บทที่ 346 เจ้าโชคร้าย!!

ในอาคารไป๋ลู่กลุ่มนักเรียนใหม่และครูที่เข้าร่วมแข่งของโรงเรียน 108 แห่งได้จัดแถวเรียบร้อยและกำลังรออยู่ เฉินลี่ฉีเห็นซุนม่อ ดวงตาของเขาฉายแววมุ่งร้าย หลังจากนั้นเขาก็กวาดสายตาไปที่นักเรียนที่อยู่เบื้องหลังซุนม่อ เขาไม่สามารถเอาชนะซุนม่อได้ แต่เขาสามารถจัดการกับนักเรียนจากโรงเรียนของเขาได้ หากผลการแข่งขันของพวกเขาไม่ดี ซุนม่อในฐานะครูที่เข้าร่วม จะถูกวิพากษ์วิจารณ์จากอาจารย์ใหญ่ของเขาหรือถูกไล่ออกอย่างแน่นอน

“หืม คิดว่าตัวเองเป็นใคร? เจ้ากล้าดียังไงมายุ่งกับธุระของข้า ข้าจะให้เจ้าจ่ายราคาสำหรับการทำเช่นนั้น!”

เฉินลี่ฉีเริ่มวางแผนอย่างเงียบๆ ว่าเขาควรจะแก้แค้นอย่างไร

ผู้ตัดสินหลักถงอี้หมิงยืนอยู่บนเวทีและเริ่มอธิบายกรอบกติกา

“การแข่งขันรอบนี้ทั้งครูและนักเรียนจะได้เข้าร่วมด้วยกัน ข้าจะพูดกฎเพียงครั้งเดียว ทุกคนโปรดตั้งใจฟัง

“รอบนี้มีชื่อว่าการแข่งขันการล่าพิเศษสำหรับสายพันธุ์ลึกลับแห่งทวีปทมิฬ ต่อไปพวกเจ้าจะเลือกตัวแทนขึ้นมาบนแท่นเพื่อจับฉลาก สายพันธุ์ที่เจ้าจับได้จะเป็นสายพันธุ์ที่เจ้าต้องล่า

“จับสายพันธุ์นั้นและมุ่งหน้ากลับไปที่จุดสิ้นสุดปลายทาง แล้วเจ้าจะได้รับ 10 คะแนน หากเจ้าไม่พบสายพันธุ์ที่เจ้าจับสลากได้ เจ้าสามารถโจมตีกลุ่มนักเรียนใหม่คนอื่นๆ เพื่อยึดสายพันธุ์ลึกลับแห่งทวีปทมิฬที่พวกเขาตามล่าได้  แต่จำไว้ สำหรับสายพันธุ์ลึกลับที่แตกต่างจากสลากที่เจ้าจับได้ เจ้าจะได้ 5 คะแนนเท่านั้น ดังนั้น ตามทฤษฎีแล้วถ้าพวกเจ้าเลือกที่จะยึดของจากนักเรียนกลุ่มอื่น เจ้าต้องทำให้สำเร็จสองครั้งก่อนถึงจะได้ 10 คะแนน”

หลังจากได้ยินเช่นนี้ นักเรียนก็สูดอากาศหนาวเหน็บ รอบนี้จะขึ้นอยู่กับการเผชิญหน้า ดังนั้นความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของพวกเขาจึงสำคัญมาก!

อย่างไรก็ตาม นั่นเป็นจุดประสงค์ที่แท้จริงเช่นกัน ไม่ว่านักเรียนจะแข็งแกร่งหรือไม่ มันยังคงขึ้นอยู่กับว่าเขาสามารถเอาชนะผู้อื่นผ่านการต่อสู้ได้หรือไม่

“สำหรับครูโปรดให้ความสนใจ พวกเจ้าสามารถโจมตีซึ่งกันและกันได้อย่างอิสระ แต่เจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้โจมตีนักเรียน อย่างไรก็ตาม มีข้อยกเว้น เมื่อนักเรียนโจมตีเจ้า เจ้าจะสามารถโจมตีพวกเขากลับได้”

“นอกจากนี้สายพันธุ์ลึกลับแห่งทวีปทมิฬที่ถูกจับได้จะต้องถูกส่งไปให้นักเรียนคนหนึ่งเก็บไว้ หากครูถือไว้ ถือว่าละเมิดกฎโดยตรงและกลุ่มนั้นจะถูกกำจัด”

คำพูดของถงอี้หมิงจุดประกายการสนทนาอีกรอบ

กฎนี้ทำขึ้นอย่างชัดเจนสำหรับนักศึกษาอัจฉริยะเหล่านั้น ทุกปีจะมีนักเรียนใหม่ที่ต้องการท้าทายครูอยู่เสมอ ไม่ว่าพวกเขาจะประสบความสำเร็จหรือไม่ก็ตาม มันเป็นประสบการณ์ที่มีค่า ในขณะเดียวกันนี่ก็เป็นแรงจูงใจให้ครูเช่นกัน พวกเขาต้องการให้ครูรู้ว่าดาวรุ่งแห่งอนาคตมีมากเท่ากับขนของวัว เมื่อครูไม่ได้ทำงานหนักเพียงพอ ไม่เพียงแต่พวกเขาจะสูญเสียคุณสมบัติในการชี้นำนักเรียนเท่านั้น แต่ยังถูกมองข้ามโดยคนรุ่นหลังอีกด้วย

“ตอนนี้ตัวแทนกลุ่มต่างๆ จากกลุ่มนักศึกษาใหม่สามารถขึ้นเวทีเพื่อจับฉลากได้แล้ว”

“โปรดทราบว่าหากเจ้าจับฉลากไม่ได้ภายในสามนาที หมายความว่าเจ้าต้องการจะสละสิทธิ์”

หลังจากการประกาศของถงอี้หมิงเจ้าหน้าที่ได้ย้ายกล่องขนาดใหญ่ที่โปร่งใสมาไว้บนแท่น พร้อมกันนั้นก็มีม่านสีขาวผืนใหญ่คลุมอยู่

บนผ้าม่านมีคำศัพท์เก้าคำ พวกมันคือสายพันธุ์ 'ก' สายพันธุ์ 'ข' สายพันธุ์ 'ค' สายพันธุ์ 'ง' สายพันธุ์ 'จ' สายพันธุ์ 'ฉ' สายพันธุ์ 'ช' สายพันธุ์ 'ญ' และสายพันธุ์ ต.ในกล่องมีเม็ดขี้ผึ้งที่มีแถบกระดาษอยู่ข้างในซึ่งมีการจำแนกสายพันธุ์ ซุนม่อสังเกตเห็นว่าถงอี้หมิงโดยพื้นฐานแล้วไม่ได้พูดอะไร เช่น ให้ใครสักคนตรวจสอบกล่อง อีกทั้งไม่มีครูท่านอื่นร้องขอให้ทำเช่นนั้น นี่หมายความว่าในหัวใจของสถานศึกษาทั้งหมด ชื่อเสียงของประตูเซียนนั้นสูงมาก ทุกคนจะไว้วางใจพวกเขาอย่างไม่มีเงื่อนไข หลังจากที่ถงอี้หมิงพูดจบ เขาก็ยืนอยู่ด้านข้างและเฝ้าดูกระบวนการจับฉลาก อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้กำหนดลำดับการจับสลาก

หลังจากสังเกตเห็นฉากนี้ หัวหน้ากลุ่มนักเรียนกว่าสิบกลุ่มก็รีบขึ้นไปบนแท่นทันที คนก่อนหน้านี้ดึงได้มาก โอกาสในการได้รับสลากที่ดีก็จะยิ่งดีขึ้นเท่านั้น!

ในขณะนี้สิ่งที่ผู้นำกลุ่มกำลังแข่งขันคือวิชาการเคลื่อนไหวของพวกเขา หนานกงเต้าจากสถาบันหมิงเส้ามีความเร็วที่รวดเร็วมาก ในชั่วพริบตา ร่างของเขาก็ปรากฏบนแท่นโดยตรง หลังจากนั้น เขาก็สอดแขนขวาเข้าไปในกล่องขนาดใหญ่และหยิบเม็ดขี้ผึ้งออกมา

“เพื่อนคนนี้ไม่สงบไปหน่อยเหรอ?”

“เขาเป็นคนแรกที่เร่งรีบไม่ใช่เพราะเขาต้องการเพิ่มโอกาสในการจับฉลากที่ดี แต่เป็นเพราะเขาต้องการเป็นอันดับหนึ่งในการกระทำ.”

“ใช่ ไม่ว่าในกรณีใด ไม่ว่าเขาจะวาดอะไร โรงเรียนของเขาจะต้องได้อันดับหนึ่งอย่างแน่นอน”

นักเรียนที่อยู่รอบๆ พูดคุยกัน มีเสียงอุทานแสดงความชื่นชมและถอนหายใจอย่างหมดหนทาง ชื่อเสียงของหนานกงเต้านั้นยิ่งใหญ่เกินไป เขาสามารถทำลายกลุ่มนักเรียนใหม่ครึ่งหนึ่งจากโรงเรียนอื่นได้เพียงลำพัง

ถงอี้หมิงหยิบเม็ดขี้ผึ้งที่หนานกงเต้าส่งมา เขาขยี้มันโดยตรงแล้วหยิบกระดาษข้างใน

“สายพันธุ์ ก'!”

หลังจากที่ถงอี้หมิงพูด เจ้าหน้าที่ก็เขียนชื่อสถาบันหมิงเส้าลงในช่องว่างสีดำภายใต้คำว่า 'ก' บนม่านทันที

“นี่ถือว่าดีหรือไม่ดี”

มีคนคาดเดา การจับสลากยังคงดำเนินต่อไป สำหรับโรงเรียนที่มีชื่อเสียงต่างๆ เช่นเทียนหลาน, เว่ยหม่า, ไห่โจว หัวหน้ากลุ่มนักเรียนได้รับความไว้วางใจจากสมาชิกคนอื่นๆ ดังนั้นจึงไม่มีความจำเป็นต้องโต้แย้งหรืออภิปราย หัวหน้ากลุ่มจึงเข้าไปจับฉลากโดยตรง

แต่สำหรับบางโรงเรียน ศักดิ์ศรีของหัวหน้ากลุ่มนักเรียนยังไม่สูงพอ สมาชิกบางคนอาจขอให้พวกเขามุ่งหน้าไปยังเวทีเป็นการส่วนตัว สำหรับสถาบันจงโจว ซุนม่อต้องการให้เด็กสาวมะละกอจับฉลากเพราะนางเป็นเพียงเทพีแห่งโชค โชคของนางแข็งแกร่งมากจนท้าทายสวรรค์

อย่างไรก็ตามเขาอายเกินกว่าจะพูดเพราะจางเหยียนจงได้ปฏิญาณไว้

"เชื่อข้า ถ้ารอบนี้ข้าจับฉลากไม่ได้ ข้าจะงดกินเนื้อสัตว์เป็นเวลาสามปี!”

จางเหยียนจงตบหน้าอกของเขา

“การไม่กินเนื้อสัตว์จะส่งผลต่อการฝึกปรือของเจ้า แล้วเรื่องนี้ล่ะ? หากเจ้าไม่สามารถจับสลากดีๆ ได้ เจ้าจะไม่สามารถมีแฟนได้เมื่อเจ้ายังเรียนหนังสืออยู่”

ถานไถอวี่ถังล้อเลียน

“เอ๊ะ!”

จางเหยียนจงลังเล จำเป็นต้องโหดเหี้ยมขนาดนี้ไหม?

“ถ้าเจ้าไม่มีความกล้าขนาดนี้ ให้ข้าทำแทนเถอะ!”

“ไม่มีปัญหา ถ้าข้าจับสลากได้ไม่ดี ข้าก็จะไม่พูดถึงเรื่องคนรัก!”

จางเหยียนจงเดินออกไป

เมื่อคำพูดของเขาดังขึ้น ทุกคนก็เริ่มหัวเราะ บรรยากาศกลายเป็นความสามัคคีในทันที

จริงๆ แล้วหลี่จื่อฉีต้องการให้เด็กสาวมะละกอจับฉลาก แต่หลังจากเห็นฉากนี้ นางก็ยอมแพ้ ความสัมพันธ์ที่กลมกลืนกันระหว่างสมาชิกในกลุ่มมีความสำคัญมากกว่าโชค จางเหยียนจงยืนอยู่หน้ากล่องและยื่นมือเข้าไป

“ข้าไม่อยากเป็นหมาโสด ดังนั้น มือขวาของข้า ข้ามักจะไม่ใช้เจ้า เจ้าพักผ่อนเพียงพอหรือยัง เจ้าต้องได้รับความเชื่อถือสำหรับข้า!”

จางเหยียนจงภาวนา

คนผู้นี้เป็นคนถนัดซ้าย เมื่อเขาเข้าห้องน้ำเขาจะใช้มือซ้ายจับ 'นกเขา' และเช็ดก้นด้วย ดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่ามือขวาของเขาสะอาดมากและจะไม่โชคร้าย

“สถาบันจงโจว!”

ถงอี้หมิงเปิดกระดาษ

“สายพันธุ์ 'ก'!”

“เฮ้ย!”

จางเหยียนจงร้องด้วยความเจ็บปวดและหลับตาลง นี่ควรเป็นสลากที่แย่ที่สุด แม้ว่าถงอี้หมิงกล่าวว่าพวกเขาสามารถแย่งชิงสายพันธุ์ลึกลับจากกลุ่มอื่นๆ ได้ และสิ่งนี้จะได้รับห้าคะแนน เขาไม่ได้บอกว่าพวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้คว้าสิ่งมีชีวิตประเภทเดียวกัน ดังนั้นนักเรียนสามารถทำได้อย่างชัดเจน

เป้าหมายของพวกเขาเหมือนกับสถาบันหมิงเส้า นั่นหมายความว่าแรงกดดันจากการแข่งขันจะยิ่งใหญ่มาก

ประการแรกหมิงเส้าจะสามารถล่าสายพันธุ์ลึกลับระดับ 'ก' ได้อย่างแน่นอน จางเหยียนจงรู้สึกว่าจำนวนของสายพันธุ์ที่จะล่าจะไม่มาก และยิ่งจำนวนพวกมันน้อยลง เขาก็ยิ่งยากขึ้นที่จะคว้าพวกมันมา

นอกจากนี้ แม้ว่าฝ่ายของพวกเขาจะเลือกจับเพียงตัวเดียวเท่านั้น สำนักหมิงเส้า อาจพยายามแย่งชิงมันจากพวกเขา หลังจากได้ยินข่าวนี้ จางเหยียนจงก็ได้พิจารณาว่าพวกเขาควรจะพักผ่อนเพื่อรักษาพลังงานของพวกเขาหรือไม่ และแทนที่จะล่าสายพันธุ์ลึกลับ พวกเขาอาจจะคว้ามันมาจากกลุ่มนักเรียนใหม่อื่น ๆ

“หัวหน้ากลุ่มขอแสดงความยินดี เจ้าถูกกำหนดให้เป็นสุนัขโสด!”

ฉวีติ้งเจียงล้อเลียน

“ขอโทษที เจ้าต้องเห็นการแสดงความรักต่อแฟนสาวในอนาคตของข้าในที่สาธารณะ!”

สื่อเจียวหัวเราะ

“ไปไกลๆ เลย!”

จางเหยียนจงดุ แต่เขารู้สึกอบอุ่นในใจ แม้ว่าสมาชิกในกลุ่มจะพูดแบบนี้ แต่พวกเขาก็ไม่มีความโกรธแค้นและพยายามปลอบโยนเขา

“เราต้องกำจัดหมิงเส้า มันจะทำให้ตำแหน่งชนะเลิศมีค่าดั่งทองคำ!”

หลี่จื่อฉีมองไปที่กลุ่มของหมิงเส้า และพบว่าพวกเขากำลังยืนอยู่ด้วยกันและหารือเกี่ยวกับแผนการของพวกเขาในการจับสายพันธุ์ลึกลับ คู่แข่งของพวกเขาเป็นใคร พวกเขาไม่ได้สนใจเลยจริงๆ

“หัวหน้ากลุ่มหนานกง  สถาบันจงโจวจับได้สายพันธุ์ 'ก' ด้วย!”

นักเรียนเตือนเขาด้วยเสียงต่ำ

หนานกงเต้าเงยหน้าและจ้องมองนักเรียนที่พูด

“ข้าไม่เคยสนใจว่าใครจะอยู่ในประเภทเดียวกับเรา ไม่ว่าในกรณีใด พวกเขาจะไม่แข็งแกร่งกว่าเรา!”

หลังจากได้ยินคำพูดที่กดขี่ข่มเหงเหล่านี้ ขวัญกำลังใจของนักเรียนคนอื่นๆ ก็เพิ่มขึ้นทันที พวกเขาทั้งหมดตะโกนโดยไม่ตั้งใจ

“หมิงเส้าจงเจริญ!”

เสียงตะโกนอันดังนี้ทำให้นักเรียนคนอื่นๆ ที่อยู่รอบๆ หันมามอง สำหรับนักเรียนใหม่กลุ่มอื่นๆ ที่จับได้สายพันธุ์ 'ก' การแสดงออกของพวกเขาก็เหมือนกับขี้เถ้าที่ตายแล้ว

สามนาทีต่อมาการจับฉลากสิ้นสุดลง

โรงเรียน 108 แห่งแบ่งออกเป็นเก้าประเภท แต่ละประเภทมีกลุ่มนักเรียนใหม่ทั้งหมด 12 กลุ่ม พวกเขาจำเป็นต้องตามล่าสายพันธุ์แห่งความมืดลึกลับประเภทเดียวกัน

"รอสักครู่!"

จู่ๆ หลู่ฉีก็ค้นพบจุดบอด

“สายพันธุ์ลึกลับแห่งทวีปทมิฬสำหรับสายพันธ์ 'ก' คืออะไรกันแน่?”

“เอาล่ะ ทุกคนออกไปได้แล้ว!”

ถงอี้หมิงพูดเสียงดัง

“การแข่งขันเริ่มต้นขึ้นแล้ว!”

นักเรียนและครูสบสายตากัน (ผู้ตัดสินกำลังแกล้งเราอยู่หรือเปล่า)

“หัวหน้าผู้ตัดสิน ท่านยังไม่ได้บอกเราถึงสายพันธุ์ลึกลับแห่งความมืดที่เราควรจะจับได้”

นักเรียนคนหนึ่งถามอย่างกระตือรือร้น ซุนม่อและกู้ซิ่วสวิน แลกเปลี่ยนสายตาและรีบวิ่งออกจากอาคารไป๋ลู่ทันทีหลี่จื่อฉีและถานไถอวี่ถังก็เคลื่อนไหวในเวลาเดียวกันเช่นกัน

อย่างไรก็ตามหลี่จื่อฉีชนนักเรียนอีกคนหลังจากวิ่งไปสองสามก้าวและเกือบจะล้มลง เด็กป่วยได้หลบเลี่ยงฝูงชนอย่างราบรื่นราวกับปลาดุกและเล็ดลอดออกไป

“อาจารย์ซ่งระดมนักเรียน อาจารย์ฟ่าน มาเร็ว!”

ซุนม่อเตือน ในเวลาเดียวกันครูและนักเรียนจากโรงเรียนกว่า 30 แห่งก็เริ่มดำเนินการ

“บ้า อะไรวะ”

ซ่งเหรินยังไม่ทันตั้งสติ  แต่สีหน้าของฟ่านเหยากลับหนักอึ้งและไม่น่าดู อันที่จริงมีความผิดหวังเล็กน้อย เขาอาวุโสกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับซุนม่อและกู้ซิ่วสวิน แต่สติปัญญาของเขาด้อยกว่าพวกเขา

หัวหน้าผู้ตัดสินจะผิดพลาดได้อย่างไร?

ดังนั้นไม่ใช่ว่าเขาลืมที่จะประกาศชื่อของสายพันธุ์ลึกลับแห่งความมืด แต่เขาต้องการให้นักเรียนค้นหาคำตอบเอง

ถงอี้หมิงจ้องไปที่สถานการณ์ด้านล่างจากเวที หมิงเซียน, เป่ยถัง จื่อเหว่ย, เว่ยหลู อัจฉริยะที่มีชื่อเสียงเหล่านี้ได้ค้นพบปม ถงอี้หมิงไม่รู้สึกแปลกเกี่ยวกับเรื่องนั้น อย่างไรก็ตามเขารู้สึกประหลาดใจกับซุนม่อและกู้ซิ่วสวินจากสถาบันจงโจว ปีนี้อาจจะขึ้นกลุ่มระดับ '3' ได้!

หมิงเซียนรีบวิ่งเข้าไปสำรวจบริเวณโดยรอบอย่างรวดเร็ว จดจำใบหน้าของครูคนอื่นๆ ที่วิ่งออกไปพร้อมกับเขา หากไม่มีเหตุไม่คาดคิด คนเหล่านี้จะเป็นคู่ต่อสู้ที่น่าเกรงขามในระหว่างการแข่งขันลีกนี้

การรีบเร่งจากอาคารไป๋ลู่ไปยังจัตุรัสสาธารณะจะใช้เวลาประมาณสิบวินาที ระยะทางที่ได้จากผู้ที่วิ่งออกไปก่อนนั้นไม่มากจนเกินไป ดังนั้นเมื่อทุกคนออกไปก็เห็นว่าวกว่า 30 ตัวบินอยู่บนท้องฟ้า หลังจากนั้นว่าวก็ระเบิดเมื่อเม็ดขี้ผึ้งขนาดเท่ากำปั้นหล่นลงมา

“แยกกันแล้วจับพวกมัน!”

หลังจากที่ซุนม่อพูด เขาก็รีบไปที่เม็ดขี้ผึ้งที่ใกล้ที่สุด

อย่างไรก็ตาม เขาโชคไม่ดี ครูอีกสามคนก็หันมาสนใจเช่นกัน

กู้ซิ่วสวินรีบไปที่เม็ดขี้ผึ้งที่ทิศทาง 9 นาฬิกา แม้ว่าระยะทางจะไกลกว่าเล็กน้อย แต่นางก็มีคู่แข่งเพียงคนเดียว ภายใต้ความกดดันของสถานการณ์ ทุกคนจะกระวนกระวายและสัญชาตญาณไปหาเม็ดที่ใกล้ที่สุดเพราะพวกเขาต้องการได้มันอย่างรวดเร็ว

“ฮ่าฮ่า มันเป็นของข้า!”

ครูรูปร่างผอมได้ยินเสียงฝีเท้าข้างหลังเขาและดูมีความสุขบนใบหน้าของเขา วิชาเคลื่อนไหวของเขาเป็นวิชาระดับสวรรค์ที่เหนือกว่า (เทียบความเร็ว ?ชิงของ?)

(ถ้าข้าจะพูดอย่างนั้น พวกเจ้าทุกคนที่นี่จะขยะแขยง!)