บทที่ 111: การขยายโรงงาน! ขุดแร่หยก!
ตกกลางคืน
ในบ้านไร่ชิงหลินที่เดิมทีพลุกพล่านบัดนี้นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ได้กลับออกไปแล้ว จะเหลือก็แต่พวกตั้งเต็นท์ที่มีไม่กี่หลังโดยนักท่องเที่ยวข้างในเต็นท์ก็กำลังใช้เวลายามค่ำคืนไปกับความน่าตื่นเต้น
“เถ้าแก่ฉิน พวกเราเลิกงานแล้วไว้เจอกันพรุ่งนี้ครับ” หัวหน้าหงพาลูกน้องมาบอกลาฉินหลินจากนั้นก็ขับรถสายตรวจออกจากบ้านไร่ไป
“อู้วู่วววววว!” เสียงร้องขอความช่วยเหลือของเจ้าวั่งไฉดังขึ้น
มันกระโดดเหยง ๆ ไปมาอยู่ตรงหน้าฉินหลิน โม่ชิง และหลินเฟิน เพราะว่าบนหลังมันมีเจ้าชื่อเหมาเกาะอยู่แถมดูเหมือนมันจะสลัดยังไงก็ไม่ยอมหลุดด้วย เจ้าตัวเล็กเหมือนอยากเป็นกระรอกตัวแรกของโลกที่ได้ขี่หมา ส่วนเจ้าหมาก็ไม่อยากเป็นหมาตัวแรกของโลกที่ให้กระรอกขี่แล้วสุดท้ายก็มาจบที่สภาพแบบนี้
เมื่อเผชิญกับการขอความช่วยเหลือของเจ้าวั่งไฉทั้งจ้าวโม่ชิงและหลินเฟินเฝ้าดูอยู่เฉย ๆ ส่วนฉินหลินก็ดุไปว่า “ชื่อเหมาแกอย่ารังแกวั่งไฉสิ!”
‘เหมือนเห็นเด็กน้อยสองคนทะเลาะกันเลยเว้ย!’
เมื่อเห็นว่าเจ้านายทั้งสามไม่ยอมจับกระรอกออกให้เจ้าหมามันเลยแก้ทางโดยลงไปนอนเกลือกกลิ้งทำให้เจ้ากระรอกต้องโดนบีบให้หนีจากหลังมันและปีนขึ้นไปนั่งบนไหล่ของฉินหลินแทน
“งี้ด ๆ ๆ ๆ แง่ง” เจ้าวั่งไฉลุกขึ้นคร่ำครวญใส่ชื่อเหมาด้วยความไม่พอใจ
แล้วจู่ ๆ เกาเหยาเหยาก็วิ่งเข้ามาหา “เถ้าแก่คะ ดูลิสต์การค้นหายอดนิยมของติ๊กต็อกสิ เจ้าชื่อเหมาดังใหญ่แล้วค่ะ!”
ทั้งฉินหลินและจ้าวโม่ชิงหยิบมือถือออกมาไถดูและเปิดลิสต์ยอดการค้นหายอดนิยมของติ๊กต็อกก็เห็นว่ามีแต่เรื่องของเจ้าชื่อเหมาเต็มไปหมด เป็นการค้นหาคลิปของมันที่นักท่องเที่ยวถ่ายไว้ได้จนมีหลาย ๆ คนก็อปปี้ไปลงช่องตัวเองและบางช่องมีคนไปกดไลค์กันเป็นแสน
คลิปดังกล่าวเป็นคลิปที่สาวสวยเอาลูกสนที่กัดไปแล้วครึ่งลูกให้เจ้าชื่อเหมาแล้วก็โดนมันชู้ตทิ้งด้วยความขยะแขยง ก็ไม่รู้เหมือนกันว่านักท่องเที่ยวคนไหนที่ถ่ายไว้ทันแล้วเอาไปลงติ๊กต็อก
ชื่อคลิปว่า “กระรอกในบ้านไร่ชิงหลินก็มีหัวใจ ต่อให้เป็นสาวสวยก็อย่ามาแหยมนะ!”
“ชื่อเหมาทำงั้นจริงเหรอ?” จ้าวโม่ชิงถามขึ้นหลังจากเห็นชื่อเหมาเตะลูกสนด้วยความขยะแขยง
คอมเมนต์ใต้คลิปสิยิ่งหนัก
“กระรอกน้อย: แม่สาวปากเหม็นนี้อยากให้กูแดกน้ำลายเหรอวะ ยากส์บอกเลอ!”
“โคตรเอา แม้จะไม่ใช่เรื่องอันตรายแต่ก็ดูถูกกันเกิ๊น!”
“ต่อต้านกระรอกที่เอาคนมาฆ่าด้วยสายตารังเกียจ”
“กระรอกมันจะรู้ว่าคนสวยมีกลิ่นปากแล้วไงวะ พวกมึงอะหลีกไปให้หมด ถ้ากระรอกไม่ยอมจูบงั้นเด๋วพี่จูบเองก็ได้น้อง!”
“...”
ฉินหลินอ่านเมนต์ไปก็อมยิ้มไป
‘แม่สาวไฟหน้าคู่โตนั่นเห็นคลิปตัวเองแบบนี้จะอายม้วนต้วนเลยป่าววะ?’
“ฉินหลิน ดูหมีตัวนี้สิมันฮ็อตกว่าเจ้าชื่อเหมาอีก” จู่ ๆ จ้าวโม่ชิงก็ยื่นมือถือที่เปิดคลิปที่กำลังมาแรงให้เขาดู
มันเป็นหมีดำสวมสวมจีวรพระเล่นโรลเลอร์สเก็ต (น่าจะอันนี้) แถมมันยังเล่นได้ชิล ๆ เลยด้วย
“เจ้าหมีนี่เป็นไซอิ๋วกลับชาติมาเกิดเรอะ!”
“แต่ชีวิตกูไม่ได้ชิล ๆ เหมือนหมีมันว่ะ!”
“เด๋วกระรอกเด๋วหมีดำ อะไรวะหนิ สัตว์ในติ๊กต็อกเด๋วนี้มันฉลาดกันเกินปุยมุ้ย”
สัตว์น่ารัก ๆ เหล่านี้มันจะแพร่ระบาดบนอินเทอร์เน็ตได้ง่าย ๆ เสมอ ทำให้แม่สาวขายาวที่พึ่งจะดึงกระแสในติ๊กต็อกกลับมาได้นั้นต้องตกกระป๋องอีกรอบเพราะโดนเจ้าสัตว์สองตัวนี่ทุบตี
เมื่อเข้าชื่อเหมาปรากฏตัวขึ้นมาบ้านไร่ก็มีชีวิตชีวามากขึ้น
ตลอดหลายวันหลังจากนั้นบรรดานักท่องเที่ยวต่างก็แห่แหนกันมาหมายจะถ่ายรูปชื่อเหมาโดยเฉพาะ
แล้วก็มีเรื่องตลกไร้สาระเกิดขึ้นในบ้านไร่ด้วยในช่วงสองวันมานี้
คือมีนักท่องเที่ยวคนหนึ่งมาที่มาเที่ยวเป็นเพื่อนกันเพื่อนในบริษัท แต่แล้วกลับมาป๊ะเข้ากับแฟนสาวของตัวเอง และแฟนสาวคนนั้นเพิ่มเติมคือมีไอ้หนุ่มคนหนึ่งมาด้วย แล้วเจ้าหนุ่มก็จัดการทุบตีไอ้หนุ่มด้วยความโมโห
หลังจากทุบตีเสร็จแล้วผู้หญิงคนนั้นก็บอกว่าคนที่มึงพึ่งตีคือพี่ชายกู! แล้วด้วยความโมโหบ้างเจ้าหล่อนก็เลยบอกเลิกเจ้าหนุ่มพร้อมพาไอ้หนุ่มที่เป็นพี่ชายกลับไปเลย ส่วนคนก่อเรื่องก็ถูกหัวหน้าหงใส่กำไลเงินคู่สวยพาไปที่ดี ๆ ที่มีข้าวกินฟรีสามมื้อเป็นเวลาสามวัน
นอกจากนี้เงินกองทุนพิเศษแนะนำองค์กรได้โอนเข้าบัญชีบริษัทชิงหลินฟู้ดแล้วด้วย
สรุปคือแม้ฉินหลินจะจัดการหนี้ครัวเรือนของตนเรียบร้อยแล้วก็ตาม แต่เขากลับเป็นหนี้อำเภอเพิ่มเป็น 50 ล้านซะอย่างนั้น
แต่ครั้งนี้แม้ตัวเลขหนี้จะเยอะทว่าเขากลับไม่รู้สึกเร่งด่วนเหมือนเมื่อก่อน กลับเต็มไปด้วยความหวังในอนาคต
เพราะหนี้ก้อนนี้แตกต่างจากหนี้ก้อนที่แล้วอย่างสิ้นเชิง
.............................................................…
ตอนบ่าย
แดดร่มลมตกเหมาะแก่การท่องเที่ยวหน้าหนาว
บ้านไร่ชิงหลินยังคงมีชีวิตชีวามากขึ้น
หลังจากรับโทรศัพท์จากเติ้งกวงแล้วฉินหลินก็ขับรถ BMW Series 5 ไปที่โรงงานทันที
นอกโรงงานเห็นว่ามีคิวยาวสองคิวเรียงกันอยู่ และมีโต๊ะสองตัวตั้งอยู่ที่หน้าประตูโรงงาน มีผู้จัดการสองคนที่ได้รับการเลื่อนตำแหน่งจากโรงงานเดิมกำลังลงทะเบียนข้อมูลบุคคล
นี่คือการรับสมัครงาน
เงินจากทางอำเภอได้มาแล้วทำให้การขยายโรงงานจะเกิดขึ้นในเร็ว ๆ นี้ ดังนั้นจึงต้องเริ่มรับสมัครพนักงานก่อนเลยล่วงหน้า
ทันทีที่เติ้งกวงขึ้นรถเขาก็บอกว่า “คุณฉิน เราได้ติดต่อทุกคนแล้วไปดูโรงงานทีละแห่งได้เลยครับ”
“อืม!” ฉินหลินพยักหน้า
กองทุนแนะนำองค์กร 30 ล้านของอำเภอได้โอนเข้ามาแล้ว ดังนั้นจึงไม่แปลกที่พวกเขาจะต้องเอาเงินออกมาใช้เพื่อขยายขนาดการผลิตซอสมะเขือเทศชิงหลินโดยเร็วที่สุด
เงินทั้งหมดนี้มีดอกเบี้ย
วิธีที่เร็วที่สุดในการขยายธุรกิจคือการซื้อโรงงานสำเร็จรูปที่เหมาะกับการผลิตอาหาร แบบนั้นเรื่องที่ต้องทำก็แค่ซื้อไลน์การผลิตที่ยังขาดอยู่และปรับจูนข้อบกพร่องในไลน์การผลิตเท่านั้น
ฉินหลินได้ใช้เงินกว่า 30 ล้านดังกล่าวนั้นในการซื้อไลน์การผลิตไปแล้ว โดยเงินที่ใช้ซื้อโรงงาน วัตถุดิบ จ่ายค่าจ้างพนักงาน และอื่น ๆ นั้นไม่ได้รวมอยู่ในนี้
มีทั้งหมด 35 ไลน์การผลิต
มีบริษัทเพียงไม่กี่แห่งในอำเภอโหยวเฉิงที่มีโรงงานซึ่งสามารถรองรับไลน์การผลิตจำนวนมากขนาดนี้ได้ และบริษัทที่มีโรงงานขนาดนี้จะไม่ขายโรงงานของตนแน่นอน ดังนั้นบริษัทชิงหลินฟู้ดจึงต้องซื้อโรงงานหลายแห่งแทน
ในเขตเล็ก ๆ เช่นโหยวเฉิงไม่มีทางที่จะพัฒนาได้อย่างรวดเร็ว ทำได้เพียงรอให้บริษัทชิงหลินฟู้ดพัฒนาได้ดีขึ้นในอนาคตแล้วลงทุนสร้างอาคารโรงงานขนาดใหญ่ด้วยตัวเอง
ฉินหลินและเติ้งกวงไปดูสถานที่ทีละแห่ง ๆ และรู้สึกพึงพอใจมาก ดังนั้นพวกเขาจึงดำเนินตามขั้นตอนต่าง ๆ อย่างรวดเร็วและเซ็นสัญญา
โรงงานเหล่านี้ได้รับการติดต่อจากทางอำเภอจริงแล้ว ซึ่งบรรดาเจ้าของโรงงานเหล่านั้นย่อมไม่กล้าตุกติกอะไร ทางอำเภอกังวลเรื่องซอสมะเขือเทศชิงหลินของเถ้าแก่ฉินมาก แถมโรงงานเหล่านี้ก็ตั้งอยู่บนเขตอุตสาหกรรมด้วยทำให้แต่ละแห่งไม่ได้ห่างกันมาก
ฉินหลินรับพนักงานเดิมของโรงงานเหล่านั้นเข้าทำงานอยู่แล้วตามที่ได้ตกลง โดยขั้นแรกให้พนักงานเดิมเหล่านั้นไปยังโรงงานแรกของบริษัทเพื่อทำความคุ้นเคยกับไลน์การผลิตซอสมะเขือเทศชิงหลินก่อน ไม่อย่างนั้นต่อให้มีแรงงานแต่ยังไม่คุ้นกับงานล่ะก็ช่วงที่ไลน์การผลิตมาติดตั้งเดี๋ยวจะเสียเวลาเพิ่ม
หากพนักงานคุ้นเคยแล้วเมื่อไลน์การผลิตทั้ง 35 มาติดตั้งก็จะสามารถทำงานได้อย่างเต็มประสิทธิภาพทันที ซึ่งบริษัทชิงหลินฟู้ดก็จะมีไลน์การผลิตทั้งหมด 42 ไลน์ แต่ละไลน์สามารถผลิตซอสมะเขือเทศได้ชั่วโมงละ 1,000 ขวด
บริษัทชิงหลินฟู้ดทำงานวันละ 2 กะ กะละ 10 ชั่วโมง หากรับสมัครเต็มจำนวนล่ะก็พนักงานน่าจะมีเกิน 600 คน
ถึงตอนนั้นกำลังการผลิตสูงสุดของบริษัทชิงหลินฟู้ดจะสูงถึงวันละ 840,000 ขวดขนาด 200 กรัม ซึ่งจะไม่ใช่แค่พอให้เฉิงเหอเอาไปกระจายในมณฑลฝูเจี้ยน แต่ยังพอต่อการกระจายออกไปสู่มณฑลอื่นด้วย
และปัญหาที่จะตามมาหลังจากนั้นคือเรื่องวัตถุดิบ อำเภอโหยวเฉิงไม่มีวัตถุดิบอย่างมะเขือเทศมากมายที่จะตอบสนองการผลิตประเภทนี้ ดังนั้นจึงต้องมีการซื้อมะเขือเทศจากที่อื่นซึ่งจะมีราคาสูงกว่าและทำให้ต้นทุนสูงขึ้นอย่างผิดหูผิดตา
กระนั้นมันก็เพราะการพัฒนาที่เร็วเกินไปทำให้เรื่องนี้ยังไม่สามารถแก้ไขได้
ฉินหลินไปกับเติ้งกวงกว่าครึ่งวัน หลังจากจัดการเรื่องโรงงานเสร็จแล้วก็ส่งต่อให้เติ้งกวงส่วนตัวเองก็ขับรถกลับไปที่บ้านไร่
เมื่อมาถึงโถงต้อนรับเขาก็เห็นเจ้าวั่งไฉนอนอยู่กับพื้นโดยมีเจ้าชื่อเหมากระโดดโลดเต้นอยู่บนหลังมัน
ดูเจ้ากระรอกน้อยจะสนใจหลังของเจ้าหมามากจริง ๆ
หลังจากโดนไปหลายวันเจ้าวั่งไฉก็เหมือนจะได้เรียนรู้แล้วว่าจะทำอะไรไปก็ไม่มีประโยชน์มันเลยต้องยอมรับชะตากรรมของตน
ที่เคานท์เตอร์จ้าวโม่ชิงก็กำลังยุ่งอยู่กับการแนะนำการทำงานให้สาว ๆ อีก 4 คนอยู่หน้าคอมพิวเตอร์
เป็นนักการเงิน 1 คนกับนักบัญชีอีก 3 ที่พึ่งจะรับเข้ามา
ด้วยการพัฒนาของบ้านไร่และบริษัทชิงหลินฟู้ดทำให้จ้าวโม่ชิงไม่สามารถทำงานเหล่านี้ทั้งหมดด้วยตัวคนเดียวได้ ดังนั้นจึงต้องหาคนช่วยแต่ฉินหลินนั้นแม้จะวางแผนรับสมัครคนอยู่แล้วก็เถอะ ทว่าก็ยังไม่พบคนที่เหมาะสมกับงานนี้เลยมาพักใหญ่แล้ว
แล้วเมื่อไม่กี่วันก่อนได้บังเอิญมีการสอบข้าราชการประจำอำเภอขึ้นพอดี เนื่องจากจ้าวโม่ชิงได้ลาออกจากกรมสรรพากรทำให้ต้องมีการรับคนเข้าทำงานในตำแหน่งของเธอใหม่ เมื่อทางอำเภอมีการประกาศรับสมัครสอบก็ทำให้มีคนที่จบเอกไฟแนนซ์และบัญชีหลายคนมาลองสมัครดู แน่นอนว่าผลสุดท้ายจะมีเพียงแค่คนเดียวเท่านั้นที่จะได้งาน
คนเหล่านี้ต่างก็ต้องทำงานอยู่ที่บ้านเกิดของตนแน่นอนอยู่แล้วถึงได้สมัครสอบข้าราชการ จ้าวโม่ชิงเลยฉวยโอกาสนี้ใช้เส้นสายของอาเขยเพื่อให้ตนได้เข้าถึงตัวคนเหล่านี้และทำการคัดเลือกมาทำงาน
ฉินหลินไม่ได้รบกวนจ้าวโม่ชิง เขาไปนั่งที่โต๊ะข้างหน้าต่างพร้อมกับเปิดจอนั่งเล่นเกมสั่งตัวละครไปหาขุดแร่ในเหมืองน้ำพุ
ตอนชั้นที่ 1 เขาขุดเจอแผ่นหินลึกลับซึ่งมีสูตรซอสมะเขือเทศบรรจุอยู่ภายในทำให้เขาตั้งตารอเหมืองนี่มาก ๆ
ตัวละครได้ไปยังเหมืองชั้น 2 และเริ่มขุด
สิ่งที่ขุดขึ้นมาได้นั้นก็มีทอง เงิน และทองแดงมากมาย ส่วนแผ่นหินลึกลับนั้นไม่เจอ จะเจอก็แต่แจ้งเตือนแบบใหม่
[ขอแสดงความยินดี ได้รับแร่หยกม่วง: เลเวล 1]
แร่หยกม่วง?
ไม่ได้เป็นหินหยกม่วงหรอกเหรอ?
