บทที่69

“นี่เขาชนะจริง ๆเหรอ?”

มุมปากของดราก้อนกระตุก เขานึกไม่ถึงว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาเขา อดีตนักดาบอันดับหนึ่งของโลก หนึ่งในเจ็ดเทพโจรสลัด แพ้ให้กับนักดาบหนุ่มที่ยังไม่ได้เข้าสู้แกรนด์ไลน์

เด็กหนุ่มที่ชื่อรอนคนนี้ วันนี้ บนภูเขาของรีเวิร์สเม้าท์เทน ซึ่งเป็นภูเขาที่สูงที่สุดในโลก เขาสามารถเอาชนะหนึ่งในเจ็ดเทพโจรสลัด นักดาบอันดับหนึ่งของโลกและก้าวไปแทนที่ฉายานักดาบอันดับหนึ่งของโลกได้อย่างเป็นทางการ

ดราก้อนพูดไม่ออก ใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อและสีหน้าแฝงไปด้วยความตกใจ “เจ้าหนุ่มนี่เป็นแค่เด็กหนุ่มจริงเหรอ?”

ชายชราที่เฝ้ามองการต่อสู้อยู่ที่ประภาคารไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เห็น มือแก่ ๆของเขาถึงกับสั่นเทา มุมปากกระตุก “เด็กหนุ่มที่ยังไม่ได้เดินทางเข้าสู้แกรนด์ไลน์ เอาชนะนักดาบที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกได้... ฉันคงตาฝาดไปสินะ”

“เฮ้อ...”

แม้แต่นกหาข่าวบนท้องฟ้ายังตกตะลึง นกหลายตัวมองหน้ากัน พวกมันเห็นความตกใจในดวงตาของกันและกันได้ และตอนนี้เมื่อสงครามได้รับผลแพ้ชนะแล้ว นกหลายตัวก็เริ่มกระพือปีกและบินออกไปอย่างรวดเร็ว พวกมันกรูกันไปยังสาขาของสำนักพิมพ์ที่ใกล้ที่สุด

นี่เป็นข่าวใหญ่ นักดาบอันดับหนึ่งของโลกถูกแทนที่แล้ว จะมีข่าวอะไรน่าตื่นเต้นไปกว่านี้อีก

เด็กหนุ่มอายุสิบเก้าปี เอาชนะหนึ่งในเจ็ดเทพโจรสลัด ตาเหยี่ยว มิฮอร์คอายุสี่สิบเอ็ดปี แล้วก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดของโลกในฐานะนักดาบ ข่าวนี้จะทำให้โลกระเบิด

ข่าวนี้จะต้องรายงานแก่หัวหน้ามอร์แกนให้เร็วที่สุด!

รอนลดดาบในมือ ฮาคิเคลือบอาวุธค่อย ๆหดกลับไปและมีเสียงคลิ๊กแล้วใบดาบก็ได้หักลงไปจากการต่อสู้กับดาบชั้นเลิศ หลังผ่านศึกมาอย่างหนัก ในที่สุดมันก็ทนไม่ได้อีกต่อไป

“น่าเสียดาย” มิฮอร์คเก็บดาบดำกลับไปที่หลังตัวเองแล้วมองดูดาบในมือรอนแตกเป็นเสี่ยง ๆและถอนหายใจ “มันน่าเสียดาย ดาบชั้นยอดแบบนี้หาได้ยาก”

รอนอดขบขันไม่ได้

ตาเหยี่ยวคนนี้ สมควรแล้วที่จะได้รับฉายาว่านักดาบอันดับหนึ่งของโลก อีกฝ่ายเพิ่งจะพ่ายแพ้ไปแต่มันไม่ได้รบกวนเขาเลย สิ่งที่เขาทำคือการรู้สึกเสียดายดาบแทนเขา

“มันไม่เป็นไร เอาไว้โอกาสดี ๆฉันค่อยตีมันขึ้นมาใหม่”

“นี่คือดาบชั้นยอด พูดว่าจะตีก็ตีได้ง่าย ๆที่ไหนล่ะ” ตาเหยี่ยวส่ายหน้า “การปะทะกันของพวกเรา ด้วยความแตกต่างของดาบ มันยังอุตส่าห์ทนมาได้ขนาดนี้ มันช่างน่าเหลือเชื่อจริง ๆ แต่น่าเสียดายที่มันก็ยังคงพังทลายไปแบบนี้”

“มิฮอร์ค การต่อสู้ของเราสิ้นสุดลงแล้วใช่ไหม?” รอนถามกลับ

“ใช่” มิฮอร์คพยักหน้าแล้วกล่าวอย่างเคร่งขรึม “นายชนะฉัน...”

เขาไม่มีคำจำกัดความรอนได้ นอกเสียจากคำว่าปีศาจเท่านั้น

“โอ้ ถ้าอย่างนั้น ฉันขอตัวก่อนแล้วกัน เรือกับพรรคพวกของฉันยังรออยู่ด้านล่าง ไม่อยากให้พวกเธอเป็นห่วงน่ะ” รอนพูดเสร็จก็เตรียมจะจากไป

ในตอนนั้นเอง มิฮอร์คก็ตะโกนใส่รอน “เดี๋ยวก่อนรอน! ฉันรู้ว่านายเอาชนะฉันได้ ความแข็งแกร่งของนายแข็งแกร่งกว่าฉันก็จริง ไม่ว่าจะเป็นฮาคิทั้งสองและความแข็งแรงของร่างกาย แต่หากเป็นไปได้ ฉันก็ยังหวังว่านายจะทำตามที่ฉันบอกไปได้...”

“ไม่ล่ะ” รอนโบกมือแล้วพูด “มิฮอร์ค ทุกคนมีความฝันของตัวเอง ทุกคนมีเส้นทางที่แตกต่างกันไป มันก็แบบที่คุณยืนหยัดในวิชาดาบ ฉันเองก็มีเส้นทางของฉันเหมือนกัน”

“อย่างนั้นเหรอ... น่าเสียดาย” มิฮอร์คส่ายหัว เขารู้ว่าเขาไม่สามารถเกลี้ยกล่อมได้ ดังนั้นเขาเลยหยุดพูดไร้สาระต่อไป “แล้วเราจะได้พบกันใหม่ เมื่อถึงเวลา ฉันจะกลับมาท้าทายชื่อนักดาบที่แข็งแกร่งที่สุดอีกครั้ง”

“แล้วฉันจะรอ!” รอนยิ้ม

น่าเสียดาย บางทีครั้งต่อไปที่เราพบกัน คุณอาจจะแข็งแกร่งขึ้น แต่น่าเสียดายฉันเองก็จะแข็งแกร่งขึ้นกว่าในปัจจุบันอยู่ดี

มิฮอร์คพยักหน้าแล้วหันหน้ากลับไปโดยไม่หันกลับมาแม้แต่น้อย ร่างของเขากระโดดลงไปทางของทะเลอีสต์บลูโดยที่รอนไม่รู้ว่าเขาจะไปทำอะไรที่ทะเลอีสต์บลูอีก

รอนมองไปยังหลังของมิฮอร์คและยิ้มเล็กน้อย ตอนนี้การต่อสู้กับนักดาบอันดับหนึ่งของโลกได้จบลงแล้ว

ว่าแต่... ผู้ชายคนนี้มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?

รอนหันหน้าไปทางชายที่สวมเสื้อคลุมที่อยู่ไม่ไกล

“ช่างเป็นเด็กหนุ่มที่น่าทึ่งจริง ๆ” หลังจากเงียบมานาน ดราก้อนก็ได้กล่าวว่า “ขอแนะนำตัวเองก่อน ฉันคือผู้นำของกองทัพปฏิวัติ มังกี้ ดี ดราก้อน ยินดีที่ได้รู้จักนายนะรอน”

“หัวหน้าของกองทัพปฏิวัติดราก้อน?” รอนมองไปที่ชุดของดราก้อน เขาจำอีกฝ่ายได้ รอนส่งยิ้มไปให้แล้วกล่าวว่า “การต่อสู้จบลงแล้ว คุณมีอะไรจะบอกฉันไหม?”

“มันคุ้มค่ากับเวลาที่เสียไปจริง ๆ” ดราก้อนพูดกับรอน “นายแข็งแกร่งมากและพรสวรรค์ก็ดีจนเรียกได้ว่าปีศาจ ในช่วงเวลาสั้น ๆ นายก็สามารถเรียนรู้การใช้ฮาคิได้ ซึ่งมันน่าทึ่งมากจริง ๆ”

“แล้ว?” รอนถามต่อ

“นายอยากเข้าร่วมกองทัพปฏิวัติไหม?” ดราก้อนชักชวน “หากนายเต็มใจเข้าร่วม ตำแหน่งรองหัวหน้าของกองทัพปฏิวัติจะเป็นของนาย”

“เข้าร่วมกองทัพปฏิวัติ?” รอนชะงัก เขาไม่อยากจะเชื่อว่าพ่อของลูฟี่จะมาชวนเขาเข้ากองทัพปฏิวัติ เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงจริง ๆ

รอนส่ายหัวทันที

“ขอบคุณสำหรับคำเชิญนะครับ” รอนกล่าวต่อ “แต่ฉันก็ยังชอบชีวิตที่มีอิสระ และยังมีการเดินทางครั้งใหญ่รออยู่ ดังนั้นต้องขอโทษคุณด้วย คุณดราก้อน”

ดราก้อนได้ยินแบบนั้นก็อดผิดหวังไม่ได้ แต่เขาก็รู้ว่ามันยากที่จะชวนคนเก่งระดับนี้

“อิสระ? ฉันจะไม่จำกัดเสรีภาพของนายหรอกนะ ยังไงก็คิดใหม่อีกครั้งไหม?” ดราก้อนยังไม่ยอมแพ้ ยังคงโน้มน้าวต่อไป

“ไม่จำเป็นต้องพูดแล้ว” รอนส่ายหน้าอย่างเด็ดเดี่ยว “ฉันจะไม่เข้าร่วมกองทัพปฏิวัติ”

ดราก้อนเผยสีหน้าผิดหวัง แต่รอนก็ยังยิ้มแล้วกล่าวต่อ “แต่เราก็ยังคงร่วมมือกันได้”

“ร่วมมือ?” ดราก้อนหยุดชะงักเล็กน้อยแล้วมองรอน

“ใช่ จุดประสงค์ของคุณคือการโค่นล้มรัฐบาลโลก และฉันเองก็เป็นโจรสลัด โจรสลัดกับกองทัพเรือเป็นศัตรูกันโดยธรรมชาติ รัฐบาลโลกกับโจรสลัดก็เป็นศัตรูกันเช่นกัน ดังนั้นพวกเราก็มีความสัมพันธ์กันแบบทางอ้อม หากมีโอกาสในอนาคต การผนึกกำลังกันจัดการกับรัฐบาลโลกคงเป็นไปได้ แต่เรื่องนี้ก็ต้องเอาไว้ว่ากันทีหลังล่ะนะ”

แน่นอนว่าตอนนี้ยังเร็วเกินไป เขายังไม่ได้ไปที่แกรนด์ไลน์เลยด้วยซ้ำ และเมื่อเขาได้เดินทางต่อ บางทีอาจจะได้เจอกับดราก้อนอีกครั้งและร่วมมือกันล้มล้างการปกครองของมังกรฟ้า

บอกตามตรง ก่อนหน้านี้ตอนที่รอนดูอนิเมะ รอนเกลียดมังกรฟ้ามาก คนแบบนั้นสมควรตายจริง ๆนั่นแหละ

“ความร่วมมือ?” ดราก้อนพึมพำ “ดี อย่างนั้นเอาไว้เราค่อยร่วมมือกันในครั้งหน้า”

ดราก้อนได้จากไป ทิ้งรอนไว้ด้านหลัง เขาก็ได้ส่ายหน้าแล้วกระโดดลงไปเช่นเดียวกัน พายุที่พัดกระหน่ำไม่สามารถหยุดเขาได้อีกต่อไป