(ฟรี)ยอดอาจารย์มหาเมตตา ตอนที่ 350 คลังสมบัติของจ้าวสวรรค์เปิดออก

ยอดอาจารย์มหาเมตตา ตอนที่ 350 คลังสมบัติของจ้าวสวรรค์เปิดออก

ยอดฝีมือของโลกและจักรพรรดิยุทธของขุมอำนาจต่าง ๆ ยังคงเฝ้ารอและไม่ได้เข้าไปรบกวน พวกเขาต้องการเห็นว่ายอดฝีมือที่น่าทึ่งในยุคนี้มีความสามารถเพียงใด

"ฮ่าฮ่า น่าสนใจ ลิงป่าจากดินแดนรกร้างทางทิศตะวันออกตัวนี้สามารถดึงดูดความเกลียดชังของผู้คนมากมายในเวลาเดียวกัน เหตุการณ์เช่นนี้แทบไม่มีใครทำได้"

ยอดฝีมือลึกลับในห้วงมิติเย้ยหยัน

หลายคนเริ่มคาดเดาที่มาของเจ้าลิงตัวนี้ อยากรู้ว่าอาจารย์ของมันคือใคร อย่างไรก็ตาม จนถึงตอนนี้ ยังไม่มีใครเดาได้ว่าผู้ใดกันแน่ที่เป็นอาจารย์ของลิงตัวนี้

"เจ้าลิง! คืนผลโสมของข้ามาเสีย!"

ผู้สืบทอดสายเลือดของจักรพรรดิพุ่งขึ้นมาจากกระแสลมเบื้องล่าง ฉับพลันเจตนาสังหารของเขาก็ปะทุขึ้น และสายลมแรงก็พัดผ่านไปทั่วบริเวณ

"หืม? ตัวอันใดกัน”

สัตว์ประหลาดมีแถบสีเงินทั่วตัว มันถือตรีศูลอยู่ในมือและพุ่งขึ้นมาจากชั้นล่าง

เย่ชิวก็ตกตะลึงเช่นกัน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นสิ่งมีชีวิตเช่นนี้ อย่างไรก็ตาม ตัดสินจากสายเลือดที่ทรงพลังแล้ว ก็ควรเป็นผู้สืบทอดสายเลือดของจักรพรรดิ

เหลียนเฟิงอธิบายว่า "ชายผู้นี้ชื่อเฟิงซี เป็นลูกหลานของเผ่ามังกรเงินแห่งดินแดนรกร้างทางเหนือ เขาเป็นยอดฝีมือที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาคนรุ่นใหม่ และเกิดเป็นยอดยุทธ"

"เผ่าพันธุ์มังกรเงิน? อาจเป็นลูกหลานมังกรที่แท้จริงหรือ?"

เหลียนเฟิงส่ายหน้าปฏิเสธ "ไม่ใช่ ถือว่าเป็นเชื้อสายที่แตกกิ่งออกมาเท่านั้น ไม่สามารถพิจารณาได้ว่าเป็นผู้สืบเชื้อสายมังกรที่แท้จริงได้"

"เป็นเช่นนี้"

เย่ชิวพยักหน้าและเข้าใจบางอย่าง

ลิงมองย้อนกลับไปและเห็นว่าตรีศูลมาถึงตรงหน้าตนแล้ว กระบองในมือของมันกวาดไปทั่วทันที ฟาดเฟิงซีลอยออกไป เขาตะโกนว่า "เหอะ เจ้าเองรึ? เจ้าไม่มีคุณสมบัติ"

ลิงไม่ได้ตื่นตระหนกเมื่อเผชิญกับสายตาที่แสดงความเกลียดชังมากมาย ในทางกลับกัน มันยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นไปอีก นิสัยที่ชอบต่อสู้ตามธรรมชาติของมันทำให้มันกล้าหาญกว่าเดิม

"บัดซบ!”

เฟิงซีรู้สึกอับอายหลังจากที่ถูกโจมตีเพียงครั้งเดียว เขาท่องไปทั่วโลกและไม่เคยพบคู่ต่อสู้เลยตั้งแต่เขาเริ่มฝึกฝนมา เขาไม่เคยประสบกับความพ่ายแพ้เช่นนี้มาก่อน วันนี้ เขาถูกกลับลิงนิรนามทรมาน แล้วจะไม่ให้อารมณ์เสียได้อย่างไร

เมื่อเห็นว่าลิงหยิ่งผยองเพียงใด ผู้ชมก็ไม่สามารถนั่งนิ่งได้อีกต่อไป

"ให้ตายเถอะ! ทุกคน โจมตีด้วยกัน ข้าไม่เชื่อว่ามันจะพลิกฟ้าพลิกแผ่นดินได้" แรดตัวหนึ่งพูดด้วยความโกรธ

ทันทีที่พูดเช่นนั้น ความโกรธในใจของทุกคนก็พลุ่งพล่านทันที

"โจมตีด้วยกัน สังหารมัน!"

.....

"เฮ้อ… ลิงตัวนี้ไปทำเรื่องโหดร้ายอะไรมา เหตุใดถึงมีคนมากมายอยากสังหารมันเพียงนี้?"

แม้แต่เย่ชิวก็ยังตกใจกับฉากนี้ โชคดีที่ทุกคนไม่รู้ว่าเขาเป็นอาจารย์ของลิง มิฉะนั้นเขาคงจะลำบาก

เมื่อได้ยินว่าอาจารย์งุนงงเล็กน้อย หลินชิงจู้ก็เม้มริมฝีปากของตนเอง เมื่อนางนึกถึงสิ่งที่ลิงเคยทํามาก่อน แม้แต่นางก็ปวดหัวเช่นกัน

“ลิงตัวนี้น่าสะพรึงกลัวเกินไป มันชอบทุบตีผู้คนและฉกฉวยสมบัติจํานวนมากไป ก่อกรรมทำชั่ว ใช้เล่ห์เหลี่ยมทุกอย่าง”

"อัจฉริยะของเผ่าพันธุ์มังกรเงินถูกลิงโจมตีจนหมดสติในครั้งเดียว ไม่เขาจะเพียงแต่ขโมยทุกอย่างบนตัวมังกรเงินไป แต่ยังเปลื้องผ้าจนโล่งเตียนและมัดไว้กับแผ่นศิลาเพื่อให้ทุกคนเชยชม"

หลังจากได้ยินคำอธิบายของหลินชิงจู้ มุมปากของเย่ชิวก็กระตุก

"นี่มัน… "

ไม่น่าแปลกใจที่ลิงตัวนี้โด่งดัง ผู้ใดจะไม่อยากสังหารมันบ้าง?

การต่อสู้ได้เริ่มขึ้นแล้ว เมื่อเผชิญหน้ากับการปิดล้อมของผู้คนนับร้อย ลิงก็ดูไร้พลังไปเล็กน้อย

เย่ชิวยังสังเกตเห็นปัญหา ลิงไม่ได้เรียนรู้วิชามากนัก และไม่มีอาวุธที่เหมาะสม มันสามารถรักษาสถานะไร้พ่ายของตนได้โดยอาศัยร่างกายที่แข็งแกร่ง และการบ่มเพาะที่เหนือกว่าเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป ลิงก็จะไม่สามารถต้านทานได้

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เย่ชิวก็นึกถึงกระบองทองสารพัดนึกที่เหลียนเฟิงให้เขา

"หืม?"

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ดวงตาของเย่ชิวสว่างขึ้นกระบองทองสารพัดนึกนี้ยังเป็นสิ่งประดิษฐ์เซียนที่ยังไม่ได้กระตุ้นระบบ เป็นการดีกว่าที่จะหาโอกาสมอบกระบองทองสารพัดนึกให้กับลิง ด้วยวิธีนี้ ไม่เพียงแต่จะเพิ่มความแข็งแกร่งในการต่อสู้ แต่ยังได้รับผลตอบแทนกลับมาอีกด้วย

"ฮิฮิ… ลงมือทันที ในโลกนี้ ไม่มีใครเหมาะกับอาวุธนี้ไปมากกว่าลิงตัวนี้อีก”

อย่างไรก็ตาม เขาจะเอาไปให้ลิงได้อย่างไร? เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ลำบากใจ

เย่ชิวไม่อยากปรากฏตัวเป็นพระสุภูติอีกแล้ว

"เจ้าลิง ตายเสีย!"

ด้วยเสียงคำรามอย่างเกรี้ยวกราด คลื่นเสียงขนาดมหึมาซัดทะลุเมฆและทำให้ห้วงมิติแตกเป็นเสี่ยง ๆ ผู้สืบทอดสายเลือดของจักรพรรดิได้โจมตีไปทางลิง

สิ้นเสียงสั่นสะเทือน ลิงก็กระเด็นออกไปพร้อมกระอักเลือดออกมาเต็มปาก

"อั่ก… "

ความเจ็บปวดที่รุนแรงทำให้ลิงรู้สึกเจ็บปวดเป็นครั้งแรก มันโกรธมาก อย่างไรก็ตาม เมื่อมันเห็นผู้สืบทอดสายเลือดของจักรพรรดิอีกสองสามคนพุ่งเข้ามา มันก็รู้ตัวว่าตนเสียเปรียบที่ ทันใดนั้นมันก็ทุบกระบองใส่กำแพงด้านหลังอีกฝ่ายทันที

ปัง…

เสียงอึกทึกครึกโครมดังขึ้น หัวใจของยอดฝีมือทุกคนที่อยู่รอบข้างก็สั่นสะท้าน

"เขานี้ต้องการอะไร? เขาก็ยังกล้าแตะต้องกำแพงนั้นอีกหรือ หรือยังไม่หลาบจำ?"

ทุกคนต่างงงงวย เช่นเดียวกับที่ทุกคนคิดว่าลิงจะถูกกำแพงสะท้อน กำแพงก็เริ่มแตกเป็นเสี่ยงๆ

เหลียนเฟิงตกใจ "กำแพงเปิดแล้ว!"

ภายใต้การโจมตีที่ทรงพลังของลิง กระบองไม้ในมือของมันแตกหัก ทว่ากำแพงของคลังสมบัติของจ้าวสวรรค์ก็ถูกมันทำลายเช่นกัน

ก่อนที่ทุกคนจะตกตะลึง สายตาของพวกเขาก็กลายเป็นความโลภทันทีที่กำแพงเปิดออก

"ฮ่าฮ่า! คลังสมบัติของจ้าวสวรรค์ ข้ามาแล้ว”

เสียงราวกับวีรบุรุษดังขึ้น ชายชราที่มีกลิ่นอายเซียนเดินออกมาจากห้วงมิติและเข้าไปในห้องเก็บสมบัติทันที

ทั่วบริเวณล้วนตกอยู่ในความชุลมุนวุ่นวาย ในขณะนี้ ไม่มีใครสนใจลิงอีกต่อไป พวกเขารีบเข้าไปในคลังสมบัติของจ้าวสวรรค์อย่างบ้าคลั่ง

เหลียนเฟิงก็เข้าไปเช่นกัน เย่ชิวยืนนิ่งนิ่งราวกับภูเขาที่กำลังเฝ้าดูทุกสิ่งอย่างสงบ เขาไม่รีบร้อนที่จะออกไป เพราะเขาสังเกตเห็นว่ากงซุนไป๋จื่อกำลังมองเขาอย่างเย็นชาจากด้านบนหุบเหวสวรรค์

รอยยิ้มบนใบหน้าชราของเขาชั่วร้ายมาก เย่ชิวรู้ดีว่าชายชราผู้นี้จะต้องทำอะไรต่อไป เขาไม่รีบร้อน

เขาอยากเห็นสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการ

น่าเสียดายที่กงซุนไป๋จื่อไม่ได้โจมตี เขามองดูเย่ชิวเป็นครั้งสุดท้าย และนำศิษย์ภูเขาสวรรค์เข้าไปในคลังสมบัติ

"อาจารย์ คนผู้นั้นคือใครหรือ?" หลินชิงจู้ก็สังเกตเห็นการจ้องมองอย่างกระหายเลือดของกงซุนไป๋จื่อ หัวใจของนางบีบรัดมากขึ้น

"กงซุนไป๋จื่อ บรรพบุรุษของภูเขาสวรรค์แห่งดินแดนรกร้างทางตอนใต้ เป็นยอดฝีมือจักรพรรดิยุทธ"

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา หลินชิงจู้และจ้าวว่านเอ๋อตกใจ

"ภูเขาสวรรค์?"

พวกเขามองหน้ากัน และมีสีหน้าเคร่งขรึม

พวกเขาร่วมการสังหารหมู่ครั้งนั้น และรู้ดีว่าภูเขาสวรรค์ที่เป็นหนึ่งสำนักในดินแดนรกร้างทางทิศตะวันออกถูกสำนักเยียวยาสวรรค์ถอนรากถอนโคน

ตอนนี้ภูเขาสวรรค์ของดินแดนรกร้างทางใต้ได้ปรากฏตัวขึ้น และมองมายังเย่ชิวอย่างเคียดแค้น สิ่งนี้ชัดเจนมาก