ตอนที่ 976 ช่องว่างทางความรู้สึกนี้.. มันใหญ่เกินไป

หม่า เสี่ยวหลี รู้สึกกลัวมาก หลินฟาน กล้าหยุด หัวหน้าส่วน จริงๆ!

หลินฟาน อาจจะไม่รู้จักตัวตนของ หัวหน้าส่วน ก็ได้มั้ง!

“หัวหน้าส่วน คุณไม่ต้องไปสนใจเขา มันไม่เกี่ยวอะไรกับเขา คุณจะด่าฉัน คุณก็ด่าฉันต่อเถอะ!” หม่า เสี่ยวหลี ได้พูดออกไปอย่างรวดเร็ว ระหว่างพูดพลางเธอก็ได้หันไปทาง หลินฟาน พร้อมกับส่งสัญญาณให้ หลินฟาน รีบออกไป

หลินฟาน กลับไม่ได้จากไป ทั้งยังนั่งทำสีหน้าไม่ทุกข์ไม่ร้อนอยู่ที่เดิม และเขาได้พูดออกไปว่า : “ผมเป็นใคร.. เรื่องนี้ไม่สําคัญ แต่ผมแค่รู้สึกว่า หัวหน้าส่วนคนนี้ของคุณ ..ทําตัวไม่เหมาะสม”

ชายวัยกลางคนที่มีพุงใหญ่ ก็ได้มีอารมณ์โกรธขึ้นมาทันที และได้ชี้นิ้วไปที่ หลินฟาน พร้อมกับถาม หม่า เสี่ยวหลี ไปว่า : “ใคร.. ไอ้สารเลวนี่ ที่มันกำลังทำหยิ่งต่อหน้าฉันคนนี้ นี่มันเป็นใคร แล้วนี่คุณรู้จักกัน?”

หม่า เสี่ยวหลี ได้แต่พูดว่า : “เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นสมัยมัธยมปลายของฉัน..”

ชายวัยกลางคนที่มีพุงใหญ่ ก็ได้หัวเราะเยาะไปว่า : “ที่แท้ก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นเก่า? ไม่น่าแปลกใจเลยที่ได้เข้ามายุ่งเรื่องของคนอื่น ฉันตอนนี้เกรงว่า คุณคงไม่ใช่ว่าแอบชอบ หม่า เสี่ยวหลี หรอกใช่ไหม? ไม่งั้นคุณคงไม่อยากจะมาทำตัวเป็นฮีโร่ เพื่อเอาใจหญิงสาวคนที่รักได้หรอกมั้ง?”

หม่า เสี่ยวหลี เมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอก็ได้หน้าแดงในทันที

หม่า เสี่ยวหลี ที่ได้ฟังจนหน้าแดงหูแดงนั้น ก็ได้รีบพูดอธิบายออกไป : “หัวหน้าส่วน คุณได้เข้าใจผิดไปหมดแล้ว พวกเราเป็นแค่เพื่อนร่วมชั้นกัน และเราก็ไม่ได้เจอกันมานานหลายปีแล้ว และก็นะ เราไม่ได้มีความสัมพันธ์อื่นใดอย่างที่คุณกำลังคิด”

ชายวัยกลางคนที่มีพุงใหญ่ ก็ได้กล่าวว่า : “คุณนี่ช่างน่าเบื่อ.. เสียจริงๆ แสดงว่านี่คุณก็รู้เช่นกันเหรอว่า ..เขามันไม่น่าสนใจจริงๆ?”

หลินฟาน ได้พูดพร้อมกับหัวเราะออกไปว่า : “คุณเป็นหัวหน้าส่วนของที่นี่ ใช่ไหม? แต่แล้วทำไม สมองของคุณมันกลับเต็มไปด้วยความคิดเกี่ยวกับเรื่องความสัมพันธ์ ‘ชายหญิง’ แล้วความสัมพันธ์ระหว่างผมกับ เสี่ยวหลี คืออะไร มันสําคัญมากไหม? ผมเองแค่ไม่เห็นด้วยกับวิธีการของคุณ แม้ว่า เสี่ยวหลี จะเป็นคนแปลกหน้ากับผม ผมเองก็จะบอกแล้วจะพูดออกไปเช่นกัน.. ผมหวังว่าคุณจะให้ความเคารพเธอ แม้ว่าสถานะของเธอจะค่อนข้างต่ำ แต่ถึงอย่างไรเธอก็ควรได้รับความเคารพ..”

อารมณ์ของชายวัยกลางคนที่มีพุงใหญ่ ก็ได้พลุ่งพล่านทันที ผู้ชายคนนี้มันโผล่ออกมาจากที่ไหนกัน แล้วมันกล้าดียังไงมาสั่งสอนเขา..

“คุณมันเป็นต้นหอมต้นไหนกัน(หมายถึง คุณอายุเท่าไหร่) แล้วคุณมันไปมีความสามารถอะไรมาสอนฉัน!” ชายวัยกลางคนที่มีพุงใหญ่ ได้พูดออกมาด้วยความโกรธ

เขาได้ตัดสินอย่างง่ายๆ ว่า หลินฟาน คนนี้ ไม่ใช่คนใหญ่คนโตอะไร และเขามันก็เป็นได้แค่คนตัวเล็กๆ อย่างแน่นอน!

ก่อนอื่นเลย เสื้อผ้าที่ หลินฟาน ใส่อยู่ มันก็ดูมีราคาหลายพันหยวน แต่คนธรรมดาที่รู้จักประหยัดมัธยัสถ์สักหน่อย ก็สามารถซื้อใส่ได้.. ทั้งหมดนี้มันก็เห็นได้ชัดว่า หลินฟาน ไม่ใช่คนรวยอะไรอย่างแน่นอน!

ประการที่สอง หลินฟาน ดูอายุยังน้อย คนหนุ่มสาวมันก็มักที่จะเป็นเช่นนี้ และดูๆ ไปแล้วคงเพิ่งจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัย ดังนั้นมีความเป็นไปได้ที่เขาจะไม่มีงานทําเลยด้วยซ้ำ!

ฮึ! ..นี่มันก็แค่เด็กน้อยที่ไม่มีเงิน และไม่มีอำนาจ!

แล้วคนเช่นนี้ มันก็ไม่อยู่ในสายตาเขาเลยด้วยซ้ำไป!

หลินฟาน กล่าวว่า : “ผมบอกไปแล้วว่า.. ผม.. เป็นใคร เรื่องนี้มันไม่สําคัญ ผมเพียงแค่ให้คําแนะนําแก่คุณ และพยายามอธิบายเหตุผลกับคุณ ผมเองยังหวังว่าคุณจะอธิบายเหตุผลออกมาด้วยเช่นกัน ถ้าคุณต้องการอยากรู้ว่าผมเป็นใคร ผมก็จะบอกคุณว่าผมก็เป็นแค่ประชาชนคนหนึ่ง ส่วนคุณที่เป็นข้าราชการ คุณก็ต้องทำหน้าที่ให้บริการแก่ประชาชน สำหรับผมซึ่งเป็นประชาชนนั้น ก็มีสิทธิทุกอย่างที่จะวิพากษ์วิจารณ์คุณ ผมหวังว่าคุณจะแก้ไขมันได้นะ”

ชายวัยกลางคนที่มีพุงใหญ่ อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา : “คุณมันโผล่มาจากที่ไหนก็ไม่รู้ แล้วยังคิดมาวิพากษ์วิจารณ์ฉัน? คุณมันไปมีคุณสมบัติอะไรที่จะมาวิพากษ์วิจารณ์ฉัน แล้วก็คุณ.. เข้ามาที่นี่ได้อย่างไร? ที่นี่คือเทศบาลเมือง มันเป็นสถานที่ที่คุณสามารถเข้ามาได้หรือ.. ออกไปจากที่นี่ซะ! ไม่งั้นฉันจะเรียก รปภ. ให้เข้ามาลากตัวคุณออกไป!”

หลินฟาน อดไม่ได้ที่จะส่ายหัว : “คนอย่างคุณนี่เป็นถึง หัวหน้าส่วน ได้อย่างไรกัน? สติสัมปชัญญะบวกกับแนวคิดเช่นนี้ มันก็ไม่ไหวจริงๆ.. และมันนานแค่ไหนแล้วที่คุณไม่ได้เข้าเรียนรัฐประศาสนศาสตร์? ผมคิดว่าคุณควรเริ่มที่จะลงเรียนพิเศษเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้แล้วนะ”

หม่า เสี่ยวหลี ที่อยู่ข้างๆ ก็ได้ตกตะลึงไปแล้ว..

หลินฟาน ยอดเยี่ยมเกินไปแล้ว คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะกล้าพูดมันออกไปโดยที่ไม่เปลี่ยนสีหน้า.. ทั้งยังกล้าเผชิญหน้ากับหัวหน้าส่วน นี่เขา ..มันยอดเยี่ยมเกินไปแล้ว!

เธอในตอนนี้ก็กลัว พลางรู้สึกโล่งใจไปด้วย.. เธอเองถึงขนาดอยากที่จะหัวเราะออกมา แต่เธอก็กลัวว่าจะไปทำให้หัวหน้าส่วนคนนี้ เกิดไม่พอใจขึ้นมาอีก แต่เพราะฐานะที่ต่ำต้อยของตัวเอง สุดท้ายเธอจึงไม่กล้าพูดอะไรออกไปกับหัวหน้าส่วนคนนี้เลย ..ได้แต่กล้ำกลืนความน้อยใจ และความอัดอั้นใจเอาไว้กับตัวเอง

อารมณ์ความโกรธของชายวัยกลางคนที่มีพุงใหญ่ ได้พุ่งทะยาน คำพูดของ หลินฟาน เหมือนกับการเหยียบหางของเขา เกือบแทบจะทุกประโยค เขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่าไอ้เด็กคนนี้มันมาจากที่ไหนกันแน่! แล้วทำไมมันถึงได้กล้ามาพูดกับเขาแบบนี้!

“บอกชื่อของคุณมา แล้วใครเป็นคนพาคุณเข้ามาที่นี่ และจุดประสงค์ของคุณที่มาเทศบาลเมืองคืออะไร หากบอกไม่ได้ งั้นฉันก็จะขอเรียก รปภ. ให้เข้ามาไล่คุณออกไปในทันที!” ชายวัยกลางคนที่มีพุงใหญ่ ได้คำรามออกมาเสียงดังลั่น ด้วยความโกรธ

“หัวหน้าเปา เขาคนนี้เข้ามาที่นี่ ฉันเป็นคนพาเขาเข้ามาเอง คุณมีความคิดเห็นงั้นเหรอ?”

เลขาเฉิน ได้เดินเข้ามาในเวลานี้ และได้พูดอย่างเย็นชาออกไป

ชายวัยกลางคนที่มีพุงใหญ่ ได้รู้สึกประหลาดใจมาก เมื่อได้เห็น เลขาเฉิน แต่แล้ว อะไรนะ? เด็กคนนี้ เลขาเฉิน ได้เป็นคนพาเข้ามา?

“เลขาเฉิน คนนี่คือ?” หัวหน้าส่วนเปา ได้ถามอย่างรวดเร็ว

เลขาเฉิน กล่าวว่า : “คุณหลิน หลินฟาน เขาคือ คนที่ร่ำรวยที่สุดในหยุนเฉิง เป็นซีอีโอของ หยงจิ่ว กรุ๊ป และเป็นผู้ก่อตั้ง บริษัท เฉาฟาน เซมิคอนดักเตอร์ คุณหลิน มาในครั้งนี้ เพราะเขาได้รับเชิญจาก ท่านนายกเทศมนตรี ให้มาหารือเจรจาเกี่ยวกับการลงทุน เมื่อกี้ หัวหน้าส่วนเปา ได้พูดอะไรออกมา คุณต้องการเรียก รปภ. เพื่อทําอะไร?”

อ่า?

หัวหน้าส่วนเปา และหม่า เสี่ยวหลี ต่างก็ได้พากันตกตะลึง

“อะไรนะ หลินฟาน เขา…”

หม่า เสี่ยวหลี ยิ่งตกใจไปมากกว่า เพราะหลินฟาน คนที่เธอจำได้นั้นในตอนนั้นมันก็ยังคงเป็นตอนที่อยู่ในโรงเรียนมัธยม แม้ว่าเขาจะหล่อมาก แต่เขาก็มีผลการเรียนเฉลี่ยอยู่ในระดับปานกลาง และมีสภาพครอบครัวที่ย่ำแย่ เขาดูเป็นแค่นักเรียนธรรมดาๆ ทั้งยังไม่ใช่ว่าจะดูโดดเด่นอะไร…

ต่อมา หลินฟาน ได้เข้าสอบเข้ามหาวิทยาลัยหยุนเฉิง ได้.. เธอรู้มาว่าแม้ว่า มหาวิทยาลัยหยุนเฉิง จะเป็นมหาวิทยาลัยที่ดี แต่ก็ยังเทียบไม่ได้กับมหาวิทยาลัยชั้นนําแห่งอื่นๆ พูดได้เพียงว่า มหาวิทยาลัยที่ หลินฟาน ได้เข้าเรียน มันก็พอที่จะดูได้..

แล้วก็.. ตามความประทับใจของ หม่า เสี่ยวหลี ที่มีต่อ หลินฟาน หลินฟาน เองก็เป็นคนที่ไม่มีความทะเยอทะยานที่จะเข้าทำงานข้าราชการ และเขาก็ไม่เคยคิดด้วยซ้ำว่าตัวเองจะกลายมาเป็นคนที่ร่ำรวยได้ นั่นเพราะ หลินฟาน มีความคิดน้อยมากที่จะเป็นคนที่ร่ำรวย และมั่งคั่ง ตัวเขาเองมักที่จะทำตัวจืดจางมากๆ และคล้อยตามผู้คนไปมาเล็กน้อยๆ ส่วนใหญ่ที่เห็น ตัวเขาเองก็มักที่จะทำตัวสบายๆ ไม่สนใจสิ่งใด

หม่า เสี่ยวหลี เองก็มักที่จะชื่นชมความคิดแบบนี้ของ หลินฟาน มากๆ  หลินฟาน อายุยังน้อย แต่กับมีความคิด ความรู้สึกที่สูงส่งเช่นนี้ได้ เหมือนกับพวกเจ้านายคน..

แต่ หม่า เสี่ยวหลี และหลินฟาน กลับเป็นตรงกันข้ามกันอย่าง ..สิ้นเชิง เธอไม่เต็มใจที่จะเป็นคนธรรมดา เหมือนรุ่นพ่อแม่ของเธออีกต่อไป.. เธอต้องการที่จะโดดเด่น ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องที่กําหนดให้เธอ และหลินฟาน แยกออกจากกัน แม้ว่าพวกเขาจะเป็นเพื่อนที่สามารถคบหากันได้ แต่มันก็ไม่สามารถเดินไปด้วยกันได้…

ในมุมมองของ หม่า เสี่ยวหลี หลินฟาน ที่เป็นคนชอบทำตัวสบาย ๆ เช่นนี้ เขาคงไม่มีจิตใจที่กล้าหาญ ที่กล้าได้กล้าเสีย และดูไม่มีความแข็งแกร่ง ความสําเร็จในอนาคตมันก็เท่ากับว่างเปล่า ..อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ความคิด และอุดมการณ์ของคนๆ หนึ่ง ก็มักที่จะกําหนดทิศทางของอนาคต ..ของบุคคลผู้นั้น

เช่นเดียวกับ คนอย่าง.. หม่า เสี่ยวหลี ที่อยากจะปีนขึ้นไป เธอได้ผ่านความพยายามมาสองปีเต็มๆ ที่ได้ทำงานหนัก เธอได้สอบตกหนึ่งครั้ง แต่เธอก็ยังคงพยายามต่อไป และในที่สุดเธอก็ได้เข้าสู่งานข้าราชการ และได้เข้าทำงานในเทศบาลเมือง แม้ว่าจะได้เริ่มต้นจากตำแหน่งเสมียนตัวเล็กๆ แต่อย่างน้อยๆ เธอก็สามารถบรรลุจุดเริ่มต้น.. ที่เธอได้ตั้งหวังเอาไว้ได้แล้ว

และสำหรับ หลินฟาน หลังจากเรียนจบแล้ว มันก็มีความเป็นไปได้สูงที่เขาจะเข้าทำงานในบริษัทธรรมดาทั่วๆ ไป ชีวิตของเขาก็สามารถมองเห็นถึงจุดสิ้นสุดได้แล้ว และจะไม่มีคลื่นใดๆ เข้ามารบกวน… แนวทางชีวิตของเขา

อย่างไรก็ตาม...

ตอนนี้ เลขาเฉิน ได้บอกกับเธอว่า หลินฟาน เป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองหยุนเฉิง?

ช่องว่างทางความรู้สึกนี้.. มันใหญ่เกินไป ใหญ่เกินไปที่จะคาดคิดถึงมันเลย.. จริงๆ

หัวหน้าส่วนเปา ถึงจะไม่มีความรู้สึกประหลาดใจ เหมือนกับ หม่า เสี่ยวหลี เพราะมันคงมีเพียงคนที่เข้าใจในอดีตของ หลินฟาน เท่านั้น ที่จะรู้สึกแตกต่างไปอย่างมาก เมื่อได้รู้ถึงตัวตนในปัจจุบันของเขา..

หม่า เสี่ยวหลี ได้ตกตะลึง และรู้สึกมึนงงอย่างสมบูรณ์ไปแล้ว..

มัน.. เป็นไปได้อย่างไร?

หลินฟาน ต้องผ่านอะไรมาบ้าง เด็กวัยรุ่นคนหนึ่งที่มาจากชนบท ที่ไม่ได้มีอุดมคติอันยิ่งใหญ่คนนั้น เขาต้องผ่านอะไรมาบ้างกว่าจะกลายมาเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดได้ และถึงกลับกลายมาเป็นแขกของ ท่านนายกเทศมนตรี?

แม้ว่า หม่า เสี่ยวหลี จะคิดจนหัวแทบแตก เธอก็คงจะคิดมันไม่ออก.. เพราะมันเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อมาก เธอเองไม่กล้าที่จะเขียนนวนิยายแบบนี้ และเธอก็ไม่กล้าเอามาถ่ายทำเป็นละครในทีวี!

“หลิน, หลิน, หลิน, คุณหลิน?”

หัวหน้าส่วนเปา พูดไม่ปะติดปะต่อกันแล้ว แม้ว่าเขาจะไม่ได้ตกใจกับความแตกต่างอย่างมากเท่า หม่า เสี่ยวหลี แต่เขาก็ตกใจเช่นกันที่ได้รู้ถึงตัวตนของ หลินฟาน..

พูดให้ถูกก็คือ เขากลัวมาก

น้องสาวมันเถอะ! หลินฟาน มีตัวตนแบบนี้?

สิ่งสําคัญที่สุดคือตอนนี้ เขา.. เพิ่งจะรุกราน หลินฟาน ไป

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ หัวหน้าส่วนเปา ก็ได้ตกใจ และมีเหงื่อเย็นๆ ไหลออกมาในทันที