Chapter 180 Su Hao beauty
苏浩的美色
ซูเห่าทำการบันทึกข้อมูลยีนของบุตรแห่งแสง,จากนั้นก็จัดการศพ,หาสถานที่เก็บเอาไว้ก่อน.
หลังจากนั้นก็คืนสภาวะจักรพรรดิปฐพีเป็นคนทั่วไป,แล้วค่อย ๆ ก้าวเข้าไปในเมืองฮุ่ยหยาง.
เพื่อที่จะได้รับเนื้อของบุตรแห่งชีวิตลำดับสูงสุดของมนุษย์เกราะ,สำหรับซูเห่าไม่น่ายาก,ทว่าก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเช่นกัน.
ที่บอกไม่ยาก,เขาสามารถบุกเข้าไปโดยตรง,สู้กันสักสองสามร้อยรอบ,ผลาญพลังฝ่ายตรงข้ามจนหมดแล้วเก็บเกี่ยว,การต่อสู้ก็จะจบลง.
ความหนาแน่นของจิงซีของตัวตนสูงสุดในเมืองแห่งนี้ ไม่ใครมีจิงซีเท่ากับ1ใน3 ของเขาเลย,กระทั่งขั้นเจ็ดที่อ่อนแอที่สุดในเมืองนี้ยังมีจิงซีเท่ากับ 1 ใน 10 ของเขาเท่านั้น, แม้นว่าจะรับมือกับขั้นเจ็ดทั้งหมด,ก็ไม่ทำให้จิงซีของซูเห่าเสียเปรียบ,แม้แต่สามารถเอาชนะอีกฝ่ายได้ไม่ยากเย็น.
ทว่าที่บอกว่าไม่ง่าย,เพราะคนเช่นซูเห่าไม่ไช่คนชั่วร้ายเช่นนั้น,เขายังมีขีดจำกัดที่ต้องรักษาอยู่.
ที่นี่คือเมืองที่ใหญ่มาก,มีผู้คนมากมายไม่รู้เท่าไหร่,หากเกิดการต่อสู้กับบุตรแห่งชีวิต,คนจำนวนมหาศาลย่อมต้องได้รับผลกระทบอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้,กระทั่งเมืองฮุ่ยหยางก็อาจถูกทำลายไปด้วย.
ไม่อาจดูแคลนการต่อสู้ระหว่างจักรพรรดิปฐพีและบุตรแห่งชีวิตได้,พลังทำลายล้างย่อมไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน.
เพียงแค่พลังของซูเห่าคนเดียว,จิงซีของเขาสามารถกระจายไปทั่วครึ่งหนึ่งของเมืองฮุ่ยหยางแล้ว,เขาสามารถเปลี่ยนมันเป็นคริสตัลสีดำ,เมื่อเขาเคลื่อนไหว,เมืองฮุ่ยหยางครึ่งหนึ่งต้องพังทลายลงอย่างแน่นอน,นี่ยังไม่นับถึงความสามารถของบุตรแห่งชีวิตที่ไม่รู้ว่ามีทักษะอะไรบ้างที่ซ่อนอยู่.
กล่าวได้ว่าคนทั้งสองสามารถกลายร่างเป็นยักษ์ใหญ่ที่มีความสูงมากกว่าหนึ่งร้อยเมตรได้,เมืองทั้งเมืองย่อมไม่เหลือแม้แต่ซาก หากปะทะกันตรง ๆ.
นี่คือการต่อสู้ระดับอุลตราแมนกับสัตว์ประหลาดยักษ์เลย!
ใครจะรู้ล่ะว่าหลังจากตัดสินคนชนะแล้ว,เมืองขนาดใหญ่จะยังคงเหลือใหม!
ดังนั้นเพื่อความปลอดภัย,ซูเห่าวางแผนที่จะเข้าไปเงียบ ๆ,จากนั้นก็ใช้สายฟ้าขั้นสอง,หยุดการเคลื่อนไหวอีกฝ่าย,เฉือนเนื้อด้วยดาบแล้วหนีออกมา.
ทุกคนล้วนแต่ปลอดภัย.
ไม่ต้องสร้างปัญหามากจนเกินไป.
ก่อนอื่นต้องสอบถามก่อน,ว่าบุตรแห่งชีวิตนั้นอยู่ที่ใด.
เขาเพิ่งสังหารบุตรแห่งแสงไปแล้วคนหนึ่ง,ทว่าในเมืองยังเหลือมนุษย์กลายพันธ์ขั้นเจ็ดอีกสามคน.
“ก่อนอื่นต้องค้นหา ใครกันแน่คือบุตรแห่งชีวิต!”
หลังจากซูเห่าเข้าไปในเมืองฮุยหยาง,ก็พบผู้คนที่รวมตัวกันอยู่พูดคุยเรื่องราวที่น่าสนใจเกี่ยวกับการต่อสู้ ของเขากับบุตรแห่งแสง.
ไม่มีใครหลีกเลี่ยงที่จะเอ่ยเรื่องบุตรแห่งแสงเลย,แม้นว่าหลายคนที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าบุตรแห่งแสงนั้นหมายถึงอะไร.
“กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,ไม่ต้องแอบถามเลยสินะ,สามารถถามออกมาโดยตรงได้เลยรึ?”
เช่นนั้นก็ง่ายเข้ามาหน่อย!
ซูเห่าที่แสร้งเข้าไปเสนอหน้ากับหญิงสาวจูเห่าเหรินคนหนึ่ง,เผยใบหน้างง ๆ เข้าไปสอบถาม“น้องสาว,เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นรึ? พวกเขากำลังพูดคุยอะไรกัน?”
หญิงสาวที่ถูกรบกวนการรับฟังการโม้เหม็นของเธอ,ชักสีหน้าไม่พอใจ,ราวกับจ้องมองมายังซูเห่าคล้ายกับเอ่ยออกมาว่า“ไม่รู้จักฟัง” ทว่าขณะเห็นใบหน้าที่หล่อเหลาไม่ธรรมดาของซูเห่า,ก็กลืนน้ำลาย,เผยใบหน้าเอียงอาย,เผยยิ้มพราย,แสดงท่าทางเหมือนกับหญิงสาวที่มากด้วยเสน่ห์,“น้องชาย,เจ้าต้องการถามอะไร! ถามมาได้เลย,ข้าจะบอกเจ้าเอง!”
ซูเห่าที่ขมวดคิ้วไปมา,ระงับความรู้สึกที่แปลกประหลาด,เผยยิ้มพราย“ได้ยินก่อนหน้านี้ว่าบุตรแห่งแสงถูกจับ,เจ้ารู้ใหมว่าเกิดอะไรขึ้น?”
หญิงสาวที่ดวงตาเบิกกว้าง,จ้องเขม็งไปยังซูเห่า,เผยใบหน้าจริงจัง“แน่นอนว่ารู้,ไม่รู้ว่าใครก่อนหน้านี้ต่อสู้กับบุตรแห่งแสงบนอากาศ,พี่สาวผู้นี้เห็นการต่อสู้บนอากาศนั่นด้วย,มีสายฟ้าและเสียงคำรามของสายฟ้าดังก้อง,ส่องสว่างจ้า! น่าอัศจรรย์มาก! ไม่รู้เหมือนกันว่าบินอยู่บนฟ้าจะรู้สึกอย่างไร!”
ซูเห่าที่เผยท่าทางประหลาดใจ“คาดไม่ถึงว่าจะมีคนต่อสู้กับบุตรแห่งแสงได้? ร้ายกาจมาก,เป็นใครกัน? เป็นเจ้านายคนอื่นในเมืองหรือไม่?”
หญิงสาวที่เผยยิ้มพราย“ที่นี่มีคนมากส่งเสียงดัง คุยไม่รู้เรื่อง! พวกเราไปหาสถานที่สงบ ๆ คุยกันใหม? เดียวข้าจะเลี้ยงน้ำผลไม้เจ้า!”
รวดเร็วตรงไปตรงมาขนาดนี้เลยรึ? ซูเห่าที่รู้สึกระมัดระวังขึ้นมา,สาวน้อยผู้นี้มีแผนการอะไรหรือไม่?
ไม่ว่าอีกฝ่ายต้องการล่อลวงเขา,หรือหลงใหลในเสน่ห์ของเขา,ก็ไม่อาจ ให้เธอประสบความสำเร็จ! จู่ ๆ จะมาเลี้ยงน้ำผลไม้ เขาได้อย่างไร?
ซูเห่าส่ายหน้าไปมา“ไม่จำเป็น,ข้าไม่กระหายน้ำ.”
สาวน้อยที่ไม่สลดเลยแม้แต่น้อย เอ่ยออกมาว่า“เช่นนั้นพวกเราไปหาที่นั่งพูดคุยกันเถอะ,วางใจได้,เจ้าสงสัยอะไร,ข้ารู้หมด,รู้หมดทุกอย่างเลย!”
ซูเห่าที่ลังเลเล็กน้อย,ก่อนพยักหน้ารับ“ตกลง!”
ดังนั้นซูเห่าจึงตามหญิงสาวคนดังกล่าวไปในสวนน้ำและไปนั่งที่ม้านั่งแห่งหนึ่ง.
สถานที่แห่งนี้เงียบมาก,มีสระน้ำที่ใสจนมองเห็นสัตว์ทะเล,นอกจากนี้ยังมีบัวที่มีใบใหญ่ ดูงดงามเป็นอย่างมากขึ้นอยู่โดยรอบ.
หญิงสาวพาเขามายังสถานที่ดงามเช่นนี้,ทำให้ภายในใจของเขารู้สึกคาดเดาไม่ได้! รู้สึกเศร้าใจเล็กน้อย,ดูเหมือนว่าจะถามคนผิดซะแล้ว,หญิงสาวคนนี้กำลังตกเขาอยู่หรือไม่?
ซูเห่าต้องการเอ่ยอะไรออกมา,หญิงสาวก็เอ่ยด้วยรอยยิ้ม แนะนำตัวเอง“ข้ามีนามว่าเสี่ยวปู้,เจ้าล่ะชื่อว่าอะไร?”
ซูเห่าที่สูดหายใจลึก,ทำใจให้สงบเอ่ยออกมาช้า ๆ“ข้าชื่อเหว่ย! เจ้าช่วยบอกข้าได้ใหมก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้น? อาจเป็นเจ้านายคนอื่น ๆ ในเมืองหรือไม่? ไม่เช่นนั้นคงไม่อาจสู้กับบุตรแห่งแสงได้!”
ซูเห่าที่เผยท่าทางจริงจัง,กล่าวถึงมนุษย์กลายพันธ์ขั้นเจ็ด,ไม่รู้ว่าเสี่ยวปู้ เข้าใจเรื่องราวนี้มากเท่าไหร่.
กล่าวตามจริงแล้ว,ซูเห่ารู้สึกว่าเขาคุ้นเคยกับการถือมีดจ่อคอ คนอื่นแล้วถามคำถามมากกว่า.
การสอบถามข้อมูลด้วยความสุภาพแบบนี้,เขาไม่ถนัดเลย,ยิ่งการพูดคุยกับหญิงสาว,ยิ่งทำให้เขารู้สึกเคอะเขินไปเหมือนกัน.
หญิงสาวที่ยกมือขึ้นปิดปากเผยยิ้มงาม“เป็นชื่อที่พิเศษจริง ๆ,ฟังแล้วรื่นหูมาก!”
คำพูดของหญิงสาวที่ดูจะเกี้ยวพานเขา! ทำให้ซูเห่าต้องอดทนอยากจะชักดาบออกมาเสียบอีกฝ่ายจริง ๆ,เขาตัดสินใจ ลองสอบถามอีกฝ่ายอีกครั้ง,หากอีกฝ่ายไม่ให้ความร่วมมือ,เขาก็จะจากไป.
ซูเห่าเอ่ยออกมาเล็กน้อย,เผยน้ำเสียงที่ดูประจบสักหน่อย“เจ้ารู้ใหมว่าบุตรแห่งชีวิตอยู่ที่ใหน?”
เสี่ยวปู้ตอบออกมาทันที“รู้!”
ขณะซูเห่าจ้องมองด้วยความสงสัยเธอก็เอ่ยออกมาว่า“เขาอยู่ในตำหนักตงหลิง,ทุกคนต่างก็รู้กันหมด! พี่ชาย,เจ้านี่ตลกจัง,แกล้งเป็นไม่รู้อย่างงั้นรึ?”
ซูเห่าที่เอ่ยเสียงเย็นเล็กน้อย“ตำหนักตงหลิงอยู่ที่ใหน? พาข้าไปได้หรือไม่?”
เสี่ยวปู้ที่ดวงตาเป็นประกาย,ราวกับคิดว่าเขาต้องการไปเดินเล่นกับเธอ,จึงเอ่ยออกมาด้วยความสุขทันที“ได้! พวกเราเดินไปคุยกันไปด้วยเถอะ!”
ซูเห่าที่ยืนขึ้นเอ่ยออกมาว่า“เช่นนั้นนำทาง!”
ซูเห่าพบว่าไม่จำเป็นต้องมีทักษะในการพูดคุยก็ได้,ขอเพียงหน้าตาหล่อเหลา,เอ่ยคำไม่กี่คำ,ก็ทำให้หญิงสาวคล้อยตามแล้ว.
“เพียงแค่หล่อก็ไม่ต้องมีทักษะในการพูดกล่อมหญิงสาวเลย!”
จากนั้นเสี่ยวปู้ก็นำซูเห่าเดินท่องเมืองฮุ่ยหยาง,แน่นอนเป้าหมายสุดท้าย อยู่ที่ตำหนักตงหลิงนั่นเอง.
ผ่านไปไม่นาน,ซูเห่าก็ล๊อกเป้าหมายสำเร็จ,เพราะทิศทางที่เขามุ่งไปทางทิศตะวันออกนั้น,มีจิงซีที่ทรงพลังอยู่เพียงจุดเดียว,ไม่ต้องสงสัยว่า,นั่นจะต้องเป็นบุตรแห่งชีวิตอย่างแน่นอน.
ในเมื่อยืนยันเป้าหมายได้แล้ว,ซูเห่าก็ไม่จำเป็นต้องกังวล,และไม่ต้องพูดคุยกับหญิงสาวผู้นี้อีกต่อไป.
“ปรกติแล้วบุตรแห่งชีวิตจะออกมาข้างนอกหรือไม่?”
เสี่ยวปู้เอ่ย“ดูเหมือนว่าเจ้าจะเป็นคนนอกจริง ๆ! ข้าได้ยินมาว่าบุตรแห่งชีวิตนั้นเป็นชายชราที่สุภาพมาก,เขาเป็นคนที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,ปรกติแล้วจะพักอาศัยอยู่ในตำหนักตงหลิงเป็นประจำ,หากไม่มีเรื่องสำคัญก็จะไม่ออกมา,ข้าอยู่มานานเติบโตขึ้นที่นี่,ยังเห็นเขาเพียงไม่กี่ครั้งเอง!”
ซูเห่าที่ขมวดคิ้ว“พวกเราสามารถเข้าไปในตำหนักตงหลิงได้หรือไม่?”
เสี่ยวปู้เอ่ย“ไม่ได้,ตำหนักตงหลิงนั้นไม่อนุญาตให้คนนอกเข้าไป,มีผู้คุ้มกันหนาแน่น,เจ้าต้องการเข้าไปทำอะไรในตำหนักตงหลิงอย่างงั้นรึ?”
ซูเห่าเอ่ย“ข้าต้องการเข้าไปดูบุตรแห่งชีวิต.”
เขารู้สึกว่ามันยากที่จะจัดการจริง ๆ,หากบุตรแห่งชีวิตอยู่ในตำหนักตงหลิงตลอดเวลา,หากต้องการพบกับบุตรแห่งชีวิตก็มีแต่ต้องบุกเข้าไป,ซึ่งหากเป็นเช่นนั้น คงหลีกเลี่ยงที่ไม่ปะทะกันอย่างรุนแรงได้อีกต่อไป.
ในเวลาเดียวกัน,เสี่ยวปู้กับเอ่ยออกมาว่า“ต้องการเห็นบุตรแห่งชีวิต,ก็ไม่ใช่เรื่องยาก”
“หืม?”ซูเห่าที่เผยความประหลาดใจจ้องมองไปยังเสี่ยวปู้.
