บทที่ 70 : จอมปีศาจ!
บทที่ 70 : จอมปีศาจ!
ณ โคลอสเซียมโกคู
โจวชูรู้สึกสะเทือนใจเมื่อได้รู้เกี่ยวกับโบนัสมหาศาลของระบบซ้อนทับชัยชนะและตัดสินใจที่จะสร้างโชคลาภจากมัน
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ดำเนินการในทันทีเพราะมันคือความประมาท…… ดังเดังนั้นะรับชมการต่อสู้ของเหล่าขั้นพิเศษซักหนึ่งโหลก่อนเพื่อทำความเข้าใจรูปแบบการต่อสู้ของพวกเขาและเตรียมการอย่างเต็มที่ก่อนการต่อสู้
ตงฟางหมิงจูที่สังเกตุเห็นการเต้นของหัวใจที่ชัดเจนของชูโจว ก็คาดเดาได้เลยว่าชูโจวกำลังคิดอะไรอยู่, อย่างไรก็ตามเธอได้เตือนชูโจวไปเเล้ว ดังนั้นถ้าหากชูโจวตัดสินใจเข้าร่วมการต่อสู้, เธอก็จะไม่หยุดเขาเพราะนี่เป็นการตัดสินใจของชูโจวเอง
"พี่สาวหมิงจูฉันเห็นว่าคุณดูเป็นคนคุ้นเคยของโคลอสเซียมนี้, คุณเคยเข้าร่วมการต่อสู้ของที่นี่บ้างใหม"
จู่ๆ ชูโจวก็มองไปที่ตงฟางหมิงจูเเละถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“คุณหมิงจู เธอได้รับชัยชนะติดต่อกันถึงเก้าสิบครั้งในการต่อสู้ระดับพิเศษ” ก่อนที่ตงฟางหมิงจูจะทันได้ตอบ ผู้จัดการหวังก็ตอบเเทนเธอด้วยรอยยิ้ม
เก้าสิบชัยชนะติดต่อกัน?......ชูโจวเเละคนอื่นๆมองไปที่ตงฟางหมิงจูด้วยความตกใจ, นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาทราบว่าตงฟางหมิงจูได้รับชัยชนะติดต่อกันถึง 90 ครั้งในการต่อสู้ของเหล่าระดับพิเศษในโคลอสเซียมโกคู
เเละอีกเพียงเเค่สิบเกม เธอก็จะสามารถเก็บชัยชนะครบ 100 ครั้งได้สำเร็จเเละมันจะเป็นบันทึกชัยชนะที่ยอดเยี่ยมมาก
เเละการที่สามารถคว้าชัยชนะติดต่อกันถึง 90 ครั้งเเล้วในตอนนี้….. แสดงให้เห็นว่าความแข็งแกร่งของตงฟางหมิงจูนั้นอยู่ยงคงกระพันท่ามกลางนักรบขั้นพิเศษอย่างแน่นอน
“การต่อสู้ระดับพิเศษจะได้รับ 100 ล้านสำหรับชัยชนะ 10 ครั้งติดต่อกัน, 3 พันล้านสำหรับชัยชนะ 50 ครั้งติดต่อกัน….. นี่หมายความว่าพี่สาวหมิงจูได้รับรางวัล 3.1 พันล้านจากที่นี่ไปแล้วงั้นหรอ?”
“นอกจากนี้ พี่สาวหมิงจูยังเหลือชัยชนะติดต่อกันอีกเพียงสิบครั้งเท่านั้นที่จะได้รับการชนะ 100 ครั้งติดต่อกัน……. เมื่อถึงตอนนั้นพี่สาวหมิงจูจะได้รับเงินอีก 1 หมื่นล้านเหรียญ!”
ชูโจวที่กำลังคาดเดาว่าตงฟางหมิงจูจะสามารถทำเงินจากที่นี่ได้เท่าไหร่……จากนั้นน้ำลายของเขาก็ดูเหมือนกำลังจะไหลออกมา
……..
ตอนนี้ตงฟางหมิงจูสามารถบอกได้เลยว่า ชูโจวเป็นพวกคลั่งไคล้เงิน, เธอจึงยิ้มและพูดกับชูโจวว่า
"มันไม่ง่ายเลยที่จะชนะ 100 ครั้งติดต่อกัน เเละไม่มีใครรู้ว่าโคลอสเซียมมีไพ่ใบไหนซ่อนอยู่บ้าง…. ฉันจึงยังไม่แน่ใจนัก" แม้ว่าตงฟางหมิงจูจะพูดอย่างนั้น แต่ดวงตาของเธอกลับเต็มไปด้วยความมั่นใจ….. เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้ไม่แน่ใจอย่างที่เธอพูด
…..
“อ้อออ…….นอกจากคุณหมิงจูแล้ว ในเดือนที่ผ่านมา ยังมีผู้มาใหม่ที่แข็งแกร่งมากปรากฏตัวในการต่อสู้ของนักรบขั้นพิเศษ เธอมาที่นี่เพียงสองครั้งแต่คว้าชัยชนะติดต่อกันไปแล้ว 70 ครั้ง, บางทีครั้งหน้าที่เธอมา เธออาจจะสามารถคว้าชัยชนะติดต่อกันร้อยครั้งก็ได้” ผู้จัดการหวังพูดแทรกด้วยสายตาที่จริงจัง
"คุณกำลังพูดถึงลี่เกอ, หญิงสาวจากตระกูลลี่ใช่หรือไม่" ตงฟางหมิงจูเปลี่ยนสีหน้าและมองไปที่ผู้จัดการหวัง
“ใช่แล้ว เธอคือลี่เกอ!” ผู้จัดการหวังพยักหน้า
“ถ้าเป็นลี่เกอ….. นั่นก็เป็นเรื่องปกติ”
"อัจฉริยะลี่เกอ, เธอเป็นอัจฉริยะคนแรกของรุ่นเยาว์ในเมืองฐานกวางตุ้ง แม้ว่าฉันไม่รู้ว่าเธอไปอยู่ที่ไหนตลอดหลายปีที่ผ่านมา แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอจะได้รับการเลื่อนขั้นเป็นระดับพิเศษเเละกลับมาเเล้ว..."
“เเละด้วยพรสวรรค์และภูมิหลังของเธอ เธอจะก้าวกระโดดได้อย่างแน่นอนหลังจากมาถึงระดับพิเศษ, คาดเดาได้เลยว่าเธอจะสามารถไล่ตามฉันทัน จนในที่สุดก็จะแซงหน้าฉันเเละเป็นคนแรกที่ได้รับการเลื่อนขั้นเป็นนักรบขั้นผู้ควบคุม”
"ชัยชนะร้อยครั้ง, อาจจะเป็นเรื่องยากสำหรับคนอื่น…..แต่สำหรับเธอ มันคงไม่ใช่เรื่องยากมากนัก" ตงฟางหมิงจูกล่าวด้วยสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยอารมณ์
"ถูกต้องครับ, สำหรับอัจฉริยะลี่เกอมันเป็นเรื่องปกติที่จะชนะร้อยครั้งติดต่อกันได้" ผู้จัดการหวังพยักหน้าเห็นด้วย
……….
อัจฉริยะลี่เกอ…… นี่ชื่อของอาจารย์ไม่ใช่หรอ?, เป็นไปได้ไหมว่าตงฟางหมิงจูและผู้จัดการหวังกำลังพูดถึงอาจารย์ลี่เกอ?
ชูโจวและหลิวเฉียนๆมองหน้ากัน และทั้งคู่ก็เห็นความตกใจในดวงตาของกันและกัน……. พวกเขาไม่มีใครคาดคิดว่าจะได้ยินเรื่องของอาจารย์ลี่เกอที่นี่!
ยิ่งไปกว่านั้นภูมิหลังของอาจารย์ลี่เกอนั้นน่าทึ่งมาก, เธอเป็นอัจฉริยะคนเเรกของรุ่นเยาว์ในเมืองฐานกวางตุ้ง, แม้แต่สัตว์ประหลาดอย่างตงฟางหมิงจูก็ยังชื่นชมเธออย่างมาก
ทันใดนั้นชูโจวก็จำสิ่งที่อาจารย์ลี่เกอพูดกับเขาเมื่อเธอออกจากเจียงเฉิง….. ว่าให้เขาสามารถมาขอพบเธอที่บ้านของตระกูลลี่ในเมืองกวางตุ้งได้หากเขาต้องการ
“นี่อาจจะเป็นโอกาส, เราควรไปหาอาจารย์ลี่เกอ!” ชูโจวคิดในใจ
…….
"อัจฉริยะระดับสูงอย่างลี่เกอนั้นหาได้ยากมากแม้แต่ในโกคูโคลอสเซียมของเรา..... แต่ก็เคยมีคนที่เก่งกว่านะ"
"เเละเป็นเพราะบุคคลคนนั้นที่ทำให้โกคูโคลอสเซียมของเราโด่งดังไปทั่วโลกและกลายเป็นโคลอสเซียมอันดับ 1 ของโลก" ผู้จัดการหวังพูดด้วยอารมณ์, จากนั้นมองไปที่โคลอสเซียมระดับเขตเเดนที่ว่างเปล่าไร้ผู้คน
ชูโจวและคนอื่นๆ เมื่อเห็นวายตาของผู้จัดการหวัง, พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่โคลอสเซียมระดับเขตเเดนเพียงแห่งเดียวของโคลอสเซียมนี้
โคลอสเซียมระดับเขตแดนนี้แตกต่างจากโคลอสเซียมอื่นๆ, เพราะนอกจากพื้นที่ที่ใหญ่กว่าแล้วยังมีรูปปั้นหินขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงกลางอีกด้วย
รูปปั้นหินมีใบหน้าที่พร่ามัวและไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้อย่างชัดเจน นอกจากนี้ยังสวมเสื้อคลุมสีดำพร้อมกับถือดาบในมือข้างหนึ่งและชี้มันไปที่ท้องฟ้าด้วยความอหังการ
แม้ว่ารูปปั้นหินจะไม่มีลักษณะของใบหน้า แต่มันก็ยังทำให้ผู้คนรู้สึกได้ถึงความเย่อหยิ่งอย่างอธิบายไม่ได้ ราวกับว่าแม้แต่เทพเจ้ามันก็ไม่สนใจ
ทันทีที่พวกเขาเห็นรูปปั้นหินชูโจวและคนอื่นๆ ก็รู้สึกเหมือนกำลังมองชายผู้กล้าหาญและทรงพลังพอที่มองโลกเเละคนทั่วไปเหมือนมองมดตัวหนึ่ง
"เขาเป็นใคร?" ชูโจวอดไม่ได้ที่จะโพล่งออกมา
"เขาคือปาฏิหาริย์ที่ไม่มีใครเทียบได้ที่เกิดในโกคูโคลอสเซียมของเรา! นอกจากนี้ยังเป็นความมหัศจรรย์ครั้งเดียวของโคลอสเซียมทั้งหมดในโลก" ผู้จัดการหวังพูดอย่างกระตือรือร้น
"เขาช่างมหัศจรรย์จริงๆ" ตงฟางหมิงจูสูดหายใจเข้าลึกๆ และดวงตาคู่สวยของเธอมีแววชื่นชม
"ไม่มีใครรู้ชื่อจริงของเขา, แต่ในบรรดาโคลอสเซียมทั้งหมดในโลก เขาเป็นคนเดียวที่สามารถชนะการต่อสู้ระดับขอบเขติดต่อกันถึงหนึ่งร้อยครั้งได้"
"คุณรู้ไหม, ว่าโดยพื้นฐานแล้วนักรบขั้นเขตเเดนล้วนเเล้วเเต่เป็นกำลังหลักของกองกำลังต่างๆ, ดังนั้นด้วยตำแหน่งและความรับผิดชอบ….. พวกเขาจึงไม่ค่อยมาที่โคลอสเซียมเพื่อเข้าร่วมการต่อสู้"
"ในทำนองเดียวกัน มอนสเตอร์ขั้นเขตเเดนโดยพื้นฐานแล้วแต่ละตัวจะมีกลุ่มมอนสเตอร์นับแสนตัวคอยอารักขา ดังนั้นพวกมันจึงถูกจับมาได้ไม่ง่ายนัก..."
"ด้วยเหตุนี้, ในโคลอสเซียมทุกแห่งทั่วโลก การต่อสู้ระดับเขตเเดนนั้นไม่ค่อยเกิดขึ้นมากนัก ดังนั้นโดยพื้นฐานแล้วความฝันที่จะชนะร้อยครั้งติดต่อกันในระดับเขตเเดน อาจกล่าวได้ว่ามันยากยิ่งกว่าการขึ้นสวรรค์เสียอีก”
“ในความเป็นจริง ไม่ต้องพูดถึงการชนะร้อยครั้งในการต่อสู้ระดับเขตเเดน….. แม้กระทั่งการชนะร้อยครั้งในการต่อสู้ระดับควบคุมของโคลอสเซียมระดับโลกก็ไม่ได้ปรากฏตัวมาหลายปีแล้ว”
“แต่ชายผู้นี้กลับสามารถเก็บชัยชนะหนึ่งร้อยครั้งติดต่อกันของการต่อสู้ขั้นเขตเเดนได้……..ยิ่งไปกว่านั้น การชนะร้อยครั้งของเขาแตกต่างจากการชนะร้อยครั้งของคนอื่นอย่างสิ้นเชิง……เพราะเขาได้สังหารปรมาจารย์ระดับเขตแดนกว่าร้อยคนในคราวเดียว...”
"อันที่จริง ตามข่าวลือ…. เขาอาจฆ่าปรมาจารย์ระดับเขตแดนไปมากกว่าร้อยคนในตอนนั้น..."
"ด้วยเหตุการณ์นี้, คนผู้นี้จึงทำให้โกคูโคลอสเซียมโด่งดังจนกลายเป็นโคลอสเซียมอันดับหนึ่งของโลก"
แม้ว่าจะไม่มีใครรู้ชื่อจริงของเขา แต่ทุกคนล้วนเรียกเขาว่า "จอมปีศาจ"
………………………..