บทที่ 167 หัวใจดวงน้อยรับไม่ไหว
กุ้ยอวี๋ฉิงมองบาบาโทย่าที่กำลังโกรธ เขายิ้มแต่ไม่พูดอะไร มนุษย์ทุกคนถอยห่างออกไปอย่างช้าๆ ภายใต้สายตาดุร้ายของปีศาจดาบ ทุกคนถอยออกไปหลายกิโลเมตรและค่อยๆ ออกจากระยะการโจมตีของปีศาจดาบระดับสูง เมื่อปีศาจดาบและฐานขุดถูกพายุทรายบดบัง กุ้ยอวี๋ฉิงก็ยิ้ม “เท่านี้น่าจะพอแล้ว ไปกันเถอะ” จากนั้นทุกคนก็เร่งควา...