บทที่65
“อะไรน่ะ!”
“หนึ่งในเจ็ดเทพโจรสลัด จูราคิล มิฮอร์ค!”
“ตาเหยี่ยว มิฮอร์ค?”
“เขามาที่นี่เพื่ออะไรนะ เมื่อกี้เขาเพิ่งพูดว่าจะมาท้าทายรอน?”
รอนเคลื่อนตัวเล็กน้อย แต่ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไร ท่าทางของนามิและทาชิงิที่อยู่ข้าง ๆเขาก็ได้เปลี่ยนไปมาก
โดยเฉพาะทาชิงิ เธอเพิ่งจะเดิมพันกับรอนไปเมื่อตอนเที่ยง แล้วไม่กี่ชั่วโมงต่อมา มิฮอร์คก็ปรากฏตัวขึ้น?
มันเป็นเรื่องบังเอิญจริง ๆใช่ไหม?
ในใจของนามิก็สั่นไหวเช่นกัน ชื่อของตาเหยี่ยวได้แพร่หลายทั่วโลกมานานแล้ว หนึ่ีงในพลังรบที่ใกล้เคียงกับสี่จักรพรรดิมากที่สุด ความแข็งแกร่งไม่อาจหยั่งรู้ได้ ถูกขนานนามว่าเป็นนักดาบที่แข็งแกร่งที่สุดในก ภูเขาสูงชันที่นักดาบทุกคนในโลกไม่สามารถก้าวผ่านได้
และตอนนี้ ชายคนนี้ก็ปรากฎตัวมาท้าทายรอน
“เป็นไปไม่ได้” นามิส่ายหัวทันที “มิฮอร์คเป็นนักดาบที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก เขาจะมาเพื่อท้าทายหน้าใหม่อย่างรอนได้ยังไง!”
“จริง จริงด้วย!” ทาชิงิก็สูดหายใจหนัก แต่เธอก็ยังมีสีหน้าตกใจ ไม่อยากจะเชื่อว่ามิฮอร์คจะมาท้าทายรอน ตามควาคิดของเธอ รอนต้องการการทำตามเดิมพันกับเธอ ดังนั้นรอนต่างหากที่ต้องเดินทางไปท้าทายมิฮอร์ค ทว่ามันกลับกัน มิฮอร์คดันมาท้าทายเขา มันเป็นเรื่องที่ทำใจได้ยากจริง ๆ
“ตาเหยี่ยว”
ดวงตาของรอนเปล่งประกาย มีเพียงนักดาบเท่านั้นที่เข้าใจกันและกัน มันเป็นความท้าทาย เหมือนกับที่เขาเคยพูดกับทาชิงิ ในฐานะนักดาบ หากเขาไม่มีความกล้าที่จะมุ่งตรงไปข้างหน้าและเดิมพันทุกอย่างด้วยความตั้งใจของตัวเอง เขาจะไปถึงจุดสูงสุดของวิชาดาบได้ยังไง
แม้รอนจะไม่ใช่นักดาบเต็มตัว แต่ในฐานะวัยรุ่นจากโลกแห่งความจริง เขาใฝ่ฝันถึงจิตวิญญาณอันกล้าหาญและมุ่งมั่นของนักดาบตั้งแต่ยังเด็ก เป็นวีรบุรุษของประเทศและประชาชน
มันอาจเพ้อฝันไปหน่อย
แต่สำหรับการใช้ดาบแล้ว เขาชอบมันมากจริง ๆ
ในแง่ของความชอบธรรม เขาไม่มีมันหรอก
“ตาเหยี่ยว มิฮอร์ค!” รอนก้าวไปด้านหน้า ยืนอย่างองอาจบนเรือแมรี่ท่ามกลางคลื่นลมและฝนที่พัดกระหน่ำ
“ฉันคือรอน และฉันยอมรับการท้าทายของนาย!”
เสียงของรอนดังฝ่าทะลุเสียงของลมและฝนที่กำลังกรรโชกอยู่ ณ ตอนนี้
“รอน” นามิตัวเปียกจากการถูกคลื่นซัด และเมื่อเธอได้ยินเสียงของรอน เธอก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนอย่างกระวนกระวาย “เขาคือนักดาบที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกนะ เรากำลังตกอยู่ในอันตราย แมรี่กำลังอยู่ในช่วงอันตราย นายอย่ายอมรับการท้าทายนะ”
“รอน!” ทาชิงิตะโกน “อย่าสนใจการเดิมพันเลย ตอนนี้คลื่นกำลังบ้าคลั่ง นายอย่าทำอะไรโง่ ๆได้ไหม ยิ่งไปกว่านั้น อีกฝ่ายเป็นหนึ่งในเจ็ดเทพโจรสลัดนะ”
“วางใจเถอะ!”
รอนหันศีรษะไปมองสาว ๆทั้งสองคนแล้วยิ้มเล็กน้อย “ก่อนอื่นให้แมรี่ออกจากพายุนี้ก่อน และเมื่อการต่อสู้ของฉันสิ้นสุดลง เราค่อยไปที่แกรนดไลน์และจะไปพิชิตโลกกัน”
“ทำไมนายดื้อจังนะ?” นามิเริ่มเป็นห่วง เธอเริ่มเป็นห่วงรอนโดยไม่รู้ตัว หากอีกฝ่ายพ่ายแพ้มิฮอร์คแล้วตายล่ะ? นามิกล่าวด้วยเสียงสั่นเครือว่า “เราอย่าสู้กับเขาเลย เราไม่ต้องไปที่แกรนด์ไลน์ก็ได้นะ เรากลับไปที่หมู่บ้านโคโคยาชิกันเถอะ ฉันสัญญาว่านายจะทำอะไรที่นั่นก็ได้”
หัวใจรอนสั่นไหว สายตาของเขาจ้องมองไปที่นามิและเห็นว่าเธอมีความรักปนอยู่ในแววตาของหญิงสาว รอนเลยยิ้มให้เธอ
“นามิ เธอมั่นใจในตัวฉันที่เป็นกัปตันเรือหรือเปล่า?” รอนตะโกนเสียงดังและเสียงนั้นก็ดังเข้าหูสาว ๆที่อยู่ในห้องโดยสารด้วย “ทาชิงิ มากิโนะ โนจิโกะ คายะแล้วก็อาปิส เธอเชื่อในตัวฉันหรือเปล่า?”
รอนหัวเราะแล้วตอบกลับไป “ถอยกลับไปแล้วรอฉันด้วยล่ะ”
รอนไม่จำเป็นต้องฟังคำตอบของสาว ๆ เพราะเขาได้เห็นคำตอบในแววตาของนามิและทาชิงิแล้ว สาว ๆในห้องโดยสารก็ด้วย เห็นดังนั้นรอนจึงกระโดดออกไปพร้อมกับดาบในมือของเขา
รอนนำมาเพียงดาบชั้นยอดเท่านั้น ส่วนดาบซังไดคิเทซึ เขาได้ทิ้งมันเอาไว้บนเรือ ในเมื่อมิฮอร์คใช้ดาบเพียงเล่มเดียว เขาก็จะไม่ใช้ดาบเล่มที่สองเช่นเดียวัน
เขามีความมั่นใจว่าจะเอาชนะอีกฝ่ายได้
มิฮอร์คคือนักดาบที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก
แม้ว่าเขาจะชอบเล่นเคนโด แต่การฟันดาบต้องอาศัยพื้นฐานที่ดี การเล่นฟันดาบเป็นอะไรที่แตกต่างจากการฟันดาบของจริง ทว่าตั้งแต่ที่เขาก้าวเข้ามาในโลกโจรสลัด พื้นฐานการเล่นเคนโดจากโลกก่อนและวิชาดาบที่โลกนี้ก็ได้ถูกผสมผสานและอัพระดับทักษะจนเต็มขั้นสูงสุดแล้ว
ศัตรูที่เขาเผชิญหน้ามาก่อนหน้านี้ ไม่นับว่าเป็นศัตรูแบบเต็มปากได้เลย ภายใต้การออร่าดาบที่ฟันไป โจรสลัด เรือรบ กองทัพเรือก็ไม่สามารถบังคับให้เขาฟันครั้งที่สองได้สักอย่าง แต่ตอนนี้สิ่งที่เขาเผชิญอยู่ตรงหน้าคือนักดาบอันดับหนึ่งองโลก นักดาบชั้นเลิศผู้ทรงพลัง
รอนรู้สึกเลือดในกายเดือดพล่าน!
ใช่! ตั้งแต่เขามาโลกนี้และนิ้วทองคำของเขาปรากฎตัว เขาก็ไม่มีความรู้สึกตื่นเต้นมานานแล้ว ก่อนหน้านี้ เขาคยอยู่ในกลุ่มโจรสลัดหมาป่าปีศาจ ถูกตามล่าเหมือนหมาทุกวัน มันไม่ใช่เหตุการณ์ที่เลือดเดือดพล่าน แต่มันคือความกลัวตายต่างหาก
ตอนนี้ เขารู้สึกเหมือนเจอคู่ต่อสู้
“มิฮอร์ค!” รอนยิ้มท่ามกลางพายุฝน เขาถีบอากาศแล้วพุ่งขึ้นไปบนยอดภูเขาสีแดงสูงชันของรีเวิร์สเม้าท์เทน
นามิและทาชิงิมองดูรอนที่จากไปในสายฝน พวกเธอดูกระวนกระวายแต่ก็รู้ดีว่าไม่มีทางที่จะโน้มน้าวรอนให้กลับมาได้
“นามิ!” ทาชิงิเดินมาหานามิ “เราหันหางเสือเรือกลับกันก่อนเถอะ”
“เอาล่ะ ในเมื่อนี่เป็นคำสั่งของกัปตัน เราก็ต้องเชื่อฟัง!” นามิกัดฟันแล้วพูด “หมอนั่น เขาไม่รู้เหรอว่าใครคือคู่ต่อส้ของเขาน่ะ นั่นคือเจ็ดเทพโจรสลัดเลยนะ”
ทาชิงิเม้มริมฝีปาก เธอมองดูทะเลที่เต็มไปด้วยพายุและฝนที่ตกกระหน่ำ รวมไปถึงยอดเขารีเวิร์สเม้าท์เทน เธอรู้สึกหายใจไม่ออก “บางที นี่อาจเป็นจิตวิญญาณของนักดาบที่นักดาบที่แท้จริงจะมีได้ ฉันคิดว่าฉันกำลังจะได้เห็นสุดยอดนักดาบ”
ทาชิงิและนามิ รวมถึงโนจิโกะและมากิโนะที่ฝืนเดินออกจากห้องโดยสาร พวกเธอพยายามบังคับเรือแมรี่ออกจากพื้นที่พายุอย่างช้า ๆ ทุกคนต่างก็พยายามมองไปยังยอดของรีเวิร์สเม้าท์เทนอย่างเป็นกังวล
“วางใจเถอะ ผู้ชายคนนั้นอาจจะเป็นพวกไร้ยางอายแต่เขาจะไม่ตายอย่างแน่นอน” นามิซ่อนความกังวลในสายตาและแสร้งทำเป็นไม่สนใจ
“คุณรอนต้องชนะแน่ค่ะ” คายะพูดอย่างมั่นใจ แต่ลึก ๆแล้วในตาของเธอก็แฝงไปด้วยความกังวลอย่างที่เธอไม่สามารถซ่อนมัด้
“กัปตันรอน สู้ ๆนะ” อาปิสโบกมือเล็ก ๆของเธอและลุกมังกรเองก็เงยหน้ามองขึ้นไปอย่างกล้าหาญ มันเองก็ส่งเสียงครางแบบเด็ก ๆของมันเพื่อให้กำลังใจรอนเช่นกัน
ส่วนมากิโนะและโนจิโกะที่แก่กว่าทุกคนไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่พวกเธอก็มองไปที่รีเวิร์สเม้าท์เทนอย่างเงียบ ๆแทน
