บทที่ 91-92
บทที่ 91 เจ้าใจดีกับข้ายิ่งนัก เมื่อเมิ่งอวิ๋นเสียงได้ยินดังนั้นก็มองจิ่งหรงด้วยความสงสัย ไม่ว่าชายผู้นี้จะคิดอะไรก็ดูเหมือนจะโกรธนางอยู่เสมอ เมื่อคิดได้เช่นนี้นางก็หันหลังเดินจากไปด้วยความโกรธ และคิดว่าก่อนหน้านี้ที่นางพูดไปนั้นเสียน้ำลายเปล่า ขณะที่นางหันหลังเดินจากไป นางไม่ทันได้สังเกตเห็นแววตาอา...
