บทที่58
“อาปิส คุณปู่มังกรพูดว่าอะไร ทิศทางการปเกาะมังกรอยู่ที่ไหน เราแล่นเรือมาทั้งวันแล้ว” นามิถามอาปิสอย่างช่วยไม่ได้
อาปิสเกาหัวของเธอเล็กน้อย “สิ่งที่คุณปู่มังกรพูดไม่ค่อยชัดเจน ดูเหมือนว่าจะอยู่แถว ๆทะเลแถบนี้”
บนดาดฟ้าเรือ รอนเดินมองดูทะเลรอบ ๆอย่างขะมักเขม้น ผ่านความทรงจำเดิม รอนคิดว่าที่ตั้งของเกาะมังกรน่าจะอยู่ในเขตทะเลคาร์ลเบล ซึ่งลมทะเลค่อย ๆเงียบสงบลง ตอนนี้เรือน่าจะเข้ามาในเขตทะเลคาร์ลเบลแล้ว
“นามิ” รอนกล่าว “สถานที่นี้น่าจะเป็นเขตทะเลคาร์มเบลใช่ไหม?”
“ใช่!” นามิพยักหน้าแล้วพูดว่า “เราไปต่อไม่ได้แล้ว ทะเลคาร์ลเบลเต็มไปด้วยเจ้าทะเล เรือของเราจะถูกทำลายทันทีถ้าพวกมันเจอเรา”
“เจ้าทะเล!”
ทาชิงิและสาวคนอื่น ๆได้ยินสิ่งนี้ก็หน้าซีด ในฐานะคนในโลกโจรสลัด พวกเธอจะไม่เคยได้ยินถึงความแข็งแกร่งของเจ้าทะเลได้ยังไง นั่นเป็นสัตว์ทะเลขนาดยักษ์ตัวเล็กสุดมีขนาดหลายสิบเมตร ตัวใหญ่บางตัวมีขนาดเท่าเกาะเลยก็ว่าได้
รอนได้ยินสิ่งนี้เขาก็ทำเพียงยิ้มเล็กน้อย เขาคุ้นเคยกับมันดี แน่นอนเขารู้ถึงความแข็งแกร่งของเจ้าทะเล แต่สิ่งพวกนี้ไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับเขา ตราบใดที่ไม่ใช่การปิดล้อมของเจ้าทะเล เขาก็สามารถรับประกันความปลอดภัยของแมรี่และสาว ๆได้
“ฉันคิดว่าที่ตั้งของเกาะมังกรน่าจะอยู่ในเขตทะเลคาร์ลเบล!” รอนมองไปที่สาว ๆคนอื่น ๆ “มังกรตัวไม่เล็กและเกาะมังกรก็น่าจะเต็มไปด้วยมังกรเหมือนกัน แถมมังกรก็ยังเป็นสัตว์ที่เรียกได้ว่าเป็นเจ้าทะเลเหมือนกัน”
“ก็จริง แต่...” ทาชิงิพยักหน้า “เราจะเข้าไปในคาร์มเบลจริง ๆเหรอ”
“แน่นอน ก็ฉันสัญญากับอาปิสไปแล้วนี่ ฉันคงถอยไม่ได้แล้ว” รอนมองไปที่อาปิสที่กำลังกระวนกระวายแล้วยิ้มออกมา “วางใจได้ เราจะส่งคุณปู่มังกรกลับไปที่เกาะแน่นอน”
“ขอบคุณค่ะพี่ชาย” อาปิสมองรอนด้วยความซาบซึ้ง
“อาปิส ไม่ต้องเป็นห่วงนะ” คายะเดินไปหาอาปิส เธอจับมือเล็ก ๆองเธอแล้วยิ้ม “คุณรอนอยู่ที่นี่ เขาจะช่วยให้เธอสมหวังอย่างแน่นอน”
“อื้ม!” อาปิสยิ้มอย่างมีความสุขและพยักหน้ารัว
“แต่...” ดวงตาเปลี่ยนไปเล็กน้อย นึกไปถึงฉากที่รอนทำกับเธอเมื่อคืน สีหน้าเธอก็แดงขึ้น “อาปิส หลังจากที่เราช่วยทำตามความฝันของเธอ เธอจะออกทะเลกับเราไหม?”
“หือ?” อาปิสมองที่คายะด้วยความลังเล “อื้ม หนูออกทะเลไปกับทุกคนด้วยได้ใช่ไหม?”
เมื่อนามิและทาชิงิรวมไปถึงสาว ๆคนอื่น ๆได้ยินสิ่งนี้ พวกเขาก็ตะลึงทันที จากนั้นสาว ๆหลายคนก็หันมามองรอนพร้อมกัน แต่ละคนก็มองรอนแปลก ๆไป
“หึหึหึ!” รอนมองสู้สายตาพวกเธอ เขาเดินปข้างเรือโดยเอามือไพล่หลังแล้วเงยหน้ามองท้องทะเล บรรยากาศเหมือนชายผู้สูงศักดิ์
‘หมอนี่... เป็นคนที่ไร้ยางอายจริง ๆ!’
สาว ๆหลายคนอดกลอกตาไม่ได้
มีเพียงคายะซึ่งเป็นลูกศิษย์ของเขาเท่านั้นที่ไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น เธอชักชวนอาปิสและหลอกให้อาปิสเต็มใจขึ้นเรือเอง
“โอเค” อปิสคิดอย่างรอบคอบ “พ่อกับแม่ของหนูเสียชีวิตตั้งแต่หนูยังเด็ก หลังจากไปส่งคุณปู่มังกรไปถึงเกาะ หนูจะออกทะเลกับพวกคุณ อย่าคิดว่าหนูไร้ประโยชน์ล่ะ”
เมื่อคายะได้ยินสิ่งนี้ ทันใดนั้นเขาก็เผยรอยยิ้มของหัวขโมย “ยังไงก็ตาม เธอมีความสามารถของผลฮิโซะ ฮิโซะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอก็สามารถช่วยพวกเราสื่อสารกับสัตว์ได้ เธอสามารถช่วยพวกเราได้แน่นอน”
“จริงเหรอ?” อาปิสยิ้มอย่างมีความสุข “เยี่ยมไปเลย หนูสามารถช่วยทุกคนได้”
คายะทำท่าทางโอเคกับรอนที่ยืนอยู่ไม่ไกล แล้วมุมปากของรอนก็ยิ้มเล็กน้อย เขาเองก็แอบยกนิ้วโป้งให้คายะอย่างเงียบ ๆ
การเคลื่อนไหวนี้ อาปิสไม่ทันสังเกตเห็น แต่สาว ๆคนอื่นเห็น ทุกคนกลอกตาทีละคน พวกนายจับมือกันหลอกเด็กตัวเล็ก ๆ นี่มันเหมาะสมจริงเหรอ?
รอนเองยังพบสายตาของมากิโนะ โนจิโกะและนามิ เขาก็ไอเล็กน้อย เขาซ่อนสายตาเจ้าเล่ห์ของตัวเองเอาไว้ สุดท้ายแล้วเขาก็ไม่ได้ทำลายภาพลักษณ์ที่ดีของตัวเอง
แต่อย่างที่ทราบ ภาพลักษณ์ที่ดีของรอนในสายตาสาว ๆ ได้ถูกทำลายลงไปนานแลว!
“เอาล่ะ!” นามิตะโกน “กัปตันออกคำสั่งมาแล้ว เราจะเข้าทะเลคาร์มเบลกัน”
“ออกเรือกันเลย!” รอนตะโกนลั่นเรือ
“โอ้!!!”
แมรี่มุ่งหน้าเข้าไปยังเขตทะเลคาร์ลเบลอย่างกล้าหาญ เมื่อเข้าไปในเขตคาร์ลเบล มังกรบินด้านหลังแมรี่ก็เหมือนกับมีพลังบางอย่าง ดูเหมือนว่าสภาพแวดล้อมของคาร์ลเบลจะทำให้มันคุ้นเคย อาปิสรีบใช้ความสามารถของผลปีศาจเพื่อคุยกับมังกร หลังจากนั้นไม่นาน อาปิสก็พูดอย่างมีความสุข “คุณปู่มังกรบอกว่ามันอยู่แถวนี้ มันคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมที่นี่มาก”
“อาปิส เธอลองถามมัน ให้มันจำเรื่องให้ได้มากที่สุด เราต้องหาเกาะมังกรให้เจอโดยเร็ว ไม่อย่างนั้น ถ้าเราถูกล้อมด้วยเจ้าทะเล ถึงรอนจะอยู่ด้วยมันก็ยังมีอันตรายอยู่ดี” นามิพูดอย่างรวดเร็ว ขณะที่เธอพูดเธอก็มองทิศทางต่าง ๆในขณะที่เดินเรือ แม้ว่าจะอยู่ในเขตทะเลคาร์มเบล แต่ความสามารถในการเดินเรือของเธอก็ลดลงไม่มากนัก
จนถึงตอนนี้ รอนยังไม่ได้เรียนวิธีการเดินเรือจากนามิเลยสักนิดเดียว
“ดูเหมือนว่าฉันจะต้องรีบเรียนรู้วิธีการเดินเรือให้เร็วที่สุดแฮะ!” รอนมองไปที่ทะเลที่เงียบสงบและคิดกับตัวเอง
