บทที่68

“นายล้อเล่นเหรอ?” มิฮอร์คขมวดคิ้วแล้วมองไปที่รอน

ฮาคิ? เพิ่งจะเรียนรู้ฮาคิเมื่อสักครู่?

“ฉันไม่แปลกใจที่นายจะสามารถเรียนรู้ฮาคิได้ แต่ฉันรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่านายไม่ได้ใช้มันในระหว่างต่อสู้ ตอนนี้นายกำลังจะบอกว่าสามารถเรียนรู้มันได้ในระหว่างต่อสู้กับฉัน?” มิฮอร์ครู้สึกตลกและยากจะเชื่อสิ่งนี้ได้

“หึ!” มีเสียงหัวเราะดังมา

มันไม่ใช่เสียงหัวเราะของมิฮอร์ค ไม่ใช่เสียงหัวเราะของรอน แต่มันเป็นเสียงหัวเราะของดราก้อน คนที่เฉยเมยแบบนั้นหัวเราะ นึกภาพออกไหมว่าพ่อของลูฟี่หัวเราะมันตลกแค่ไหน

ฮาคิเกราะและฮาคิสังเกต แม้ว่าจะบอกว่าเรียนรู้ได้ มันก็ต้องใช้เวลาหลายชั่วโมงในการฝึกฝนและใช้งานให้ชำนาญ เรื่องนี้นายยังไม่รู้ แต่ตอนนี้มาบอกว่าได้เรียนรู้มันแล้ว?

แม้แต่ผียังไม่เชื่อ!

นายเป็นคนมีพรสวรรค์และสามารถเรียนรู้ฮาคิได้ในระหว่างเผชิญหน้า แต่การที่บอกว่าคนที่เพิ่งเรียนรู้ฮาคิสองประเภทจะเป็นคู่ต่อสู้ของมิฮอร์คที่ใช้ฮาคิสองประเภทมาแล้วหลายปีนี่มัน...

ไม่ใช่เรื่องตลกหรอกเหรอ?

มังกี้ ดี ดราก้อนไม่เชื่อ!

มิฮอร์คเองก็ไม่เชื่อ!

อาจพูดได้ว่ามันไม่มีทางมีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นในโลกได้ ทว่ารอนเป็นข้อยกเว้น

เมื่อลดมือลง รอนก็มองไปที่แผงข้อมูลสถานะของเขาแล้วอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอก ถ้าหากเขาไม่สามารถเรียนรู้ฮาคิสองประเภทได้จากการโจมตีถึงตายของมิฮอร์คก็คงแย่ การต่อสู้ในวันนี้ ต่อให้เขาล่าถอยได้แต่เขาก็ไม่สามารถชนะเดิมพันกับทาชิงิได้ แถมเขาก็ยังแพ้มิฮอร์คด้วยอีกต่างหาก

“ระบบ เปิดแผงข้อมูล!”

ติ๊ง!

          โฮสต์: รอน

          อายุ: 19

          ร่างกาย:205

          ความแข็งแรง:197

          ความเร็ว:201

          พลังวิญญาณ: 184

          แต้มทักษะที่มี: 999,999,999 (อันนี้แต้มมันเหมือนไม่ลดเลย เลยเขียนตามอิ้งเลยนะครับ)

          ทักษะที่มี: หมัดหมาป่าปีศาจ เลเวล100 (เต็ม)

          วิชาดาบพื้นฐาน เลเวล100 (เต็ม)

          หมัดเหล็ก เลเวล100 (เต็ม)

          ฝ่ามือเจาะทะลวง เลเวล100 (เต็ม)

          เพลงดาบอัคคี เลเวล100 (เต็ม)

          ก้าวอัคคี เลเวล100 (เต็ม)

          นักแม่นปืน เลเวล100 (เต็ม)

          ทำอาหาร เลเวล100 (เต็ม)

          ปฐมพยาบาล เลเวล100 (เต็ม)

วิชาวาดดาบ เลเวล100 (เต็ม)

          วิชาสองดาบ เลเวล100 (เต็ม)

               ระบำดาบ เลเวล100 (เต็ม)

          ฮาคิเกราะ เลเวล100 (เต็ม)

          ฮาคิสังเกต เลเวล100 (เต็ม)

ฮาคิทั้งสองประเภท

สถานะทั้งสี่ถึงสองร้อย!

รอนมองไปที่แผงข้อมูลของเขาและก็เห็นหัวข้อทักษะฮาคิทั้งสองประเภท เขาใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีในการเรียนรู้ฮาคิทั้งสองนี้และตอนนี้มันก็อัพแต้มจนเต็ม นั่นหมายถึงเขาสามารถใช้ฮาคิขั้นแรกได้ถึงขีดสุด

ส่วนเรื่องสถานะความแข็งแรง ยังเหลืออีกสามแต้มถึงจะครบสองร้อย และพลังวิญญาณอยู่ห่างอีกเพียงหกแต้มเท่านั้น ซึ่งเร็ว ๆนี้มันก็จะไปถึงสองร้อยทั้งหมด

เวลานี้ตัวเขาแข็งแกร่งแค่ไหน?

รอนนึกถึงประสบการณ์การใช้งานฮาคิทั้งสองประเภทในหัวของเขา มันช่างน่ากลัวจริง ๆ

“มิฮอร์ค เรามาตัดสินแพ้ชนะกันในครั้งเดียวเถอะ” รอนพูดอย่างใจเย็น ความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขาไม่เหมือนเมื่อก่อน หากตอนนี้เขาสู้กับสี่จักรพรรดิด้วยร่างกายเพียงอย่างเดียว เขามั่นใจเลยว่าจะไม่แพ้อย่างแน่นอน บางทีอาจจะสู้จักรพรรดิที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างหนวดขาวได้แล้วก็ได้ ด้วยระดับของฮาคิในปัจจุบันของเขาละคุณสมบัติทั้งสี่ที่น่าสะพรึงกลัวของเขา เขามีความมั่นใจว่าจะสู้กับหนวดขาวได้ อาจจะไม่สามารถพูดได้ว่าจะชนะเต็มร้อย แต่เขาก็มั่นใจอย่างน้อยเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เขาตอนนี้ยังไม่ได้กินผลไม่ปีศาจเลยด้วยซ้ำ

“ยังไม่ยอมแพ้อีกเหรอ?”

มิฮอร์คไม่คิดว่ารอนจะเอาชนะเข้าได้ แต่เนื่องจากเขามั่นใจ เขาจึงต้องโจมตีอีกทีเพื่อให้รอนรู้ถึงช่องว่างขนาดใหญ่ของพวกเขาทั้งสอง

ดราก้อนก็ส่ายหัวเช่นกัน เขารู้สึกว่ารอนเพียงแค่รั้นและไม่อยากยอมแพ้เท่านั้น

แต่รอนก็ทำเพียงยกยิ้มขึ้น ทันใดนั้นใบดาบของเขาก็เปลี่ยนสีจนดำขลับ

“อะไร!” มิฮอร์คสูดลมหายใจเย็น ๆ เขารู้สึกได้ชัดเจนถึงใบดาบสีดำบนดาบของรอน อย่างนั้นนั่นก็คือฮาคิเกราะอย่างนั้นเหรอ? (ดาบรอนหักไปแล้วนะทุกคน แต่ยังฟันได้อยู่)

“นี่...” ดราก้อนแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง เขากำลังเห็นอะไร? “นี่เป็นการเคลือบฮาคิจริง ๆ มันเป็นไปได้ยังไง? เห็นได้ชัดว่าก่อนหน้านี้เขาไม่สามารถใช้มันได้ แต่ตอนนี้เขาก็ได้เข้าถึงฮาคิระดับนี้แล้ว... เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้จริง ๆ”

มังกี้ ดี ดราก้อนสมองเกือบหยุดทำงาน ไม่ว่าเขาจะคิดอย่างไร นี่มันก็ผิดปกติชัด ๆ

แต่มิฮอร์คไม่สนใจ ตอนนี้เขาตั้งมั่นกับการต่อสู้ ไม่มีเวลาให้คิดนอกเรื่องมากนัก เพราะตอนนี้รอนได้โจมตีออกไปแล้ว

“รับมือ! ฟัน!”

ใช่แล้ว รอนทำเพียงเคลื่อนไหวธรรมดา ๆ เขาใช้ท่าฟันของวิชาดาบพื้นฐาน ร่างกายของเขาขยับไม่เร็วแต่ก็ไม่ช้า รอนพุ่งตัวเข้าหามิฮอร์ค จากนั้นก็ฟันธรรมดา ๆลงไปทันที

ม่านตามิฮอร์คหดวูบ การโจมตีของรอนเขาไม่อาจหนีจากดาบนี้ได้เลย!

“นี่คือการมองเห็นอนาคต เขามองเห็นล่วงหน้าและโจมตีเพื่อกดดันไม่ให้เคลื่อนไหวไปทางอื่นได้ มันเชื่อได้ยากจริง ๆ” มิฮอร์คเห็นการใช้งานฮาคินี้ และพบว่าภายใต้การมองเห็นล่วงหน้า เขาไม่สามารถหาข้อบกพร่องและไม่สามารถทำนายการเคลื่อนไหวต่อไปของรอนได้เลย กลับกัน การเคลื่อนไหวของเขาถูกรอนมองออก

นี่หมายความว่า ประสบการณ์การใช้ฮาคิของอีกฝ่ายมากกว่าเขา

“เป็นไปได้ยังไงกัน!!”

ในใจของมิฮอร์คเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น แต่เขาก็ต้องพยายามรับดาบของรอนเอาไว้ให้ได้

เคร้ง!!

หลังจากนั้น ดาบในมือของรอนก็จ่อไปที่คอของมิฮอร์ค ใบดาบเย็นเยียบได้สัมผัสกับผิวหนังของเขา ทำให้ตอนนี้มิฮอร์ครู้ตัวว่าเขาได้พ่ายแพ้แล้ว!

“ฉัน... แพ้แล้ว” มิฮอร์คขมวคิ้วเข้ม ทันทีที่เขารับดาบของรอน ดาบของอีกฝายก็พลิกกลับมาจ่อที่คอของเขาทันทีและแตะลงคอของเขาอย่างนุ่มนวล

“มันน่าประทับใจมาก” มิฮอร์คค่อย ๆลดดาบดำของเขาลงและเงยหน้าขึ้นมองรอน ดวงตาของเขาคมกริบแต่แฝงไปด้วยประกายแห่งความสุข ความสูญเสียและความโล่งใจ “นายชนะแล้วรอน”

“จากนี้ไป... นายคือนักดาบอันดับหนึ่งของโลก!!!”