บทที่ 159-160
บทที่ 159 ที่แท้ก็เป็นเจียงหลูเยวี่ย เมื่อบทสนทนานั้นจบลง เมิ่งอวิ๋นเสียงก็ได้ยินฝีเท้า หนัก ๆ ของใครอีกคน แล้วนางก็รู้สึกว่ามีคนส่องแสงสีเหลืองในความมืดตรงหน้านาง ครู่หนึ่งแสงนั้นก็ไกลออกไป “สตรีผู้นี้ยังไม่ฟื้น!” “ดีแล้ว เจ้าต้องคอยเฝ้าไว้ให้ดี เจ้าจะปล่อยให้นางหนีไปไม่ได้” “ไม่ต้องห่วงหรอกพี่ชายใ...
