Chapter 175 Uniting
戮
ในเวลานั้นซูเห่าเหวี่ยงดาบออกไป,จักรพรรดิปฐพีที่ยังคงนิ่งอยู่.
ในเมื่อแกล้งตายแล้ว,ซูเห่าก็ไม่ยอมให้เขาได้ตื่นอีกครั้ง,หาย ๆ ไปซะ!
จักรพรรดิปฐพีที่ยังคงนิ่ง,ขณะถูกซูเห่าแยกเป็นสองส่วน.
ร่างที่แยกออกจากกัน,ขณะที่เขาจะฟื้นฟูกลับมา,ดาบของซูเห่าก็เหวี่ยงออกไปอีกครั้ง.
“แก๊ก แก๊ก แก๊ก!”
ในเวลานั้นผลึกคริสตัลที่แยกออกเป็นส่วน ๆ ลอยกระเด็น,จักรพรรดิปฐพีที่ชิ้นส่วนแยกกระจายกันออกไป,ซูเห่ายังคงหั่นอีกฝ่ายไม่หยุด,ชิ้นส่วนหลายชิ้นที่กำลังฟื้นฟูกลับมา.
จวบจนถึงตอนนี้,จักรพรรดิปฐพีไม่มีจิงซีเพื่อใช้ในการต่อสู้อีกแล้ว,เขาต้องการมีชีวิต.
อย่างไรก็ตามจิงซีของเขาก็ถูกใช้ไปอย่างรวดเร็วในการฟื้นฟูรักษาชีวิต,หากยังเป็นเช่นนี้เขาต้องตายอย่างแน่นอน,เวลานั้นเขาที่ฟื้นคืนกลับมาลุกขึ้นพร้อมกับคุกเข่าให้กับซูเห่าทันที พร้อมกับจ้องมองด้วยแววตาคาดหวังขอชีวิตจากซูเห่า.
ซูเห่าที่จ้องมองอีกฝ่าย,ฟื้นคืนกลับมา,ก่อนที่จะเอ่ยสอบถามออกไป“เจ้าสองคน,ทำไมถึงมายังเมืองหลินหยวน?”
จักรพรรดิปฐพีที่เผยแววความหวังออกมา,เร่งรีบเอ่ยตอบ“ขอเพียงท่านรับประกันไว้ชีวิต,ไม่ว่าอะไรข้าก็ยอมบอก.”
ซูเห่าไม่เอ่ยถามต่อไป,ยกดาบขึ้น,เตรียมหั่นศีรษะอีกฝ่ายให้ขาดไปในทันที.
จักรพรรดิปฐพีตงหลานเร่งรีบเอ่ยออกมาทันที“หยุด ๆ หยุดก่อน,ข้าพูด! โปรดหยุดก่อน!”
ไม่ว่าอย่างไร,ขอมีชีวิตอยู่ก่อนสักนาทีสองนาทีก็ยังดี,เผื่อมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น,เขาอาจจะมีชีวิตได้?
ซูเห่าที่หยุด,เก็บดาบกลับคืน“เช่นนั้นก็เอยมาว่าทำไมถึงได้เดินทางมายังเมืองหลินหยวน?”
จักรพรรดิปฐพีตงหลานครุ่นคิดเอ่ยออกมาว่า“พวกเรานั้นอาศัยอยู่เมืองอันเหลียงมาโดยตลอด,ทว่าจู่ ๆ เมืองอันเหลียงก็ปรากฏมนุษย์กลายพันธ์ขั้นเจ็ดขึ้น,เป็นขั้นเจ็ดของมนุษย์พิษที่ถูกเรียกว่า【บุตรแห่งฆาตกรรม】,เขาสังหารมนุษย์กลายพันธ์ขั้นเจ็ดไปถึงสามคน,ในเวลาหนึ่งเดือน,จากนั้นก็ไล่ล่าสังหารมนุษย์กลายพันธ์ทั้งหมดของเมืองอันเหลียง....”
ในเวลานั้นจักรพรรดิปฐพีที่เอ่ยด้วยความหวาดหวั่น“เรื่องนี้เป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อมาก,มนุษย์กลายพันธ์ขั้นเจ็ดที่ตายไปนั้น,ไม่ได้ถูกสังหารทันที,พวกเขามักจะตายจากคนคุ้นเคยหรือคนใกล้ชิด,อยู่ในสภาพอ่อนแอ,หรืออายุขัยใกล้หมด,ถูกชิงเลือดเนื้อไป.”
ซูเห่าที่ดวงตาเป็นประกาย,เอ่ยด้วยความสงสัย“ขั้นเจ็ดของมนุษย์พิษก็คือ บุตรแห่งฆาตกรรม? ทำไมถึงเรียกว่าบุตรแห่งฆาตกรรม?”
จักรพรรดิปฐพีตงหลานส่ายหน้าไปมา“ข้าเองก็ไม่รู้,มันถูกเรียกมาตั้งแต่อดีตแล้ว,เป็นไปได้เพราะพวกเขาสังหารสิ่งมีชีวิตมากมาย,ลำดับสูงสุดของมนุษย์พิษจึงถูกเรียกว่าบุตรแห่งฆาตกรรม.”
ซูเห่าเอ่ยถาม“แล้วขั้นเจ็ดของมนุษย์เกราะล่ะเรียกว่าอะไร?”
จักรพรรดิปฐพีตงหลานรู้สึกแปลกใจเช่นกัน,แต่เขาไม่รู้ว่าซูเห่าแกล้งไม่รู้หรือไม่?,ทว่าก็ไม่กล้าเอ่ยอะไร,ตอบออกมาทันที“ลำดับเจ็ดของมนุษย์เกราะนั้นมีพลังที่เรียกว่าชีวิต,ดังนั้นจึงถูกเรียกว่า【บุตรแห่งชีวิต】,ขั้นเจ็ดของมนุษย์ความเร็วถูกเรียกว่า【บุตรแห่งความเงียบ】,ขั้นเจ็ดของมนุษย์ปั่นถูกเรียกว่า 【บุตรแห่งความมั่นคง】ขั้นเจ็ดของมนุษย์ท่องรัตติกาล เรียกว่า 【บุตรแห่งแสงสว่าง】ส่วนขั้นเจ็ดลำดับอื่นที่เหลือ ข้าไม่รู้เพราะไม่มีในเมืองอันเหลียง.”
ซูเห่าพยักหน้ารับ,เอ่ยสอบถามออกมาว่า“เจ้าหมายความว่าเจ้าไม่เคยเห็นบุตรแห่งฆาตกรรมอย่างงั้นรึ?”
จักรพรรดิปฐพีตงหลานที่เผยท่าทางอักอ่วน“ไม่เคยเห็น,ข้าไม่คิดว่าใครที่เห็นเขาจะสามารถหนีได้,เขาไม่เพียงฆ่ามนุษย์กลายพันธ์ทั้งหมดของเมืองอันเหลียง,เขายังคงไล่ล่าสังหารหมู่มนุษย์กลายพันธ์จากเมืองอื่น ๆ ด้วย,ไม่ว่ามนุษย์กลายพันธ์ขั้นใหน,เขาก็สังหารหมด,เหมือนกับท่าน,เขามีพลังเหนือจินตนาการ,ผู้คนรอบ ๆ เมืองอันเหลียงต่างก็ขวัญผวา,หนีตายกันจ้าระหวั่น,ข้าเพียงได้ยินข่าวลือมา จึงต้องหนี,จนมาถึงเมืองหลินหยวนนี่ล่ะ.”
ซูเห่าเอ่ย“เจ้ารู้ใหมว่ามีมนุษย์กลายพันธ์ขั้นเจ็ดบุตรแห่งชีวิตอยู่ที่ใหน?”
จักรพรรดิปฐพีพยักหน้าทันที“รู้....”
จากนั้นเขาก็เอ่ยอย่างระมัดระวัง“พี่ชาย,เจ้าก็เห็นที่จริงข้าไม่มีเจตนาร้าย,ข้าหนีมาที่นี่โดยบังเอิญ,ไม่ไช่คนชั่วร้าย,ได้โปรดปล่อยข้าไปเถอะ,ขอเพียงท่านปล่อยข้า,ข้าจะบอกท่านทันทีว่าบุตรแห่งชีวิตอยู่ที่ใหน?”
ซูเห่าไม่เอ่ย,ยกดาบขึ้นเตรียมฟันลงไปในทันที.
จักรพรรดิปฐพีที่ร้องออกมาทันที“หยุด หยุดก่อน,ข้าบอก,ข้าบอกแล้ว...”
ซูเห่าที่หยุด,ขณะจ้องมองไปที่เขา.
จักรพรรดิปฐพีตงหลานที่รู้สึกวหาดกลัวดาบเหล็กของซูเห่ามาก,สมองของเขาที่ครุ่นคิดอย่างเร็วจี๋,เพื่อหาทางรอด.
อย่างไรก็ตาม,เขาพบว่าไม่ว่าจะคิดอย่างไรก็คิดไม่ออก,ในเวลานี้เขารู้สึกราวกับว่าตัวเองคงไม่รอดพ้นตกตายอย่างแน่นอน.
เขาไม่ยินดีเป็นอย่างมาก.
เห็นซูเห่าที่กำลังทนไม่ไหว,เขาก็เอ่ยออกมาว่า“บุตรแห่งชีวิตนั้นอยู่ที่เมืองใหญ่ทางตะวันออกชื่อเมืองเมืองฮุยหยาง! ดูเหมือนว่าอายุขัยของเขาใกล้จะหมดแล้ว,ดังนั้นเขาจึงได้จัดงานรวมตัวจักรพรรดิปฐพีเพื่อมอบโอกาสให้กับทุกคนให้สามารถได้เนื้อของเขาไป,ก่อนหน้านี้ข้าตั้งใจไปเมืองฮุ่ยหยาง,เพียงแค่ผ่านมาที่นี่และแวกพัก,ข้าจะจากไปในเร็ว ๆ นี้,ใช่แล้ว,ข้าขอเสนอ,ข้าสามารถนำท่านไปยังเมืองฮุ่ยหยางได้,เป็นอย่างไร?”
ซูเห่าเอ่ย“ไม่จำเป็น,ข้าไปเองได้.”
ซูเห่าที่เอ่ยถามอีกสองสามคำ,ไม่พบข่าวอะไรที่เป็นประโยชน์จึงเอ่ยออกมาว่า“ข้าให้เวลาเจ้าห้านาทีเอ่ยคำพูดสุดท้ายออกมาได้.”
จักรพรรดิปฐพีตงหลานเต็มไปด้วยความหดหู่“พี่ชายข้ายินดีเป็นทาสท่านตลอดชีวิต,ไว้ชีวิตข้าด้วย!”
ซูเห่าพยักหน้ารับ“นั่นคือคำพูดสุดท้ายของเจ้า!”
ดาบได้เหวี่ยงลงมาแล้ว.
จักรพรรดิปฐพีตงหลานที่ใช้พลังทั้งหมดเพื่อที่จะหลบหนี.
อย่างไรก็ตาม,ในเวลานั้นดาบของซูเห่าก็ฟันลงมาแล้ว,ไม่มีโอกาสให้เขาได้หลบหนีได้เลย.
ซูเหาที่ยกดาบขึ้นอีกครั้ง,ตัดศีรษะของจักรพรรดิปฐพีตงหลานซ้ำอีกครั้ง.
“พรึด!”
ศีรษะของเขาที่แยกกระเด็นออกจากกัน.
กลิ่นอายชีวิตที่ค่อย ๆ สลายหายไป,เวลานี้,อีกฝ่ายไม่มีสัญญาชีวิตอีกต่อไปแล้ว.
นับจากนี้,ครั้งนี้เป้าหมายของเขาสำเร็จแล้ว.
นอกจากนี้เขายังเก็บเกี่ยวเนื้อจักรพรรดิหมอก,และยังได้ข่าวของบุตรแห่งชีวิตด้วย,ไม่รู้ว่าข่าวนี้เป็นจริงหรือเท็จ,อย่างไรก็ต้องลองเดินทางไปดู.
อีกข่าวหนึ่งที่เขาต้องใส่ใจ,บุตรแห่งฆาตกรรม,ขั้นเจ็ดที่ไล่ล่าสังหารมนุษย์กลายพันธ์ทั้งหมด,เป็นตัวตนที่ดุร้ายเป็นอย่างมาก.
การปรากฏตัวของบุตรแห่งฆาตกรรม,ทำให้ซูเห่าสังหรณ์ใจไม่ดีขึ้นมา,ราวกับว่าอีกฝ่ายกำลังมาหาเขา.
กล่าวได้ว่าในทุกโลกที่เขาอยู่หลังจากผ่านการรอดตายแต่ละครั้ง,จะมีช่วงระยะเวลาที่สงบสุขช่วงหนึ่ง,จากนั้นก็จะปรากฏภัยร้ายที่คุกคามชีวิตของเขาเกิดขึ้นอีกครั้ง,เรื่องเช่นนี้ซูเห่ารู้สึกชินแล้ว.
“ไม่รู้ว่าบุตรแห่งชีวิตมีความแข็งแกร่งขนาดใหน,ข้าจำเป็นต้องวิวัฒนาการเป็นจักรพรรดิปฐพีให้เร็วที่สุด,ไปยังเมืองฮุ่ยหยางหาบุตรแห่งชีวิต,เพื่อรับเนื้อมา,จากนั้นก็วิวัฒนาการเป็นขั้นเจ็ด,และข้าก็จะมีพลังพร้อมที่จะรับมือกับปัญหาที่จะปรากฏขึ้น.”
คิดถึงตรงนี้,ซูเห่าก็ไม่คิดอีกต่อไป,....เจ้าความตายคุกคามอันบัดซบ!
โลกใบนี้ยังมีข้อมูลยีนจำนวนมากที่รอให้เขาค้นพบอยู่,หากเขาตกตายไปอีกครั้งก็ต้องรอคอยหลายล้านปีกว่าจะเกิดใหม่.
เขากวาดตามองพื้นที่ใกล้เคียงเมืองหลินหยวนที่พังทลาย,อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ,เอ่ยพึมพำ“ไม่ว่าจะเป็นที่ใหนก็ไม่สงบ,มีเพียงแค่แข็งแกร่งเท่านั้นถึงตะรอดชีวิต,หากอ่อนแอก็มีแต่ความเลวร้ายรอคอยอยู่.”
การฟื้นฟูเมืองให้กลับมาคึกคักเช่นเดิม,ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานเท่าไหร่.
บางทีเมื่อไปถึงจุดสูงสุด,ก็ต้องกลับมาถดถอยเริ่มต้นใหม่เป็นธรรมดา.
ซูเห่าที่ยกศพสองศพขึ้น,พร้อมกับขยายปีกออกมา,จากนั้นก็บินขึ้นสู่ท้องฟ้าจากไป.
“ข้าจะต้องวิวัฒนาการเป็นจักรพรรดิปฐพีให้เร็วที่สุด!”
เวลานี้ดวงตะวันกำลังทอแสง,แสงอาทิตย์ฉายลงมาบนเมืองหลินหยวน.
