ตอนที่ 795 : นี่คือผู้นำตระกูลงั้นหรอ?
ตอนที่ 795 : นี่คือผู้นำตระกูลงั้นหรอ?
ในที่สุดเวลาก็ผ่านไปถึงสามวัน
ในเวลานี้เองเจียงเฉินก็ไม่เหลือฟืนอีกต่อไป
ข้างนอกเป็นฤดูหนาว แถมหน้าต่างก็ยังเปิดกว้าง เมื่อไม่มีกองไฟที่ให้ความร้อนแล้วเจียงเฉินก็เริ่มรู้สึกหนาวขึ้นมา
เพราะอย่างไรก็ตาม เฟอร์นิเจอร์ไม้ทั้งหมดที่อยู่ในห้องที่สามารถพังมากใช้เป็นฟืนได้ก็ถูกเจียงเฉินออกมาทำเป็นฟืนไปหมดแล้ว
เจียงเฉิน “???”
สายตาของเขาจับจ้องไปที่กองอักษรโบราณและภาพวาดโบราณที่มุมห้อง!
เจียงเฉินเผยรอยยิ้มแบบเด็กๆ
เจอแล้ว~~
เขาต้องการเผางานเขียนอักษรและภาพวาดโบราณพวกนี้!
ซึ่งแต่ละชิ้นมีมูลค่ามากกว่าหนึ่งร้อยล้านหยวน!
เพื่อความอบอุ่น!
เจียงเฉินเดินไปที่ภาพเขียนอักษรและภาพวาดโบราณ
เขาหยิบพวกมันออกมาแล้วเดินไปที่กองไฟ
เจียงเฉินโยนหนึ่งในพวกมันลงไปในกองไฟ!
เปลวไฟที่ก่อนหน้านี้ใกล้จะมอดอยู่แล้วก็ถูกกระตุ้นให้เผาไหม้ทันที
ไฟกลับมาแรงอีกครั้ง!
ในเวลาเดียวกันดวงตาของเจียงเฉินก็มองไปที่ผู้นำตระกูลที่อนุญาตให้เจียงเฉินรื้อถอนเฟอร์นิเจอร์ในห้องของเขา โดยที่ตัวเองนั่งตัวตรงและไม่มีปัญหาใดๆทั้งนั้น แต่ในที่สุดไหล่ของเขาก็ขยับ!
เขากำลังลำบากใจ!
เจียงเฉินหัวเราะเบาๆในใจของเขา
ก่อนหน้านี้ไม่รู้สึกแย่เหรอ? ไม่สนใจฉัน?
นั่นเป็นเพราะฉันเผายังไม่มากพอใช่ไหม?!
ตอนนี้คอลเลคชั่นภาพเขียนอักษรและภาพวาดโบราณทั้งหมดกำลังถูกฉันเผา!
เพื่อให้ความอบอุ่น!
ดูซิว่าจะยังเงียบได้อยู่ไหม?!
แต่จากที่ดูตอนนี้เหมือนว่าจะยังไม่พอสินะ!
ได้!
ผู้นำตระกูลเจียง ผมจะขอเป็นคนสั่งสอนบทเรียนที่คุณจะไม่มีวันลืมให้เอง!
เจียงเฉินหยิบภาพวาดโบราณออกมาอีกหนึ่งก่อนที่จะโยนเข้าไปในกองไฟ!
เปลวไฟยิ่งร้อนแรงขึ้น!
เจียงเฉินเริ่มเผาภาพวาดโบราณที่มีชื่อเสียงแต่ละภาพเพื่อให้ร่างกายของเขาอบอุ่นขึ้น!
ด้วยเชื้อไฟที่มีมูลค่านับร้อยล้านนี้มันทำให้ร่างกายอบอุ่นดีจริงๆ!
ในที่สุด เมื่อเจียงเฉินหยิบภาพวาดโบราณขึ้นมาและเตรียมที่จะโยนมันลงไปในกองไฟอีก ผู้นำตระกูลที่ไม่ได้พูดอะไรมาสามวันสามคืนในที่สุดก็ยอมพูดออกมาจนได้!
“เจ้าเด็กเวร! หยุดเดี๋ยวนี้! นี่คือรูปของฮวงถิงเจียน! ฉันประมูลมาด้วยราคา 1.2 พันล้านนะ!”
เจียงเฉินหัวเราะออกมา “โอ้ ตอนแรกผมก็คิดว่าคุณพูดไม่ได้ซะอีก! ฮ่าๆๆๆ โอเคๆ ผมจะไปเผามันก็ได้”
ผู้นำตระกูลเจียงใส่หน้าของเขาเบาๆก่อนที่จะมองไปที่เจียงฉันด้วยใบหน้านิ่งๆ
“ถ้าฉันยังไม่ยอมพูดอีก ใจของนายต้องการที่จะเผาบ้านทั้งหลังเลยมั้ย?”
เขาถามออกมาอย่างเย็นชา
เจียงเฉินพูดออกมา “ผมคิดว่า…..”
ผู้นำตระกูลโบกมือไม่ให้เจียงเฉินพูด
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็พูดออกมาว่า “นายไปเถอะ”
เจียงเฉิน “???”
เขายังมีคำถามมากมายที่ยังไม่ได้ทำ
ผู้นำตระกูลพูดออกมา “นายไปได้แล้ว นายผ่านการประเมินสุดท้ายแล้ว!”
เจียงเฉิน “???”
ยังไงกัน?
ฉันผ่านการทดสอบแล้ว?
แสดงว่าฉันได้กลายเป็นทายาทตระกูลเจียงไปแล้ว?
ประเมินจากอะไรกัน?
ผู้นำตระกูลเจียง ไม่ได้พูดกับเจียงเฉินต่อเขาหันหลังกลับไปแล้วตกปลาต่อ
เจียงเฉินยังคงต้องการถามคำถามแต่ในเวลานี้เองแม่บ้านชราก็เดินเข้ามา
เธอพูดออกมาว่า “ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ นายน้อยซิว! ตอนนี้คุณได้เข้าตาของผู้นำตระกูลแล้วและจะกลายเป็นผู้สืบทอดตระกูลคนต่อไป! ว่าที่ผู้นำตระกูลเจียงคนที่ 56! แต่ตอนนี้รบกวนเชิญออกมาด้วยค่ะ ท่านผู้นำตระกูลต้องการที่จะพักผ่อนแล้ว”
แม้ว่าเจียงฉันยังคงเต็มไปด้วยความกังวลและต้องการทำผู้นำตระกูลเกี่ยวกับตัวตนของเขา แต่ก็เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายนั้นดูเหมือนจะไม่เต็มใจที่จะพูดคุยกับเขาอีกต่อไป
และเมื่อพิจารณาจากการกระตุกไหล่ของอีกฝ่ายแล้ว เจียงเฉินก็คิดว่าตอนนี้อีกฝ่ายก็คงอยู่ในอารมณ์ที่ไม่ดีสักเท่าไหร่
พอแค่นี้ก่อนก็แล้วกัน~~
ภาวะโบราณที่เขารักทั้งหมดเกือบจะถูกเจียงเฉินเผาทิ้งรวมมูลค่าแล้วก็ไม่ต่ำกว่าพันล้านหยวน
เจียงเฉินไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยืนขึ้นและหันหลังเดินจากไป
ในขณะที่เดินออกไปเขาก็แอบยิ้ม
แม่บ้านชรามองดูห้องที่ถูกเจียงเฉินพังยับเยินและถอนหายใจออกมา
ก่อนที่เจียงฉันจะมา สถานที่แห่งนี้อาจจะเป็นหนึ่งในสถานที่ที่สงบที่สุดบนโลก
แต่หลังจากที่เจียงเฉินเข้ามานั้น~~
ที่แห่งนี้มันวุ่นวายยิ่งกว่าถ้ำหมาป่าเสียอีก
ไม่มีความเป็นระเบียบ
มีก้างและเกล็ดปลากระจายอยู่ทั่วทุกที่ ทำให้มีกลิ่นเหม็นคาว
นอกจากนี้ยังมีเสื่อทาทามิที่ถูกไฟไหม้จนเป็นสีดำ
และสิ่งที่แม่บ้านชราใส่ใจมากที่สุดก็คือบรรดาภาพเขียนอักษรและภาพวาดโบราณ
เธอรู้สึกเสียดายของพวกนี้จนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ
“นายท่าน แม้ว่านายน้อยจะทำตัวดีมาก แต่ว่าท่านยอมให้เขาทำหลายห้องที่แสนวิเศษของท่านแบบนี้ได้ยังไงกัน ของเก่าพวกนี้ท่านรวบรวมมันด้วยความพยายามมาตลอดชีวิต แต่ตอนนี้มันกลับถูกเผาจนหมด~~”
แม่บ้านชรามีสีหน้าเศร้าใจ
แม้แต่ของเก่ามูลค่าหลายร้อยล้านก็เผาได้….. เพื่อให้ความอบอุ่น?
เขาต้องใช้เงินสุรุ่ยสุร่ายมากแค่ไหนกัน?
ผู้นำตระกูลพูดออกมาด้วยความเฉยเมย “เธอรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงทดสอบเขาแบบนี้?”
แม่บ้านชราคิดอยู่ครู่นึง “ท่านต้องการทดสอบว่านายน้อยซิวจะแก้ปัญหานี้ยังไงใช่ไหมคะ?”
“ฉันแค่ต้องการดูปฏิกิริยาของเขาเมื่อฉันเมินเขาและไม่ให้เขาได้กินหรือดื่มอะไรเลยมากกว่า”
ผู้นำตระกูลพูดออกมาอย่างเฉยเมย “สำหรับคนที่จะเป็นหัวหน้าตระกูลคนต่อไป คนคนนั้นจะต้องเป็นคนที่ไม่เกรงกลัวใครและเคารพต่อตนเอง! นี่คือรากฐานของทุกความยิ่งใหญ่! ถ้าหากว่าเขาเข้ามาที่นี่และถูกขังเอาไว้ โดยที่ตัวเองไม่มีอาหารและหนาว แต่ก็ยังไม่คิดจะทำอะไร ต่อให้เขาต้องตายเพราะความหิวฉันก็จะไม่มีวันสงสารเขาเด็ดขาด”
แม่บ้านชราตกตะลึง!
การทดสอบแบบนี้มันคืออะไรกัน?
ถ้าหากว่าทายาทคิดว่าการเข้ามาหาผู้นำตระกูลคือการเผชิญหน้ากับผู้นำตระกูลที่ใจดี ถามเกี่ยวกับสุขภาพ ถ่ายทอดประสบการณ์ พวกเขาจะทำยังไงถ้าหากว่าพวกเขารู้ว่าตัวเองจะต้องถูกแช่แข็งและหิวตายอยู่ในนี้?!
เรื่องแบบนี้ไม่มีใครยอมอย่างแน่นอน!
มีเพียงแค่แม่บ้านชราเท่านั้นที่รู้ดีว่าประตูของห้องนี่มีความแข็งแกร่งพอๆกับประตูเหล็กที่แม้แต่เทพเพอร์คิวลิสผู้ยิ่งใหญ่ก็ไม่สามารถเปิดได้
เมื่อเข้าสู่ห้องนี้แล้ว เว้นแต่ว่าจะผ่านการประเมินก็จะไม่มีใครสามารถออกมาได้โดยที่ไม่ได้รับการอนุญาตจากผู้นำตระกูลเจียง!
อะไรกัน?
ความปลอดภัยของผู้นำตระกูล?
ตราบใดที่ผู้เข้ารับการทดสอบต้องการที่จะทำร้ายเขา ปืนกลที่ถูกแอบติดตั้งเอาไว้ที่มุมอับของห้องก็จะเปิดเผยตัวออกมาและยิงทันที!
แต่สุดท้ายใครจะไปคิดว่าเจ๋งเช่นจะสามารถใช้ความสามารถของตัวเองเพื่อผ่านการประเมินนี้ได้
ความคิดของเจียงฉันนั้นโลดโผนและไม่ถูกจำกัด เขาไม่มีความยับยั้งชั่งใจเลย
นอนเมื่อจำเป็นต้องนอนและกินเมื่อจำเป็นต้องกิน
ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ไหน
เขาก็เหมือนกับหมาป่าที่อยู่ในทุ่งหญ้า!
ปรับตัวไปตามเวลาและสภาพแวดล้อม
ดังนั้นแม้ว่าของภายในห้องนี้จะเป็นเฟอร์นิเจอร์และของสะสมที่เขาหวงแหน แม้ว่าจะถูกเจียงเฉินทำลายและเอาไปใช้เพื่อย่างปลา เจียงเฉินก็ไม่ลังเลเลยที่จะเข้ายึดครองพวกมันและเอาไปเผาทันที!
เจียงเฉินกินดีอยู่ดีและอยู่อย่างอบอุ่น
นี่คือความสามารถที่สำคัญที่สุดของผู้นำตระกูล!
สำหรับตระกูลเจียงที่เชื่อในกฎแห่งการอยู่รอดในป่า มีเพียงแค่หัวหน้าตระกูลที่ไม่เกรงกลัวใครและสามารถนำพาคนอื่นได้เท่านั้นที่จะสามารถทำให้ตระกูลอยู่รอดและเจริญรุ่งเรืองต่อไปได้
นี่คือประเด็นสำคัญในการเลือกผู้สืบทอดตระกูลเจียง
แม่บ้านชราชื่นชม
แต่ในความเป็นจริงก็คือ จริงๆแล้วเจียงเฉินนั้นไม่ได้ให้ความเคารพต่อผู้นำตระกูลเจียงเลยแม้แต่น้อย เขาคิดเพียงแค่ว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงแค่ชายชรา ดังนั้นเขาจึงเต็มใจและพร้อมที่จะทำลายทุกอย่างในห้องเพื่อให้ตัวเองได้ใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย
และก็ไม่คาดคิดว่าการกระทำของเขาจะทำให้เขานั้นได้ผ่านการประเมินอย่างราบรื่น
เจียงเฉินเองก็พูดไม่ออกเช่นกัน
“??? ชายชราคนนี้แปลกจริงๆ? เขาหมายความว่ายังไงกัน?”
“แต่ก็ช่างมันเถอะ มันไม่ได้สำคัญอะไรมากอยู่แล้ว เพราะยังไงก็ตามฉันก็ผ่านการทดสอบและกลายเป็นผู้นำตระกูลคนต่อไปแล้ว”
เจียงเฉินโบกมือและไม่ได้คิดอะไรมาก
เขาออกไปและขับรถของตัวเองออกจากบ้านตระกูลเจียงกลับไปที่บ้านของเขา
ขณะที่เจียงเฉินกำลังขับรถออกไปโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น
เป็นเจียงซิวที่โทรเข้ามา
เจียงซิวถามด้วยความกระวนกระวายใจ “นายผ่านการทดสอบไหม?”
เจียงเฉินพยักหน้า “ผ่านแล้ว!”
“ฮ๊ะ ฮ่าๆๆๆๆ!”
เจียงซิวหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง “เอาล่ะ เงินห้าล้านจะเป็นของนาย! ฉันต้องการให้รางวัลกับนาย! นายมาหาฉันเดี๋ยวนี้เลย!”
เจียงซิวยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย
เขาต้องการที่จะใช้รางวัลจำนวนมากเพื่อหลอกล่อให้เจียงเฉินมาหาเขา~~
แล้ว~~~
ฆ่าเจียงเฉินทิ้ง!
ลบร่องรอยการมีอยู่ของเจียงเฉินทั้งหมด!
ราวกับว่าเขาไม่เคยมีตัวตนอยู่บนโลกนี้มาก่อน!
จากนั้นเจียงซิวก็จะกลายเป็นว่าที่ผู้นำตระกูลคนต่อไปโดยชอบธรรม!
เจียงเฉินยิ้มออกมาเล็กน้อย “คุณจะให้เงินผมห้าล้านหยวนงั้นหรอ? มันค่อนข้างจะมากเกินไปหน่อย ตอนนี้ผมมีทุกอย่างมากพอแล้วไม่ได้ต้องการอะไรมากกว่านี้แล้ว ผมกำลังจะจากไปแล้วคุณก็เข้ามาเป็นผู้นำตระกูลคนต่อไปได้เลย”
เจียงซิวหมดความอดทน
ต้องการจะไป?
ฉันจะยอมให้มันเป็นแบบนั้นได้ยังไง?
จะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากว่าเจียงเฉินกลับมาที่ตระกูลเจียงในอนาคตและอธิบายทุกอย่าง?
หรือผู้นำตระกูลเจียงรู้ความจริงของเรื่องนี้?
แล้วเขาจะทำยังไง?
ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องกำจัด!
ลบร่องรอยทั้งหมดออกไป!
แววตาของเขาเต็มไปด้วยความชั่วร้ายก่อนที่จะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า “ฉันจะให้เป็นแบบนั้นได้ยังไงกัน ฉันไม่ใช่คนเนรคุณนะ นายทำได้ดีฉันก็จะต้องตอบแทน เอาล่ะมาหาฉันที่บ้าน! ฉันมีทองคำมากมายและเงินสดสิบล้านให้นาย!”
