บทที่62
ขณะที่แมรี่กำลังมุ่งหน้าที่ไปภูเขากลับหัว
มารีฟอร์ด ฐานบัญชาการใหญ่กองทัพเรือ
“บ้าเอ๊ย ผู้ชายคนนั้น กลุ่มโจรสลัดดาบกุหลาบ มันน่าปวดหัวจริง ๆ!” โต๊ะประชุมใหญ่ จอมพลเรือเซ็นโกคุทุบโต๊ะด้วยความโมโห “ทำลายกองทัพเรือเขตทะเลอีสต์บลูถึงสองกอง เป็นเรื่องชั่วช้าจริง ๆ”
“โย่ ท่านจอมพล ดูเหมือนกำลังอารมณ์เสียอยู่นะฒ” ชายผมหยิกในเสื้อสีน้ำเงินเดินเข้ามาแล้วถามว่า “มีจักรพรรดิคนไหนโจมตีอาณาจักรอีกแล้วเหรอ?”
“ไก่ฟ้า!” เซ็นโกคุมองผู้มาเยือนแวบหนึ่งแล้วพูดขึ้นมา “มันเป็นเรื่องของทะเลอีสต์บลู”
“ทะเลอีสต์บลู?” อาโอคิจิตะลึง “เกิดอะไรขึ้นที่ทะเลเล็ก ๆนั่นล่ะ?”
“มันมีกลุ่มโจรสลัดในทะเลอีสต์บลูชื่อว่าดาบกุหลาบ กัปตันเรือชื่อรอน หมดนั่นมันน่ารังเกียจจริง ๆ” เซ็นโกคุกัดฟัน “กองทัพเรืออีสต์บลูหลายกองถูกทำลายเพราะฝีมือมัน แล้วจำนวนผู้เสียชีวิตก็เยอะมาก”
“โอ้ว!” อีกร่างหนึ่งเดินเข้ามาจากนอกประตูห้อง เป็นชายกลางคนสวมแว่นตา “ท่านจอมพล มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีกล่ะ ต้องการให้ฉันช่วยหรือเปล่า?”
“ลิงเหลือง” เมื่อมองไปที่ผู้มาเยือนคนใหม่ เซ็นโกคุก็ส่ายหัว พลเอกทั้งสามอยู่ระดับไหน มันเป็นไปไม่ได้สำหรับการส่งพลเอกกองทัพเรือไปจับหน้าใหม่ “ไม่ว่าจะมีปัญหาอะไรในทะเลอีสต์บลู มันก็ยังไม่ถึงขนาดต้องส่งพลเรือเอกอย่างพวกนายไปหรอก”
“แล้วการสูญเสียล่ะ?” อาโอคิยิถาม
“สูญเสียนาวาเอกแล้วก็พันเอกอีกคน” เซ็นโกคุกล่าวว่า “ฉันได้ส่งคนไปจัดการเรื่องนี้แล้ว กลุ่มโจรสลัดนั่นจะต้องมาที่แกรนด์ไลน์แน่ ความกล้าของพวกมันไม่น้อยเลย ฉันอยากจะดูว่าพวกมันยังหยิ่งในทะเลแถบนี้ได้อยู่อีกหรือเปล่า”
“เอาล่ะ ในเมื่อคุณจัดการทุกอย่างแล้ว ฉันก็ไม่จำเป็นต้องจัดการแล้วสิ” คิซารุถอนหายใจแล้วเดินออกไปทันที
“หมอนี่!” เซ็นโกคุส่ายหัวของเขา แล้วจ้องไปที่อาโอคิยิ “ในบรรดาพวกนายสามคน อาคาอินุฉันไม่กังวลเลย แต่นายและคิซารุสิ พวกนายทำอะไรไปบ้างเมื่อเร็ว ๆนี้?”
“ท่านจอมพล อย่าพูดแบบนั้นสิ” อาโอคิยิพูดอย่างไร้เดียวสา “ผมไม่เคยทำให้คุณกังวลเลยนะ”
“เฮ้อ ช่างมันเถอะ” จอมพลเรือมองไปยังอาโอคิยิด้วยท่าทางเมินเฉย อยู่ ๆเขาก็เกิดอาการปวดหัวขึ้น “นายไปเถอะ มีอะไรฉันจะเรียกนายทีหลัง”
เมื่อมองไปยังด้านหลังของอาโอคิยิ เซ็นโกคุก็ส่ายหัวแล้วตะโกนเรียกทหารส่งสารข้างนอกมา
“ท่านจอมพล!” ทหารคนนั้นก้มหน้าให้เขา
“ส่งคำสั่งไปให้รัฐบาล เพิ่มรางวัลนำจับของรอน” เซ็นโกคุพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ “จากหนึ่งร้อยล้านเป็นหนึ่งร้อยห้าสิบล้านเบรี ไม่สิ... สองร้อยล้านไปเลย!”
“อะไรนะครับ?” ทหารส่งสารช็อก เขาเป็นคนส่งข้อความของจอมพลเรือเลยรู้ข้อมูลทุกอย่างเป็นอย่างดี เขารู้ว่ารอนเป็นคนแบบไหน ผู้ชายคนนี้เป็นเพียงโจรสลัดในทะเลอีสต์บลู ยังไม่ถึงแกรนด์ไลน์ก็มีค่าหัวถึงสองร้อยล้านแล้ว?
“นายได้ยินถูกแล้วล่ะ” เซ็นโกคุกล่าว “เจ้านั่นแข็งแกร่ง รีบไปทำตามคำสั่งเดี๋ยวนี้!”
“เข้าใจแล้วครับท่าจอมพลเรือ”
เมื่อออกคำสั่งไปขอรัฐบาลโลกแล้ว ค่าหัวใหม่ก็ถูกส่งไปให้มอร์แกน
มอร์แกน ในฐานะที่เป็นประธานหนังสือพิมพ์โลก สำนักข่าวส่วนใหญ่อยู่ภายใต้การควบคุมของเขา
เมื่อมองไปยังจำนวนค่าหัวที่รัฐบาลส่งให้เขา เขาก็ผิวปาก “วู้! เจ้าหนูนี่ไม่ใช่เล่น ๆเลยนี่ ยังไม่เข้าสู้แกรนด์ไลน์แต่ค่าหัวดันสูงถึงสองร้อยล้านเบรี หายาก... หายาก!”
เพียงการโบกมือครั้งเดียว หนักสือพิมพ์ฉบับใหม่ก็ถูกส่งไปยังพื้นที่ต่าง ๆทั่วโลก และแน่นอนว่าแกรนด์ไลน์ก็เป็นพื้นที่ที่ขาดไม่ได้
สำหรับหนังสือพิมพ์ฉบับใหม่ สี่จักรพรรดิในโลกใหม่ก็เพิกเฉย ไม่สนใจ โจรสลัดค่าหัวสองร้อยล้านไม่มีค่าอะไรกับพวกนั้นเลยสักนิดเดียว
ในช่วงครึ่งแรกของแกรนด์ไลน์ หลายคนได้ให้ความสนใจโจรสลัดในทะเลอีสต์บลูผู้ซึ่งยังมาไม่ถึงแกรนด์ไลน์คนนี้
“ไอ้หนูนี่ยังมาไม่ถึงแกรนด์ไลน์แท่ ๆ แต่กองทัพเรือดันมอบค่าหัวให้มันตั้งสองร้อยล้านเบรีแน่ะ” โจรสลัดคนหนึ่งที่มีค่าหัวสองร้อยสามสิบล้านเบรีมองหนังสือพิมพ์ในมือแล้วยิ้ม
ชายด้านข้างอดไม่ได้ที่จะพูดออกมา “กัปตัน นี่แค่หน้าใหม่ เราจะสนอะไรล่ะ?”
“หน้าใหม่! มีค่าหัวเท่านี้ก็ไม่เลวแล้ว!” โจรสลัดผู้แข็งแกร่งอีกคนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกนั้นมาถึงแกรนด์ไลน์ พวกมันจะได้รู้ถึงความโหดร้ายของที่แห่งนี้”
“ใช่ มันก็แค่หน้าใหม่” โจรสลัดคนอื่นก็หัวเราะแล้วดื่มเหล้ากันต่อโดยไม่สนใจอะไรอีก
นอกเหนือจากความสนใจจากพวกโจรสลัด อาณาจักรที่ยิ่งใหญ่ในช่วงครึ่งแรกของแกรนด์ไลน์เองก็ยังกังวลเกี่ยวกับเรื่องของรอน เพราะโจรสลัดหน้าใหม่นี้มีค่าหัวถึงสองร้อยล้านเบรีก่อนที่เขาจะก้าวเข้ามาในแกรนด์ไลน์
นอกจากนั้น เจ็ดเทพโจรสลัดยังให้ความสนใจด้วยเหมือนกัน โดฟลามิงโกโยนหมายจับของรอนอย่างไม่ใส่ใจ “ฟุุฟุฟุฟุ เพิ่มค่าหัวอีกหนึ่งร้อยล้านเบรี น่าสนใจดี”
รีเวิร์สเม้าท์เทน ปากทางเข้า ชายตาเหยี่ยวยืนอยู่ตรงโขดหินอย่างภาคภูมิ มองไปที่หนังสือพิมพ์ที่เปียกชื้นและมองใบกระกาศจับในมือ ดวงตาของเขาเป็นประกาย “เจ้าหนุ่ม ฉันหวังว่านายจะมีฝีมือดาบที่ยอดเยี่ยม ฉันกำลังรอนายอยู่นะ!”
เกาะอเมซอนลิลลี่ จักรพรรดินีโบอาแฮนค็อก บีบหนังสือพิมพ์แล้วขมวดคิ้ว “ผู้ชายคนนี้อีกแล้ว... รอน?”
เป็นครั้งแรกที่จักรพรรดินีโจรสลัดสนใจโจรสลัดหน้าใหม่เป็นครั้งแรก
อลาบัสตา คร็อกโคไดล์นั่งอยู่ในพระราชวัง จ้องมองหนังสือพิมพ์ในมืออย่างจริงจัง “สองร้อยล้านเบรี ฉันได้รับค่าหัวเพียงแปดสิบล้านเบรีเท่านั้นก่อนที่ฉันจะกลายเป็นเจ็ดเทพโจรสลัด ผู้ชายคนนี้... ฉันหวังว่าแกจะไม่มาที่นี่ ไม่อย่างนั้นฉันจะต้อนรับแกด้วยตัวเอง ฮึ่ม!”
มีประกายเย็นวาบผ่านดวงตาของคร็อกโคไดล์
ที่ฐานทัพเรือสาขาทะเลอีสต์บลู สโม๊คเกอร์ขึ้นเรือรบและมุ่งหน้าไปยังแกรนด์ไลน์ เขาเพิ่งได้รับแจ้งจากจอมพลเรือเซ็นโกคุแห่งศูนย์บัญชาการใหญ่กองทัพเรือว่า ให้เขามุ่งหน้าไปยังแกรนด์ไลน์ และเข้าร่วมกองทัพเรือที่ส่งมาเพื่อซุ่มโจมตีรอนบนท้องทะเล
“หึ! รอน...” สโม๊คเกอร์แค่นเสียงอย่างเย็นชา “ฉันจะพาแกไปอิมเพลดาวน์อย่างแน่นอน... ทาชิงิ รอก่อนนะ ฉันกำลังไปช่วยเธอ!”
