" ไอเด็กบัดซบ ดูเหมือนแกอยากจะตายมากจริงๆสินะ ชิ้ง "

เพอกิ้นทนต่อคำดูถูกอันละเอียดอ่อนนี้ไม่ไหว เขาภูมิใจกับกองทหารรับจ้าง เขี้ยวหมาป่าของตัวเองมาก และภูมิใจที่ได้เป็นนายน้อย เขี้ยวหมาป่า

การที่โดนดูถูกถึงตัวตนที่ภาคภูมิใจขนาดนี้ เขาจึงชักดาบออกมาด้วยโทสะอันท่วมท้นทันที ต่อมาก็ใช้ปลายดาบชี้เข้าหาอเล็กซ์พร้อมด้วยจิตอันมุ่งร้าย

อเล็กซ์ก็ยิ้มเย็นในใจ พรัอมเตรียมตัวสู้ เขากำลังห่างจากการต่อสู้ไปนานพอสมควร เจ้าพวกนี้ทั้งหมด พอเป็นคู่มือให้เขาได้อยู่บ้าง จะได้ลองปรับสภาพร่างกายที่พัฒนามาด้วย

เพอกิ้นเห็นใบหน้ายียวน จึงทนต่อไปไม่ไหวอีก เขาเป็นนายน้อยที่ดุดันและมีแต่คนเกรงขามมาตั้งแต่เกิด ไม่เคยโดนพวกคนที่เด็กกว่าดูหมิ่นขนาดนี้

เขาจึงเคลื่อนไหวพร้อมใช้ทักษะพุ่งชน ของคลาส นักรบ พุ่งเข้าไปหาอเล็กซ์อย่างรวดเร็ว

พวกลูกน้องข้างกายเพอกิ้นก็ห้ามเอาไว้ไม่ทัน เพราะพวกเขาอยู่ในพื้นที่ใกล้ชิดเขตเมือง มันพอจะมีทหารคุ้มกันคอยลาดตระเวนให้เห็นบ้าง หากโจมตีผู้คนในบริเวณนี้อาจจะกลายเป็นเรื่องได้

แต่พวกเขาก็รู้ดี นายน้อย เพอกิ้น เป็นเหมือนหมาป่าที่ดุร้ายกระหายเลือด แถมคลาสที่เขามีก็หนักไปทางนั้นด้วย การจะห้ามก็คงเป็นเรื่องยาก

เพอกิ้น พุ่งชนด้วยความรวดเร็ว แม้ชุดเกราะของเขาจะดูหนักและไม่อำนวยมากก็ตาม

แต่ด้วยความสามารถของ คลาส นักรบ ที่จะลดน้ำหนักของสวมใส่และอาวุธที่ถือทั้งหมดให้เบาลง

ทำให้แม้จะใส่เกราะหนัก แต่ก็จะไม่ติดสถานะเชื่องช้า ซึ่งคลาสสายอื่นที่ใส่ชุดเกราะหนักจะติดสถานะนี้กันหมด ซึ่งนี้ถือเป็นความสามารถหลักของคลาสนักรบ

ด้วยน้ำหนักกับความเร็วที่ไม่ลดลง เพียงแค่โดนชนเข้าก็มีสิทธิ์บาดเจ็บได้แล้ว

แต่อเล็กซ์ก็เลือกทำในสิ่งที่ไม่มีนักสู้คนไหนกล้าทำ เขาปล่อยหมัดตรงสวนอีกฝ่ายในทันที

ซึ่งคลาสนักสู้ ถือเป็นคลาสที่แพ้ทางคลาสนักรบอย่างร้ายแรง ในทางทฤษฎี

แถมอเล็กซ์กล้าพูดได้เลยว่า ถ้าเขาเป็นนักสู้และศัตรูเป็นนักรบในระดับเดียวกัน

อเล็กซ์มีสิทธิ์สู้ไม่ได้สูงมาก เพราะความสามารถส่วนใหญ่มันแพ้ทางกัน

แถมหมัดหรือขาถึงยังไงก็ต้องโจมตีให้โดนร่างกายอีกฝ่ายจังๆ ถึงจะมีประสิทธิภาพในการทำลายล้าง…. แต่ในขณะที่อีกฝ่ายใส่ชุดเกราะเต็มตัว จะไปต่อยเข้ายังไง ?

พวกลูกน้อง เพอกิ้น ก็หัวเราะเยาะการกระทำที่โง่เขลานี้ในใจ แต่เมื่อหมัดเกิดปะทะกับชุดเกราะ พวกเขาถึงกับมึนงง

หมัดอเล็กซ์ตรงเข้าใส่ช่วงบริเวณหน้าอก กระแทกเข้าใส่เกราะเหล็กอย่างรุนแรง

เพอกิ้นมั่นใจในพลังป้องกันมาก จึงไม่สนใจการโจมตีนี้ แต่เพียงแค่หมัดปะทะกันเล็กน้อย

เพอกิ้นรู้สึกถึงคลื่นทำลายล้างอันหนักหน่วงและรุนแรง เกินกว่าที่เขาเคยได้รับมาทั้งชีวิต

หมัดของอเล็กซ์มีความสามารถ หมัดเหล็กถึงขั้น ( III ) ทำให้หมัดมีความทนทานอย่างน่าเหลือเชื่อ เมื่อบวกกับค่าสถานะร่างกาย ด้านความทนทาน

ทำให้หมัดของอเล็กซ์ในเวลานี้ ก็ไม่ได้แตกต่างจากอาวุธโลหะอันร้ายกาจซักเท่าไหร่

พลังโจมตีไม่จำเป็นต้องมาจากพละกำลังอย่างเดียว แต่ความทนทานก็ส่งผลเช่นกัน

ในเวลานี้อเล็กซ์มีความทนทานบวกกับความสามารถหมัดเหล็ก แถมยังมีความสามารถใหม่ ที่เพิ่มประสิทธิภาพร่างกายขึ้น 25% จึงทำให้หมัดของเขา ไม่สามารถเรียกว่าธรรมดาได้อีกต่อไป

เพอกิ้นราวกับถูกหยุดเวลากับที่ ตัวค่อยๆงอ พร้อมทรุดตัวลงกับพื้น

ใบหน้าเผยให้เห็นถึงความทรมาน เพราะรู้สึกหายใจไม่ออกและเจ็บปวดที่อวัยภายใน

' หมัดของเราคงมีความทนทานเทียบเท่า โลหะซักเลเวล 20 '

โลหะเลเวล 20 ถือเป็นโลหะที่ดีที่สุดในช่วงแรกแล้ว เพราะโลหะหลังจากเลเวล 20 ขึ้นไป จะต้องหาจากแหล่งธรรมชาติที่อันตราย

ดังนั้นหมัดของอเล็กซ์จึงสามารถรับมือกับพวกดาบทั่วไปได้แบบตรงๆ

" นายน้อย !!! เกิดอะไรขึ้น บัดซบ หยุดนะ "

พวกทหารรับจ้างข้างกายของเพอกิ้น ตื่นตระหนก เมื่อเห็นนายน้อยเป็นฝ่ายแพ้ในการปะทะสั้นๆครั้งนี้

แถมในเวลานี้ อเล็กซ์กำลังกำหมัดและใช้ทักษะอัปเปอร์คัต ( กระแทก ) เล็งเข้าไปที่คางของอีกฝ่ายทันที

" เปรี้ยง "

ด้วยพลังกระแทกที่เพิ่มขึ้น ทำให้กระดูกคางเกิดรอยร้าว จนค่อยๆแตกละเอียดในเวลาต่อมา

คลื่นกระแทกของหมัดส่งตรงถึงสมอง แม้จะมีค่าต้านทานของพวกคลาสนักรบ แต่หมัดนี้ก็รุนแรงเกินจะรับไหวจริงๆ นอกจากกระดูกจะทำจากโลหะ ถึงจะกันการโจมตีนี้ได้

' นักสู้แพ้ทางคลาสนักรบ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะพลังโจมตีเราส่งไปไม่ถึง แต่ด้วยทักษะ หมัดตรง ( ทะลวง ) กับความสามารถ หมัดเหล็ก รวมถึงค่าสถานะความทนทาน ทำให้เรื่องพวกนั้นสามารถแก้ไขได้ '

การต่อสู้จบลงในพริบตา และอเล็กซ์ไม่มีทางปล่อยช่องโหว่ศัตรูเอาไว้ เขาจึงน็อคปิดเกมในทันที

" บัดซบ นายน้อย… แกตายแน่ "

พวกทหารรับจ้างคลาสนักรบที่เหลือ ก็รีบชักอาวุธ และพุ่งเข้ามาล้อมอเล็กซ์

ซึ่งอเล็กซ์ก็เตรียมรับมือ โดยการเริ่มใช้เท้า ขยับฟุตเวิร์คที่มีท่าทางการเคลื่อนไหวที่รวดเร็ว

นักรบรับจ้างเหล่านี้ใช้กลยุทธ์ทางทหาร นักรบสามคนใช้ทักษะพุ่งชนจากทุกทิศทาง แต่อเล็กซ์ก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว จนรอดช่องว่างเล็กๆออกมาได้

เมื่อมาถึงด้านหลังก็ใช้หมัดตรงซัดเข้ากลางหลังชุดเกราะ แต่พวกนักรบระดับลูกน้องเหล่านี้ คุณภาพชุดเกราะต่ำกว่านายน้อยอยู่หลายส่วน

จึงทำให้หมัดของอเล็กซ์ต่อยจนชุดเกราะบุบ และกระแทกเข้ากระดูกสันหลังอย่างแรง

แม้พวกนักรบจะมีความสามารถ ลดน้ำหนักชุดเกราะ จนสามารถเคลื่อนไหวเหมือนปกติ

แต่ค่าสถานะส่วนใหญ่ก็ยังคงไปอยู่ที่ความทนทานและพละกำลัง ความว่องไวถือว่าต่ำมาก

อเล็กซ์จึงใช้ความได้เปรียบด้านความเร็ว ใช้ฟุตเวิร์คอ้อมซ้ายขวาและซัดหมัดหนักๆเข้าใส่พวกชุดเกราะ

ดาบของพวกนักรบนั้นค่อนข้างหนัก แม้จะขาดทักษะก็จริง แต่ถึงอย่างนั้น หากโดนไปหนึ่งทีก็ถามหายมบาลได้เลยเหมือนกัน

แต่พวกมันถูกฝ่ามืออเล็กซ์ปัดที่ใบดาบได้ ด้วยความเร็วและฝีมือที่มากกว่า แถมปล่อยหมัดที่มีความคล่องตัวสูง สวนกลับไป

" ปึงๆๆๆๆ "

ทหารรับจ้างเหล่านี้มีประสบการณ์ต่อสู้มาทั้งกับ ทหารในเมือง โจร และมอนเตอร์

แต่ไม่เคยเจอตัวตนที่สามารถเรียกว่า อสูรกายได้เท่านี้มาก่อน

ใช้หมัดต่อยชุดเกราะ ? นั้นเป็นเพียงพลังของปรมาจารย์สูงสุดเท่านั้น ไม่ใช่เด็กแบบนี้

แถมด้วยความเร็วฟุตเวิร์คและการปัดป้องขั้นเทพ พวกเขาจึงไม่สามารถทำสิ่งใดได้เลย และถูกต่อยจนชุดเกราะยับเยิน พร้อมร่างกายที่บาดเจ็บเจียนตาย

' เหอะ ได้แค่อุ่นเครื่องเอง '

อเล็กซ์แทบไม่รู้สึกถึงการถูกคุกคามเลย ต่อให้ทรงพลังและทนทานแค่ไหน หากช้าเป็นเต่าก็ไม่ต่างจากกระสอบทรายที่ทำจากเหล็กซักเท่าไหร่หรอก

" หยุด !!!! เกิดอะไรขึ้นนน "

ทันใดนั้นก็เกิดเสียงคำรามดังสนั่น พร้อมด้วยกองทหารลาดตระเวน พวกเขามีกันเกือบ 15 คน

แต่ละคนล้วนมีออร่าที่ธรรมดา แต่เมื่อพวกเขารวมตัวกัน กลับมีออร่าที่หนักหน่วงมากๆ

โดยเฉพาะคนที่นำมาด้านหน้า เขาถือหอกที่ปลายด้ามเป็นโลหะสีน้ำเงิน ดูแล้วไม่ธรรมดา พวกมันเป็นอาวุธระดับสูงของทางการ

" ผมก็แค่ป้องกันตัว !!! "

อเล็กซ์ค่อยๆชูมือขึ้นช้าๆ พร้อมเผยใบหน้าไร้เดียงสา โดยมีพวกนักรบหมดสภาพอยู่รอบกาย

" หืม พวกนี้คนของทหารรับจ้าง เขี้ยวหมาป่า ส่วนเจ้าเป็นใครกัน !!! "

" ผมเป็นพลเมือง เรดโรสัน สมาชิกสมาคมนักตกปลา นี้บัตรแสดงตัวตน ….  ส่วนพวกเขาเหล่านี้ใช้วาจาดูถูกชั่วร้ายใส่ผม แต่เมื่อผมตอบโต้ด้วยโทสะกลับไปว่า เจ้าลูกหมาป่าน้อย… "

" … พวกนี้ก็โจมตีผมทันที นี้เป็นเพียงการป้องกันตัว "

หัวหน้าทหารเผยสีหน้าเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่ก็พอเข้าใจได้อย่างหนึ่ง ถ้าหากอเล็กซ์ไปว่า นายน้อยเขี้ยวหมาป่า ว่าลูกหมาป่าน้อยจริงๆ อีกฝ่ายจะต้องโกรธจนไฟท่วมแน่นอน

แต่จะฟังความข้างเดียวก็ไม่ได้ ครั้นจะไปถามพวกทหารรับจ้าง พวกมันก็นอนหมดสภาพพร้อมอาการบาดเจ็บอย่างหนัก

" รีบไปตามหน่วยแพทย์มา และไปแจ้งทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่า เรื่องนี้ !!!  "

หัวหน้าทหารจึงตัดสินใจ รีบจัดการสถานการณ์เฉพาะหน้าก่อน เรื่องราวสืบสวนไว้ทีหลัง

" ท่านหัวหน้าทหาร ผมมีธุระสำคัญกับสมาคมนักตกปลา ผมมีปลาวิเศษจำนวนมากต้องไปจัดการ เอาเป็นว่าท่านรับเงินนี้ไว้ แล้วปล่อยให้พวกทหารรับจ้าง เขี้ยวหมาป่า มาเอาเรื่องกับผมเอง ว่ายังไงขอรับ ? "

อเล็กซ์ไม่อยากเสียเวลา ต้องรอโดนสอบสวน เขาจึงอ้างสมาคมนักตกปลาและปลาวิเศษ เพราะการเข้าไปอยู่ในวังวนสอบสวนนั้น มีแต่จะเสียเปรียบ กฏหมายมันไม่ได้คุ้มครองคนโดดเดี่ยวแบบเขา

เมื่อได้ข้ออ้างเรียบร้อย ต่อมาก็นำถุงเหรียญทอง 10 เหรียญยื่นให้กับอีกฝ่าย

" หึ งั้นเอาเป็นว่าเรามาช้ากว่าเหตุ การต่อสู้จึงจบไปแล้ว "

เมื่อหัวหน้าทหารรับเงิน เขาก็เปลี่ยนเป็นไปอย่างไหลลื่นและไม่มาสนใจกักตัวอเล็กซ์อีก

เขาจึงเร่งเดินทางกลับเมือง ซึ่งเขาหันไปมองพวกทหารรับจ้างเล็กน้อย

' คราวนี้มันรอดไปได้ แต่ถึงยังไงเมื่อเรามีอิทธิพล ก็ค่อยจัดการพวกมันให้หมดทีหลัง '

อเล็กซ์ไม่ค่อยสนใจ ไอนายน้อยบ้าบอนี้ซักเท่าไหร่

ผู้คนในโลกนี้ นิยมมีลูกเป็นโหล สิ่งที่อันตรายจริงๆ คือพ่อหรือระดับอาวุโสของพวกทหารรับจ้าง เขี้ยวหมาป่า นั่นต่างหาก

ไอนายน้อยนี้มันเป็นเพียงแค่เมล็ดอ่อน จะเด็ดหรือปล่อยทิ้งก็ไม่ต่างกัน หวังว่ามันจะเติบโตขึ้นได้บ้างหลังจากนี้ด้วยซ้ำ จะได้มีความสนุกขึ้นมาบ้าง…..

อเล็กซ์เดินทางเข้ามาถึงกำแพงเมืองและผ่านมาได้อย่างง่ายดาย จนมาถึงด้านในสมาคมนักตกปลา

" โอ้ ท่านกลับมาที่นี้อีกแล้ว มีปลาวิเศษกลับมาบ้างหรือไม่ ? "

" มีสิ เราเข้าไปห้องส่วนตัวดีกว่านะ "

ผู้จัดการที่รับหน้าที่อยู่ดูแลเคาน์เตอร์ทักทายอเล็กซ์ตามมารยาท แต่ไม่คิดว่าอเล็กซ์จะบอกว่ามีปลาวิเศษอีกครั้ง หลังจากที่ครั้งที่แล้วเขาพึ่งนำมันมา ?

ใครมันจะโชคดี ได้ปลาหายากแบบนั้นบ่อยๆ

' ดูเหมือนชายคนนี้จะมีความลับจริงๆ '

ผู้จัดการรีบเก็บงำความคิดและสีหน้า พร้อมพาอเล็กซ์ไปห้องรับรองส่วนตัวอย่างมืออาชีพ

อเล็กซ์จึงนำ อควา ออกมาด้านนอก เสร็จแล้วเขาก็นำมือล้วงปลาวิเศษระดับธรรมดา 6 ตัวออกมาวางบนโต๊ะ

" ดะ เดี๋ยว นี้มันปลาวิเศษหมดเลย "

ผู้จัดการต่างนิ่งอึ้ง แม้ไม่ใช่สายผจญภัย แต่ก็มีความรู้ด้านปลาชนิดต่างๆมากมาย

เมื่อได้เห็นอเล็กซ์นำปลาวิเศษออกมาในทีเดียวจึงรู้สึกอึ้งมาก

" นี้คุณไปเจอรังขอ… "

พนักงานกล่าวยังไม่ทันจบ ก็เห็นอเล็กซ์หยิบปลาวิเศษระดับพิเศษอีก 3 ตัวออกมา

ปลาระดับพิเศษมีราคาแพงกว่าปลาระดับธรรมดาหลายเท่าตัว เมื่อเห็นอเล็กซ์หยิบมันออกมา ราวกับปลาธรรมดา เขาจึงไม่รู้จะแสดงออกยังไง

" คุณช่วยดูให้หน่อย ว่าพวกมันราคาเท่าไหร่บ้าง "